Ćwierćnuty

Akordeon służył do niedawna wyłącznie jako instrument do wykonywania muzyki ludowej i tanecznej, mimo iż przy właściwym opanowaniu techniki palcowej i artykulacji miechowej oraz należytym władaniu regestrami może spełniać rolę instrumentu solowego oraz wchodzić w skład zespołów orkiestrowych i rozrywkowych. W istocie w ostatnich latach akordeon zyskuje coraz większą popularność.

Od autora: "Brak polskiego podręcznika do nauki gry na akordeonie guzikowym nie sprzyjał rozpowszechnianiu się tego instrumentu i ujemnie wpłynął na poziom nauczania gry. Wśród uczniów spotyka się dzisiaj niewielu chętnych do nauki gry na akordeonie guzikowym, większość wybiera akordeon klawiszowy, nie doceniając olbrzymich możliwości technicznych i artystycznych, jakie daje instrument guzikowy. W wielu krajach zachodnich oraz krajach skandynawskich, akordeon guzikowy jest bardzo popularnym instrumentem. Na światowych konkursach akordeonowych duży procent wykonawców gra na guzikowych akordeonach. Podręcznik niniejszy, opracowany w sposób łatwy i przystępny dla samouków, w zasadzie jest przystosowany do użytku szkół i ognisk muzycznych. Zawiera szereg etiud i utworów oryginalnych na akordeon, a także transkrypcje najbardziej wartościowych pozycji z literatury muzycznej, głównie fortepianowej. Gamy i pasaże umieszczone są na końcu podręcznika; grać je należy systematycznie przed ćwiczeniami w odpowiednich tonacjach. <...>. Ucząc sie z niniejszego podręcznika, należy korzystać ze zbiorów etiud na akordeon i z oryginalnej literatury akordeonowej. Kolegom Jackowi Rudzkiemu i Tadeuszowi Kozłowskiemu dziękuję za pomoc w opalcowaniu utworów"

Szkoła pomyślana została jako podręcznik do nauczania początkowego dla dzieci w różnym wieku. Można ją wykorzystywać zarówno w nauczaniu szkolnym, jak i przedszkolnym. Materiał uzupełniają gamy, krótkie ćwiczenia, etiudy oraz opatrzone tytułami drobne utworki. Całość została podzielona na dwie części. W pierwszej części uczeń zapoznaje się z podstawowymi elementami techniki skrzypcowej. Część druga obejmuje zmiany pozycji, jeden z najbardziej "skrzypcowych" rodzajów artykulacji - staccato, bardziej skomplikowane układy rytmiczne - rytm sicilianowy, triole, synkopy, oraz ozdobniki. Fotografie i rysunki mogą stanowić istotną pomoc dla ucznia podczas jego pracy domowej. Nowością tego podręcznika jest wyraźne wyartykułowanie poszczególnych problemów - zadań oraz ich powiązanie w jedną konsekwentną całość.

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Prawie 90 prostych utworów skrzypcowych przeznaczonych dla trzech pierwszych klas szkoły muzycznej I stopnia. Niektóre z nich można grać z akompaniamentem zamieszczonym w oddzielnej publikacji.

Maria Wacholc to teoretyk muzyki, autorka podręczników, śpiewników oraz licznych publikacji z dziedziny muzyki. Jej publikacja "Śpiewam i komponuję" zawiera 28 krótkich ćwiczeń do kształcenia poczucia tonalnego i słuchu harmonicznego u dzieci w pierwszej klasie. Można tu odnaleźć dwadzieścia ćwiczeń do śpiewania opartych na materiale dźwiękowym rozłożonego akordu C-dur (toniki w C-dur), a także osiem ćwiczeń w których podany jest jedynie jeden takt, a dalszy przebieg dźwiękowy ma być skomponowany przez ucznia. Ćwiczenia posiadają łatwy przebieg rytmiczny (ósemki, ćwierćnuty, półnuty). Na tylnej okładce narysowana jest klawiatura z podpisanymi na pięciolinii dźwiękami i ich nazwami.

"Ćwiczenia rytmiczne dla dzieci" zeszyt 1 to pierwsza część serii materiałów pomocniczych do rytmiki wydanych przez Oficynę "HALEGG". Zawiera, podobnie jak poprzednie, zbiór ćwiczeń i zadań do rozwiązywania przez dzieci na lekcjach rytmiki, ujmujących wybrane zagadnienia dalcrozowskiej metrorytmiki. Będzie on niezwykle przydatną pomocą dydaktyczną zarówno dla nauczyciela jak i dla ucznia. Atrakcyjność formy i szaty plastycznej "Ćwiczeń - materiałów pomocniczych dla ucznia" podnoszą ich walory estetyczne czym niewątpliwie mogą zachęcić i zaciekawić uczniów dając im możliwość zdobywania wiedzy w ciekawy i przyjemny sposób" - mgr Ewa Nowak (ogólnopolski konsultant ds. rytmiki).

Ze wstępu ...

"Szkoła na zestaw perkusyjny" przeznaczona jest dla wszystkich zafascynowanych grą na bębnach. Każdy, kto pragnie poznać przepiękny świat muzyki, może otworzyć drzwi z napisem perkusja i znaleźć coś dla siebie. Spektrum poruszanych zagadnień powinno zaspokoić potrzeby zarówno hobbistów, samouków, amatorów, a także muzyków i nauczycieli. Pragnieniem autora było zebranie wszystkich niezbędnych zagadnień i ćwiczeń, potrzebnych w grze na zestawie perkusyjnym. Jak dom z solidnym fundamentem i dachem, tak "Szkoła na zestaw perkusyjny" została podzielona metodologicznie, według stopni trudności, na trzy części:
1. Podstawy techniki werblowej,
2. Koordynacja rąk i nóg na zestawie perkusyjnym,
3. Rytmy studyjne w różnych stylach muzycznych.

Wszystkie części stanowią całość. W I części omawiamy technikę gry rękami. W II części przedstawiona jest technika gry nogami. Zagadnienia metrorytmiczne i ćwiczenia z części I, są powtórzone i rozszerzone z układami rytmicznymi nóg. Natomiast w części III, mamy praktyczne zastosowanie poruszanych wcześniej zagadnień w rytmach studyjnych różnych stylów muzycznych.

Zdzisław Adam Weyna



"Szkoła na perkusję" Zdzisława Adama Weyny jest jedyną znaną mi szkołą obejmującą wszystkie znane techniki gry na zestawie perkusyjnym. Jej układ umożliwia korzystanie z niej na każdym etapie zaawansowania: od amatora rozpoczynającego naukę po profesjonalistę doskonalącego swój warsztat. Etiudy mogą być wykonane na egzaminie dyplomowym Akademii Muzycznej. Warte podkreślenia jest zamieszczenie bardzo dużej ilości rysunków obrazujących trzymanie pałeczek w różnych uchwytach, oraz fazy ruchu podczas grania poszczególnymi technikami. Do każdego zagadnienia, jest bardzo starannie opracowany zestaw ćwiczeń, w pełni je wyczerpujących. Szkoła stanowi swoistą biblię perkusisty i jest najprostsza drogą do mistrzostwa.

Mirosław Bereźnicki



O książce:

Zbiór fundamentalnych zasad i zagadnień metrorytmicznych z kanonem współczesnych figur rytmicznych, ćwiczeń i etiud. Tematyka obejmuje regularne i nieregularne podziały rytmiczne, paradidle, polirytmie i polimetrie, artykulację werblową, ozdobniki i tremola, przesunięcia i modulacje rytmiczne, alternatywne grupowanie, zagadnienia związane z dynamiką i tempem. Blisko 60 rysunków ilustruje sposoby trzymania pałeczek, postawy przy werblu i różne techniki wykonawcze z niezbędną, niekonwencjonalnie przedstawioną teorią muzyki.

Szkoła gry na fortepianie Stanisława Wiśniewskiego skierowana jest dla początkujących pianistów i dzieci. Zawiera informacje dotyczące klawiatury fortepianu, ułożenia rąk, wartości nut, zapisu nutowego i inne. Poszczególne zagadnienia wprowadzane są na przykładowych utworach. Znajdziemy tu m.in. "Wiosna", "Małpie figle", "Mini Rock", "Walczyk", "Sto lat", "Upływa szybko życie", "Kukułka", "Cicho konie" i wiele innych.

Podręcznik przeznaczony jest dla najmłodszych dzieci, rozpoczynających naukę gry na gitarze w wieku 5-6 lat..
Publikacja zawiera:

•blisko 50 duetów dla ucznia i nauczyciela (w tym znane dziecięce piosenki oraz specjalnie skomponowane utwory);
•Utwory z niespodzianką z wykorzystaniem ciekawych efektów gitarowych, tj. stukanie w pudło, tamburo, flażolety, pizzicato;
•ćwiczenia pisemne, czytanki, wierszyki, zagadki, rebusy i gry planszowe;
Materiał podręcznika w całości poświęcony jest zagadnieniu gry na pustych strunach. Elementarz w przyjazny sposób wprowadza też dzieci w świat abstrakcyjnych muzycznych pojęć (np.: pięciolinia, klucz wiolinowym, metrum, nuty i pauzy). Publikacja jest w całości kolorowo ilustrowana. W tekstach i zapisie nutowym zastosowano dużą, wyraźną czcionkę, a orientację w materiale publikacji ułatwiają kolorowe ramki i ikony. Wskazówki metodyczne i akompaniamenty do ćwiczeń zamieszczonych w podręczniku wydane zostały w odrębnej publikacji.
Bohaterami Elementarza są Hania i Grześ, którzy tak jak dzieci uczą sie muzyki.Hania ładnie rysuje, a Grześ uwielbia układać wieże z klocków, ale od kiedy grają na gitarze bardzo lubią razem ćwiczyć i wspólnie rozwiązywać muzyczne zagadki.Od niedawna też czytają książkę "Detektyw Lupka na tropie muzycznych znaków". W "Elementarzu" jest kilka stron z tej książeczki. hania i Grześ mają swoje ulubione zwierzątka: pieska i kotka, które czasem psocą, a czasem pomagają im w nauce. Zapraszamy na spotkanie z gitarą i bohaterami.