25 Or 6 To 4

Walter Heinze, argentyński gitarzysta, kompozytor i pedagog. Dyplom uzyskał w Institut Musique de Santa-Fe, studiował u Jorge Martinez-Zarate i Graciela Pomponio.

Publikacja zawiera suitę w stylu jazz'owym Jiri Jirmala (ur. 1925). Suita składa się z 3 części: Simplicitas, Berceuse, Rondo a la Samba.

One of Carcassi's (1792-1853) most famous collections of classical guitar music - indispensable for the modern guitarist's musical and technical development. Performed by Paul Henry. 49-minute audio accompaniment.

More than 25 of the Beatles greatest hits arranged for classical guitar. Contents: Across The Universe • Ask Me Why • Come Together • Cry Baby Cry • Day Tripper • For No One • From Me To You • Hello, Goodbye • Here Comes The Sun • I Don't Want To Spoil The Party • I Will • I'll Follow The Sun • I'm A Loser • I'm Happy Just To Dance With You • I'm Only Sleeping • I'm So Tired • In My Life • Long And Winding Road, The • Maxwell's Silver Hammer • No Reply • Nowhere Man • P.S. I Love You • Penny Lane • Something • This Boy • Things We Said Today • Two Of Us • While My Guitar Gently Weeps • Yesterday • You're Going To Lose That Girl.

A beginner's manual to the classical guitar. Uses a systematic approach using the interesting solo and duet music written by Noad, one of the world's foremost guitar educators. No musical knowledge is necessary. Student can progress by simple stages. Many of the exercises are designed for a teacher to play with the students. Will increase student's enthusiasm, therefore increasing the desire to take lessons.

Bob Marley przyszedł na świat we wsi Nine Maile nieopodal miasta Saint Anns na Jamajce. Jego ojcem był biały oficer armii brytyjskiej (Marley nigdy go nie poznał), a matka jamajską wieśniaczką. Rodzina przeniosła się do stolicy Jamajki - Kingston, gdzie zamieszkali w dzielnicy slumsów - Trenchtown. Marley znalazł pracę jako spawacz i w tym właśnie czasie założył swój pierwszy zespół. W 1962 roku Marley nagrał w studiu swój pierwszy singel "Judge Not". Pierwsze nagrania Marleya, takie jak "Put It On", "Ten Commandments" oraz "Love and Affection", opowiadały o świecie ulic Trenchtown, o zdesperowanych chuliganach i ulicznikach. W tym czasie zaczął krystalizować się skład Weilersów - grupy, która współtworzyła później sławę Marleya. W lutym 1966 roku Bob Marley poślubił czarnoskórą wokalistkę Ritę Anderson i przeniósł się do Delaware w USA (pracował tam jako kelner, asystent w laboratorium, kierowca wózka widłowego na nocnej zmianie w magazynie oraz monter w fabryce). Zagrożony poborem do wojska i wysłaniem na wojnę do Wietnamu, Bob Marley powrócił na Jamajkę. W kwietniu 1966 roku Jamajkę odwiedził król Etiopii - Hajle Selasie I, który był czczony jako prorok przez rastafarian - członków ruchu religijnego, który łączy tradycje biblijne z elementami wierzeń afrykańskich. Rastafarianizm to nie tylko religia, ale także specyficzny styl życia (np. marihuana uważana jest tu za święte ziele). Marley zaangażował się w ten ruch. Rastafarianie wierzą, że Afrykanie są narodem wybranym. Marley śpiewał właśnie o idei powrotu Afrykanów z ziemi wygnania i wyzysku - Babilonu (czyli świata Zachodu) do ziemi wolności - Afryki. W połowie lat 60 kształtował się nurt, który dziś określany jest jako reggae - szybka, rytmiczna muzyka z wyrazistym rytmem. The Wailers mieli wielki udział w rozpropagowaniu tej muzyki. W 1968 r. Marley ostatni raz obciął włosy. Potem już zawsze nosił długie dredy, fryzurę typową dla rastafarian.
3 grudnia 1976 r. siedmiu napastników z bronią wpadło do domu artysty w Kingston, raniąc Marleya, jego żonę i menedżera Dona Taylora. Po zamachu Marley przeniósł się na Florydę. W 1977 r. stwierdzono u niego nowotwór i usunięto mu palec u nogi, informując media, że odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Latem 1980 r. nowotwór znów dał znać o sobie, gdy artysta zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Ostatni koncert Marleya odbył się 23 września 1980 r. w Pittsburgu. Po koncercie muzyk poddany został badaniom lekarskim, które ujawniły raka płuc i żołądka oraz wielki guz w mózgu. Zmarł 11 maja 1981 roku. Pochowano go na Jamajce.
Publikacja zawiera wybrane utwory artysty napisane na gitarę solo.

Kolekcja zawiera 21 standardów jazzowych tego artysty. Znajdziemy tu wykonanie na gitarę oraz keyboard takich utworów jak: Dancing on the Ceiling • Easy to Love • I'll Remember April • Love for Sale • Moonlight in Vermont • Taboo • There's a Small Hotel oraz wiele innych.

Współczesny utwór gitarowy wybitnego meksykańskiego gitarzysty Gerardo Tameza, urodzonego w 1948 roku. Jego muzyka czerpie inwencje z tradycji Ameryki Łacińskiej, Gerardo Tamez jest założycielem legendarnej grupy "Los Folkloristas".

Publikacja zawiera piątą część Suity Brazylijskiej - Chorinho - skomponowaną przez brazylijskiego kompozytora i dyrygenta.
Heitor Villa-Lobos, urodzony w Rio de Janeiro w 1887 r., początkowo grywał na wiolonczeli w lokalach rozrywkowych, zbierał brazylijski folklor muzyczny. Jego twórczość obejmuje kilka oper, operetkę, balety, oratorium, 12 symfonii o programowych tytułach, poematy symfoniczne, koncerty fortepianowe, 2 wiolonczelowe, na gitarę, na harfę, oraz utwory kameralne.

Isaac Manuel Francisco Albéniz (1860 - 1909) to hiszpański kompozytor i pianista. Publikacja zawiera jeden z najpopularniejszych utworów kompozytora - "Asturię". Utwór ten szczegółnie chętnie grywany jest w transkrypcji na akordeon lub gitarę (oryginalnie skomponowany był na fortepian). Prezentowana publikacja zawiera asturię w transkrypcji Turibio Santos'a.

Kompozycja siedemnastowiecznego hiszpańskiego gitarzysty Francisco Guerau w transkrypcji Emilio Pujol Villarubiego (1886 - 1980), hiszpańskiego gitarzysty, który uważany jest za twórcę XX wiecznej dydaktyki gitarowej.

Utwór gitarowy Fernando Fernandez Lavie, kompozytora, Profesora i założyciela Narodowego Konserwatorium Gitarystyki w Strasbourgu.

Fernando Sor (1778-1839) jest jednym z doniosłych kompozytorów gitarowych. Urodził się w Barcelonie, a podstawowe lekcje w zakresie śpiewu, gitary, organów i kompozycji przyjmował w klasztorze Montserrat w Catalonii. Mając 17 lat napisał swoją pierwszą operę "Telemaco en la Isla de Calipso", która została wykonana w Barcelonie. Sor tworzył m. in. muzykę kameralną, balety i symfonie.
Prezentowana publikacja zawiera utwór "Cadences" pochodzący z Sonaty, op. 25.

Zbiór zawiera 23 popularne melodie i piosenki w opracowaniu rosyjskiego gitarzysty i kompozytora Alexandra Vinitskiego na gitarę. Wśród tytułów utworów pojawiają się takie pozycje, jak "Stary niedźwiedź", "Szła dzieweczka", "Sto lat", czy "Zabili hajducy".

1. Według Artura Jacobsa:
Villanella (wł.) villanelle (fr.) są to wiejskie pieśni (lub utwory instrumentalne o zbliżonym charakterze) zwłaszcza typ XVI wiecznej pieśni zwrotkowej o prostej fakturze, przeciwieństwo kunsztownego madrygału.
2. Według Józefa Władysława Reissa:
Villanella to taneczna piosenka neapolitańska XVI w. Żywa i pogodna zwykle opracowana homofonicznie na trzy głosy, często z umyślnymi błędami kwint równoległych dla podkreślenia jej prostego charakteru i niekunsztownej budowy. Do najbardziej znanych kompozytorów villanelli należeli: Ruggiero Giowanelli (1560 - 1625), Sigismondo d'India (XVII w.), i sławny madrygalista L. Marenzio, który wydał 5 zbiorów villanell (1584 - 1587). Śpiewano je również poza Włochami, a we Francji powstały wzorowane na nich pieśni sielskie zwane brunettes - miłosne o zabarwieniu sentymentalnym.
3. Według Janusza Ekierta:
Villanella, villanesca to renesansowa piosenka neapolitańska. Żartobliwa w rytmach tanecznych z tekstem w dialekcie neapolitańskim zwykle 3 - głosowa w prostej fakturze akordowej. W połowie XVI wieku spopularyzowała się też w północnych Włoszech. Podobnie jak jej odmiana villota była reakcją przeciw zbytniemu wyrafinowaniu madrygału.
W publikacji zawarto 15 Villanelles na tematy ludowe bretońskie i irlandzkie w oryginale przeznaczone na harfę celtycką, w niniejszej aranżacji na gitarę klasyczną.

Feliks Horecki (Horetzky) urodził się 1 stycznia 1796 roku w Horyszowie Ruskim (k. Hrubieszowa). Nie wiadomo kto był jego pierwszym nauczycielem gry na gitarze. Około 1825 r. podjął pracę w Komisji Skarbu w Warszawie. Wkrótce jednak wyjechał do Wiednia w celu kontynuowania nauki u Mauro Giulianiego. Po roku wyruszył w podróż artystyczną po Europie. Około 1820 r. przybył do Anglii. Prowadził aktywną działalność koncertową. Występował m. in. z austriackim gitarzystą Leonhardem Schulzem. Następnym etapem jego życia był pobyt w Edynburgu, gdzie zajmował się komponowaniem i praca pedagogiczną. Jednym z jego uczniów był Stanisław Szczepanowski.. Przez pewien czas mieszkał wraz z żoną Zofią Roberton w Dublinie. Później wrócił do Edynburga, gdzie zmarł 6 października 1870 r. Feliks Horecki to jeden z najwybitniejszych polskich kompozytorów muzyki gitarowej XIX wieku. Napisał wiele pełnych wdzięku utworów na gitarę solo i dwie gitary. Są wśród nich kompozycje oryginalne (m. in. polonezy, walce, fantazje, polki, ronda, etiudy) oraz opracowania tematów operowych i melodii ludowych. Jest także Horecki autorem kilkudziesięciu pieśni na głos z gitarą. Ogółem napisał około 150 kompozycji.

Publikacja zawiera uproszczoną metodę nauki akompaniamentu akordowego na gitarze. Autor opracowania Allan Holdsworth to znany i ceniony gitarzysta. Znajdziemy tu diagramy chwytów gitarowych, odmiany akordów w zapisie, sekwencje harmoniczne, alternatywne wykonanie danego chwytu i wiele innych ciekawych informacji pomocnych do grania akompaniamentu jak i samych melodii gitarowych.

W hołdzie Sztuce Astora Piazzolli.

Publikacja zawiera pięć preludiów na gitarę solo, współczesnego kompozytora Bena Salfielda. Obecnie Ben Salfield uczy prywatnie w Kornwalii, daje lekcje mistrzowskie za granicą i uczy w szkołach letnich w Polsce, Niemczech i we Włoszech. Pojawia się także w jury na międzynarodowych konkursach gitarowych