Dźwięk

Spis treści:

Podręcznik zawiera etiudy przeznaczone głównie do rozwijania techniki prawej ręki (detache, martele, legato, staccato, smyczki mieszne) oraz etiudy przeznaczone głównie do rozwijania techniki lewej ręki (biegłość i wzmocnienie palców, chromatyka, tryl, pozycje i łączenie pozycji, dwudźwięki).

Lista utworów:
Skrzypcowe ABC - szkoła gry na skrzypcach cz. 1 i 2 (Cofalik Antoni)

Spis treści:

Vassar Clements explores the classic licks and techniques that have made him one of the greatest fiddlers of all time. He teaches some of his best-known original and traditional fiddle breaks to tunes such as: Avalanche • Good Woman's Love • Lonesome Fiddle Blues • Orange Blossom Special • Down Yonder • and more. 90-MIN. • INCLUDES MUSIC • EARLY INTERMEDIATE TO INTERMEDIATE LEVEL

"Przedstawione "Kolędy i pastorałki" na "solowe" skrzypce powstały z myślą o naszej młodzieży skrzypcowej, która zyskała obecnie możliwość zagrania ich w wersji koncertowej. Za najbardziej odpowiednią dla tego typu utworów uznałem formę quasi - capricciów - krótkich kompozycji o charakterze popisowym. Obok podstawowej melodii, grający znajdzie tutaj cały arsenał efektów wirtuozowskich: dwudźwięki, akordy, pasaże, arpeggia, tremolanda, przeskoki smyczka przez struny, bariolaże, ricochety, podwójne staccato, glissando chromatyczne, flażolety, pizzicato lewą ręką, a nawet grę sul ponticello. Podobieństwa zamieszczonych w zbiorze kolęd do kaprysów N. Paganiniego, H. Wieniawskiego, H. W. Ernsta, a także do solowych kompozycji J. S. Bacha i E. Ysaye'a nie są przypadkowe. Różnorodność stylistyczna była moim celem w założeniu."
Antoni Cofalik

Fryderyk August Duranowski żył w latach 1770 - 1834. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął u ojca, a od 1787 roku kształcił się w Paryżu u Giovanniego battisty Viottiego. W 1790 r. był koncertmistrzem opery w Brukseli. W latach: 1794 - 1795 koncertował we Włoszech i Niemczech. W połowie 1809 r. przybył do Warszawy. Ok. 1812 roku był pierwszym skrzypkiem orkiestry książęcej w Kassel i Aschaffenburgu. W latach 1814 - 1834 mieszkał w Strasburgu, pełniąc funkcję koncertmistrza w orkiestrze teatralnej.
Był jednym z najwybitniejszych skrzypków swojej epoki. Osiągnął niebywały sukces jako wirtuoz - chwalono go za wielki i piękny dźwięk, niezwykłą technikę, niezawodną pamięć i precyzję gry. Młody Paganini był tak zafascynowany grą Duranowskiego, że do końca życia podkreślał ogromny wpływ, jaki Duranowski wywarł na jego własnej grze.
Skomponował kilkadziesiąt utworów (ok. 30) na dwoje skrzypiec, skrzypce i wiolonczelę, skrzypce i altówkę, skrzypce z towarzyszeniem kwartetu smyczkowego, skrzypce z towarzyszeniem orkiestry, fantazję na fortepian, pieśni z towarzyszeniem fortepianu oraz pieśni z towarzyszeniem gitary.
Kopię pierwszego wydania uzyskano od Staatbibliothek zu Berlin.

Zbiór Ulubione etiudy przeznaczony jest dla uczniów szkoły I stopnia (z niektórych etiud można także korzystać w szkole II stopnia). Powziąłem zamysł, by zebrać w jednym zeszycie najbardziej wartościowe etiudy różnych autorów, reprezentantów znanych szkół skrzypcowych francuskiej, niemieckiej, włoskiej i czeskiej. W układzie etiud zastosowałem zasadę stopniowania trudności. Początkowe są utworami prostymi, w pierwszej pozycji, w kolejnych narastają różnego rodzaju problemy i trudności adekwatnie do umiejętności technicznych ucznia. Istotne jest respektowanie zalecanych temp oczywiście nie od samego początku pracy nad daną etiudą. Dużą grupę stanowią etiudy jednoproblemowe, ukierunkowane na technikę bądź to lewej, bądź prawej ręki, często także na ich współdziałanie. Są też w zbiorze etiudy popisowe, egzaminacyjne, stawiające dodatkowo określone wymagania muzyczne. Bogaty jest zestaw etiud dwudźwiękowych. Ich brak był do tej pory dotkliwie odczuwany przez nauczycieli.
O wyborze poszczególnych etiud, obok wartości technicznej, decydowały względy estetyczno-psychologiczne: starałem się wybrać do zbioru utwory melodyjne, wpadające w ucho, a co za tym idzie, chętnie ćwiczone przez uczniów. Specjalną grupę stanowią etiudy atonalne; ich zadaniem jest zaznajomienie naszych podopiecznych z problemami muzyki współczesnej oraz przygotowanie do ich wykonywania.

W części pierwszej niniejszego zbioru znalazły się wybrane gamy dwuoktawowe w I pozycji przeznaczone dla uczniów początkujących. Nowością w stosunku do będących w użyciu opracowań jest wprowadzenie w rozłożonych akordach triady harmonicznej (T-S-D). Wzmacnia to u młodego skrzypka wyczucie odniesień funkcyjnych, rozwija słyszenie harmoniczne. Zaletą naszego wydania jest dążenie do regularności rytmicznej oraz proporcjonalności poszczególnych odcinków gamy. Tego typu układ przyzwyczaja grającego do łądu metryczno-rytmicznego, uczy dyscypliny formalnej. Cześć druga to gamy oktawowe ze zmianami pozycji, bardziej rozbudowanymi pasażami oraz dwudźwiękami stawiają już wyższe wymagania. Płynne przechodzenie z kierunku wznoszącego w ruch opadający dodaje gamom „melodyjności”. Cześć trzecia to gamy trzyoktawowe, oparte o „Das Skalensystem” Carla Flescha, rozbudowane w kierunku biegłościowo-wirtuozowskim. Wybrane gamy czterooktawowe (cz. IV) przeznaczone są dla ambitniejszych uczniów, studentów, a także dojrzałych skrzypków pragnących utrzymywać maksymalną sprawność techniczną przez wiele lat. Gamy dwuoktawowe na strunie G (cz. V) są znakomitym treningiem zmian pozycji oraz sposobem na szybkie rozegranie.

42 Etiudy Rudolfa Kreutzera są dla skrzypków swego rodzaju elementarzem, który każdy uczący się gry na skrzypcach powinien w określonym czasie poznać, i bez którego trudno wyobrazić sobie budowanie prawidłowej techniki. Opracowanie Etiud Kreutzera idzie w kierunku (sugerowanym przez pedagogów-pragmatyków), wprowadzania w najdłuższych etiudach niewielkich skrótów (w pojęciu ucznia etiuda krótsza jest łatwiejsza, a już na pewno prostsza do opanowania pamięciowego). Publikacja dla uczniów szkół muzycznych przełomu I i II stopnia.