Ich liebe dich C

Publikacja zawiera 69 utworów kościelnych i arii wokalnych na sopran z fortepianem Jana Sebastiana Bacha do słów Georga Christiana Schemelli'ego. Partia fortepianu niektórych pieśni zawiera zapis basu cyfrowanego. Akompaniować mogą także organy. Wśród tytułów znajdziesz m. in. "Kommt wieder aus der finstern Gruft", "Nur mein Jesus ist mein Leben", "Gott, wie groß ist deine Güte", "Jesus ist das schönste Licht".

Franz Schubert to jeden z najsłynniejszych kompozytorów pieśni w romantyzmie. Napisał on ponad sześćset kompozycji wokalnych. Jego muzyczną inspiracją była przede wszystkim poezja. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów romantycznych zaczął nadawać znaczenie partii akompaniującego fortepianu. Publikacja "Liederbuch" zawiera sześćdziesiąt pieśni na głos wokalny i fortepian Franza Schuberta. Jest to wybór pieśni z różnych cykli. Wśród utworów odnaleźć można m. in. pieśń "Schwanengesang" (z wydanego pośmiertnie cyklu o tym samym tytule) oraz pieśń "Winterlied" (z cyklu "Podróż zimowa").

Publikacja "Das Kind der Berge" op. 67 to cykl pieśni skomponowany w latach 1895 - 1898 przez kompozytora norweskiego - Edwarda Griega (1843 - 1907). Są to utwory napisane do słów Arne Garborg. Wśród tytułów pieśni odnaleźć można m. in. "Among the Bilberries" ("Wśród czarnych jagód"), "Love" ("Miłość") czy "Kid-Dance" ("Taniec dziecięcy"). Pieśni Griega odznaczają się niezwykłą zgodnością tekstu i melodii (zarówno w akcentach jak i frazowaniu). Akompaniament partii fortepianu charakteryzuje się przy tym złożoną harmoniką oraz ciekawą fakturą.

Hugo Wolf (1860 - 1903) to austriacki kompozytor, znany przede wszystkim jako autor ponad 300 pieśni. Jego kompozycje wokalne charakteryzują się budową przekomponowaną, a więc tym, że muzyka (jej treść i forma) jest ściśle podporządkowana tekstowi słownemu. Przy tym, partia fortepianu jest niemal zawsze równorzędna z głosem wokalnym. Zbiór "Italienisches Liederbuch" zawiera piętnaście pieśni Wolfa. Skomponowane one zostały do słów niemieckiego pisarza, laureata Nagrody Nobla - Paula Heysego. Publikacja zawiera oryginalny tekst słowny w języku niemieckim oraz jego angielskie tłumaczenie dokonane przez Lily Henkel.

Niniejsza publikacja to trzeci zeszyt "Pieśni" Roberta Schumanna (1810 - 1856) - niemieckiego pianisty i kompozytora tworzącego w okresie romantyzmu. Podstawą jego twórczości, poza muzyką fortepianową, były pieśni na głos i fortepian. To właśnie w liryce wokalnej, łączącej w ścisły związek muzykę z poezją, Schumann mógł w pełni wyrazić swoje uczucia. Publikacja zawiera wybór kompozycji na głos solowy i fortepian pochodzących z różnych opusów. W zbiorze znajdują się m. in. pieśni z op. 98a, op. 104 oraz op. 135. Jedynie dziewięć, spośród osiemdziesięciu dwóch pieśni (w tym m. in. pieśni z op. 117), zostało zapisanych w kluczu basowym. Wszystkie pozostałe kompozycje posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Carl Loewe (1796 - 1869) to niemiecki kompozytor, dyrygent, organista i śpiewak, nazywany "Schubertem północnych Niemiec". Jest on autorem 17 oratoriów, 6 oper, 2 symfonii oraz licznych utworów kameralnych. Kompozytor zasłyną jednak przede wszystkim ze swoich ballad i pieśni na głos wokalny i fortepian. Utwory te komponował do słów poetów romantycznych (m. in. Mickiewicza, Goethego, Herdera oraz Uhlanda). Loewe jest przy tym uważany za twórcę gatunku ballady wokalnej. W swoich utworach wokalnych artysta rozwinął środki harmoniczne i usamodzielnił partię fortepianu. Zeszyt drugi "Balladen und Lieder" zawiera wybrane kompozycje wokalne Carla Loewe w opracowaniu na głos solowy (wysoki) i fortepian. W zbiorze tym odnaleźć można również cykl pieśni opartych na ludowych melodiach serbskich - "Serbischer Liederkreis".

Jan Sebastian Bach komponował kantaty przez całe swoje życie. Napisał ponad 200 kantat kościelnych (m. in. "Christ Lag in Todes Banden", "Jauchzet Gott in allen Landen") i kilka o tematyce świeckiej (np. "Kantata o kawie"). Kantaty religijne to utwory związane z liturgią kościoła protestanckiego. Niniejsza publikacja gromadzi w sobie piętnaście wybranych arii altowych w opracowaniu na głos i fortepian. Pochodzą one z różnych kantat Jana Sebastiana Bacha, a także z jego "Oratorium Wielkanocnego" oraz "Mszy g-moll" nr 3.

Johannes Brahms (1833 - 1897) jest reprezentantem konserwatywnego nurtu w rozwoju pieśni w II połowie XIX wieku. Inspirował się głównie utworami najsłynniejszego twórcy pieśni romantycznej - Franza Schuberta. Wszystkie pieśni Brahmsa charakteryzują się dominacją czynnika melodycznego nad tekstem słownym. Wiele z nich posiada typową budowę zwrotkową. Prezentowana publikacja gromadzi w sobie sześćdziesiąt pięć wybranych pieśni na głos wokalny i fortepian Brahmsa, które pochodzą z jego różnych opusów (m. in. pieśni do słów Schenkendorfa op. 63 oraz pieśni do słów Platena op. 32).

Prezentowana publikacja - pierwszy zeszyt "Die Klassiker des deutschen Liedes" gromadzi w sobie czterdzieści pięć pieśni na głos wokalny (sopran lub tenor) i fortepian pochodzących z dorobku wybitnych niemieckich kompozytorów. W zbiorze odnaleźć można m. in.: barokowe pieśni Jana Sebastiana Bacha oraz Heinricha Alberta, klasyczne pieśni Josepha Haydna, Amadeusza Mozarta i Ludwika van Beethovena, a także romantyczne pieśni Carla Marii von Webera, Carla Loewe oraz Franza Schuberta.

Prezentowana publikacja - pierwszy zeszyt "Die Klassiker des deutschen Liedes" gromadzi w sobie czterdzieści pięć pieśni na głos wokalny (mezzosopran) i fortepian pochodzących z dorobku wybitnych niemieckich kompozytorów. W zbiorze odnaleźć można m. in.: barokowe pieśni Jana Sebastiana Bacha oraz Heinricha Alberta, klasyczne pieśni Josepha Haydna, Amadeusza Mozarta i Ludwika van Beethovena, a także romantyczne pieśni Carla Marii von Webera, Carla Loewe oraz Franza Schuberta.

Franz Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją przede wszystkim była poezja. Czwarty zeszyt "Pieśni" to zbiór sześćdziesięciu dwóch wybranych utworów na głos wokalny oraz fortepian Franza Schuberta. Zawarte są w nim kompozycje do słów różnych poetów, m. in. Goethego, Mayrhofera, de Harolda, Seifla oraz Baumberga. Wszystkie pieśni, zamieszczone w prezentowanym wydaniu, posiadają oryginalne tonacje nadane przez kompozytora.

Publikacja "Lieder" Franza Schuberta zawiera wszystkie pieśni jakie zostały wydane i skatalogowane za życia kompozytora (a więc pieśni od op. 1 do op. 36). Wyboru pieśni połączonych jednym opusem dokonał sam Schubert. Jego numeracja nie jest jednak chronologiczna. Kompozytor bardzo starannie dobierał pieśni, które miały zostać opublikowane. Wiele z tych połączonych jednym opusem oprócz wspólnej tematyki zbliżonych jest również pod względem muzycznym (np. kompozytor łączył pieśni o pokrewnych tonacjach). Niniejsze wydanie pieśni Schuberta zostało oparte o oryginalne rękopisy kompozytora (urtext).

Edward Grieg (1843 - 1907) to norweski dyrygent, pianista i kompozytor, pochodzenia szkockiego, nazywany "Chopinem północy". Jeszcze za życia kompozytora opublikowano jego ponad 148 pieśni solowych. Grieg przywiązywał ogromną wagę do tekstu słownego. Pieśni przez niego skomponowane charakteryzują się niezwykłą zgodnością słowa i melodii, i to zarówno we frazowaniu, jak i w akcentacji. Zeszyt pierwszy "Complete Songs" jest to zbiór wybranych pieśni na głos i fortepian Edwarda Griega. Publikacja zawiera kompozycje od op. 2 do op. 49. Została wydana w oparciu o oryginalne materiały źródłowe (urtext).

Edward Grieg (1843 - 1907) to norweski dyrygent, pianista i kompozytor, pochodzenia szkockiego, nazywany "Chopinem północy". Jeszcze za życia kompozytora opublikowano ponad 148 jego pieśni solowych. Grieg przywiązywał ogromną wagę do tekstu słownego. Jego pieśni charakteryzują się niezwykłą zgodnością słowa i melodii (zarówno we frazowaniu jak i akcentacji). Zeszyt drugi "Complete Songs" jest to zbiór wybranych pieśni na głos i fortepian Griega. Publikacja zawiera kompozycje z op. 58, 59, 60, 61, 67, 69, 70 oraz pieśni sygnowane "EG" - od numeru 121 do 157. Jedynie w pieśni pt. "Doomed" głos wokalny został zanotowany w kluczu basowym. Partie głosu wokalnego we wszystkich pozostałych utworach posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Robert Franz (1815 - 1892) to niemiecki kompozytor, autor licznych pieśni (ok. 350). Artysta wzorował się przede wszystkim na dziełach słynnych niemieckich twórców pieśni - Roberta Schumanna oraz Franza Schuberta. Wiele ze swoich utworów wokalnych Franz skomponował do słów Heinricha Heinego. Prezentowana publikacja zawiera pięćdziesiąt wybranych pieśni Franza na głos wokalny i fortepian. Są to kompozycje o typowo romantycznej stylistyce oraz prostej, niejednokrotnie stroficznej budowie. Pośród tytułów odnaleźć można m. in. pieśń "Widmung" ("Dedykacja"), "Abschied" ("Pożegnanie") oraz "Waldfahrt" ("Leśna podróż").

Niniejsza publikacja - "Liederalbum für die Jugend" zawiera pieśni z opusu 79 Roberta Schumanna (1810 - 1856) - niemieckiego pianisty i kompozytora tworzącego w okresie romantyzmu. W publikacji znajdują się dwa zbiory pieśni - "Kinderlieder" ("Pieśni dziecięce") skomponowane do słów Hoffmanna von Fallerslebena, oraz "Lieder nach verschiedenen Dichtern" gromadzący pieśni do słów różnych poetów (m. in. pieśni napisane na podstawie zbioru melodii z "Des Knaben Wunderhorn" - "Czarodziejski róg chłopca"). Pośród pieśni na głos wokalny (wysoki) i fortepian, znajdują się również utwory wokalne przeznaczone są na dwa głosy solowe (wysokie) i fortepian - "Die Schwalben", "Spinnelied" oraz "Frühlingslied". Publikacja została w wydana w oparciu o oryginalne rękopisy kompozytora.

Drugi zeszyt zbioru "Pieśni" zawiera siedemdziesiąt pięć wybranych utworów Franza Schuberta w opracowaniu na wysoki głos wokalny oraz fortepian. Są to kompozycje napisane do słów takich poetów, jak m. in. Goethe, Pyrker, Mayrhofer, Schulze oraz Rückert. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją przede wszystkim była poezja. Artysta nadawał swoim pieśniom formę odzwierciedlającą budowę wybranego tekstu (często stosował formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej).

Niniejsza publikacja jest drugim zeszytem zbioru "Pieśni" Franza Schuberta w opracowaniu na głos wokalny średni i fortepian. Odnaleźć w nim można kompozycje pochodzące z różnych opusów, wszystkie o zapisie w kluczu wiolinowym. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Wiele z jego pieśni zostało ujętych w cyklach: "Die schöne Mullerin" op. 25 ("Piękna młynarka"), "Winterreise" op. 89 ("Podróż zimowa") oraz wydany po śmierci kompozytora zbiór "Schwanengesang" ("Łabędzi śpiew"). Inspiracją dla kompozytora była przede wszystkim poezja. Swoim pieśniom nadawał więc formę w zależności od budowy wybranego tekstu (np. formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów nadał ogromne znaczenie partii fortepianu.