Geh nicht

Publikacja zawiera 69 utworów kościelnych i arii wokalnych na sopran z fortepianem Jana Sebastiana Bacha do słów Georga Christiana Schemelli'ego. Partia fortepianu niektórych pieśni zawiera zapis basu cyfrowanego. Akompaniować mogą także organy. Wśród tytułów znajdziesz m. in. "Kommt wieder aus der finstern Gruft", "Nur mein Jesus ist mein Leben", "Gott, wie groß ist deine Güte", "Jesus ist das schönste Licht".

Franz Schubert to jeden z najsłynniejszych kompozytorów pieśni w romantyzmie. Napisał on ponad sześćset kompozycji wokalnych. Jego muzyczną inspiracją była przede wszystkim poezja. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów romantycznych zaczął nadawać znaczenie partii akompaniującego fortepianu. Publikacja "Liederbuch" zawiera sześćdziesiąt pieśni na głos wokalny i fortepian Franza Schuberta. Jest to wybór pieśni z różnych cykli. Wśród utworów odnaleźć można m. in. pieśń "Schwanengesang" (z wydanego pośmiertnie cyklu o tym samym tytule) oraz pieśń "Winterlied" (z cyklu "Podróż zimowa").

Hugo Wolf (1860 - 1903) to austriacki kompozytor, znany przede wszystkim jako autor ponad 300 pieśni. Jego kompozycje wokalne charakteryzują się budową przekomponowaną, a więc tym, że muzyka (jej treść i forma) jest ściśle podporządkowana tekstowi słownemu. Przy tym, partia fortepianu jest niemal zawsze równorzędna z głosem wokalnym. Publikacja "Spanisches Liederbuch" to druga część zbioru pieśni Wolfa skomponowanych do słów Paula Heyse oraz Emanuela Geibela. Pieśni te zawierają oryginalny tekst słowny w języku niemieckim oraz jego angielskie tłumaczenie Johna Bernhoffa.

Fryderyk Chopin większość swoich pieśni traktował jak utwory okolicznościowe. Były dla niego utworami m. in. urozmaicającymi spotkania towarzyskie. Wiele z nich dedykował swoim przyjaciołom. Niniejsza publikacja to niemieckie wydanie zbioru szesnastu pieśni Chopina z jego opusu 74, w polskiej wersji językowej określanego jako "Pieśni i piosnki" op. 74. Są to romantyczne miniatury wokalne o różnej tematyce (m. in. miłosnej, żartobliwej, patriotycznej) skomponowane na głos i fortepian.

"Deutsche Volkslieder" to wybór dwudziestu pieśni na głos wokany wysoki i fortepian. Skomponowane one zostały przez Johannesa Brahmsa w oparciu o ludowe melodie niemieckie. Kompozytor w twórczości pieśniowej pozostawał raczej konserwatywny. Inspirował się bowiem głównie utworami twórcy pieśni romantycznej - Franza Schuberta. Wszystkie pieśni Schuberta charakteryzuje dominacja czynnika melodycznego nad tekstem słownym. Przy tym wiele z nich posiada typową budowę zwrotkową.

Hugo Wolf (1860 - 1903) to austriacki kompozytor, znany przede wszystkim jako autor ponad 300 pieśni. Jego kompozycje wokalne charakteryzują się budową przekomponowaną (treść i forma muzyki jest ściśle podporządkowana tekstowi słownemu). Przy tym, partia fortepianu jest niemal zawsze równorzędna z głosem wokalnym. Zbiór "Eichendorff-Lieder" zawiera dziesięć pieśni na głos wokalny i fortepian do słów niemieckiego poety - Josepha Karla Eichendorffa.

Niniejsza publikacja to trzeci zeszyt "Pieśni" Roberta Schumanna (1810 - 1856) - niemieckiego pianisty i kompozytora tworzącego w okresie romantyzmu. Podstawą jego twórczości, poza muzyką fortepianową, były pieśni na głos i fortepian. To właśnie w liryce wokalnej, łączącej w ścisły związek muzykę z poezją, Schumann mógł w pełni wyrazić swoje uczucia. Publikacja zawiera wybór kompozycji na głos solowy i fortepian pochodzących z różnych opusów. W zbiorze znajdują się m. in. pieśni z op. 98a, op. 104 oraz op. 135. Jedynie dziewięć, spośród osiemdziesięciu dwóch pieśni (w tym m. in. pieśni z op. 117), zostało zapisanych w kluczu basowym. Wszystkie pozostałe kompozycje posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Johannes Brahms (1833 - 1897) był reprezentantem konserwatywnego nurtu w rozwoju pieśni w II połowie XIX wieku. Inspirował się bowiem głównie utworami twórcy pieśni romantycznej - Franza Schuberta. Wszystkie pieśni Brahmsa charakteryzuje dominacja czynnika melodycznego nad tekstem słownym. Przy tym wiele z nich posiada typową budowę zwrotkową. Prezentowana publikacja gromadzi w sobie trzydzieści trzy pieśni na głos wokalny i fortepian Brahmsa. Pośród nich odnaleźć można osiemnaście kompozycji z różnych, wybranych opusów oraz cykl piętnastu pieśni op. 33. Zbiór op. 33 zatytułowany - "Romanzen aus Tiecks Magelone" napisany został do słów Ludwika Tiecka. Niniejsze wydanie zawiera pieśni Brahmsa w języku niemieckim oraz angielskim (w tłumaczeniu A. Langa oraz R. H. Bensona).

Johannes Brahms (1833 - 1897) jest reprezentantem konserwatywnego nurtu w rozwoju pieśni w II połowie XIX wieku. Inspirował się głównie utworami najsłynniejszego twórcy pieśni romantycznej - Franza Schuberta. Wszystkie pieśni Brahmsa charakteryzują się dominacją czynnika melodycznego nad tekstem słownym. Wiele z nich posiada typową budowę zwrotkową. Prezentowana publikacja gromadzi w sobie sześćdziesiąt pięć wybranych pieśni na głos wokalny i fortepian Brahmsa, które pochodzą z jego różnych opusów (m. in. pieśni do słów Schenkendorfa op. 63 oraz pieśni do słów Platena op. 32).

Prezentowana publikacja - pierwszy zeszyt "Die Klassiker des deutschen Liedes" gromadzi w sobie czterdzieści pięć pieśni na głos wokalny (sopran lub tenor) i fortepian pochodzących z dorobku wybitnych niemieckich kompozytorów. W zbiorze odnaleźć można m. in.: barokowe pieśni Jana Sebastiana Bacha oraz Heinricha Alberta, klasyczne pieśni Josepha Haydna, Amadeusza Mozarta i Ludwika van Beethovena, a także romantyczne pieśni Carla Marii von Webera, Carla Loewe oraz Franza Schuberta.

Franz Schubert (1797 - 1828) to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją była poezja, więc formę swoich pieśni uzależniał od budowy wybranego tekstu (często stosował formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Niniejsza publikacja - trzeci zeszyt zbioru "Pieśni" Franza Schuberta zawiera czterdzieści pięć kompozycji na głos wokalny (średni) i fortepian. Są to utwory do słów m. in. Mayrhofera, Goethego, Schulze oraz Seidla.

Niniejsza publikacja jest trzecim zeszytem zbioru "Pieśni" na głos solowy niski (zapis w kluczu wiolinowym) i fortepian Franza Schuberta. Odnaleźć w niej można wybrane kompozycje wokalne pochodzące z różnych opusów. Dzieła te skomponowane zostały m. in. do słów Seidla, Goethego, Mayrhofera oraz Schlegela. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Główną jego inspiracją była poezja. Formę swoich pieśni uzależniał więc od budowy wybranego tekstu. Często stosował przy tym formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów w romantyzmie zaczął nadawać ogromne znaczenie partii fortepianu.

Franz Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją przede wszystkim była poezja. Czwarty zeszyt "Pieśni" to zbiór sześćdziesięciu dwóch wybranych utworów na głos wokalny oraz fortepian Franza Schuberta. Zawarte są w nim kompozycje do słów różnych poetów, m. in. Goethego, Mayrhofera, de Harolda, Seifla oraz Baumberga. Wszystkie pieśni, zamieszczone w prezentowanym wydaniu, posiadają oryginalne tonacje nadane przez kompozytora.

Robert Franz (1815 - 1892) to niemiecki kompozytor, autor licznych pieśni (ok. 350). Artysta wzorował się przede wszystkim na dziełach słynnych niemieckich twórców pieśni - Roberta Schumanna oraz Franza Schuberta. Wiele ze swoich utworów wokalnych Franz skomponował do słów Heinricha Heinego. Prezentowana publikacja zawiera pięćdziesiąt wybranych pieśni Franza na głos wokalny i fortepian. Są to kompozycje o typowo romantycznej stylistyce oraz prostej, niejednokrotnie stroficznej budowie. Pośród tytułów odnaleźć można m. in. pieśń "Widmung" ("Dedykacja"), "Abschied" ("Pożegnanie") oraz "Waldfahrt" ("Leśna podróż").

Publikacja zawiera wszystkie pieśni jakie skomponował Ludwig van Beethoven. Mimo, iż są to utwory jednego z klasyków wiedeńskich, wyraźnie cechują się one romantyczną stylistyką. Beethoven bowiem uważany jest za prekursora romantyzmu w muzyce. Kompozytor starannie dobierał teksty do swoich pieśni. Inspirował go przede wszystkim temat miłości wiernej, ale także miłości nieszczęśliwej. Taką tematykę odnalazł przede wszystkim w poezji Goethego (pieśni op. 83), Matchissona oraz Reissiga. Oprócz tych poetów niemieckich, Beethoven komponował również pieśni do tekstów włoskich takich poetów, jak Giuseppe Carpani (pieśń "In questa tomba oscura") oraz Pietro Metastasio (pieśni "La partenza", czy "Odi l'aura"). W niniejszym zbiorze znajduje się 67 pieśni Beethovena na różne rodzaje głosów wokalnych z fortepianem. W tym również kompozycje na chór i głos solowy: pieśni "Der freie Mann", "Kriegslied der Österreicher" oraz "Urians Reise um dei Welt". Chór jest najczęściej wzmocnieniem linii melodycznej głosu solowego (śpiew jednogłosowy). Odnaleźć można w zbiorze również dwa duety: "Merkenstein" op. 100 oraz "Lebensgenuß" na sopran, tenor i fortepian. Jedynie utwór "Der Bardengeist" zapisany jest w kluczu basowym, wszystkie pozostałe pieśni posiadają zapis w kluczu wiolinowym.