Nie chodź mi tu

Alan Hovhaness jest amerykańskim współczesnym kompozytorem ormiańskiego i szkockiego pochodzenia. W swojej twórczości łączy świat wschodu i zachodu. Pozostawił po sobie bardzo dużo prac. Utwór " Persephone" przeznaczony jest na głos solowy - alt z towarzyszeniem fortepianu. Tempo wolne, średni czas trwania utworu - około 5'.

Johannes Brahms (1833 - 1897) jest reprezentantem konserwatywnego nurtu w rozwoju pieśni w II połowie XIX wieku. Inspirował się głównie utworami najsłynniejszego twórcy pieśni romantycznej - Franza Schuberta. Wszystkie pieśni Brahmsa charakteryzują się dominacją czynnika melodycznego nad tekstem słownym. Wiele z nich posiada typową budowę zwrotkową. Prezentowana publikacja gromadzi w sobie sześćdziesiąt pięć wybranych pieśni na głos wokalny i fortepian Brahmsa, które pochodzą z jego różnych opusów (m. in. pieśni do słów Schenkendorfa op. 63 oraz pieśni do słów Platena op. 32).

Zeszyt pierwszy zbioru klasycznych pieśni niemieckich obejmujący 45 pozycji. Wśród nich znajdują się utwory Ludwiga van Beethovena, Carla Marii von Weber, Friedricha Silchera, Carla Loewe i Franza Schuberta. Niniejsze pieśni pochodzą głównie z pierwszej połowy XIX wieku.

Zeszyt drugi zbioru klasycznych pieśni niemieckich obejmujący 55 pozycji. Wśród nich znajdują się utwory Felixa Mendelssohna - Bartholdy'ego, Ryszarda Wagnera, Franza Liszta, Roberta Schumanna, Roberta Franza, Petera Corneliusa, Johannesa Brahmsa, Adolfa Jensena i Hugo Wolfa. Niniejsze pieśni pochodzą głównie z drugiej połowy XIX wieku.

Niniejsza publikacja jest trzecim zeszytem zbioru "Pieśni" na głos solowy niski (zapis w kluczu wiolinowym) i fortepian Franza Schuberta. Odnaleźć w niej można wybrane kompozycje wokalne pochodzące z różnych opusów. Dzieła te skomponowane zostały m. in. do słów Seidla, Goethego, Mayrhofera oraz Schlegela. Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Główną jego inspiracją była poezja. Formę swoich pieśni uzależniał więc od budowy wybranego tekstu. Często stosował przy tym formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów w romantyzmie zaczął nadawać ogromne znaczenie partii fortepianu.

Niniejsza publikacja to czwarty zeszyt zbioru "Pieśni" na głos solowy i fortepian Franza Schuberta. Odnaleźć w niej można wybrane kompozycje wokalne pochodzące z opusów od 81 do 108. Dzieła te skomponowane zostały m. in. do słów Pietro Metastasio, Wolfganga Goethego oraz Ernsta Schultze. Pośród kompozycji na głos solowy i fortepian znajdują się również dwie pieśni o innej obsadzie: "Zur guten Nacht" op. 81 nr 3 na głos solowy, fortepian i chór (dwa tenory i dwa basy) oraz pieśń "Widerspruch" op. 105 nr 1 na chór i fortepian (dwa tenory, dwa basy). Schubert to jeden z najsłynniejszych twórców pieśni w romantyzmie. Stworzył on ponad sześćset dzieł wokalnych i wokalno - instrumentalnych (w tym przede wszystkim utwory na głos solowy z fortepianem). Główną jego inspiracją była poezja. Formę swoich pieśni uzależniał od budowy wybranego tekstu. Często stosował przy tym formę pieśni zwrotkowej lub przekomponowanej. Schubert jako jeden z pierwszych kompozytorów w romantyzmie zaczął nadawać ogromne znaczenie partii fortepianu.