Dry Land

25 hits from this legendary Rat Pack member: The Candy Man • I've Gotta Be Me • Love Me or Leave Me • Something's Gotta Give • That Old Black Magic • Too Close for Comfort • What Kind of Fool Am I? • and more.

Publikacja zawiera ponad 100 wybranych popularnych hitów telewizyjnych, m.in.: The Addams Family Theme • American Idol Theme • Bandstand Boogie • Bob the Builder Intro Theme Song • Bonanza • The Brady Bunch • Desperate Housewives Main Title • Entertainment Tonight • I Love Lucy • I'm Popeye the Sailor Man • Jeopardy Theme • Law and Order • Linus and Lucy • Love Boat Theme • Making Our Dreams Come True • Sesame Street Theme • Theme from the Simpsons • Theme from Spider Man • SpongeBob SquarePants Theme Song • Three's Company Theme • Won't You Be My Neighbor? (It's a Beautiful Day in This Neighborhood) • Theme from the X-Files • Yakety Sax • i inne.

Bronisław Kazimierz Przybylski (ur. 11 grudnia 1941 r. w Łodzi), polski kompozytor i pedagog. Studia odbył w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi - uzyskał dyplom z teorii muzyki u prof. Franciszka Wesołowskiego w 1964 r. oraz dyplom z kompozycji w klasie prof. Tomasza Kiesewettera w 1969 r. Uzupełniał studia u prof. Bolesława Szabelskiego w Katowicach oraz u prof. Romana Haubenstocka-Ramatiego w Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Wiedniu. Od 1965 r. jest nauczycielem akademickim w PWSM w Łodzi (obecnie Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów), aktualnie profesor kompozycji i kierownik Katedry Kompozycji.
Jest laureatem piętnastu nagród i wyróżnień w krajowych i międzynarodowych konkursach kompozytorskich. Jego utwory były prezentowane na znaczących festiwalach muzyki współczesne, jak np. "Warszawska Jesień", "Poznańska Wiosna Muzyczna", "Musica Polonica Nova" (Wrocław), "Światowe Dni Muzyki - ISCM" (Tel Awiw), "Musikprotokoll" (Graz), "Paryska Trybuna Kompozytorów". Utwory wykonywane w krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Meksyku, Brazylii, Japonii, Afryce Południowej, Nowej Zelandii.Utwory znajdujące się na płycie wykonuje akordeonista Zbigniew Ignaczewski.

Czterysta standardów jazzowych zapisanych za pomocą linii melodycznej (klucz wiolinowy) i akordów. Publikacja przeznaczona jest na instrumenty Bb. Koncepcja Real Book zrodziła się w latach 70'tych kiedy to książki podobne do tych, lecz wydawane nielegalnie, towarzyszyły większości muzyków jazzowych na ich koncertach.

II część stanowi uzupełnienie podstawowych wiadomości i umiejętności improwizacji jazzowej na gitarze. Spotkamy się tutaj z akordami półzmniejszonymi, alterowanymi, nowymi skalami, substytutami, progresją harmoniczną – kadencją, rytmem, formą bluesową, formą standardu jazzowego. Przedstawiony materiał zaspokoi potrzeby poznania zasad improwizacji i zachęci do wnikliwej eksploracji harmonii jazzowej.

O AUTORZE:

Przemysław Strączek - gitarzysta jazzowy, kompozytor, aranżer, pedagog, absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego, laureat Mistrzowskiego Konkursu Gitarzystów Jazzowych im. Marka Blizińskiego w Warszawie, finalista ogólnoświatowego konkursu solistycznego Thailand International Jazz Conference Solo Competition organizowanego przez College of Music, Mahidol University of Salaya, do którego został zakwalifikowany jako jedyny Europejczyk. W 2011 roku otrzymał honorową odznakę "Zasłużony dla Kultury Polskiej" przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Bogdana Zdrojewskiego. Koncertował w wielu ośrodkach społeczno-kulturalnych i na festiwalach jazzowych m.in. w Warszawie, Krakowie, Pradze, Ujściu nad Łabą, Madrycie, Londynie, Nowym Jorku i Bangkoku.

ABS - "Tańce" stanowi kolejną pozycję książkową z cyklu Biblioteczka Ucznia wydaną przez Wydawnictwo Muzyczne Contra.
Tańce potraktowane zostały w sposób wszechstronny i przedstawione w kolejności alfabetycznej. Obok cech charakterystycznych podana jest, w miarę możliwości, ich geneza oraz stylizacja.
Rozróżnia się dwa zasadnicze rodzaje tańców. Pierwszy typ stanowią tańce użytkowe służące do zabawy towarzyskiej, drugi to tańce stylizowane. Tańce zamieszczone w książce poprzedzone zostały szkicem historycznym. Obejmuje in okres czasów muzyki ludów prymitywnych i krajów starożytnych, poprzez kulturę średniowiecza do muzyki oraz tańca współczesnego. Opisana jest również teatralna forma sceniczna, jaką jest widowisko baletowe.
Książka ABC - Tańce przeznaczona jest dla szerokiego kręgu odbiorców. Materiał opisujący każdy taniec podany został w sposób plastyczny i przyjemny w czytaniu. Ukazana stylizacja potraktowana jest w sposób źródłowy, dlatego zalecana jest do nauczania literatury muzycznej w szkołach muzycznych. Książka może znaleźć zastosowanie także w pracy pedagogicznej nauczycieli w podstawowych szkołach ogólnokształcących, gimnazjach i liceach.

Tematy Muzyczne stanowią nową pozycję w procesie kształcenia muzycznego, zapoznaje ucznia z materiałem muzycznym w poznawaniu literatury. Opracowane utwory opierają się na wykazach literatury zamieszczonych w materiałach metodycznych do audycji muzycznych. Podane tematy są obszerne, mają zapis fortepianowy a przy utworach orkiestrowych zastosowano zapis trzech pięciolinii.

1. Według Artura Jacobsa:
Villanella (wł.) villanelle (fr.) są to wiejskie pieśni (lub utwory instrumentalne o zbliżonym charakterze) zwłaszcza typ XVI wiecznej pieśni zwrotkowej o prostej fakturze, przeciwieństwo kunsztownego madrygału.
2. Według Józefa Władysława Reissa:
Villanella to taneczna piosenka neapolitańska XVI w. Żywa i pogodna zwykle opracowana homofonicznie na trzy głosy, często z umyślnymi błędami kwint równoległych dla podkreślenia jej prostego charakteru i niekunsztownej budowy. Do najbardziej znanych kompozytorów villanelli należeli: Ruggiero Giowanelli (1560 - 1625), Sigismondo d'India (XVII w.), i sławny madrygalista L. Marenzio, który wydał 5 zbiorów villanell (1584 - 1587). Śpiewano je również poza Włochami, a we Francji powstały wzorowane na nich pieśni sielskie zwane brunettes - miłosne o zabarwieniu sentymentalnym.
3. Według Janusza Ekierta:
Villanella, villanesca to renesansowa piosenka neapolitańska. Żartobliwa w rytmach tanecznych z tekstem w dialekcie neapolitańskim zwykle 3 - głosowa w prostej fakturze akordowej. W połowie XVI wieku spopularyzowała się też w północnych Włoszech. Podobnie jak jej odmiana villota była reakcją przeciw zbytniemu wyrafinowaniu madrygału.
W publikacji zawarto 15 Villanelles na tematy ludowe bretońskie i irlandzkie w oryginale przeznaczone na harfę celtycką, w niniejszej aranżacji na gitarę klasyczną.