Klavier

Lista utworów:
Andante und Variationen op. 46 (Schumann R.)

Lista utworów:
Sonatine C-Dur op. 20 nr 1 (Kuhlau Fr.)
Sonatine G-Dur op. 20 nr 2 (Kuhlau Fr.)
Sonatine F-Dur op. 20 nr 3 (Kuhlau Fr.)

Lista utworów:
Sonatina C-dur - Allegro op. 55 nr 1 (Kuhlau Friedrich Daniel Rudolf)
Sonatina G-dur - Allegretto op. 55 nr 2 (Kuhlau Friedrich Daniel Rudolf)
Sonatina C-dur - Allegro con spirito op. 55 nr 3 (Kuhlau Friedrich Daniel Rudolf)

Max Reger (1873 - 1916) to niemiecki kompozytor i organista, autor licznych dzieł organowych, a także symfonicznych i kameralnych. Utwór "Wariacje i fuga na temat Mozarta" op. 132a na orkiestrę artysta ukończył w grudniu 1914 roku, w Meiningen. Dzieło to składa się z ośmiu wariacji i fugi podwójnej (dwutematycznej), które tworzą spójną architektonicznie całość. Temat wariacji i fugi Reger zaczerpnął ze słynnej "Sonaty A-dur" KV 331 Mozarta. Sam określił swoje dzieło jako "lekkie i pełne gracji". Prezentowane wydanie zawiera, dokonane przez Regera, opracowanie "Wariacji i fugi" na dwa fortepiany.

Lista utworów:
Sonate F-dur (Bach W. F.)

At last the young pianist can play a concerto by a great composer. Heretofore, the masterworks in this form were too difficult for all but the most exceptional students. The charming Concetino, written by Haydn around 1765, was published for the first time in Edition Peters (No. 4611) with solo and original string parts for two violins and bass. In this Student Edition the editor has arranged the original accompaying parts for a second piano so that the teacher or another student may be the "orchestra".

Lista utworów:
Concertino (Divertimento) C-dur (Haydn J.)

Prezentowana publikacja zawiera "Fantazję c-moll" KV 475 oraz "Sonatę c-moll" KV 457 na fortepian Wolfganga Amadeusza Mozarta (1756 - 1791). Do obu tych utworów załączona została dokomponowana przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partia drugiego fortepianu. "Fantazję c-moll" należy traktować jako wstęp do "Sonaty c-moll" z 1785 roku. Sonata posiada klasyczną trzyczęściową budowę: cz. I - Allegro molto, cz. II - Adagio molto, cz. III - Allegro assai. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje całkiem nowy charakter.

Sonatę G-Dur KV 283 (189 h) Wolfgang Amadeusz Mozart (1756 - 1791) ukończył w 1774 roku. Posiada ona typową, klasyczną budowę trzyczęściową: cz. I - Allegro, cz. II - Andante (molto), cz. III - Presto. Prezentowana publikacja zawiera "Sonatę G-dur" na fortepian Mozarta z dokomponowaną przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partią drugiego fortepianu. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje nowy charakter.

Sonatę F-Dur KV 533 na fortepian Wolfgang Amadeusz Mozart (1756 - 1791) ukończył 3 stycznia 1788 roku. Najpierw, jako samodzielny utwór, skomponował on rondo (objęte KV 494). Kilka miesięcy później Mozart napisał osobne dwie części, które miały zostać włączone do formy sonaty. Na prośbę wydawcy dzieł Mozarta - Hoffmeistera kompozytor połączył te dwie części z powstałym wcześniej rondem KV 494, przez co powstała pełna trzyczęściowa sonata klasyczna. Pod względem temp, poszczególne części mają układ: cz. I - Allegro, cz. II - Andante molto, cz. III - Allegretto (Rondo). Prezentowana publikacja zawiera "Sonatę F-dur" na fortepian Mozarta z dokomponowaną przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partią drugiego fortepianu. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje nowy charakter.

Mozart wrote the Piano Cocerto in E-flat major for his subscription concerts in the 1786 Lenten season. This work was performed before that time, probably at a concert in Vienna in the 1785. Its the first piano concerto whitch Mozart scored for clarinets. The present edition was compiled on the basis of the autograph score located in the Staatsbibliothek Preussischer Kultubesitz in Berlin. No original cadenzas have survived. The solo piano part is identical in every respect with the text given in the sources. The piano reduction of the orchestral accompaniament (Piano II) has been adapted as far as possible to conform to the dynamics and articulation of the original score.

Lista utworów:
Piano Concerto in E flat KV 482 nr 22 (Mozart Wolfgang Amadeus)

Two Pianos, Four Hands. Includes set of parts for each player.

This volume present two compositions by Dmitri Shostakovich taken from quite different creative periods.
The Suite in F# minor for two pianos Op. 6, was written in March 1922 when Shostakovich was studying at the Petrograd Conservatory. As the autograph shows, he committed the eintire work to paper without a break and with practically no corrections, dedicating in to the memory of his father, Dmitri Boleslavovich Shostakovich, who had died only shortly before, on February 24. The Suite was first heard in public on March 20, 1925 in the Auditorium Minor of the Moscow Conservatory, played by the composer and Lev Oborin.
Shostakovich wrote his "Merry March" in 1949, assing to it in the autograph the opus number 81. He then apparently decided against publishing the piece, and instead used the opus number 81 for the oratorio "The Song of the Forests" composed the same year. In our edition we have followed the autograph.

Lista utworów:
Suite - Prelude op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Fantastic Dance op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Nocturne op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Finale op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Merry March (Szostakowicz Dymitr)

Dymitr Szostakowicz urodził się w 1906 roku w Petersburgu, w rodzinie rosyjskiej. Początkowo studiował Wilnie, a następnie w Konserwatorium Petersburskim (fortepian - L. Nikołajew, kompozycja - M. Steinberg). Trzon twórczości Szostakowicza stanowią symfonie - piętnaście dzieł powstałych w ciągu 46 lat - dzięki którym otrzymał on miano jednego z najwybitniejszych symfoników XX w. Oprócz symfonii skomponował nieliczne utwory fortepianowe. Niniejsza publikacja zawiera Koncert fortepianowy nr 1 op. 35 z 1933 roku, w obecnym wydaniu na dwa fortepiany (aranżacji dokonał sam kompozytor). W oryginale dzieło zostało napisane na fortepian, trąbkę i orkiestrę smyczkową. Koncert posiada budowę czteroczęściową: I - Allegretto, II - Lento, III - Moderato, IV - Allegro con brio.

Koncert fortepianowy C-dur op. 15 Ludwig van Beethoven ukończył i po raz pierwszy wykonał w 1798 roku. Dzieło nie odbiega od stylu jego innych młodzieńczych utworów. Tematyka ma charakter właściwy wiedeńskiej muzyce końca XVIII w. Beethoven napisał koncert z myślą o własnych występach, dlatego więcej można się zeń dowiedzieć o Beethovenie - pianiście niż o Beethovenie - kompozytorze. Koncert składa się z trzech części: I - pogodne Allegro con brio, II - Largo o głębszej treści emocjonalnej, III - Allegro w formie tanecznego ronda. W obecnym wydaniu Koncert został opracowany na dwa fortepiany (fortepian II stanowi wyciąg partii orkiestry).
Stan publikacji: dobry, nuty czyste, okładka lekko zabrudzona, brak zagnieceń, wypadające strony.

Christian Wolff (ur. 1934) to amerykański kompozytor współczesnej muzyki eksperymentalnej. W wielu swoich utworach stosuje on fragmenty improwizowane, uzależnione od inwencji wykonawców. Prezentowana publikacja zwiera kompozycję na dwa fortepiany "Duo for Pianists" Wolffa. Partytura tego utworu została ujęta w postaci pojedynczych motywów muzycznych lub akordów bez wartości rytmicznych, do których odnoszą się wskazówki w postaci układu liczb, np. jedna z liczb podanych przy danym odcinku oznacza czas trwania w sekundach, inna liczba natomiast określa ilość dźwięków jakie mają być wykonane w danym fragmencie. Wiele zależy jednak od wykonawców, którzy dowolnie kreują m. in. dynamikę utworu. Kompozytor ponadto stosuje również niekonwencjonalną grę na fortepianie - szarpanie w różny sposób strun fortepianu.

Ramon Zupko (ur. 1932) to amerykański współczesny kompozytor, założyciel studia muzyki elektronicznej na Western Michigan University. Jest on autorem ponad stu kompozycji, z których większość przeznaczona jest na media elektroniczne. Skomponowane przez Zupko "Nocturnes" to cykl sześciu miniatur na dwa fortepiany. Powstały one w 1978 roku. Cały cykl inspirowany jest japońską formą poetycką - haiku. Kompozycje utrzymane są w oryginalnej harmonice nowoczesnej. Wymagają przy tym preparacji fortepianu (kompozytor podaje w partyturze na których strunach powinny być umieszczone zakładki tłumiące dźwięk).