Frieden

Publikacja zawiera 69 utworów kościelnych i arii wokalnych na sopran z fortepianem Jana Sebastiana Bacha do słów Georga Christiana Schemelli'ego. Partia fortepianu niektórych pieśni zawiera zapis basu cyfrowanego. Akompaniować mogą także organy. Wśród tytułów znajdziesz m. in. "Kommt wieder aus der finstern Gruft", "Nur mein Jesus ist mein Leben", "Gott, wie groß ist deine Güte", "Jesus ist das schönste Licht".

Hugo Wolf (1860 - 1903) to austriacki kompozytor, znany przede wszystkim jako autor ponad 300 pieśni. Jego kompozycje wokalne charakteryzują się budową przekomponowaną, a więc tym, że muzyka (jej treść i forma) jest ściśle podporządkowana tekstowi słownemu. Przy tym, partia fortepianu jest niemal zawsze równorzędna z głosem wokalnym. Zbiór "Italienisches Liederbuch" zawiera piętnaście pieśni Wolfa. Skomponowane one zostały do słów niemieckiego pisarza, laureata Nagrody Nobla - Paula Heysego. Publikacja zawiera oryginalny tekst słowny w języku niemieckim oraz jego angielskie tłumaczenie dokonane przez Lily Henkel.

Niniejsza publikacja zawiera trzy cykle pieśni Franza Schuberta - "Die schöne Mullerin" op. 25 ("Piękna młynarka"), "Winterreise" op. 89 ("Podróż zimowa") oraz wydany po śmierci kompozytora zbiór "Schwanengesang" ("Łabędzi śpiew"). Ponadto zawiera również 34 wybrane pieśni pochodzące z różnych opusów (m. in. pieśni z wczesnego okresu życia Schuberta - op. 1 i op. 3). Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Inspiracją dla jego utworów była przede wszystkim poezja (m. in. teksty Wolfganga Goethe). Formę swoich pieśni uzależniał więc od budowy wybranego tekstu (często wykorzystywał formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów nadał ogromne znaczenie partii fortepianu.

Niniejsza publikacja to trzeci zeszyt "Pieśni" Roberta Schumanna (1810 - 1856) - niemieckiego pianisty i kompozytora tworzącego w okresie romantyzmu. Podstawą jego twórczości, poza muzyką fortepianową, były pieśni na głos i fortepian. To właśnie w liryce wokalnej, łączącej w ścisły związek muzykę z poezją, Schumann mógł w pełni wyrazić swoje uczucia. Publikacja zawiera wybór kompozycji na głos solowy i fortepian pochodzących z różnych opusów. W zbiorze znajdują się m. in. pieśni z op. 98a, op. 104 oraz op. 135. Jedynie dziewięć, spośród osiemdziesięciu dwóch pieśni (w tym m. in. pieśni z op. 117), zostało zapisanych w kluczu basowym. Wszystkie pozostałe kompozycje posiadają zapis w kluczu wiolinowym.

Prezentowana publikacja - pierwszy zeszyt "Die Klassiker des deutschen Liedes" gromadzi w sobie czterdzieści pięć pieśni na głos wokalny (sopran lub tenor) i fortepian pochodzących z dorobku wybitnych niemieckich kompozytorów. W zbiorze odnaleźć można m. in.: barokowe pieśni Jana Sebastiana Bacha oraz Heinricha Alberta, klasyczne pieśni Josepha Haydna, Amadeusza Mozarta i Ludwika van Beethovena, a także romantyczne pieśni Carla Marii von Webera, Carla Loewe oraz Franza Schuberta.

Franz Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją przede wszystkim była poezja. Czwarty zeszyt "Pieśni" to zbiór sześćdziesięciu dwóch wybranych utworów na głos wokalny oraz fortepian Franza Schuberta. Zawarte są w nim kompozycje do słów różnych poetów, m. in. Goethego, Mayrhofera, de Harolda, Seifla oraz Baumberga. Wszystkie pieśni, zamieszczone w prezentowanym wydaniu, posiadają oryginalne tonacje nadane przez kompozytora.

Drugi zeszyt zbioru "Pieśni" zawiera siedemdziesiąt pięć wybranych utworów Franza Schuberta w opracowaniu na wysoki głos wokalny oraz fortepian. Są to kompozycje napisane do słów takich poetów, jak m. in. Goethe, Pyrker, Mayrhofer, Schulze oraz Rückert. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Jego inspiracją przede wszystkim była poezja. Artysta nadawał swoim pieśniom formę odzwierciedlającą budowę wybranego tekstu (często stosował formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej).

Niniejsza publikacja jest drugim zeszytem zbioru "Pieśni" Franza Schuberta w opracowaniu na głos wokalny średni i fortepian. Odnaleźć w nim można kompozycje pochodzące z różnych opusów, wszystkie o zapisie w kluczu wiolinowym. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Wiele z jego pieśni zostało ujętych w cyklach: "Die schöne Mullerin" op. 25 ("Piękna młynarka"), "Winterreise" op. 89 ("Podróż zimowa") oraz wydany po śmierci kompozytora zbiór "Schwanengesang" ("Łabędzi śpiew"). Inspiracją dla kompozytora była przede wszystkim poezja. Swoim pieśniom nadawał więc formę w zależności od budowy wybranego tekstu (np. formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej). Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów nadał ogromne znaczenie partii fortepianu.

Publikacja zawiera wszystkie pieśni jakie skomponował Ludwig van Beethoven. Mimo, iż są to utwory jednego z klasyków wiedeńskich, wyraźnie cechują się one romantyczną stylistyką. Beethoven bowiem uważany jest za prekursora romantyzmu w muzyce. Kompozytor starannie dobierał teksty do swoich pieśni. Inspirował go przede wszystkim temat miłości wiernej, ale także miłości nieszczęśliwej. Taką tematykę odnalazł przede wszystkim w poezji Goethego (pieśni op. 83), Matchissona oraz Reissiga. Oprócz tych poetów niemieckich, Beethoven komponował również pieśni do tekstów włoskich takich poetów, jak Giuseppe Carpani (pieśń "In questa tomba oscura") oraz Pietro Metastasio (pieśni "La partenza", czy "Odi l'aura"). W niniejszym zbiorze znajduje się 67 pieśni Beethovena na różne rodzaje głosów wokalnych z fortepianem. W tym również kompozycje na chór i głos solowy: pieśni "Der freie Mann", "Kriegslied der Österreicher" oraz "Urians Reise um dei Welt". Chór jest najczęściej wzmocnieniem linii melodycznej głosu solowego (śpiew jednogłosowy). Odnaleźć można w zbiorze również dwa duety: "Merkenstein" op. 100 oraz "Lebensgenuß" na sopran, tenor i fortepian. Jedynie utwór "Der Bardengeist" zapisany jest w kluczu basowym, wszystkie pozostałe pieśni posiadają zapis w kluczu wiolinowym.