Dźwięk

Spis treści:

Podręcznik zawiera etiudy przeznaczone głównie do rozwijania techniki prawej ręki (detache, martele, legato, staccato, smyczki mieszne) oraz etiudy przeznaczone głównie do rozwijania techniki lewej ręki (biegłość i wzmocnienie palców, chromatyka, tryl, pozycje i łączenie pozycji, dwudźwięki).

Lista utworów:
Skrzypcowe ABC - szkoła gry na skrzypcach cz. 1 i 2 (Cofalik Antoni)

Spis treści:

Lista utworów:
Le Carnaval Russe op. 11 (Wieniawski Henryk)

"Wiosna" ze słynnego koncertu Vivaldiego - 'Cztery pory roku'. Cykl ten zapoczątkował wiele innych utworów o tej samej nazwie. Odpowiedni cytat z sonetu: "Wiosna nadeszła już" wprowadza w nastrój koncertu. Radosne tutti otwiera I część - Allegro. W muzyce słychać śpiew ptaków, szmer wody i powiew wiatru. Po krótkiej burzy z grzmotami i błyskawicami powraca pogodny nastrój. Pieśń części II (Largo) ukazuje scenę pastoralną- spoczywającego na ukwieconej łące pasterza z psem u boku.
Część III (Allegro) o charakterze siciliany, to radosny taniec wiejski, w którym biorą udział nimfy. Z orkiestry wydobywają się dźwięki dud i fujarki.

Vassar Clements explores the classic licks and techniques that have made him one of the greatest fiddlers of all time. He teaches some of his best-known original and traditional fiddle breaks to tunes such as: Avalanche • Good Woman's Love • Lonesome Fiddle Blues • Orange Blossom Special • Down Yonder • and more. 90-MIN. • INCLUDES MUSIC • EARLY INTERMEDIATE TO INTERMEDIATE LEVEL

"Przedstawione "Kolędy i pastorałki" na "solowe" skrzypce powstały z myślą o naszej młodzieży skrzypcowej, która zyskała obecnie możliwość zagrania ich w wersji koncertowej. Za najbardziej odpowiednią dla tego typu utworów uznałem formę quasi - capricciów - krótkich kompozycji o charakterze popisowym. Obok podstawowej melodii, grający znajdzie tutaj cały arsenał efektów wirtuozowskich: dwudźwięki, akordy, pasaże, arpeggia, tremolanda, przeskoki smyczka przez struny, bariolaże, ricochety, podwójne staccato, glissando chromatyczne, flażolety, pizzicato lewą ręką, a nawet grę sul ponticello. Podobieństwa zamieszczonych w zbiorze kolęd do kaprysów N. Paganiniego, H. Wieniawskiego, H. W. Ernsta, a także do solowych kompozycji J. S. Bacha i E. Ysaye'a nie są przypadkowe. Różnorodność stylistyczna była moim celem w założeniu."
Antoni Cofalik

Utwory ze ścieżki dźwiękowej z filmu "Piraci z Karaibów" w opracowaniu na skrzypce z akompaniamentem na płycie CD. Płyta CD przygotowana jest w ten sposób, że głos solowy nagrany jest na prawym kanale audio a akompaniament na lewym. Możemy odsłuchać jej jako wykonania wzorcowego, lub wyciszając prawy kanał audio samodzielnie zagrać głos solowy z akompaniamentem.

Publikacja zawiera Sonatę na skrzypce i fortepian Wolfganga Amadeusa Mozarta. Dodatkowo do książki dołączona jest płyta CD.
Każdy utwór nagrany jest w 4 wersjach:
1 - wersja koncertowa - skrzypce i orkiestra;
2 - wolne tempo - dwa rodzaje ścieżek dźwiękowych - wersja demonstracyjna (skrzypce i fortepian) oraz wersja z samym akompaniamentem fortepianowym;
3 - tempo umiarkowane - akompaniament fortepianowy;
4 - tempo oryginalne - akompaniament fortepianowy.
Na końcu publikacji znajduje się instrukcja korzystania z książki i płyt.

Lista utworów:
Completorium (Osppe Eryk Brikner)
Hymnus Pro Festis Apostolorum (Osppe Eryk Brikner)

Lista utworów:
Hymnus Pro Festis Apostolorum (Eryk Brikner Osppe)
Completorium (Eryk Brikner Osppe)

"Hang Time" to kompozycja na klarnet, skrzypce i fortepian Rossa Bauera (ur. 1951). Pochodzi ona z 1984 roku. Jest to utwór ujęty w nowoczesnej, XX-wiecznej harmonice. Charakteryzuje się szerokim wykorzystaniem możliwości każdego z trzech instrumentów - np. partia skrzypiec zawiera m. in. grę pizzicato, flażolety, tremola, dwudźwieki, a w partii fortepianu kompozytor wielokrotnie wykorzystuje naprzemiennie skrajne rejestry oraz ciekawą, nieregularną rytmikę. Publikacja zawiera przetransponowaną partię klarnetu B. Czas trwania utworu: ok. 13' 30''

Fryderyk August Duranowski żył w latach 1770 - 1834. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach: 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 roku był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.
Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.
Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, fantazję na fortepian, pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.
Kopię pierwszego wydania uzyskano od Staatbibliothek zu Berlin.

Andante varié op. 15 Joachima Kaczkowskiego (ok. 1789 - 1829) zostało opublikowane ok. 1815 roku przez lipskie wydawnictwo Breitkopf & Haertel. Utwór napisany jest w formie wariacji. Pierwsza wykorzystuje grę na wszystkich strunach w wysokich pozycjach, druga to wariacja dwudźwiękowa, a trzecia - ostatnia - to rozwinięcie idei brillante z pierwszej wariacji. Kopię pierwodruku stanowiącą podstawę niniejszej edycji uzyskano od Die Österreichische Nationalbibliothek w Wiedniu. Niniejsza edycja stanowi rozpoczęcie realizacji projektu Polska muzyka skrzypcowa XVIII i XIX wieku mającego na celu opublikowanie kilkudziesięciu utworów z bogatej, lecz prawie nieznanej polskiej literatury skrzypcowej. Obecne wydanie oddaje wiernie tekst nutowy pierwodruku. Zachowane są wszelkie, pochodzące od kompozytora, znaki dynamiczne, artykulacyjne, a także aplikatura. Oczywiste pomyłki tekstowe pierwszego wydania zostały poprawione, a ortografia muzyczna uwspółcześniona.

Piano Trio - Pierwsza część - Allegretto Fantasie - Cabaret sugeruje czego się można spodziewać. Główny temat o zabarwieniu kabaretowym wprowadzają skrzypce w takcie 3-cim, a następnie podejmuje go wiolonczela w nieco zmienionej wersji i tak obydwa instrumenty smyczkowe dialogują sobie polifonicznie na przestrzeni całego Allegretta. Po wnikliwym zapoznaniu się z pierwszą częścią Tria, odnosi się wrażenie, że kompozytorka ma dwie obsesje (w pozytywnym tego słowa znaczeniu): rytm i sztuka kontrapunktu, zaś harmonikę określić można mianem sonorystyki kontrolowanej. W drugiej części (Elegia) faktura oparta jest na bardzo ciekawej harmonii (z przewagą sonorystyki); świetna budowa utworu z piękną kulminacją w taktach 15 i 16 i do tego jakaś specyficzna nostalgia i smutek zauważalny niemalże w każdym takcie. W trzeciej części (Rondino) kolorystyka dźwiękowa odgrywa niebagatelną rolę w tym utworze (glissanda i con legno smyczków) ale widać także zamianę ról; z Tria fortepianowego zespół przeistacza się w jazzowe combo!

Lista utworów:
Koncert na harfę lub organy w transkrypcji na gitarę z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego (Haendel G. F.)

Lista utworów:
Piosenka (Pogorilec Aleksander)
Marsz (Pogorilec Aleksander)
Andante (Pogorilec Aleksander)
Walczyk (Pogorilec Aleksander)
Popołudnie (Pogorilec Aleksander)
Taniec (Pogorilec Aleksander)
Gawot (Pogorilec Aleksander)
Kanon (Pogorilec Aleksander)
Pozytywka (Pogorilec Aleksander)
Duet dwudźwiękowy (Pogorilec Aleksander)

Spis treści:

Lista utworów:
Dźwięk "a" i akord
Koncert a- moll (tempo ćwiczeniowe) nr 1 (Accolay Jean Batiste)
Koncert a-moll(tempo właściwe) nr 1 (Accolay Jean Batiste)

Spis treści:

Lista utworów:
Trio op. 76 (Sowiński Wojciech, Albert)

Spis treści:

Zbiór Ulubione etiudy przeznaczony jest dla uczniów szkoły I stopnia (z niektórych etiud można także korzystać w szkole II stopnia). Powziąłem zamysł, by zebrać w jednym zeszycie najbardziej wartościowe etiudy różnych autorów, reprezentantów znanych szkół skrzypcowych francuskiej, niemieckiej, włoskiej i czeskiej. W układzie etiud zastosowałem zasadę stopniowania trudności. Początkowe są utworami prostymi, w pierwszej pozycji, w kolejnych narastają różnego rodzaju problemy i trudności adekwatnie do umiejętności technicznych ucznia. Istotne jest respektowanie zalecanych temp oczywiście nie od samego początku pracy nad daną etiudą. Dużą grupę stanowią etiudy jednoproblemowe, ukierunkowane na technikę bądź to lewej, bądź prawej ręki, często także na ich współdziałanie. Są też w zbiorze etiudy popisowe, egzaminacyjne, stawiające dodatkowo określone wymagania muzyczne. Bogaty jest zestaw etiud dwudźwiękowych. Ich brak był do tej pory dotkliwie odczuwany przez nauczycieli.
O wyborze poszczególnych etiud, obok wartości technicznej, decydowały względy estetyczno-psychologiczne: starałem się wybrać do zbioru utwory melodyjne, wpadające w ucho, a co za tym idzie, chętnie ćwiczone przez uczniów. Specjalną grupę stanowią etiudy atonalne; ich zadaniem jest zaznajomienie naszych podopiecznych z problemami muzyki współczesnej oraz przygotowanie do ich wykonywania.

Duranowski Fryderyk August (1770- 1834) urodził się w Warszawie jako syn Polki i francuskiego emigranta Duranda. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego Battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 r. był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.

Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.

Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry), fantazję na fortepian , pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.

W części pierwszej niniejszego zbioru znalazły się wybrane gamy dwuoktawowe w I pozycji przeznaczone dla uczniów początkujących. Nowością w stosunku do będących w użyciu opracowań jest wprowadzenie w rozłożonych akordach triady harmonicznej (T-S-D). Wzmacnia to u młodego skrzypka wyczucie odniesień funkcyjnych, rozwija słyszenie harmoniczne. Zaletą naszego wydania jest dążenie do regularności rytmicznej oraz proporcjonalności poszczególnych odcinków gamy. Tego typu układ przyzwyczaja grającego do łądu metryczno-rytmicznego, uczy dyscypliny formalnej. Cześć druga to gamy oktawowe ze zmianami pozycji, bardziej rozbudowanymi pasażami oraz dwudźwiękami stawiają już wyższe wymagania. Płynne przechodzenie z kierunku wznoszącego w ruch opadający dodaje gamom „melodyjności”. Cześć trzecia to gamy trzyoktawowe, oparte o „Das Skalensystem” Carla Flescha, rozbudowane w kierunku biegłościowo-wirtuozowskim. Wybrane gamy czterooktawowe (cz. IV) przeznaczone są dla ambitniejszych uczniów, studentów, a także dojrzałych skrzypków pragnących utrzymywać maksymalną sprawność techniczną przez wiele lat. Gamy dwuoktawowe na strunie G (cz. V) są znakomitym treningiem zmian pozycji oraz sposobem na szybkie rozegranie.

Lista utworów:
What is The World (Zubel Agata)

42 Etiudy Rudolfa Kreutzera są dla skrzypków swego rodzaju elementarzem, który każdy uczący się gry na skrzypcach powinien w określonym czasie poznać, i bez którego trudno wyobrazić sobie budowanie prawidłowej techniki. Opracowanie Etiud Kreutzera idzie w kierunku (sugerowanym przez pedagogów-pragmatyków), wprowadzania w najdłuższych etiudach niewielkich skrótów (w pojęciu ucznia etiuda krótsza jest łatwiejsza, a już na pewno prostsza do opanowania pamięciowego). Publikacja dla uczniów szkół muzycznych przełomu I i II stopnia.

Morton Feldman (1926 - 1987) to amerykański kompozytor pochodzenia żydowskiego. Jego muzyka jest bardzo subtelna, wiele utworów utrzymanych jest bowiem w dynamice pianissimo, często niemal na progu słyszalności. We wczesnej twórczości artysta wykorzystywał elementy aleatoryzmu (działania losowe), późniejsze jego kompozycje posiadają kompletne partytury. "Durations III" to utwór na skrzypce, tubę i fortepian. Złożony jest z czterech części : cz. I - Slow, cz. II - Very slow, cz. III - Slow, cz. IV - Fast. Kompozycja nie posiada żadnego metrum. Feldman wskazuje, że każda z części powinna być rozpoczęta przez wszystkie instrumenty symultanicznie, długość wszystkich dźwięków pozostawiona jest jednak do decyzji wykonawców.

„Romance sans paroles et Rondo élégant” - dwuczęściowa kompozycja op. 9 powstała w 1852 r. w czasie wielkiego rosyjskiego tournée siedemnastoletniego skrzypka i była hołdem młodego kompozytora wobec uwielbiającej go publiczności rosyjskiej. Romance - melodią i nastrojem przypominająca rosyjską dumkę, poprzedza rozbudowane, efektowne Rondo o charakterze popisowym. Zastosował w nim kompozytor znane z innych utworów efekty wirtuozowskie: szybkie staccata, błyskotliwe pasaże, pizzicata lewą ręką równocześnie z grą smyczkiem, oktawy, polifonizujące dwudźwięki. Podobnie jak w Karnawale rosyjskim op. 11, tak i tutaj wykorzystuje Wieniawski kontrasty dynamiczne, stosuje zmiany temp oraz tonacji, eksponuje zmienność nastrojów. Całość utrzymana jest w typowym dla epoki stylu popisowo-salonowym. W opracowaniu niniejszym oparłem się na najbardziej, moim zdaniem wiarygodnych wydaniach Kistnera oraz Universal Edition. Jeśli chodzi o aplikaturę i smyczkowania uwzględniłem wymogi współczesne, zachowując szacunek dla oryginalnych rozwiązań kompozytorskich. W kilku miejscach uzupełniłem artykulację, dodałem oznaczenia interpunkcyjne. Dynamika, prócz drobnych retuszów pozostaje niezmieniona. Z uwagi na walory instrumentalne publikowane utwory stanowią znakomite przygotowanie do trudniejszych kompozycji Henryka Wieniawskiego oraz innych kompozytorów. Myślę, że odpowiednio zdolni i ambitni uczniowie, a także koncertujący skrzypkowie chętnie sięgać będą po nie, a dydaktyczny i koncertowy repertuar skrzypcowy wzbogaci się o bez wątpienia wartościową pozycję. [Antoni Cofalik]