Dzię jest czas

Abecadło przeznaczone jest dla dzieci w wieku przedszkolnym, które rozpoczynają naukę gry na fortepianie. W czasie pierwszych lekcji uczeń zapoznaje się z instrumentem, z wydobywaniem dźwięków, z ruchami rąk i palców (nauka w tym stadium odbywa się bez pomocy nut).

Szkoła na fortepian Anny Marii Klechniowskiej jest zamieszczona w programie nauczania zatwierdzonym do użytku szkół muzycznych I stopnia. Jest to jedna z najstarszych szkół na fortepian, na której wykształciło się już wiele pokoleń obecnych muzyków. Od autorki: "Celem niniejszej Szkoły jest przyspieszenie nauki gry na fortepianie przez jej uproszczenie oraz zaznajomienie ucznia z podstawowymi wiadomościami z zakresu teorii muzyki. Ponieważ nauka o kluczach muzycznych jest dla dziecka na ogół nieco za trudna, uczę jednocześnie czytania nut basowych oraz wiolinowych bez kluczy i zaznajamiam ucznia z kluczami dopiero wtedy, gdy sam się przekona o konieczności ich wprowadzenia. Tym sposobem umożliwiam uczniowi grę równocześnie w wiolinie i basie, poczynając od pierwszych ćwiczeń, których przez to nie utrudniam, a oszczędzam uczniowi przykrości i straty czasu, nieuniknionych wówczas, gdy uczący się gra początkowo tylko w kluczu wiolinowym, a potem dopiero w kluczu basowym. Od pierwszych lekcji przyzwyczajam również ucznia do gry na czarnych klawiszach i staram się rozwijać technikę palcową obu jego rąk równocześnie. Ćwiczenia ugrupowałem w takim porządku, aby uczeń mógł korzystać z niniejszej Szkoły bez potrzeby uzupełniania jakichś problemów przy pomocy dodatkowych ćwiczeń."

Ignacy Feliks Dobrzyński urodził się 25 stycznia 1807 roku w Romanowie w rezydencji hrabiów Ilińskich na Wołyniu, gdzie ojciec jego był kapelmistrzem w słynnej wówczas kapeli dworskiej. Wychowywał się zatem w rodzinie muzykującej: jego ojciec studiował muzykę w Wiedniu, komponował opery, kantaty, polonezy, a w latach 1817 - 1825 był nauczycielem muzyki w Gimnazjum Podolskim w Winnicy. W twórczości Ignacego Dobrzyńskiego odnaleźć można różne gatunki muzyczne. Obok dzieł instrumentalnych, których jest najwięcej, skomponował on też opery, msze, kantaty i pieśni. Ogółem powstało przeszło 150 kompozycji. Jeśli chodzi o muzykę instrumentalną, to dominują tu utwory na instrumenty dęte: flet, klarnet, trąbkę, obój, fagot i puzon. Niniejsza publikacja zawiera utwór "Andante i Rondo alla Polacca", który w swojej budowie podobny jest do kompozycji Fryderyka Chopina "Introdukcja i Polonez". Dlatego też powyższą kompozycję edytor zatytułował "Introdukcja i Polonez". Posiada on formę ronda, a rytmika i charakterem jest polonezowy. W oryginale utwór ten został napisany na flet i orkiestrę. W niniejszym wydaniu zawarto opracowanie na wiolonczelę z fortepianem.

Szkoła pomyślana została jako podręcznik do nauczania początkowego dla dzieci w różnym wieku. Można ją wykorzystywać zarówno w nauczaniu szkolnym, jak i przedszkolnym. Materiał uzupełniają gamy, krótkie ćwiczenia, etiudy oraz opatrzone tytułami drobne utworki. Całość została podzielona na dwie części. W pierwszej części uczeń zapoznaje się z podstawowymi elementami techniki skrzypcowej. Część druga obejmuje zmiany pozycji, jeden z najbardziej "skrzypcowych" rodzajów artykulacji - staccato, bardziej skomplikowane układy rytmiczne - rytm sicilianowy, triole, synkopy, oraz ozdobniki. Fotografie i rysunki mogą stanowić istotną pomoc dla ucznia podczas jego pracy domowej. Nowością tego podręcznika jest wyraźne wyartykułowanie poszczególnych problemów - zadań oraz ich powiązanie w jedną konsekwentną całość.

Nat "King" Cole, właściwie Nathaniel Adams Coles (17 marca 1919 - 15 lutego 1965) - amerykański muzyk jazzowy i piosenkarz. Urodził się w Montgomery (Alabama, USA) najprawdopodobniej 17 marca 1919, aczkolwiek jako data jego urodzin podawany jest też rok 1915 lub 1917. Zmarł 15 lutego 1965 w Santa Monica (Kalifornia). Ten amerykański czarnoskóry muzyk jazzowy, obdarzony ciepłym głosem o pięknej barwie i głębi, rozpoczął karierę jako pianista, później jednak wsławił się balladami. Dzieciństwo i młodość spędził w Chicago. W 1937 roku zaczął występować w klubach jazzowych w Los_Angeles. W 1939 roku założył Trio King Cole (wraz z Oscarem Moorem i Wesleyem Princem). Z czasem jego związki z jazzem uległy rozluźnieniu, a on przeszedł do historii przede wszystkim jako wokalista śpiewający muzykę "łatwą i przyjemną".
Pozycja zawiera 59 oryginalnych utworów Nat 'King' Cole'a z wstępem i zdjęciami. Zawiera między innymi: Ain't Misbehavin', Baby, Won't You Please Come Home, Chicago, Don't Get Around Much Anymore, Dream a Little Dream of Me.

Mariah Carey hits it big with this 1999 remake of the '80s pop ballad. Available: SATB, SAB, SSA, ShowTrax CD. Performance Time: Approx. 3:30.

Mariah Carey hits it big with this 1999 remake of the '80s pop ballad. Available: SATB, SAB, SSA, ShowTrax CD. Performance Time: Approx. 3:30.

Steve Vai, właściwie Steven Siro Vai (ur. 6 czerwca 1960, Nowy Jork), amerykański gitarzysta i kompozytor. Jest wegetarianinem. Jeden z najwybitniejszych uczniów amerykańskiego gitarzysty Joe Satrianiego (1973-1978). Steve jest absolwentem szkoły muzycznej Berklle College of Music. Posiada własną wytwórnię płytową, a zarazem firmę wydawniczą Favored Nations. Wraz z Frankiem Zappą nagrał 6 płyt (1980-84), a po jednej płycie z zespołami Alcatrazz (1985) i Whitesnake (1989) oraz Davidem Lee Rothem (wokalistą grupy Van Halen) (1986). Pierwsze samodzielnie zrealizowane albumy Flex-Able i Flex-Able Leftovers wydane zostały w 1984 roku.
Od 1992 roku koncertuje jako artysta solowy i wydaje w tym czasie kolejne albumy oraz płyty szkoleniowe dla gitarzystów. Używa głównie gitar elektrycznych firmy Ibanez - pomógł podczas projektowania serii Ibanez JEM, które firmuje.
Publikacja składa się z dwóch cześci. W 1 cz. utwory rozpisane są na zespół instrumentów orkiestry rock'owej. Podstawowy skład orkiestry to: gitara elektryczna, gitara akustyczna, gitara basowa oraz skład instrumentów orkiestrowych: skrzypce, wiolonczela, kontrabas, trąbki, waltornie, puzony, saksofony, fortepian, kotły i zestaw perkusyjny. W 2 cz. występuje tradycyjny zapis na zespół gitar (2 lub 3 gitary): tabulatura oraz linia melodyczna. W tabulaturze wyszczególnione są poszczególne głosy grupy gitar, które tworzą dopełnienie harmoniczne i melodyczne utworu.

"Requiem" Gabriel Fauré komponował w latach 1888-1891. Jest to jedno z najbardziej znanych jego utworów. Początkowo sądzono, iż napisał on je ku czci zmarłego ojca. "Requiem" jest jednak inspirowane śmiercią w ogóle. W 1902 r. Fauré powiedział: „Oto jak widzę śmierć: jako radosne uwolnienie, raczej dążenie do szczęścia ponad grób niż bolesne doświadczenie”. Prezentowana publikacja zawiera "Requiem" Fauré w opracowaniu na dwa głosy solowe (sopran i baryton lub mezzosopran), chór (SSA) oraz fortepian. Dzieło składa się z kolejnych części: Introit - Kyrie, Offertorium, Sanctus, Pie Jesu, Agnus Dei, Libera me, In Paradisum. Czas trwania: ok. 40'

Publikacja zawiera utwory muzyki klezmerskiej, zyskującej coraz większą popularność na świecie. Jest to fortepianowa muzyka Żydów, którzy zamieszkiwali wschodnią i środkową Europę. Czołowy autor tekstów i kompozytor Mordechaj Giebirbig (1877 - 1942) z zawodu stolarz, urodził się, żył i zginął na krakowskim Kazimierzu podczas Holocaustu.

Lista utworów:
Bo To Jest Zyzio
Bo Tylko Maleńka
Byczki
Dziecinnych Marzeń Świat
Jestem Gabrysia
Kolorowy Jest Ten Świat
Na Siebie Licz
Na Zielonej Trawce
Nie Bądź Chwastem
O Le - O La
Piosenka Dla Taty
Przepraszamy Was Za Wszystko
Skrzydlate Nutki
Słoneczne Lato
Szkolny Pamiętnik
Z Naturą Na Ty

Lista utworów:
Sonata es-moll op. 21 (Paderewski Ignacy Jan)
Wariacje i fuga es-moll op. 23 (Paderewski Ignacy Jan)

Niniejsza książka jest drugą częścią fundamentalnej monografii o życiu i twórczości Witolda Lutosławskiego (1913-1994). Całość składa się z dwóch woluminów a pierwsza część - zatytułowana Droga do dojrzałości - ukazała się w 2003 roku. Autorzy szczegółowo opisują biografię Lutosławskiego i przeprowadzają analizy wszystkich utworów powstałych po roku 1960. Monografia zawiera obszerny materiał ilustracyjny w postaci przykładów muzycznych i zdjęć. Publikacja tej książki o czołowej postaci polskiej muzyki drugiej połowy XX wieku znakomicie wpisuje się w Rok Witolda Lutosławskiego ogłoszony przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej w 2004 roku.

Publikacja ta jest przeznaczona dla początkujących pianistów mających za sobą kilka tygodni nauki gry, najlepiej po wcześniejszym przegraniu I części szkoły "Ja i pianino". Melodia jest grana na przemian prawą lub lewą ręką. Pomocne może być śpiewanie lub liczenie w czasie gry oraz zachowanie palcowania. Po zapoznaniu się z melodią można dołączyć dźwięki towarzyszące drugiej ręki. Dodatkową atrakcją jest partia akompaniamentu. Może ją wykonywać nauczyciel lub ktokolwiek inny grający w stopniu nieco bardziej zaawansowanym. Wspólne muzykowanie dostarczy dodatkowych wrażeń również przez pełniejsze, bardziej profesjonalne brzmienie, stając się przyjemnym elementem nauki. Inicjuje także początki gry zespołowej - wzajemnego słuchania siebie i zachowania idealnego rytmu.

Magnificat jest to kantyk śpiewany podczas nieszporów. Sam tytuł pochodzi od pierwszych słów: "Magnificat anima mea Dominum", co oznacza: "Wielbi dusza moja Pana". Magnificat jest radosną pieśnią dziękczynną opartą na słowach ze Starego Testamentu. Przedstawiona publikacja zawiera słynny "Magnificat" Jana Sebastiana Bacha.

Lili Boulanger (ur. 16 września 1887 w Paryżu, zm. 22 października 1979) – francuska kompozytorka, pedagog, dyrygent, pianistka. Wykształcenie muzyczne uzyskała w Konserwatorium Paryskim, gdzie studiowała kompozycję u Charlesa-Marie Widora i Gabriela Fauré, organy u Louisa Vierne’a i Felixa Alexandre’a Guilmanta oraz fortepian u Paula Vidala. Poświęciła się pracy pedagogicznej, stając się z czasem jednym z najwybitniejszych pedagogów kompozycji w XX wieku. Prowadziła działalność pedagogiczną we Francji i w Stanach Zjednoczonych. W latach 1920-1939 była profesorem kompozycji, dyrygentury i historii muzyki w Ecole Normale de Musique w Paryżu. Wykładała również w Konserwatorium Paryskim i w Konserwatorium Amerykańskim w Fontainebleau (w latach 1921-1950 pełniła tam funkcję dyrektora). W latach 1939-1946 wykładała kompozycję w USA. Ponadto, prowadziła także prywatne lekcje kompozycji i analizy dzieła muzycznego.
Publikacja przeznaczona jest dla pianistów zaawansowanych

Nie jest łatwo dzieciom słynnych muzyków, gdyż najczęściej przez długie lata muszą egzystować w cieniu swoich rodziców. Tak też jest w przypadku The Melody Makers - formacji tworzonej przez potomstwo króla muzyki reaggae, Boba Marleya. Mimo kilku wspaniałych płyt i wielu sukcesów komercyjnych, przez ponad 15 lat egzystowali w cieniu legendy ojca.Liderem tej grupy jest Ziggy, a właściwie David Marley. Urodził się w roku 1968. Był najstarszym dzieckiem Boba i Rity. Zainteresowanie muzyką przejawiał od dzieciństwa, a swoje przybrane imię zawdzięcza słynnemu hitowi Davida Bowiego, "Ziggy Stardust". W wieku 10 lat, wraz z siostrami Cedelią i Sharon oraz bratem Stephenem, wziął udział w nagraniu piosenki ojca "Children Playing In The Streets", co jest uznawane za początek kapeli The Melody Makers. Następny ich wspólny występ odbył się na pogrzebie Boba Marleya w 1981 roku. Cztery lata później światło dzienne ujrzała debiutancka płyta The Melody Makers "Play The Game Right", która przynosiła porcję muzyki reggae mocno inspirowanej dokonaniami Króla. Album nie zyskał jednak planowanego sukcesu komercyjnego.Popularność formacja zyskała dopiero za sprawą wydanego w 1988 roku krążka "Conscious Party". Dzieło, którego produkcją zajęli się Chris Franz i Tina Weymouth z grupy Talking Heads, oraz pochodzący z niego singlowy hit "Tomorrow People" przez długi czas nie opuszczały szczytów list przebojów. Jeszcze większy sukces odniósł wydany rok później longplay "One Bright Day", prezentujący już nowe oblicze zespołu. Twórczość The Melody Makers ewoluowała w kierunku muzyki pop, co wywołało niechęć reggae'owych purystów. Z drugiej strony, kapela kontynuowała przesłanie miłości i pokoju, charakterystyczne dla dokonań Boba Marleya. Publikacja zawiera 18 największych przebojów grupy, m.in. Look Who's Dancing, Brothers And Sisters i One Bright Day. Kompozycje zostały zaaranżowane na wokal z towarzyszeniem fortepianu, gitary lub keyboardu. Dodatkową atrakcją wydania są dołączone zdjęcia zespołu i gra planszowa.

15 songs from the Academy Award-winning movie about the dramatic life story of the legendary Ray Charles. Songs include: Bye Bye Love • Georgia on My Mind • Hard Times • I Can't Stop Loving You • I Got a Woman • Mess Around • What'd I Say • You Don't Know Me • and more.

"Czy za twoich dziecinnych lat, babciu, panie nosiły gorsety i krynoliny i mdlały przy lada okazji?"
- Nie, kochanie, przecież taka stara nie jestem...
"Czy za twoich dziecinnych lat, dziadziu, były konne tramwaje i gramofony z tubą?"
- Ależ nie, taki stary to już ja nie jestem...
"A czy wy, kochani babciu i dziadziu, naprawdę byliście kiedyś mali?"
- Tak, zupełnie tak, jak wy, drogie wnuki, tylko że bawiliśmy się w trochę inne zabawy. Nie było jeszcze telewizji, ale mieliśmy radio, a w nim rozmowy "Starego Doktora" Janusza Korczaka i śpiewanie piosenek z Bronisławem Rutkowskim. Chodziliśmy do przedszkola, a potem do szkoły, i znaliśmy bardzo dużo różnych piosenek, bo na każdą okazję jest jakaś piosenka. Możecie zresztą zajrzeć do tego śpiewnika i zobaczyć "co dziakowie śpiewali, kiedy byli mali".
I najlepiej zaśpiewajcie razem z nami."
Niniejsza publikacja zawiera 47 piosenek w opracowaniu na głos wokalny z akompaniamentem fortepianu. Książka wzbogacona jest kolorowymi ilustracjami. Ponadto część piosenek posiada uwagi dotyczące danej zabawy i ruchów, jakie mogą wykonywać dzieci podczas ich śpiewania. Do książki zostały dołączone także dwie płyty CD. Na pierwszej nagrane są wersje demonstracyjne piosenek, a na drugiej - wersja instrumentalna, którą można wykorzystać w przypadku braku instrumentu.

Publikacja zawiera 42 utwory pochodzące z musicali. Nuty napisane są w układzie na fortepian oraz wokal. Jest to pierwsza część dość dużego zbioru piosenek z tej serii. W kolekcji zawarto oryginalne typy głosów, parametry takie jak podczas wykonywania ich na scenie.

Książka zawiera siedemnaście utworów zespołu gospellowego "Jars Of Clay". Zespół powstał w 1995 roku, "Jars of Clay" - to także debiutancki album, który w krótkim czasie osiągnął status płyty podwójnie platynowej. Płyta w '97 roku została nominowana do nagrody Grammy. Za videoclip "Flood" z płyty Jars of Clay - Billboard Music Video Awards przyznał nagrodę w kategorii Best New Artist Clip. Motto zespołu: "Zamiarem Jezusa Chrystusa jest wyprowadzenie nas z życia w strachu do życia motywowanego miłością. Tym chcemy się dzielić ze słuchaczami, i tego też chcemy się ciągle uczyć i tak żyć" - Charlie Lowell.

Funúrailles (1849) to kompozycja Franciszka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Prezentowany utwór Ravela został skomponowany w 1899 roku. Partia gitarowa wymaga przestrojenia szóstej struny na dźwięk d.
Maurice Ravel urodził się 07. 03. 1875. w Ciboure, a zmarł 28. 12. 1937. w Paryżu. Naukę muzyki rozpoczął mając 12 lat. W 1899 roku wstąpił do konserwatorium w Paryżu, gdzie uczył się na wydziale kompozycji i fortepianu u G. Fore. Swój debiut Ravel osiągnął w 1899 roku wykonując swój utwór "Gry wody". Podczas I wojny światowej Ravel pracował jako kierowca na froncie. Po wojnie powrócił do Paryża. Ravel znany jest głównie z utworu "Bolero". W swej twórczości przeciwstawiał się estetyce Wagnera. Jego harmonika nie zrywa z konwencją tonalną. Ravel rzadko wykorzystywał skalę całotonową, a chętnie sięgał po skale modalne i starogreckie. Skalę dur - moll wykorzystywał w sposób modalny.

Kompozycja fortepianowa Franciszka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Kompozycja fortepianowa Franciszka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.