Tylko tam...

Lista utworów:
Wojenka (Piosenka żołnierska)
Tylko we Lwowie (Piosenka lwowska)
Ciemna noc (A.N.)
Dwie biedy (A.N.)
Siwe oczka (A.N.)
O mój rozmarynie (Piosenka ludowa)
Watra (A.N.)
Hej, Sokoły (A.N.)
Obozowe tango (A.N.)
Róże czerwona są (A.N.)
Piosenka hawajska (A.N.)
Pisali chłopcy do Rzymu (Melodia ludowa)
Orawa (Piosenka ludowa)
W saskim ogrodzie (A.N.)
Ballada o łysych (Piosenka popularna)
Harcerz i harcerka (Piosenka harcerska)
Panienka szła ulicą (A.N.)
Ostatni mazur (Tymolski Fabian)
Teraz jest wojna (Piosenka popularna)
Tam nad Wisłą (A.N.)
Małgorztka (Piosenka ludowa)
Wróbelki (Piosenka ludowa)
U Bombacha fajna wiara (Piosenka lwowska)
Pojedziemy na łów (Piosenka popularna)
Maki (A.N.)
Sosenka (A.N.)
Gdy luba zdradzi mnie (A.N.)
A dziewcze ma jasne oczęta (A.N.)
Polonez rycerski (Kurpiński Karol)
Niedzielna przygoda (Piosenka popularna)
Chłopok od Rzeszowa (Piosenka ludowa)
Płonie ognisko w lesie (Ferrari Giorgio)
Takie dziewcze lubię (A.N.)
Tylko raz (A.N.)
Tańcowała Karolina (Piosenka ludowa)
W sosnowym lesie (Piosenka ludowa)
Zabrałaś serce moje (A.N.)
Włoski walczyk (A.N)
Kochałbym szczerze (Piosenka ludowa)
Od Sandomierza (Piosenka ludowa)
Hej koledzy (A.N.)
W poniedziałek rano (piosenka popularna)
Gwiezdna noc (Piosenka harcerska)
Górol ci jo górolicek (piosenka ludowa)
Jestem sabina (A.N.)
Morskie opowieści (Piosenka popularna)

Hilary Duff ( ur. 1987-09-28). Pierwszą próbę aktorską podjęła w małym serialu telewizyjnym "True Woman" w 1997 roku, ale prawdziwą swoją dużą rolę odegrała również w serialu "Soul Collector" (1999) jako młoda Ellie, za którą wygrała konkurs na najlepszy debiut telewizyjny (Young Artist Award). Zagrała rolę Wendy w filmie "Casper"(1999). Sukces znów się pojawił, gdy dostała propozycję zagrania głównej roli w serialu Disneya: "Lizzie McGuire". Serial ten zdobył ogromna popularność. Następnie zagrała kilka ról drugoplanowych w filmach takich jak (Human Nature)- "Wojna plemników" "Fałszywa dwunastka" czy "Agent Cody Banks". Hilary nie jest tylko aktorką. Postanowiła zrobić karierę także jako piosenkarka - wydała album "Metamorphosis".
W książce zawiera 17 utworów Hilary Duff, m.in.: Fly, Dangerous To Know, Do You Want Me?, Fly, Haters, Hide Away, I Am, Jericho, Mr. James Dean.

"Be Not Nobody", w samych tylko Stanach Zjednoczonych znalazł już ponad milion nabywców. Tak mówi o swojej płycie piosenkarka: "Część z tamtych piosenek napisałam w bardzo młodym wieku. Teraz w dużo większym stopniu wiem już, jakie brzmienie najbardziej mi się podoba. Nowa muzyka jest dużo bardziej organiczna, coś a'la The Beatles. Piosenki są bardzo wzruszające, ale nie jest to już tekściarstwo w stylu pamiętnika nastolatki".

10 songs from the sophomore release by this popular Pennsylvanian singer/songwriter: Afterglow • Annie • C'est La Vie • Half a Week Before the Winter • Papa • Private Radio • San Francisco • She Floats • White Houses • Who's to Say.

Na oficjalnej stronie Nelly reklamuje się jako pierwszy raper w historii, który wydał dwa albumy jednego dnia. A niewiele brakowało, żeby w miejsce "Sweat" i "Suit" pojawiły się aż trzy krążki. W końcu Nelly nieco poprzycinał materiał i ostatecznie na półki trafia „tylko” dwupłytowe wydawnictwo. Nelly naprawdę nazywa się Cornell Haynes Jr. i pochodzi z St. Louis. Kryminalnego życiorysu, który stał się udziałem wielu raperów, uniknął dzięki przeprowadzce (wraz z matką) do dzielnicy uniwersyteckiej. Tam zamiast narkotyków i rozbojów zajął się sportem, pisaniem opowiadań i rymowaniem.
Ze szkolnymi kolegami założył zespół St. Lunatics, który osiągnął spory sukces singlem "Gimmie What You Got". Małą płytkę muzycy wyprodukowali i wydali własnym kosztem. Mimo jej sukcesu nie udało im się zdobyć dobrego kontraktu płytowego. Wtedy Nelly zaczął działalność jako solista. Zadebiutował w 2000 roku płytą "Country Grammar" i odniósł błyskawicznie wielki sukces komercyjny. Zapewne dlatego, że w przeciwieństwie do wielu ortodoksyjnych raperów nigdy nie unikał flirtu z muzyką pop.
Szczyt popularności raper osiągnął w 2002 roku kiedy to ukazał się album "Nellyville". Pochodzący z niego singel "Hot In Herre" znalazł się na pierwszym miejscu amerykańskiej listy przebojów. Pomimo osiągnięcia statusu wielkiej gwiazdy, Nelly nie opuścił rodzinnego St. Louis. W mieście zaangażował się mocno w działalność charytatywną. Nie zapomniał też o kolegach ze St. Lunatics, z którymi w 2001 roku wydał płytę "Free City" z hitem "Midwest Swing". Nelly zajął się również biznesem, stworzył własną kolekcję ubrań "VOKAL", która okazała się strzałem w dziesiątkę.
W książce znajdują się wybrane utwory artysty.

W kolejnym tomie śpiewnika łączymy szeroką klamrą początek i koniec wielkiej przygody Agnieszki Osieckiej z piosenką. Utwory Macieja Małeckiego sięgają roku 1967, kiedy to studencki teatrzyk STS znajdował się w pełni swojego burzliwego rozwoju. Sztuka "Apetyt na czereśnie" począwszy od 1968 roku była wystawiana w licznych teatrach w kraju i za granicą.

Chris Brown to piosenkarz R&B, na którego twórczość duży wpływ miała muzyka Michaela Jacksona czy Stevie Wondera. Początkowo tylko rapował, dopiero w wieku jedenastu lat zaczął śpiewać, za sprawą swojej matki, która odkryła w nim talent, zaczął się kontaktować z producentami branży muzycznej. W 2005 roku Chris Brown wydał singel Hit Run, który uplasował się na pierwszym miejscu US Bilboard Charts. Kolejne single z debiutanckiej płyty to Gimme That, Poppin, oraz Say Goodbye. Publikacja ta zawiera utwór Say Goodbye w uniwersalnym zapisie na fortepian lub gitarę i głos wokalny.

Opera „Marcinowa z Dunaju w Stambule w seraju” do libretta Wojciecha Pękalskiego, miała swoją premierę w Warszawie w Teatrze Narodowym 20 III 1812. Ta trzyaktowa komedioopera nie miała wielkiego powodzenia. Zachowało się tylko jej libretto oraz rękopiśmienna uwertura, reszta zapisu nutowego opery zaginęła. Karol Kurpiński dużą wagę przywiązywał do samej uwertury, przyczyniając się do jej wydania w postaci wyciągu fortepianowego, opracowanego przez Walentego Kratzera. W 1998 krakowski kompozytor Tadeusz Machl opracował uwerturę na fortepian w układzie na cztery ręce i tę wersję prezentujemy w niniejszym wydaniu. Omawiana uwertura oparta jest na swobodnie potraktowanym schemacie formy sonatowej. Kompozytor operując środkami muzycznymi charakterystycznymi dla utworów Haydna i Mozarta, rozszerza je poprzez wprowadzenie tematu polskiego tańca mazura.

Agnieszka Osiecka, oprócz dramatycznych songów i refleksyjnych piosenek, napisała wiele tekstów żartobliwych, satyrycznych, kabaretowych. One wypełniają ten tom, w którym muzykę skomponowali: Katarzyna Gaertner, Jacek Mikuła i Jan Pietrzak. I wszystko jasne - „Czy te oczy mogą kłamać", „Sing Sing”, „Damą być", „Gonią wilki za owcami”, 'Wielka woda” i oczywiście tytułowa „Małgośka”. W tomie, którego prawdziwą gwiazdą jest Maryla Rodowicz, znajdą Państwo wiele jej nieznanych dotychczas fotografii.

Zbiór trzech pieśni do tekstów Juliusza Słowackiego, skomponowanych przez Mariusza Matuszewskiego w latach: 1979 i 2006.

"Kiedy się w niebie gdzie zejdziemy sami" (tempo Andante)
"Kiedy się w niebie gdzie zejdziemy sami,
naprzód cię spytam, czy jesteś bogata?
Bo ci w westchnieniach oddawałem lata,
a ty płaciłaś je pocałunkami (...)"

"Do matki" (tempo: Lento)
"Zadrży ci nieraz serce, miła matko moja,
widząc powracających i ułaskawionych,
kląć będziesz, że tak twarda była na mnie zbroja
i tak wielkie wytrwanie w zamiarach szalonych.
Wiem, że bym ci wróceniem moim lat przysporzył;
mów, kiedy cię spytają, czy syn twój powraca,
że syn twój na sztandarach, jak pies się położył
i choć wołasz, nie idzie, oczy tylko zwraca (...)"

"Bo mię matka moja miła" (tempo Allegro non troppo)
"Bo mię matka moja miła
na słowika na słowika
na słowika urodziła.
A ja wziąwszy taki głos,
ze słowika jestem ko ko ko (...)"

Karol Józef Lipiński (ur. 30 października 1790 w Radzyniu Podlaskim na Lubelszczyźnie, zm. 16 grudnia 1861 w Urłowie) - polski skrzypek, kompozytor i pedagog.
Od wczesnego dzieciństwa zdradzał wybitne zdolności muzyczne. Gry na skrzypcach uczył się od piątego roku życia - początkowo od ojca Feliksa (1765-1847) (kapelmistrza orkiestry w majątku Potockich w Radzyniu Podlaskim koło Lublina).
Po przeniesieniu się Lipińskich w 1799 roku do Lwowa grał w orkiestrze prowadzonej przez ojca w domu Adama Starzeńskiego oraz w zespołach kameralnych. Pod koniec 1809 r. Lipiński został zaangażowany na stanowisko koncertmistrza orkiestry teatru niemieckiego we Lwowie ( Obowiązujący do 1842 roku przywilej teatralny obejmował tylko teatr niemiecki - polscy aktorzy działali wyłącznie na podstawie nie zawsze formalnych umów z przedsiębiorcami austriackimi). Po dwóch latach pracy w orkiestrze został jej kapelmistrzem. We Lwowie mieszkał przez 40 lat do 1839 r., pracując jako dyrygent, a potem dyrektor orkiestry. We Lwowie powstała zdecydowana większość jego kompozycji, m.in. symfonie, trzy koncerty skrzypcowe, kaprysy, polonezy.
Około 1810 roku powstały pierwsze autorskie utwory Lipińskiego: 3 symfonie Es-dur, B-dur, Uwertura D-dur. W 1812 roku odbył podróż do Warszawy, aby zapoznać się z pracą teatru operowego.
W roku 1814 wyjechał do Wiednia, aby poznać sławnego wówczas niemieckiego skrzypka-wirtuoza Ludwika Spohra. Po tym spotkaniu postanowił obrać karierę koncertującego skrzypka, zaś po powrocie do Lwowa porzucił pracę w teatrze i zajął się doskonaleniem gry na skrzypcach. Równocześnie tworzy i zajmuje się działalnością pedagogiczną.
Pod koniec października 1817 r. udaje się na koncerty do Włoch. Spotał się z Paganinim w 1818 r. (wspólnie koncertowali dwukrotnie 17 kwietnia i 24 maja 1818 r.).
W latach 1819-1824 koncertował w Kijowie, Krakowie, Poznaniu, Berlinie, Lipsku i Wrocławiu, Wilnie, Krzemieńcu i Kamieńcu Podolskim. W tym czasie powstały liczne jego utwory.
W 1823 r. koncertował w Kijowie wspólnie z Marią Szymanowską. Występował w Warszawie w grudniu 1827 i na początku 1828 r. dając sześć koncertów w Teatrze Narodowym, po których otrzymał nominację na pierwszego skrzypka Dworu Królewsko-Polskiego.
W 1829 r. podczas uroczystości koronacyjnych Mikołaja I, na które przybył również Paganini obaj artyści koncertowali wywołując w prasie warszawskiej gorącą polemikę na temat wyższości ich gry. Lipiński po powrocie z Warszawy zaniechał koncertowania i poświęcił się pracy kompozytorskiej. W 1834 r. rozpoczął występy z nowym repertuarem w Warszawie i Poznaniu, w 1835 roku udał się na półtoraroczną podróż artystyczna na Zachód. W Lipsku sprawował stanowisko koncertmistrza w słynnej orkiestrze Gewandhaus. Stamtąd udał się do Paryża. Koncertował niewiele z powodu długiej naprawy uszkodzonych skrzypiec. Z Paryża przeniósł się z koncertami do Anglii (Londyn, Manchester).
W latach 1837-1839 poczynił starania o stanowisko koncertmistrza kapeli króla saskiego w Dreźnie, które otrzymał w 1839 r. Niemal do ostatnich dni swego życia działalności jego związana była z tym miastem.
Współpracował z R. Wagnerem, przyjaźnił się z R. Schumannem. W Dreźnie powstały jego ostatnie utwory.Tutaj też rozwinął swoją działalność pedagogiczną kształcąc wielu skrzypków i opiekując się młodymi talentami (H. Wieniawski). Paganini zapytany, kto według niego jest najlepszym skrzypkiem na świecie odpowiedział: "Nie wiem kto jest najlepszy, ale Lipiński ma na pewno drugie miejsce".
Zmarł z powodu astmy.
Największe dzieła:
•Wariacje na tematy z opery "Kopciuszek" Rossiniego op. 10
•Rondo alla polacca op. 13
•I Koncert skrzypcowy fis-moll op. 14
•II Koncert skrzypcowy D-dur (Concerto militaire; Wojskowy) op. 21
•Variations de Bravoure op. 22
•Fantazja i wariacje na tematy z opery "Lunatyczka" Belliniego op. 23
•Fantazja na motywach opery "Krakowiacy i Górale" Stefaniego op. 33
•III Koncert skrzypcowy e-moll op.24
•IV Koncert skrzypcowy A-dur op.32

Pierwsza część Szkoły na kontrabas - mini, midi, maxi to metoda łatwego startu na trudnym instrumencie. Podstawą jej opracowania było założenie, że edukacja muzyczna opiera się na tych samych zasadach, co nauka mówienia.Niniejsza publikacja jest pierwszą w Polsce szkołą gry na kontrabasie dla małych dzieci, już od 6 roku życia.
Poznawanie tajników gry, opiera się przede wszystkim na nauczaniu melodii, które dzieci znają i łatwo zapamiętują, mają one także okazję zapoznać się z podstawami improwizacji. Najmłodsi od początku swej przygody z muzyką wykonują nie tylko solowe utwory, ale grają w duecie z drugim kontrabasem lub fortepianem.
W "Szkole na kontrabas" Grzegorza Frankowskiego znajdziemy przejrzysty układ treści, bogactwo i różnorodność stylów gry oraz zabawne i barwne ilustracje. Wszystko to sprawia, że nauka staje się łatwa i przystępna.