Lutosławski Witold

Lista utworów:
Wariacje symfoniczne (Lutosławski Witold)
I Symfonia (Lutosławski Witold)
Uwertura smyczkowa (Lutosławski Witold)
Mała suita (Lutosławski Witold)
Koncert na orkiestrę (Lutosławski Witold)
Muzyka żałobna (Lutosławski Witold)
Jeux vénitiens (Lutosławski Witold)
II Symfonia (Lutosławski Witold)
Livre pour orchestre (Lutosławski Witold)
Koncert na wiolonczelę i orkiestrę (Lutosławski Witold)

Lista utworów:
Recitativo e arioso (Lutosławski Witold)

Witold Lutosławski: czołowa postać muzyki polskiej ostatnich dziesięcioleci; kompozytor, pianista, także dyrygent, człowiek wybitny, ceniony jako autorytet w dziedzinie muzyki, studiował także matematykę.
Ten popularny utwór przeznaczony jest dla pianistów zaawansowanych.

Publikacja zawiera dwie piosenki dziecinne na głos (ad libitum) i zespół smyczkowy: " Rok i bieda " i " Idzie Grześ ", autorem słów jest Julian Tuwim, a muzyki Witold Lutosławski. Publikacja przeznaczona jest dla początkujących instrumentalistów.

Piosenki dla dzieci Witolda Lutosławskiego zaliczane były przez samego kompozytora do kręgu utworów użytkowych, których wiele powstało w powojennym dziesięcioleciu. Pierwsze piosenki - do słów Juliana Tuwima - pochodzą z roku 1947, ostatnie powstały 12 lat później do słów Janiny Porazińskiej. W sumie skomponował ich 44 łącząc je w cykle lub pozostawiając samodzielnie.Publikacja zawiera partyturę oraz głosy instrumentów i głos wokalny. Dołączona płyta CD zawiera akompaniament orkiestrowy do piosenek.

Utwór zatytułowany "Lacrimosa" Witolda Lutosławskiego - wybitnego polskiego kompozytora i dyrygenta. Lutosławski żył w latach 1913 - 1994. Gdy miał 9 lat komponował już pierwsze utwory. Uczył się również gry na skrzypcach i fortepianie, oraz uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Studia muzyczne odbywał w Konserwatorium Warszawskim. Podczas wojny działał jako żołnierz i walczył w obronie ojczyzny przeciwko Niemcom. Do ważniejszych kompzycji z dorobku jego twórczości należą: "Paroles tissées", "Livre pour orchestre", Koncert wiolonczelowy, oraz "Gry Weneckie".

Niniejsze wydanie przedstawia dwie piosenki dla dzieci do słów A. Barto "Muszelka" oraz " Srebrna szybka " na głos i orkiestrę kameralną Witolda Lutosławskiego. Skład orkiestry: flauto, oboe, clarinetti in b I, clarinetti in b II, fagotto, arpa, canto, violino I, violino II, viola, violoncello, contrabbasso. Prosta i łatwa melodia w sposób artystyczny została przedstawiona przez kompozytora, co ma wpływ na odbiór utworów przez dzieci.

Lista utworów:
Wróbeleczek (Lutosławski Witold)
Pióreczko (Lutosławski Witold)

The present selection includes works composed in the years 1949 - 1991. The concise forms of the individual compositions and the small forces called upon to perform them make the stylistic distinctness of each of the composers presented here all the more clearly outlined.

Lista utworów:
Uwertura smyczkowa (Lutosławski Witold)
Divertimento (Bacewicz Grażyna)
I. Allegro (Bacewicz Grażyna)
II. Adagio (Bacewicz Grażyna)
III. Giocoso (Bacewicz Grażyna)
Divertimento (Stachowski Marek)
I. Sinfonia (Stachowski Marek)
II. Pezzo gioioso (Stachowski Marek)
III. Canzonetta notturna (Stachowski Marek)
IV. Pezzo finale (Stachowski Marek)
Sinfonietta per archi (Penderecki Krzysztof)
Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40 (Górecki Henryk Mikołaj)
Trzy pieśni (Baird Tadeusz)
I. S'alza nel ocean la vagh'aurora (Moderato) (Baird Tadeusz)
II. O sia tranquillo (Andante tranquillo) (Baird Tadeusz)
III. O miracol d'amore (Allegro giocoso) (Baird Tadeusz)
Orawa (Kilar Wojciech)

"Śpiewokwiaty i śpiewobajki” - tak można by przetłumaczyć na język polski oryginalny, francuski tytuł utworu, ale można też inaczej: „Kwiatośpiewy i bajkośpiewy”. Nie znajdując poematu odpowiedniego dla umuzycznienia, Lutosławski po raz kolejny sięgnął do poezji dziecięcej i, również ponownie - po „Les Espaces du sommeil”, do wierszy francuskiego poety Roberta Desnosa. Jego książka zawiera 80 krótkich wierszy o kwiatach, zwierzętach, ptakach i owadach. „Wiersze przeznaczone są dla dzieci - nie mogę tego samego powiedzieć o muzyce mojego cyklu 9 pieśni na sopran i orkiestrę, jakkolwiek ich dziecięcy charakter ma swoje odbicie w napisanej przeze mnie muzyce." [opr.dg]

Spis treści:

W "Chantefleurs et chantefables" Witold Lutosławski umuzycznił dziewięć krótkich rymowanek o kwiatach i zwierzętach ułożonych w 1940 roku przez francuskiego poetę Roberta Desnosa (1900 - 1945). Słowo "Chantefables" ("śpiewobajki") Desnos wymyślił dla miniaturowych opowiadań o zwierzętach, ptakach i owadach, a "Chanteflers" ("śpiewokwiaty") dla równie krótkich, lirycznych wierszy o kwiatach. Do poezji Desnosa Lutosławski sięgnął już wcześniej, komponując pieśni na baryton i orkiestrę "Les espaces du sommeil". W onirycznej atmosferze przypominającej surrealistyczne "Przestrzenie snu" (1975) rozpoczyna się również to dzieło - "Pięknością nocy" (La Belle-de-nuit) - kwiatem, który zakwita po zachodzie słońca i dlatego we Francji nosi takie właśnie miano. Muzyka pomaga ujrzeć w wyobraźni obraz sennych marzeń unoszących się do księżyca. Na "Różę" (La Rose) sen sprowadza żar letniego słońca.
Lutosławski przez całe życie deklarował się jako przeciwnik programowości i ilustracyjności w muzyce, a tymczasem w "Chantefleuts et chantefables" malarstwo dźwiękowe jest wręcz uderzające. Z humorem namalowane zostały dźwiękami przede wszystkim cztery zoologiczne portreciki: konik polny, krokodyl, żółw i stado motyli. Konik skacze bez opamiętania, żółw człapie i marzy. Głodny aligator na próżno przywabia apetycznego Murzynka, za to rój 300 milionów motyli wypija mieszkańcom Chatillon filiżankę bulionu.

"12 Melodii ludowych” na fortepian zostało skomponowanych przez Witolda Lutosławskiego w 1945 roku na zamówienie Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Miniatury te oparte są na melodiach ludowych, pochodzących z różnych regionów Polski. Nasuwa się skojarzenie z utworami Miguela Llobeta, który w swoich kompozycjach gitarowych wykorzystywał katalońskie piosenki ludowe.
Przed kilkunastu laty angielski gitarzysta Julian Bream dokonał transkrypcji " melodii” i prawdopodobnie skonsultował swoje opracowanie z kompozytorem przed ich publicznym wykonaniem. Aranżacje te nie zostały jednak wydane.
Część moich opracowań „Melodii” powstało wiele lat temu, pozostałe - w ostatnich czasach. Niektóre miniatury przetransponowałem do innych niż oryginalne tonacji, wprowadziłem też kilka zmian, aby transkrypcje były wygodniejsze dla gitarzystów. Różnice te nie zmieniają jednak w żaden sposób zamysłu i intencji kompozytora

Lista utworów:
Wariacje na temat Paganiniego (Lutosławski Witold)

W 1957 roku 24-letni Henryk Mikołaj Górecki skomponował Sonatę op. 10 na dwoje skrzypiec, którą zadedykował poślubionej dwa lata później Jadwidze Rurańskiej. To wczesne dzieło nosi już znamiona późniejszych arcydzieł jednego z najwybitniejszych XX-wiecznych twórców: Niniejsza transkrypcja na dwie altówki jest wyłącznie przepisaniem dzieła o kwintę niżej, co w żadnym stopniu nie umniejsza jego koncepcji, lecz przydaje mu nieco głębszego brzmienia. W wydaniu podano również propozycję aplikatury.

Używając słów Mieczysława Tomaszewskiego, swoimi piosenkami dziecinnymi Lutosławski „dał serię utworów, które weszły w krwiobieg życia muzycznego, wyznaczyły linię obowiązującego poziomu, nadały wysoki ton dziedzinie traktowanej czysto funkcjonalnie. Jest w nich prostota osiągnięta przez koncentrację, nierezygnowanie ze środków, użycie bogatego ich zespołu, ale aluzyjne, liczące na wrażliwość i inteligencję słuchacza. Dołączona płyta CD zawiera akompaniament fortepianowy.

Lista utworów:
Fanfare for Los Angeles Philharmonic (Lutosławski Witold)

Utwór powstał na zamówienie fundacji założonej w 1912 roku przez amerykańskiego przemysłowca H. Ch. Geawemeyera, od której Lutosławski otrzymał wyróżnienia a następnie został jej jurorem. Utwór trwa minutę i jest stylistycznie typowy dla dojrzałego okresu twórczości kompozytora.

Publikacja zawiera Fanfarę- niespełna półminutowy utwór, który Lutosławski napisał na okoliczność srebrnego jubileuszu Uniwersytetu w Lancaster. Utwór efektowny, pełen impetu i energii w bardzo szybkim tempie.

Lista utworów:
Prelude for Guildhall School Of Music And Drama(Worldes Bliss ne Last no Throwe) (Lutosławski Witold)

Wyjątkową pozycję w twórczości dziecięcej Lutosławskiego zajmuje cykl miniatur na sopran i mezzosopran, flet, obój, dwa klarnety i fagot zatytułowany „Słomkowy łańcuszek i inne dziecinne utwory”, a napisany w latach 1950-51 do wierszy Janiny Porazińskiej, Teofila Lenartowicza, Lucyny Krzemienieckiej i do słów ludowych. Jest to wyraźna stylizacja muzyki ludowej o charakterystycznej kolorystyce dźwiękowej. Dołączona płyta CD zawiera akompaniament orkiestrowy.

Piosenki dla dzieci Witolda Lutosławskiego zaliczane były przez samego kompozytora do kręgu utworów użytkowych, których wiele powstało w powojennym dziesięcioleciu. Pierwsze piosenki - do słów Juliana Tuwima - pochodzą z roku 1947, ostatnie powstały 12 lat później do słów Janiny Porazińskiej. W sumie skomponował ich 44, łącząc je w cykle lub pozostawiając samodzielnie. Publikacja zawiera dwie piosenki w opracowaniu na głos wokalny z akompaniamentem orkiestry kameralnej. Dołączona płyta CD zawiera akompaniament orkiestrowy.

W 1985 roku nakładem wydawnictwa Chester Music ukazała się antologia tradycyjnych kolęd brytyjskich we współczesnych opracowaniach. Udział w publikacji zaproponowano również Witoldowi Lutosławskiemu. Opracowanie to jest utrzymane w stylu 20 kolęd z 1946 roku i innych utworów kompozytora opartych na materiale popularnym. Opracowanie na dwa głosy równe z akompaniamentem fortepianu.

Publikacja zawiera krótkie ilustracje muzyczne do słuchowisk radiowych, należące do utworów określonych przez kompozytora jako "muzyka użytkowa", tworzonych przeważnie w latach pięćdziesiątych dla utrzymania rodziny, co nie znaczy, że są banalne lub niewarte poznania. Utwory na flet z fortepianem lub z akompaniamentem harfy.

Pieśni masowe uważano w czasach stalinowskich za muzyczną publicystykę. Żywot ich miał być krótki, lecz budzić miały powszechny rezonans, adresatem ich były zespoły świetlicowe i żołnierskie, chłopi i robotnicy. Chcąc stworzyć repertuar, od końca lat 40. ogłaszano konkursy na takie pieśni. W jednym z konkursów Lutosławski otrzymał (wraz z Tadeuszem Szeligowskim) za pieśń Wyszłabym ja najwyższą nagrodę. Publikacja zawiera dwie pieśni: Zwycięska droga i Śpiew oTarninie

Zbiór 10 polskich pieśni ludowych na tematy żołnierskie Witolda Lutosławskiego, przeznaczonych w oryginale na chór męski a cappella, powstał w roku 1951.Stanowią jedyne utwory na chór a cappella Witolda Lutosławskiego.Publikacja zawiera opracowanie na chór mieszany Pawła Łukaszewskiego.

Cztery sygnały W. Lutosławskiego po raz pierwszy wykonane zostały na koncercie inaugurującym II Festiwal Muzyki Polskiej w 1955 roku. Kompozytor nadał poszczególnym sygnałom tytuły: Motyw własny, Motyw mazowiecki, Motyw z Rzeszowskiego i Motyw z Łowickiego, które określać mają pochodzenie wykorzystanych w nich melodii. Publikacja zawiera partyturę sygnałów.

Janusz Wojtarowicz – akordeonista, kompozytor, aranżer, producent muzyczny, autor muzyki teatralnej i filmowej, założyciel i członek akordeonowego zespołu MOTION TRIO. Twórca idei, by trio akordeonowe – niczym kwartet smyczkowy – uczynić klasycznym składem wykonawczym.
Na potrzeby MOTION TRIO zaaranżował dzieła najwybitniejszych polskich kompozytorów, wśród nich: Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Grażyny Bacewicz i Witolda Lutosławskiego, które wykonywał wraz z zespołem m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku, Skirball Cultural Center w Los Angeles, Konzerthaus w Wiedniu, Barbican Centre w Londynie.
Prowadził kursy mistrzowskie na University of Chicago, w Konserwatorium Paryskim, w Royal Academy of Music w Londynie, na festiwalu Red Sea Jazz Festival w Eilat (Izrael).

Niniejszy zbiorek z serii Muzyka z kraju Chopina, zawiera trzy odmienne pod względem formalnym i stylistycznym utwory polskich kompozytorów na duet fortepianowy. Kompozycje te, przeznaczone dla uczniów w wieku 14–16 lat oraz pianistów amatorów, pomogą przybliżyć zagadnienia duetu fortepianowego i uroki grania na cztery ręce.

Publikacja zawiera dziewięciotaktową Fanfare for Cube skomponowaną przez W. Lutosławskiego w 1987 roku. Słowo CUBE w tytule to nazwa zespołu który wykonał utwór. Cube oznacza również sześcian i to w sensie matematycznym. Lutosławski miał za sobą pierwszy roku studiów matematycznych i w ten sposób połączył matematykę z muzyką.