Napoleon

Emile Waldteufel (1837 - 1915) to francuski kompozytor, autor popularnych walców, polek i galopów. Waldteufel specjalizował się w tworzeniu walców, co przyniosło mu popularność. W roku 1865 został nadwornym muzykiem cesarza Napoleona III a w 1874 roku jego muzyka zachwyciła księcia Walii (późniejszego Edwarda VII), co zaowocowało podpisaniem przez Waldteufla kontraktu z towarzystwem Hopwood & Crew, który pozwolił mu na zaprezentowanie swoich utworów podczas balów królowej Wiktorii w Pałacu Buckingham. Muzyka Waldteufla jest lekka, figlarna, z nutką humoru. Specjalizował się w pisaniu utworów tanecznych: walców, polek i galopów, przez co nazywany był francuskim Straussem.

Publikacja zawiera utwory solowe na fortepian dla pianistów szkół muzycznych II stopnia, studentów akademii muzycznych. Znajdziemy tu: Mazurek Des-dur op.3 i Mazurek f-moll op.4 ukazały się w 1859 r. (Wildt, Lwów) i 1860 r. (Gubrynowicz@Schmid, Lwów), Mazurek G-dur op.10 i Mazurek h-moll op.11 w 1866 r. (Spina, Wiedeń). Kopie pierwodruków pochodzą z Biblioteki Jagiellońskiej. Utwory trudne ale utrzymane w stylistyce mazurków.
Kompozytor Karol Mikuli urodził się 20 października 1819 r. w Czerniowcach (Bukowina), zmarł 21 maja 1897 r. we Lwowie. Był pianistą, kompozytorem, dyrygentem i pedagogiem. Pochodził z rodziny ormiańskich kupców. Po ukończeniu gimnazjum w Czerniowcach w latach 1839-44 studiował medycynę w Wiedniu. W 1844 r. wyjechał do Paryża. Tam przez trzy lata uczył się gry na fortepianie pod kierunkiem Fryderyka Chopina, później został jego asystentem i przyjacielem. Jednocześnie studiował kontrapunkt i kompozycję u Napoléona Henriego Rebera. w Paryżu poznał również Ferenca Liszta, z którym przez wiele lat utrzymywał przyjacielskie kontakty. W 1848 r. powrócił do Czerniowiec i zajął się pracą pedagogiczną. Koncertował w Bukareszcie, Jassach, Kijowie, Kiszyniowie, w wielu miastach Polski, Austrii, Francji i Włoch. W 1858 r. objął stanowisko dyrektora i profesora Konserwatorium Galicyjskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie. Przez 30 lat prowadził zajęcia z fortepianu, harmonii, form muzycznych, kontrapunktu, kompozycji, teorii muzyki i rytmu. W 1887 r. zrezygnował z funkcji dyrektora. Rok później założył prywatną szkołę muzyczną. Jego uczniami byli: Raul Koczalski, Ludwik Marek, Władysław Wszelaczyński, Franciszek Neuhauser, Aleksander Michałowski, Stanisław Niewiadomski, Maurycy Rosenthal, Mieczysław Sołtys, Helena Windakiewiczowa-Rogalska. W 1879 r. Mikuli wydał u Kistnera (Lipsk) F. Chopin's Pianoforte-Werke w 17 tomach.