Paryż śni

Maurice Ravel - (urodzony 7 marca 1875 w Ciboure - 28 grudnia 1937 w Paryżu) - francuski kompozytor i pianista, jeden z przedstawicieli impresjonizmu. Jego styl muzyczny charakteryzował się subtelną rytmiką, urzekającymi melodiami, bogatą harmonią i wyrafinowaną orkiestracją. Utwory Ravela wymagają od instrumentalistów brawury wykonawczej. Choć większość jego dzieł to pieśni i utwory fortepianowe, to najbardziej jest znany ze swych kompozycji orkiestralnych, przede wszystkim słynnego Bolera oraz instrumentacji orkiestrowej cyklu miniatur fortepianowych Modesta Musorgskiego - Obrazki z wystawy.
Utwór "Jeaux D'eau" skomponowany został w 1901 roku i był pierwszym z ważniejszych utworów fortepianowych Ravela. Utwór ten wymaga od pianisty bardzo dobrych umiejetności technicznych. Publikacja przeznaczona jest dla pianistów zaawansowanych.

Agnieszka Osiecka (1936-1997), poetka, pisarka, autorka spektakli teatralnych i telewizyjnych, dziennikarka, przede wszystkim autorka ponad tysiąca tekstów piosenek. Urodzona w Warszawie, córka Marii i Wiktora Osieckiego, kompozytora muzyki rozrywkowej.

Wariacje na temat Bacha Franciszka Liszta. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Funúrailles (1849) to kompozycja Franciszka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Kompozycja fortepianowa Franciszka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Kompozycja fortepianowa Franciszka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Francis Poulenc urodził się 7 stycznia 1899 roku w Paryżu. Od najmłodszych lat muzyka była częścią jego życia. W wieku 19 lat przyszły kompozytor odbył służbę we francuskim wojsku, gdzie przebywał 10 dni w wojskowym więzieniu za przedłużanie pobytu w Paryżu. Jego małą ojczyzną był właśnie Paryż, Poulenc od dziecka wolał życie w wielkim mieście niż na wsi. Jednak, aby hałas wielkiej aglomeracji nie zakłócał kompozytorskiej pracy Francuza, spędzał on bardzo wiele czasu w Loire Valley.
Utwór zawarty w publikacji składa się z następujących części:
I - Valse Tyrolienne;
II - Staccato;
III - Rustique;
IV - Polka;
V - Petite Ronde;
VI - Coda.

Franz Schubert (1797 – 1828) był największym mistrzem pieśni, przez co gatunek ten dominuje w jego twórczości. Zapoczątkował on, możnaby rzec, epokę pieśni. Nurt, który kontynuowali Schumann, Brahms, Wolf, Strauss, Mahler. Publikacja ta jest prezentacją utworu Douze Ländler op. 171. Edycja opracowana przez Alfreda Cortot'a (1877-1962), pianisty i dyrygenta francuskiego. Cortot studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Fantazja i fuga - kompozycja fortepianowa Franciszeka Liszta, który uważany jest za najwybitniejszego kompozytora węgierskiego. Koncertować zaczął jako dwunastolatek i już wówczas uważany był za wybitnie uzdolnionego pianistę. Później wyjechał do Paryża, gdzie pobierał lekcje kompozycji od Ferdynanda Paera, twórcy włoskich oper i Antona Reicha, kompozytora i teoretyka muzyki. Wydanie przygotowane przez Alfreda Cortot'a (1877-1962) który był pianistą i dyrygentem francuskim. Studiował grę na fortepianie w konserwatorium paryskim, działał jako dyrygent w Bayreuth i Paryżu. Wybitny wykonawca, miłośnik i znawca muzyki romantycznej oraz muzyki francuskiej.

Juliusz Zarębski urodził się 28 lutego 1854 r. w Żytomierzu, zmarł 15 września 1885 r. tamże. Był kompozytorem i pianistą. Studiował w Konserwatorium Wiedeńskim w klasie kompozycji u Franza Krenna i fortepianu u Josefa Dachsa. Kontynuował studia w Konserwatorium Petersburskim, Którego dyplom uzyskał w 1873 r. w ciągu zaledwie 3 miesięcy. Wiosną 1874 r. koncertami w Odessie i Kijowie rozpoczął swoją karierę pianisty - wirtuoza. Z wielkim powodzeniem występował m. in. w Rzymie, Neapolu, Konstantynopolu, Warszawie, Paryżu i Londynie. W 1874 r. udał się do Rzymu, gdzie przez półtora roku studiował pod kierunkiem Franciszka Liszta. Od 1880 r. do śmierci pracował na stanowisku profesora Konserwatorium w Brukseli. Zarębski był jednym z najbardziej oryginalnychkompozytorów polskich 2 połowy XIX wieku. W jego twórczości dostrzec można kontynuację tradycji chopinowskiej przejawiającą się w doborze gatunków muzycznych (mazurek, walc, ballada, polonez, kołysanka, impromptu czy barakola) oraz w twórczym wykorzystaniu motywów ludowych i indywidualnych rozwiazań harmonicznej oraz w wyrafinowanej kolorystyce dźwiękowej.
Na dorobek kompozytorski Zarębskiego składają się przede wszystkim utwory fortepianowe ( na 2 i 4 ręce). Jednak jego najsłynniejszym dziełem jest napisany na krótko przed śmiercią i zadedykowany Franciszkowi Lisztowi "Kwintet fortepianowy g - moll " po 34. Wigilijne podarki op.27 ukazały się w oficynie Julius Hainauer ( Wrocław) w 1885 r. Kopię pierwodruku otrzymano od Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.

Publikacja zawiera utwory solowe na fortepian dla pianistów szkół muzycznych II stopnia, studentów akademii muzycznych. Znajdziemy tu: Mazurek Des-dur op.3 i Mazurek f-moll op.4 ukazały się w 1859 r. (Wildt, Lwów) i 1860 r. (Gubrynowicz@Schmid, Lwów), Mazurek G-dur op.10 i Mazurek h-moll op.11 w 1866 r. (Spina, Wiedeń). Kopie pierwodruków pochodzą z Biblioteki Jagiellońskiej. Utwory trudne ale utrzymane w stylistyce mazurków.
Kompozytor Karol Mikuli urodził się 20 października 1819 r. w Czerniowcach (Bukowina), zmarł 21 maja 1897 r. we Lwowie. Był pianistą, kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem. Pochodził z rodziny ormiańskich kupców. Po ukończeniu gimnazjum w Czerniowcach w latach 1839-44 studiował medycynę w Wiedniu. W 1844 r. wyjechał do Paryża. Tam przez trzy lata uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem Fryderyka Chopina, później został jego asystentem i przyjacielem. Jednocześnie studiował kontrapunkt i kompozycję u Napoléona Henriego Rebera. w Paryżu poznał również Ferenca Liszta, z którym przez wiele lat utrzymywał przyjacielskie kontakty. W 1848 r. powrócił do Czerniowiec i zajął się pracą pedagogiczną. Koncertował w Bukareszcie, Jassach, Kijowie, Kiszyniowie, w wielu miastach Polski, Austrii, Francji i Włoch. W 1858 r. objął stanowisko dyrektora i profesora Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Przez 30 lat prowadził zajęcia z fortepianu, harmonii, form muzycznych, kontrapunktu, kompozycji, teorii muzyki i rytmu. W 1887 r. zrezygnował z funkcji dyrektora. Rok później założył prywatną szkołę muzyczną. Jego uczniami byli: Raul Koczalski, Ludwik Marek, Władysław Wszelaczyński, Franciszek Neuhauser, Aleksander Michałowski, Stanisław Niewiadomski, Maurycy Rosenthal, Mieczysław Sołtys, Helena Windakiewiczowa-Rogalska. W 1879 r. Mikuli wydał u Kistnera (Lipsk) F. Chopin's Pianoforte-Werke w 17 tomach.