Powódź

Passacallia - to jeden z rodzajów tańca dworskiego, który ukształtował się pod koniec średniowiecza i był praktykowany do XVIII w. na najbogatszych dworach europejskich, przez głowy koronowane, najwyższą arystokracje i dworzan. Największym powodzeniem cieszyły się na dworach włoskich, francuskich i angielskich. Kiedy rozrywce tego typo zaczęto poświęcać coraz więcej czasu, powstał nowy zawód organizatora zabaw, prototyp choreografa.

Kenny G a właściwie Gorelik uczył się gry na saksofonie już w dzieciństwie. W 1974 r. wyjechał w trasę koncertową (do Europy) z Franklin High School Orchestra. Dwa lata później należał w Seattle do Love Unlimited Orchestra Barry’ego White’a, później zaczął studia na University of Washington (księgowość). Pierwszych nagrań dokonał z miejscową grupą funkową Cold, Bold & Together oraz towarzyszył wielu gwiazdom występującym gościnnie w Seattle. Po ukończeniu studiów dołączył do jazzrockowej formacji ,,Jeff Lorber Fusion" współpracującej z wytwórnią Arista Records. W 1981 r. podpisał z nią kontrakt na autorskie płyty, z których największym powodzeniem cieszył się album "Duotones" (producentami byli Preston Glass i Narada Michael Walden).
Książka zawiera 14 kompozycji, m.in.: Esther, Last night of the year, Midnight Motion, I've Been Missing You, Last Night Of The Year, Tradewinds. Publikacja zawiera wybrane utwory na saksofon sopranowy, altowy i tenorowy z towarzyszeniem pop - jazz'owej orkiestry w składzie: strings, acoustic piano, keyboard, guitary, bass, drums, percussion. W publikacji znajduje się wyciąg z partytury głosu saksofonu a w utworze ,,Tribeca" występuje linia melodyczna głosu wokalnego.

Lista utworów:
Habanera (Bizet Georg)

James Galway jest znanym flecistą, występował na wielu estradach europejskich. Dokonał nagrania utworów Mozarta dla Grand Prix du Disque oraz RCA. Jego wykonania cieszą się dużym powodzeniem. Muzyczną karierę rozpoczął od skrzypiec jednak wkrótce zamienił instrument na flet poprzeczny. Pierwszą pracę podjął w orkiestrze dętej dla Royal Shakespeare Theatre in Stratford - upon - Avon. Później grał dla Royal Opera House Orchestra.
Publikacja zawiera utwory 9 utworów Jamesa Galway.

Pieśń francuskiego kompozytora epoki romantyzmu - Camille Saint-Saënsa. Kompozytor ten przyczynił się znacznie do rozwoju francuskiej muzyki symfonicznej. Uprawiał jednak z powodzeniem wszystkie gatunki i formy.
Słowa w języku włoskim, tempo Andantino.

"Figurujący we wszystkich słownikach i encyklopediach baletowych Leon Woizikovsky to zawsze Polish dancer, danseur polonais, polnischer Tänzer, polskij artist, ballerino polacco. Ten uznany za jednego z najwybitniejszych tancerzy charakterystycznych pierwszej połowy XX wieku i ceniony pedagog zawsze podkreślał swą polską narodowość i fakt ukończenia Szkoły Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Nie obdarowany w zespołach zagranicznych szczególnymi przywilejami, osiągnął w nich wysoką pozycję tylko dzięki swojemu talentowi, niespożytej pracowitości i szczeremu umiłowaniu tańca, który stał się treścią jego życia.
oderwany we wczesnej młodości od ojczystego kraju, najlepsze lata swego życia przetańczył na obczyźnie, w sławnych, występujących pod rosyjskim szyldem zespołach, przebywał wśród ludzi różnych narodowości, przystosowywał się do wciąż zmieniających się warunków i obyczajów w różnych krajach, tracił kontakt z ojczyzną, stawał się "obywatelem świata". Najwyżej jednak ocenione tam wartości jego sztuki, to właśnie takie cechy polskiego tańca, jak polot, werwa, zamaszystość, żywiołowość, zmienność nastrojów. Poza sceną zaś chętnie przebywał, mimo swej rangi solisty, w towarzystwie polskich koleżanek i kolegów, służąc zawsze pomocą i radą nowym przybyszom".
Irena Turska

Opera „Marcinowa z Dunaju w Stambule w seraju” do libretta Wojciecha Pękalskiego, miała swoją premierę w Warszawie w Teatrze Narodowym 20 III 1812. Ta trzyaktowa komedioopera nie miała wielkiego powodzenia. Zachowało się tylko jej libretto oraz rękopiśmienna uwertura, reszta zapisu nutowego opery zaginęła. Karol Kurpiński dużą wagę przywiązywał do samej uwertury, przyczyniając się do jej wydania w postaci wyciągu fortepianowego, opracowanego przez Walentego Kratzera. W 1998 krakowski kompozytor Tadeusz Machl opracował uwerturę na fortepian w układzie na cztery ręce i tę wersję prezentujemy w niniejszym wydaniu. Omawiana uwertura oparta jest na swobodnie potraktowanym schemacie formy sonatowej. Kompozytor operując środkami muzycznymi charakterystycznymi dla utworów Haydna i Mozarta, rozszerza je poprzez wprowadzenie tematu polskiego tańca mazura.

"Do dziś ktoś odkrywa z niemałym zdumieniem, że to ja skomponowałem muzykę do popularnego serialu, lub na odmianę, że jestem także autorem prac naukowych, które raczej trudno śpiewać na melodię "Deszcze niespokojne" (...). Wielotorowość dawała mi poczucie życiowego bezpieczeństwa. Nie musiałem się czegoś trzymać kurczowo za wszelką cenę, bo mogłem robić z powodzeniem coś całkiem innego. W rezultacie czasem odpuszczałem ważne sprawy lekką ręką i ustępowałem bezkonfliktowo z placu boju. Może byłem zbyt pasywny, by walczyć drapieżnie o swoją pozycję, ale tak mi było dobrze i wcale nie czułem się nieszczęśliwy. Cóż, rzeki płyną różnymi korytami, a los ludzki różnie się układa."
Książka rysuje z grubsza portret Adama Walacińskiego. Z grubsza, bo temat nie jest do końca wyczerpany.

Journey Variations powstały w roku 1999 w wyniku fascynacji kompozytora francuskim impresjonizmem, a w szczególności twórczością Francisa Poulenca i jego suitą Les Soirées de Nazelles. Temat główny „narodził się” w czasie podróży – stąd tytuł „journey”. W formie są to typowe wariacje neoklasyczne obejmujące wstęp, przedstawienie tematu, kontrastowe wariacje oraz efektowny finał. Jednak język melodyki i harmoniki jest tu jak najbardziej impresjonistyczny. Kompozytor postrzega ten utwór jako swoisty eksperyment, w którym: „autonomia ruchu melodycznego zanika na korzyść (…) przemienności harmoniczno-melodycznej”. Utwór został napisany z wyczuciem możliwości technicznych gitary, dlatego z powodzeniem może być wykonywany zarówno przez uczniów średnich szkół muzycznych jak i, ze względu na wysokie walory artystyczne, włączony do repertuaru studentów akademii muzycznych oraz koncertujących wirtuozów gitary. Utwór dedykowany jest polskiemu gitarzyście – Michałowi Danielowi Bąkowi, który dokonał pierwszego płytowego nagrania Journey Variations.

Juliusz Zarębski - Pianista i kompozytor. Urodzony 28 lutego 1854 w Żytomierzu, zmarł 15 września 1885 tamże.
Pierwszych lekcji gry na fortepianie udzielała mu matka. Już od 10. roku życia koncertował w żytomierskich salonach. W 1870 ukończył z odznaczeniem gimnazjum i wyjechał do Wiednia, gdzie w Konserwatorium Towarzystwa Przyjaciół Muzyki studiował kompozycję u Franza Krenna oraz grę na fortepianie w klasie Josefa Dachsa. Konserwatorium ukończył z dwoma złotymi medalami w ciągu dwóch lat, choć nauka przewidziana była na sześć lat. W 1873 udał się do Petersburga i po trzech miesiącach nauki zdał egzamin na dyplom "wolnego artysty". W 1874 wyjechał do Rzymu i do 1875 studiował grę na fortepianie pod kierunkiem Ferenca Liszta, z którym połączyła go trwała przyjaźń. Liszt opiekował się Zarębskim, występując z nim na wspólnych koncertach i ułatwiając mu dzięki swoim wpływom publikację utworów.
Karierę pianisty-wirtuoza Juliusz Zarębski rozpoczął koncertami w Odessie i Kijowie wiosną 1874 roku. Z wielkim powodzeniem występował w wielu miastach Europy, m.in. w Rzymie, Neapolu, Konstantynopolu, Warszawie, Paryżu i Londynie. Zainteresował się ponadto nowo skonstruowanym przez Edouarda Mangeota fortepianem o dwóch klawiaturach. W ciągu dwóch miesięcy opanował technikę gry na tym instrumencie, opracował dla niego repertuar i wystąpił w 1878 na Wielkiej Wystawie w Paryżu odnosząc ogromny sukces. W 1880 objął stanowisko profesora mistrzowskiej klasy fortepianu w Królewskim Konserwatorium Muzycznym w Brukseli, gdzie zamieszkał na stałe. Od 1883 z powodu kłopotów zdrowotnych (gruźlica) niemal całkowicie zrezygnował z koncertowania.

Juliusz Zarębski urodził się 28 lutego 1854 r. w Żytomierzu, zmarł 15 września 1885 r. tamże. Był kompozytorem i pianistą. Studiował w Konserwatorium Wiedeńskim w klasie kompozycji u Franza Krenna i fortepianu u Josefa Dachsa. Kontynuował studia w Konserwatorium Petersburskim, Którego dyplom uzyskał w 1873 r. w ciągu zaledwie 3 miesięcy. Wiosną 1874 r. koncertami w Odessie i Kijowie rozpoczął swoją karierę pianisty - wirtuoza. Z wielkim powodzeniem występował m. in. w Rzymie, Neapolu, Konstantynopolu, Warszawie, Paryżu i Londynie. W 1874 r. udał się do Rzymu, gdzie przez półtora roku studiował pod kierunkiem Franciszka Liszta. Od 1880 r. do śmierci pracował na stanowisku profesora Konserwatorium w Brukseli. Zarębski był jednym z najbardziej oryginalnychkompozytorów polskich 2 połowy XIX wieku. W jego twórczości dostrzec można kontynuację tradycji chopinowskiej przejawiającą się w doborze gatunków muzycznych (mazurek, walc, ballada, polonez, kołysanka, impromptu czy barakola) oraz w twórczym wykorzystaniu motywów ludowych i indywidualnych rozwiazań harmonicznej oraz w wyrafinowanej kolorystyce dźwiękowej.
Na dorobek kompozytorski Zarębskiego składają się przede wszystkim utwory fortepianowe ( na 2 i 4 ręce). Jednak jego najsłynniejszym dziełem jest napisany na krótko przed śmiercią i zadedykowany Franciszkowi Lisztowi "Kwintet fortepianowy g - moll " po 34. Wigilijne podarki op.27 ukazały się w oficynie Julius Hainauer ( Wrocław) w 1885 r. Kopię pierwodruku otrzymano od Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.

"When the Saints Go Marching In" [...] to utwór, od którego na ogół każdy zaczyna swoją jazzową edukację. Prosta melodia, łatwe do zapamiętania, powtarzające się wersy tekstu, łatwość uzyskania efektownego współbrzmienia instrumentów. Jest to hymn religijny zaadaptowany z powodzeniem przez jazzmanów. Nie wiadomo, który był pierwszy, ale na pewno wykonywały go wszystkie zespoły maszerujące ulicami Nowego Orleanu z okazji różnych uroczystości, zarówno tych radosnych, jak i smutnych.[...]"

Antoni Krupa