Nie chodź mi tu

"Musimy stale pamiętać o tym, że piękno Hiszpanii nie jest pogodne, łagodne i spokojne, lecz gwałtowne, spalone żarem i pozbawione umiaru, a niekiedy nawet granic. Jest to piękno nieposiadające jasnego, rozumnego wzoru, o który mogłoby się oprzeć, piękno, które oślepione własnym blaskiem bije głową o mur." F.G.Lorca, Madryt 1930. W skład "Suity hiszpańskiej" wchodzą następujące części: Grenada, Cataluńa, Sevilla, Cadiz, Asturias, Aragon, Castilla, Cuba.

Dwie rapsodie na fortepian op. 79 napisał Brahms (1833 - 1897) w roku 1879. Utwory te, pełne młodzieńczej energii i siły emocjonalnej, porywają stale swoją świeżością i głębią. Faktura fortepianowa specyficznie brahmsowska, szeroko rozłożona, ze skłonnościami do polirytmu i układów kontrapunktycznych "nie leży łatwo w rękach". Służy ona wyłącznie wyrażaniu treści muzycznych, nigdy zaś popisowi wirtuozowskiemu. Przy opracowaniu oparto się na tekście oryginalnym i szeregu późniejszych wydań. Propozycje wykonawcze podane w nawiasach, jak również palcowanie, pochodzą od redaktora.

Na zachodzie Europy powstawały polonezy (polonaise), które komponowali między innymi Jan Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven i Franz Schubert. Utwory te niewiele mają wspólnego z polskim polonezem. Fryderyk Chopin wzniósł polonez na najwyższe poziomy artystyczne. Polonezy, Chopin pisał jeszcze w szkole Józefa Elsnera, który od tego gatunku rozpoczynał naukę kompozycji. Publikacja zawiera 8 polonezów Fryderyka Chopina.

Książka pochodzi z serii wydawniczej "Dzieła wszystkie" pod redakcją I. Paderewskiego. Zawiera ona 4 utwory. Powstały one równocześnie z czterema balladami, dlatego też są z nimi w pewien sposób powiązane. W okresie romantyzmu scherzo uległo znacznym przeobrażeniom w twórczości Chopina, stało się utworem samodzielnym, szeroko rozbudowanym. Budowa scherza u Chopina nie jest ustalona, krzyżują się tu różne formy. Scherzo h-moll, op. 20 - posiada krystaliczną, przejrzystą formę opartą na symetrii. Największą uwagę skupia się tu na ekspresji, gdyż zachodzi zderzenie dwóch jej rodzajów. Chopin zasięgnął w nim przede wszystkim po takie środki wyrazu, jak ruch i dynamika. Scherzo b-moll op. 31 powstało w latach: 1835 - 1837. Utwór wyróżnia się obszernymi zestawami słownych oznaczeń ekspresji, niezwykle bogatej w kontrasty, jak i niuanse. Chopin dzieło to określił mianem utworu "namiętnego", dającego się porównać z poematami lorda Byrona. Scherzo b-moll należy do najbardziej popularnych i cenionych przez pianistów i publiczność utworów. Kolejne Scherzo cis-moll op. 39, skomponowane zostało wiosną 1839 roku w Marsylii. Następują tu zderzenia m. in. odmiennych faktur, poziomów dynamicznych i rodzajów ekspresji. Scherzo cis-moll określa się mianem utworu wysoce dramatycznego. Ostatnie Scherzo - E-dur op. 54 - powstało w atmosferze Nohant, w latach: 1842 - 1843. Chopin osiągnął tu najwyższą doskonałość i mistrzostwo. Utwór zaliczany jest do dzieł dość skomplikowanych pod względem wydobycia z niego uczuć - zamyślenia i żarliwości.

Na zachodzie Europy powstawały polonezy (polonaise), które komponowali między innymi Jan Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven i Franz Schubert. Utwory te niewiele mają wspólnego z polskim polonezem. Fryderyk Chopin wzniósł polonez na najwyższe poziomy artystyczne. Polonezy, Chopin pisał jeszcze w szkole Józefa Elsnera, który od tego gatunku rozpoczynał naukę kompozycji.
W niniejszym zbiorze opublikowane są trzy polonezy: Polonez g-moll (1817), B-dur (1817) i As-dur (1821).

Temat z wariacjami F -dur op. 19 nr 6 wchodzi w skład 6 utworów op. 19 ("Jesienne marzenia","Humorystyczne scherzo", "Kartka z albumu","Nokturn"," Capriccio" i wymienione "Wariacje", które zostały skomponowane przed powstaniem kapitalnego I Koncertu fortepianowego b-moll op. 23. Zwięzły własny temat autora ulega licznym przemianom, w których wykorzystane zostały różnorodne formy faktury fortepianowej w sposób właściwy stylowi romantycznemu. Skala nastrojów i problemów wykonawczych tworzą całość, która stanowi poważniejszą pozycję w repertuarze pedagogicznym, prowadząca do opanowania większych form i nabycia swobody pianistycznej.

Postać Michała Kleofasa Ogińskiego jeszcze za życia otoczona była legendami. Sam wspominał, że w grudniu 1790 roku czytał w londyńskich gazetach, iż wraz z żoną utonął w czasie katastrofy statku. Potem nieraz dochodziły do niego wieści o samobójstwie, które rzekomo popełnił "z powodu nieszczęśliwej miłości".
Historyczne znaczenie twórczości Ogińskiego polega na tym, iż był on pierwszym kompozytorem polskim, który tworzył niewielkie utwory instrumentalne oparte na narodowych tańcach polskich. Sam kompozytor wielokrotnie podkreślał, że jego polonezy nie są przeznaczone do tańca, podobnie jak późniejsza twórczość innych polskich kompozytorów, aż do wielkich dokonań Chopina włącznie.

Henryk Wieniawski (ur. 10 lipca 1835 w Lublinie - zm. 31 marca 1880 w Moskwie) - skrzypek, kompozytor i pedagog. Pochodził z żydowskiej rodziny z pod lubelskiej Wieniawy, która na początku XIX wieku przyjęła chrześcijaństwo. Jego ojciec, Tadeusz, był znanym chirurgiem, matka, Regina z domu Wolff, bardzo dobrze grała na fortepianie. Dom Wieniawskich był prawdziwym lubelskim salonem. Odwiedzali go wybitni artyści, tu odbywały się koncerty, spotkania literackie i dyskusje.
Publikacja przeznaczona jest dla instrumentalistów zaawansowanych.

Lista utworów:
Trepak (Musorgski Modest)
Kołysanka (Musorgski Modest)
Serenada (Musorgski Modest)
Wódz (Musorgski Modest)

Prezentowane wydanie Instytutu Fryderyka Chopina zawiera dzieła na fortepian i orkiestrę, oraz tekst oryginalnej muzyki.
W książce znajdują się takie tytuły, jak:
Wariacje op. 2 z opery "Don Juan", Fantazja op. 13, Krakowiak op. 14 i Grande Polonaise Brillante op. 22.
Fantazja A-dur op. 13 została skomponowana w roku 1828. Pochodzi jeszcze z tzw. opusu młodzieńczego. Chopin określił kiedyś dzieło jako "potpury na temata polskie", i w takim też charakterze fantazja się jawi.
Wariacje na temat "La ci darem la mano" z "Don Juana" Mozarta op. 2 (1802 - 1803) były pierwszym utworem Chopina, w którym kompozytor podjął się próby potraktowania orkiestry jako partnera fortepianu. Główną partię mają w utworze smyczki, które niekiedy przerywanym kontinuum akordowym towarzyszą fortepianowi, tworząc dla niego nastrojowe tło.
Krakowiak, a właściwie Rondo a la Karakowiak F-dur op. 14 powstało w roku 1828. Tu również Chopin podejmuje kolejną, udaną z resztą, próbę ukazania partnerstwa pomiędzy orkiestrą a fortepianem. Orkiestra stała się tu partnerem wyrazistym, którego pominięcie byłoby niemożliwe.

Lista utworów:
Preludium (Bacewicz Grażyna)
Marsz (Bacewicz Grażyna)
Walc (Bacewicz Grażyna)
Kołysanka (Bacewicz Grażyna)
Burleska (Bacewicz Grażyna)
Menuet (Bacewicz Grażyna)
Gawot (Bacewicz Grażyna)
Scherzino (Bacewicz Grażyna)

Sonata A-dur op. 1 nr 1 pochodzi ze zbioru 12 sonat na skrzypce i klawesyn, wydanego w 1716 r. w Londynie. Punktem centralnym utworu jest dwutematowa, pięciogłosowa fuga, w której oba instrumenty potraktowane są równorzędnie, a tematy (pierwszy - ukazany już na samym początku utworu w partii akompaniamentu) kunsztownie się splatają ze sobą. Całość sonaty charakteryzuje się zwartością formy, potoczystością narracji muzycznej oraz dużym ładunkiem ekspresji. Od wykonawcy utwór wymaga dużej ruchliwości obu rąk, umiejętności gry polifonicznej, a także wyczucia tempa rubato.

Lista utworów:
Lot trzmiela (Rimski-Korsakow Mikołaj)

Lista utworów:
Marsz Rakoczego (Liszt Ferenc)

Lista utworów:
Czardasz (Monti V.)

Lista utworów:
Introdukcja (Dobrzyński Ignacy Feliks)
Polonez (Dobrzyński Ignacy Feliks)

Lista utworów:
Marsz Rakoczego (Liszt Franz)

Lista utworów:
Marsz Rakoczego (Liszt Ferenc)

Lista utworów:
Czardasz (Monti V.)

Lista utworów:
Czardasz (Monti V.)

Lista utworów:
Lot trzmiela (Rimski-Korsakow Mikołaj)

Lista utworów:
Lot trzmiela (Rimski-Korsakow Nikołaj)

Utwory zawarte w niniejszym zbiorze to jedne z najbardziej efektownych i pięknych spośród kompozycji na skrzypce i fortepian Henryka Wieniawskiego (jedynie Trzy kaprysy pochodzące z op. 10 i 18 z partią fortepianową zaaranżowaną przez Z. Jahnkego w oryginale przeznaczone są na skrzypce solo lub solo z towarzyszeniem drugich skrzypiec).

Zbiór składa się z 12 następujących kompozycji Henryka Wieniawskiego: Kujawiak a-moll, Polonaise brillante D-dur, Souvenir de Moscou, Sielanka, Pieśń polska, Legenda, Obertas, Dudziarz, Gigue oraz Trzy kaprysy: Prélude, La Vélocité, Le Chant du Bivouac. Utwory przejrzane zostały przez znakomitych polskich pedagogów A. Cofalika, I. Dubiską, Z. Jahnkego, E. Umińską.

Kompozycje Wieniawskiego wykonywane przez samego autora zawsze cieszyły się olbrzymim aplauzem, podejmowane przez kolejnych skrzypków weszły na stałe do literatury skrzypcowej ciesząc się niezmiennym powodzeniem. Do ich popularności i rozpowszechnienia przyczynił się niewątpliwie trwający od 1935 roku Międzynarodowy Konkurs im. H. Wieniawskiego.

Prezentowane wydanie Instytutu Fryderyka Chopina zawiera cztery łatwe Preludia: e-moll, h-moll, A-dur, c-moll z op. 28. Pochodzą one z cyklu 24 Preludiów op. 28. Preludium A-dur należy do grupy określanej mianem utworów idyllicznych - wyróżnia je monofakturalność i monotematyczność. Dynamika bliższa jest piano niż forte, pogodny wyraz, tempa umiarkowane, tryb durowy. Preludia e-moll i h-moll zostały zaliczone do grupy utworów elegijnych - także monofakturalne i monotematyczne. Operują one kontrastem monofonicznego tła harmonicznego i schromatyzowanej, krańcowo ekspresywnej melodyki. Preludium c-moll należy już do grupy utworów marszowo - hymnicznych. Charakter jest poważny i wzniosły. Charakterystyczne jest tu wolne tempo, skontrastowana dynamika, rytm podobny do marsza żałobnego, oraz melodyka hymniczna.

Kompozycja bardzo ciekawa wykonawczo. Rozpoczyna się w tempie lento i stopniowo przechodzi do sempre presto e fortissimo.

The Best Of Bob Marley & The Wailers 14 of his most memorable songs, including: Could You Be Loved • Exodus • Get Up Stand Up • I Shot The Sheriff • People Get Ready • and more. Includes lots of photos.

Utwór pedagogiczny francuskiego kompozytora i pianisty współczesnego. Dużą rolę odgrywa tu precyzja rytmu. Utwór ten pochodzi z roku 1991.

Fantazja nr 1 Wolfganga Amadeusa Mozarta - jednego z najwybitniejszych kompozytorów klasycznych. Fantazje Mozarta pochodzą z lat: 1782 - 1786, kiedy napisał ok. 20 utworów fortepianowych. Oprócz fantazji - sonaty, wariacje, suity, ronda.

Rondo nr 2 Wolfganga Amadeusa Mozarta - jednego z najwybitniejszych kompozytorów klasycyzmu. Utwór ten pochodzi z lat: 1782 - 1786, kiedy Mozart komponował utwory fortepianowe. Oprócz formy ronda powstały w tym czasie również fantazje, suity, sonaty, wariacje zarówno na fortepian solo, jak również na 4 ręce i dwa fortepiany.

Lista utworów:
Questa o Quella extrait de l 'opéra "Rigoletto" (Verdi Giuseppe)

Lista utworów:
Allegresse (Mendelssohn Feliks Barholdy)
Premiere Barkarolle (Mendelssohn Feliks Bartholdy)

Lista utworów:
Allegretto Dolce (Kuhlau Daniel Frederik)

Lista utworów:
The Entertainer
The Bos'n Rag
Cotton Bolls
Mandy's Broadway Stroll
Living A Ragtie Life
Classical Rag
Hello! Ma Baby
Black And White Rag
Calico Rag
You Balckbird
Fly
Weeping Willow
St Louis Rag
The Sycamore
Maple Leaf Rag
Peaches And Cream

Yanni, a właściwie Yiannis Chrysomallis (ur. 14 listopada 1954) to grecki wykonawca oklaskiwany na arenie światowej i kompozytor. Jego utwory czerpią z twórczości kompozytorów klasycznych i głęboko wpływają na słuchacza. W niniejszej publikacji zawarto wybrane utwory Yanni pochodzące z dwóch albumów: "If I Could Tell You" oraz "Tribute", w opracowaniu na fortepian solo. We wstępie książki zamieszczono czarno-białe fotografie artysty oraz biografię.

(Lojeski) SATB

Zbiór 16 brazylijskich utworów w stylu bossa nova Antonio Carlosa Jobima w łatwym opracowaniu na fortepian Lee Evansa. Wśród utworów znajdziemy słynna bossa nova Jobima "The Girl From Ipanema", czy też Desafinado - utwory od pokoleń wchodzące w repertuar gwiazd jazzu i muzyki rozrywkowej.