Klavier

Brahms (1833 - 1897) wrote Two Rhapsodies for piano Op. 79 in 1879. These works, full of youthful energy and emotional power, continually enchant with their freshness and depth. The characteristically Brahmsian piano texture is widely spaced, reveals a tendency towards polyrhythm and contrapuntal configurations and hence "does not lie easily under the fingers". It serves exclusively to express the musical content and never to make a display of virtuosity. The original text and a number of later editions served as a basis in the preparation of the present edition. Performing suggestions, given in brackets, as well as fingering, are editorial.

Lista utworów:
Rapsodia - Agitato op. 79 nr 1 (Brahms Johannes)
Rapsodia - Molto passionato ma non troppo allegro op. 79 nr 2 (Brahms Johannes)

Sonatina - posiada przeważnie budowę trzyczęściową zwykle A + B + C. Sonatiny pisane są zwykle do celów dydaktycznych i często wykorzystywane w szkolnictwie muzycznym (np. utwory Muzia Clementiego, Ignacego Pleyela, Friedricha Kuhlaua). Istnieją także sonatiny o wybitnych walorach artystycznych. Do najbardziej znanych twórców sonatiny artystycznej należą: Franz Schubert, Claude Debussy i Maurice Ravel.
Sonatiny w powyższej publikacji zalecane są do użytku szkół muzycznych I stopnia i ognisk muzycznych.

Elementarne wprawki na obie ręce dla najmłodszych. Ciekawie opracowana pozycja z pewnością będzie pomocna dla każdego "małego smyka-muzyka".

The present Polish edition, already the third, of the Concerto in D major by Carl Stamitz differs basically from the previous editions issued by PWM Edition, and also from all others so far existing, since for the first time for two hundred years it has been possible to compare the text of the Concerto with the autograph of its parts recently discovered in the National Museum in Prague by Dr Walter Lebermann.

Lista utworów:
Koncert D-dur nr 1 na altówkę i orkiestrę op. (Stamic Karel)

Marta Ptaszyńska (ur. 29 lipca 1943 w Warszawie) to wybitna polska kompozytorka i perkusistka. Studia muzyczne ukończyła w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (kompozycja i teoria muzyki), oraz w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu (perkusja). Za swoją działalność kompozytorską zdobyła wiele nagród, m. in.: w Konkursie Młodych Związku Kompozytorów Polskich (1971), oraz w konkursie Polskiego Radia i Telewizji (1972). Wśród licznych utworów Marty Ptaszyńskiej, znalazły się również utwory fortepianowe na cztery ręce (dwa fortepiany ), zatytułowane "Alfabet muzyczny" (1985 - 1986 r.).

Trzy małe utworki op. 37, na skrzypce i fortepian Henryka Mikołaja Góreckiego, łatwe do wykonania. Pierwszy utwór oparty jest tylko na "pustych" strunach, kolejne wykorzystują dodatkowe dźwięki w pierwszej pozycji. Książeczka zawiera w sobie również kolorowe ilustracje, dzięki czemu praca z nią staje się przyjemniejsza.

Skomponowany w latach 1788 - 89 Koncert wiolonczelowy C-dur op. 26 Ignacego Josepha Pleyela, w katalogu R. benton numer 104, miał za życia kompozytora ogromne powodzenie tak u wykonawców, jak i wydawców. W przeciągu niecałych trzydziestu lat od daty powstania pojawiło się dziewięć jego wydań w wersji oryginalnej na wiolonczelę i orkiestrę oraz kilka w opracowaniu na inne instrumenty. Utwór wykazujący znamienne dla stylu klasycznego cechy przypomina swoją konstrukcją jeden z koncertów J. Haydna. Pełne uroku tematy i ciekawa harmonia stanowią o jego oryginalnym pięknie i niezaprzeczalnej wartości artystycznej. Utwór jest atrakcyjny zarówno dla wykonawców, dla których stanowić będzie wdzięczne zadanie oraz cenne uzupełnienie klasycznego repertuaru, jak i dla słuchaczy, którzy będą mogli poznać tę interesującą muzykę.

Lista utworów:
Ave Maria (Bach J. S. - Gounod Ch.)

Lista utworów:
Ave Maria (Bach J. S., Gounod Ch.)

Siedem miniatur Andrzeja Hundziaka o zróżnicowanym charakterze i materiale dźwiękowym wprowadza młodego pianistę w świat muzyki atonalnej. Zamieszczony przed każdym utworem wiersz Ewy Zawistowskiej ukazuje inspirację kompozytora, a równocześnie sugeruje i pomaga w uzyskaniu właściwego klimatu indywidualnej interpretacji.

Prezentowana publikacja zawiera cztery Ballady fortepianowe, op. 10 Johannesa Brahmsa - niemieckiego kompozytora, dyrygenta i pianisty okresu romantyzmu. Kompozytor w swojej twórczości fortepianowej przeniósł zdobycze faktury symfonicznej, dlatego znajdujemy tu m. in. zdwojenia interwałów, czy też kontrasty rejestrów. Niniejsze Ballady to prawdziwa perełka dla miłośników literatury romantycznej.

"Sigfried Idyll" to miniatura orkiestrowa Ryszarda Wagnera. Skomponowana została jako prezent dla drugiej żony kompozytora - Cosimy, po urodzeniu syna Sigfrieda w 1869 roku. Oryginalny tytuł kompozycji brzmiał "Triebschen Idyll with Fidi's birdsong and the orange sunrise". "Fidi" to pieszczotliwe przezwisko syna Wagnera. W utworze "Sigfried - Idyll" kompozytor wykorzystał fragmenty popularnej melodii niemieckiej kołysanki. "Śpij, kochanie, śpij". Z kolei w swojej operze "Zygfryd" powstałej w 1876 roku Wagner wykorzystał fragmenty "Sigfried - Idyll". Niniejsze wydanie zawiera aranżację tego utworu na fortepian (cztery ręce).

Ferruccio Busoni (1866 - 1924) to włoski kompozytor, dyrygent, pianista i pedagog. Większość swoich dzieł skomponował na fortepian. Jego "Bagatele" op. 28 na skrzypce i fortepian to krótkie, efektowne kompozycje oparte na tanecznych rytmach (m. in. pierwsza bagatela "Aus der Zopfzeit" to menuet, trzecia natomiast - "Wiener Tanzweise" to typowy walc). Partię skrzypiec charakteryzują częste, powtarzane repetycyjnie dźwięki oraz proste dwudźwięki. W drugiej bagateli kompozytor wykorzystuje także grę pizzicato.

Mendelssohn - Bartholdy Feliks (1809 - 1847) to niemiecki kompozytor, pianista i dyrygent, tworzący w okresie romantyzmu. Autor dzieł orkiestrowych (symfonii, uwertur, np. "Sen nocy letniej") oraz muzyki kameralnej, w tym wielu miniatur fortepianowych. Jego słynne "Pieśni bez słów" na fortepian wyznaczyły trop dla rozwoju romantycznej liryki instrumentalnej. "Rondo capriccioso" to kompozycja wirtuozowska, przez co bardzo efektowna. Dominuje w niej gęsta, zróżnicowana faktura fortepianowa.

Concertino Gaetano Donizettiego (1797 - 1848) to utwór składający się z 2 części (Andante i Allegro), napisany dla jednego z uczniów Konserwatorium w Bolonii. W oryginale utwór został napisany na rożek angielski z orkiestrą. Rękopis utworu znajduje się w zbiorach Konserwatorium Muzycznego w Paryżu. Oryginał dzieła posiada braki, które zostały zrekonstruowane. Niniejsze wydanie zawiera partię solisty oraz wyciąg fortepianowy partii orkiestry.