Dzię jest czas

This Concerto was written in the autumn of 1782 at Vienna and first published by Artaria & Co. in 1785. Concerning this work and two others composed at about the same time (K. 413, 415), Mozart wrote to his father on December 28, 1782: "These concertos are a happy medium between what is too easy and too difficult; they are very brilliant, pleasing to the ear, and natural, without being vapid. There are passages here and there from which connoisseurs alone can derive satisfaction, but these passages are written in such a way that the less learned cannot fail to be pleased, although without knowing why".
All the cadenzas in the present edition are by Mozart.

Lista utworów:
Conerto No. 12 In A major For The Piano KV 414 (Mozart W. A.)

Lista utworów:
D'un Matin Du Printemps (Boulanger Nadia)

Manuel Martinez-Sobral to znakomity kompozytor i pianista urodzony w Gwatemali w 1879 roku. Jemu to właśnie Gwatemala zawdzięcza pierwsze XX-wieczne prace kompozytorskie. Martinez-Sobral prawdopodobnie komponował niemal wyłącznie na fortepian tylko dlatego, iż w jego otoczeniu byli tylko pianiści i komponowanie na inne instrumenty byłoby bezcelowe. Mimo to, stworzył kilka kompozycji orkiestrowych, które de facto były adaptacją orkiestrową wcześniejszych utworów fortepianowych. Tak było w przypadku 4 scen symfonicznych Acuarelas Chapinas z 1907 roku, które powstały z kompozycji fortepianowych z 1903 roku i były jednocześnie zaczątkiem wariacji na 2 fortepiany z 1922 roku. Hojas de Album, Cinco piezas Caracteristicas y una romanza a także prezentowany Vals Brillante de Concierto były napisane na fortepian zanim kompozytor rozpisał je na orkiestrę.
Jego utwory fortepianowe ukazują stałą, postępową ewolucję począwszy od klasycznej Sonaty papa Piano (1906) po drugą Evocaciones z 1924. W tych pracach moża zauważyć postęp w jego formach wyrazu i coraz to wyższy poziom warsztatu kompozytorskiego jaki udało mu się osiągnać bazując i zaczynając wyłącznie na najprostrzych formach klasycznych.
Martinez-Sobral był kompozytorem, który żył w totalnym, przymusowym odosobnieniu od wpływów europejskich i amerykańskich trendów muzycznych przełomu XIX i XX wieku. Zanim zaczął komponować nigdy nie podróżował za granicę. Jakikolwiek kontakt z muzyką jego czasów musiał być bardzo ograniczony, jako że żył w małym miasteczku, zapomnianego przez świat państwa Ameryki Łacińskiej. W tym kontekście, jego kultura muzyczna była ewidentnie klasyczna a jego odosobnienie nie pozolilo mu wyjść poza 1860 rok. Dlatego też bardzo istotne jest, by mieć na uwadze te specyficzne geograficzne i kulturowe uwarunkowania podczas sluchania/grania Martineza-Sobral, który to obok Ricardo Castillo był jednym z pierwszych kompozytorów Ameryki Łacińskiej pierwszej połowy XX wieku.

Publikacja zawiera Pięć utworów orkiestrowych z op. 16 Arnolda Schoenberga, w opracowaniu na dwa fortepiany. W kompozycjach tych Schoenberg zrealizował ideę "melodii barw dźwiękowych". Utwór III - nazwany programowo przez kompozytora "Letnim porankiem nad jeziorem" - operuje nie tyle materiałem dźwiękowym, co instrumentacyjnym. Schoenberg poddaje wybrany akord licznym zmianom kolorystycznym i osiąga dzięki temu różne naświetlenia identycznego akordu. Cała kompozycja jest to właściwie muzyka beztematyczna, operująca jedynie pewnymi formułami instrumentalno - kolorystycznymi. Dzieło prowadzi do techniki zatomizowanych motywów, którą Webern rozwinął w punktualizm. Premiera Pięciu utworów orkiestrowych miała miejsce 3 IX 1912 roku w Queen's Hall w Londynie pod dyrekcją Henry Wooda. Średni czas trwania utworu: 24'.

"Koncert Es-dur" na fortepian i orkiestrę Mozart skomponował w 1777 roku. Jest to ostatnie i najbardziej dojrzałe dzieło, jakie skomponował on podczas swojego pobytu w Salzburgu. W kompozycji tej ukazuje się już w pełni wykształcony, indywidualny styl Mozarta. Prezentowana publikacja jest opracowaniem "Koncertu Es-dur" na dwa fortepiany. Zostało ono oparte wyłącznie o materiały źródłowe (urtext) znajdujące się obecnie w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. Partia solisty (Fortepian I) została wydana w możliwie najbliższym oryginałowi zapisie nutowym, z kolei w partii orkiestry zaaranżowanej na fortepian (Fortepian II) zachowano wszelkie źródłowe oznaczenia dynamiczne i artykulacyjne.

Orchestral reduction and solo part arranged by Carter for Two Pianos, Four Hands. 2 Copies needed to perform.
Elliott Carter's Piano Concerto was commissioned by Jacob Lateiner through the Ford Foundation. The work was begun in 1964, completed the following year, and premiered on January 6, 1967 by the Boston Symphony Orchestra with Erich Leinsdorf, conductor, and Jacob Lateiner, soloist.

Lista utworów:
Piano Concerto (Carter Elliott)

"Two-Piano Inventions" is based upon transformations of a few thematic ideas presented at the begining of the firts movement. The composition draws upon contrasting qualities from four kinds of keyboard literature which have been particulary meaningful to this composer: the piano music of Chopin, Brahms, Debussy, and Bartok. Although "Two-Part Inventions" contains no quotations or actual simulations of specific melodic-harmonic patterns found in pieces by these four composers, this work does, at times, evokee some of the rhythmic sweep of Brahms, the embellished bittersweet singing of Chopin, the emphasis on texture and sonority of Debussy, and the percussive and repetitive elements associated with some Bartok's music.

Lista utworów:
Currents (Iannaccone Anthony)
Shadows and reflections (Iannaccone Anthony)