Abendlied

Franz Schubert to jeden z najsłynniejszych kompozytorów pieśni w romantyzmie. Napisał on ponad sześćset kompozycji wokalnych. Jego muzyczną inspiracją była przede wszystkim poezja. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów romantycznych zaczął nadawać znaczenie partii akompaniującego fortepianu. Publikacja "Liederbuch" zawiera sześćdziesiąt pieśni na głos wokalny i fortepian Franza Schuberta. Jest to wybór pieśni z różnych cykli. Wśród utworów odnaleźć można m. in. pieśń "Schwanengesang" (z wydanego pośmiertnie cyklu o tym samym tytule) oraz pieśń "Winterlied" (z cyklu "Podróż zimowa").

Niniejsza publikacja zawiera trzy cykle pieśni Franza Schuberta - "Die schöne Mullerin" op. 25 ("Piękna młynarka"), "Winterreise" op. 89 ("Podróż zimowa") oraz wydany po śmierci kompozytora zbiór "Schwanengesang" ("Łabędzi śpiew"). Ponadto zawiera również 34 wybrane pieśni pochodzące z różnych opusów (m. in. pieśni z wczesnego okresu życia Schuberta - op. 1 i op. 3). Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Inspiracją dla jego utworów była przede wszystkim poezja (m. in. teksty Wolfganga Goethe). Formę swoich pieśni uzależniał więc od budowy wybranego tekstu (często wykorzystywał formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów nadał ogromne znaczenie partii fortepianu.

Niniejsza publikacja to trzeci zeszyt "Pieśni" Roberta Schumanna (1810 - 1856) - niemieckiego pianisty i kompozytora tworzącego w okresie romantyzmu. Podstawą jego twórczości, poza muzyką fortepianową, były pieśni na głos i fortepian. To właśnie w liryce wokalnej, łączącej w ścisły związek muzykę z poezją, Schumann mógł w pełni wyrazić swoje uczucia. Publikacja zawiera wybór kompozycji na głos solowy i fortepian pochodzących z różnych opusów. W zbiorze znajdują się m. in. pieśni z op. 98a, op. 104 oraz op. 135. Jedynie dziewięć, spośród osiemdziesięciu dwóch pieśni (w tym m. in. pieśni z op. 117), zostało zapisanych w kluczu basowym. Wszystkie pozostałe kompozycje posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Prezentowana publikacja - pierwszy zeszyt "Die Klassiker des deutschen Liedes" gromadzi w sobie czterdzieści pięć pieśni na głos wokalny (sopran lub tenor) i fortepian pochodzących z dorobku wybitnych niemieckich kompozytorów. W zbiorze odnaleźć można m. in.: barokowe pieśni Jana Sebastiana Bacha oraz Heinricha Alberta, klasyczne pieśni Josepha Haydna, Amadeusza Mozarta i Ludwika van Beethovena, a także romantyczne pieśni Carla Marii von Webera, Carla Loewe oraz Franza Schuberta.

Prezentowana publikacja - pierwszy zeszyt "Die Klassiker des deutschen Liedes" gromadzi w sobie czterdzieści pięć pieśni na głos wokalny (mezzosopran) i fortepian pochodzących z dorobku wybitnych niemieckich kompozytorów. W zbiorze odnaleźć można m. in.: barokowe pieśni Jana Sebastiana Bacha oraz Heinricha Alberta, klasyczne pieśni Josepha Haydna, Amadeusza Mozarta i Ludwika van Beethovena, a także romantyczne pieśni Carla Marii von Webera, Carla Loewe oraz Franza Schuberta.

Franz Schubert (1797 - 1828) to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją była poezja, więc formę swoich pieśni uzależniał od budowy wybranego tekstu (często stosował formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Niniejsza publikacja - trzeci zeszyt zbioru "Pieśni" Franza Schuberta zawiera czterdzieści pięć kompozycji na głos wokalny (średni) i fortepian. Są to utwory do słów m. in. Mayrhofera, Goethego, Schulze oraz Seidla.

Niniejsza publikacja jest trzecim zeszytem zbioru "Pieśni" na głos solowy niski (zapis w kluczu wiolinowym) i fortepian Franza Schuberta. Odnaleźć w niej można wybrane kompozycje wokalne pochodzące z różnych opusów. Dzieła te skomponowane zostały m. in. do słów Seidla, Goethego, Mayrhofera oraz Schlegela. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Główną jego inspiracją była poezja. Formę swoich pieśni uzależniał więc od budowy wybranego tekstu. Często stosował przy tym formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów w romantyzmie zaczął nadawać ogromne znaczenie partii fortepianu.

Publikacja "Lieder" Franza Schuberta zawiera wszystkie pieśni jakie zostały wydane i skatalogowane za życia kompozytora (a więc pieśni od op. 1 do op. 36). Wyboru pieśni połączonych jednym opusem dokonał sam Schubert. Jego numeracja nie jest jednak chronologiczna. Kompozytor bardzo starannie dobierał pieśni, które miały zostać opublikowane. Wiele z tych połączonych jednym opusem oprócz wspólnej tematyki zbliżonych jest również pod względem muzycznym (np. kompozytor łączył pieśni o pokrewnych tonacjach). Niniejsze wydanie pieśni Schuberta zostało oparte o oryginalne rękopisy kompozytora (urtext).

Edward Grieg (1843 - 1907) to norweski dyrygent, pianista i kompozytor, pochodzenia szkockiego, nazywany "Chopinem północy". Jeszcze za życia kompozytora opublikowano ponad 148 jego pieśni solowych. Grieg przywiązywał ogromną wagę do tekstu słownego. Jego pieśni charakteryzują się niezwykłą zgodnością słowa i melodii (zarówno we frazowaniu jak i akcentacji). Zeszyt drugi "Complete Songs" jest to zbiór wybranych pieśni na głos i fortepian Griega. Publikacja zawiera kompozycje z op. 58, 59, 60, 61, 67, 69, 70 oraz pieśni sygnowane "EG" - od numeru 121 do 157. Jedynie w pieśni pt. "Doomed" głos wokalny został zanotowany w kluczu basowym. Partie głosu wokalnego we wszystkich pozostałych utworach posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Publikacja zawiera wszystkie pieśni jakie skomponował Ludwig van Beethoven. Mimo, iż są to utwory jednego z klasyków wiedeńskich, wyraźnie cechują się one romantyczną stylistyką. Beethoven bowiem uważany jest za prekursora romantyzmu w muzyce. Kompozytor starannie dobierał teksty do swoich pieśni. Inspirował go przede wszystkim temat miłości wiernej, ale także miłości nieszczęśliwej. Taką tematykę odnalazł przede wszystkim w poezji Goethego (pieśni op. 83), Matchissona oraz Reissiga. Oprócz tych poetów niemieckich, Beethoven komponował również pieśni do tekstów włoskich takich poetów, jak Giuseppe Carpani (pieśń "In questa tomba oscura") oraz Pietro Metastasio (pieśni "La partenza", czy "Odi l'aura"). W niniejszym zbiorze znajduje się 67 pieśni Beethovena na różne rodzaje głosów wokalnych z fortepianem. W tym również kompozycje na chór i głos solowy: pieśni "Der freie Mann", "Kriegslied der Österreicher" oraz "Urians Reise um dei Welt". Chór jest najczęściej wzmocnieniem linii melodycznej głosu solowego (śpiew jednogłosowy). Odnaleźć można w zbiorze również dwa duety: "Merkenstein" op. 100 oraz "Lebensgenuß" na sopran, tenor i fortepian. Jedynie utwór "Der Bardengeist" zapisany jest w kluczu basowym, wszystkie pozostałe pieśni posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Publikacja "30 ausgewählte Lieder" to wybór pieśni Ludwika van Beethovena pochodzących z różnych jego opusów. Mimo, iż są to utwory jednego z klasyków wiedeńskich, wyraźnie cechują się one romantyczną stylistyką. Beethoven bowiem uważany jest za prekursora romantyzmu w muzyce. Kompozytor starannie dobierał teksty do swoich pieśni. Inspirował go przede wszystkim temat miłości wiernej, ale także miłości nieszczęśliwej. Taką tematykę odnalazł przede wszystkim w poezji Goethego, Matchissona oraz Reissiga. Oprócz tych poetów niemieckich, Beethoven komponował również pieśni do tekstów włoskich takich poetów, jak Giuseppe Carpani (pieśń "In questa tomba oscura") oraz Pietro Metastasio ("La partenza").