Dzię jest czas

Piano and Vocal selections from the show, based on the novel by Victor Hugo.

Lista utworów:
At the end of the day (Schönberg Claude-Michel)
I dreamed a dream (Schönberg Claude-Michel)
Castle on a cloud (Schönberg Claude-Michel)
Master of the house (Schönberg Claude-Michel)
Stars (Schönberg Claude-Michel)
Do you hear the people sing? (Schönberg Claude-Michel)
In my life (Schönberg Claude-Michel)
A heart full of love (Schönberg Claude-Michel)
On my own (Schönberg Claude-Michel)
A little fall of rain (Schönberg Claude-Michel)
Dink with me (Schönberg Claude-Michel)
Bring him home (Schönberg Claude-Michel)
Empty chairs at empty tables (Schönberg Claude-Michel)

In the companion songbook to their latest record Cry Holy, Grammy-nominated and gold-selling group Sonicflood continues to build on their successful musical momentum. This powerful folio showcases a polished, contemporary pop sound and shows why Sonicflood defines the term modern worship. Arranged for medium voice range, including piano and guitar accompaniment, songs include: Cry Holy Ě Everyday Ě Everything to Me Ě Famous One Ě God Is Great Ě Here I Am to Worship Ě I Will Ě I Will Exalt the One Ě Love of My Life Ě Rushing In Ě Satisfied Ě Shelter Ě Unconditional.

New York: "The Music Is Simly Gorgeous. The song "Home" is as ravishing as anything heard on Broadway in recent years, and "You Are Music", "My True Love" and "You Are My Own" are also outstanding"
Ken Mandelbaum,
Theater Week

Lista utworów:
Home (Yeston Maury)
This Place Is Mine (Yeston Maury)
You Are Music (Yeston Maury)
My True Love (Yeston Maury)
You Are My Own (Yeston Maury)
Melodie de Paris (Yeston Maury)

Pieśni Mieczysława Karłowicza pojawiły się w dziejach pieśni polskiej jako zjawisko dosyć niezwykłe. W twórczości wybitnego symfonika – jako jego utwory młodzieńcze – stały się wprawdzie znaczącym, ale jedynie przedtaktem twórczości w pełni dojrzałej i mistrzowskiej. Niemal wszystkie powstały na przestrzeni jednego roku. Komponowane niejako na marginesie akademickiej nauki kompozycji, zdają się stanowić zapis uczuć i myśli dogłębnie osobistych, sejsmograficznie notujących bieżący stan ducha.
Z dwudziestu dziewięciu – o jakich wiemy, że zaistniały – zachowały się dwadzieścia dwie; siedem niewydanych, niekiedy jedynie naszkicowanych, zginęło w czasie II wojny światowej. Gdy pominąć parę z tych, o charakterze odrębnym – tworzą całość o spójności niezwyczajnej. Jak się po bliższych badaniach okazało, ową spójnością określonego charakteru naznaczona została cała twórczość Karłowicza. Poematy symfoniczne autora Odwiecznych pieśni rozgrywają się bowiem w tej samej co pieśni przestrzeni idei i sensów; zostały naznaczone analogicznymi kategoriami ekspresji. A jest to przestrzeń, którą naczelny biograf kompozytora Adolf Chybiński określił jako „tętniącą tragedią i bezbrzeżnym smutkiem, rezygnacją i tęsknotą za innym światem''.
Pod względem stylu wypowiedzi pieśni Mieczysława Karłowicza – jakkolwiek głęboko zakorzenione w stylu późnoromantycznym – bywają określane jako twórczość stojąca u progu fazy modernizmu.
Zdzisław Jachimecki pisał o nich w 1930 r.: „Pełna ciepła nuta liryczna w wielu spośród nich, szczerość inspiracji, objawiająca się w bardzo naturalnie wysnutych melodiach, niewyszukane formy akompaniamentu, trafnie jednak dostosowanego do nastroju danej poezji i organicznie łączącego się ze śpiewem, poprawność deklamacji i konstrukcji utworów wyrobiły pieśniom Karłowicza zasłużoną popularność w kołach śpiewactwa polskiego.”

(fragm. wstępu autorstwa M. Tomaszewskiego)