Dwa razy w roku

Niniejsza publikacja to zróżnicowany pod względem tematycznym zbiór piosenek. Jest to drugi zeszyt piosenek z cyklu "Klasyka piosenki" i zawiera najpopularniejsze polskie melodie. Zapis zawiera kompletne, oryginalne teksty, a melodia może być wykonywana na różnych instrumentach melodycznych (zapis w kluczu wiolinowym), np. flecie prostym i poprzecznym, skrzypcach, klarnecie i innych.

Publikacja zawiera 69 popularnych utworów na klarnet z lat 60-ych, m.in.: The Twist, Under The Boardwalk, Twist And Shout, Travelin' Man, There's A Kind Of Hush (All Over The World), Tijuana Taxi.

Lista utworów:
Ach, Franka, Franka (Sielicki Ryszard)
Chodź, pomaluj mój świat (Kruk Janusz)
François (Karasiński Adam)
Goniąc kormorany (Woy Jerzy)
Mam skłonności do przesady (Nowacki Aleksander)
Nic dwa razy (Mundkowski Andrzej)
Nieznany śpiewak (Januszko Andrzej)
Przerwany seans (Fiałkowski Stanisław)
Rysunek na szkle (Krawczyk Krzysztof)
Szanujmy wspomnienia (Zieliński Andrzej)
Tak zbierałam świat (Figiel Piotr)
Ta wielka miłość (Skorupka Adam)
Zabierz kobietę (Rutkowski Andrzej)
Zawsze gdzieś czeka ktoś (Kukulski Jarosław)
Ze mną bądź (Szymczyński Hubert)

Publikacja zawiera 46 utworów, m.in.: Mazury, Capri, Trzej krasnale, Samotny leśny kwiat, O mój rozmarynie, Niebieskie oczy, Niebieskie oczy, Mała niebieska chusteczka, Jadwiga i rydze, Oberek, Pod laskiem zielonym u wzgórza.

66 songs, including: Alfie • Baby Elephant Walk • Bonanza • Born to Be Wild • Eleanor Rigby • The Impossible Dream • Leaving on a Jet Plane • Moon River • Raindrops Keep Fallin' on My Head • Ruby, Don't Take Your Love to Town • Seasons in the Sun • Sweet Caroline • Tell Laura I Love Her • A Time for Us • What the World Needs Now • Wooly Bully • and more.

"Dudni Woda, Dudni" Opracowanie Bronisława Kazimierza Przybylskiego, na chór żeński SSAA, melodii ludowej z Podlasia. W tym opracowaniu głos sopranu pierwszego i altu zawiera partie w dwudzwiękach, dzieląc sie na dwa głosy, zatem rzeczywista obsada chóru to SSSAA. Bronisław Kazimierz Przybylski (ur. 11 grudnia 1941) - polski kompozytor, profesor kompozycji i kierownik Katedry Kompozycji Akademii Muzycznej im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.

Publikacja zawiera melodie ze słynnych musicali głównie Jerry'ego Herman'a. W Ameryce uważany za ideowego następcę Irvina Berlinsa. Jego najsłynniejsze musicale "Mame" i "Hello Dolly" należą do najbardziej ulubionych, najczęściej granych i osiągających największe sukcesy. Hello, Dolly! to jeden z najsłynniejszych musicali w historii Broadwayu. I'LL Know to melodia ze spektaklu Guys and Dolls , który stał się jednym z pięciu najdłużej wystawianych musicali na Broadwayu w latach 50, w latach 1951-1992 aż piętnaście razy zdobywał nagrodę Tony Awards.

Frederic Mompou urodził się w 1893 roku w Barcelonie. Pierwszy recital zagrał mając 15 lat. W 1911 roku skomponował pierwszy utwór - suitę fortepianową. Jego muzyka jest bardzo bogata kolorystycznie. Zawiera różnorodne impresje, obrazy, przeżycia, które Mompou obrazuje dzięki melodiom.
Prezentowana publikacja zawiera dwa "Chanson et Danse" No. 7 i No. 8 na fortepian.

''Wspaniała, napisana z polotem autobiografia Noela Reddinga przedstawia w sposób obrazowy cały muzyczny biznes... Jedna z najlepszych książek o rock'n'rollu, której jedynym celem, tak jak innych znakomitych książek, jest pokazanie, że ja tam byłem.
- Graham Coster, London Review of Books

''Odsłaniająca najwięcej szczegółów książka o Hendrixie. Redding pisze emocjonalnie i z humorem, wspaniale ożywiając zakulisową scenę muzyczną w czasie szybkiego dojścia do sławy The Experience.''
- New Musical Express

''Redding opowie ci jak to wszystko wyglądało od środka''
- Observer

Kariera zespołu The Jimi Hendrix Experience jest jedną z najbardziej oszałamiających i nieprawdopodobnych w historii rock'n'rolla. Ich podróż przez wyprzedane do ostatniego miejsca sale koncertowe wypełniła ich życie seksem, narkotykami, gwiazdorstwem i wyczerpaniem. W tym czasie stworzyli najbardziej wybuchową, pomysłową i natchnioną muzykę jaką kiedykolwiek słyszano.

Teraz, po raz pierwszy, Noel Redding, basista The Experience, opowiada całą historię zespołu. Zrozumiale i dowcipnie opisuje tworzenie przez grupę nowej muzyki; fenomen występów na żywo; grę Hendrixa zębami i podpalanie gitary, reakcje rozhisteryzowanej publiczności; a także konsekwencje kłopotów prawnych i zbiorowej obłudy. Szczera, zabawna, bogata w anegdoty, dająca wgląd w życie Hendrixa, jego geniusz i sposób w jaki był wykorzystany, Are You Experienced? jest książką o niezapomnianej grupie i muzycznej legendzie.


Noel Redding zaczął grać rock'n'rolla w 1958 roku, w wieku trzynastu lat; w roku 1966 został basistą Jimiego Hendrixa. Mieszka w Clonakilty, w Irlandii.

Carol Appleby żyła i pracowała z nim prawie przez dwadzieścia lat.


Wiesław Królikowski
(TYLKO ROCK nr 4 (116) kwiecień 2001)


Najkrócej można tak to ująć: frapująca książka, poświęcona głównie frapującym czasom, w których powstało mnóstwo frapującej muzyki. A bardziej szczegółowo biorąc... To rzecz, którą napisał - z pomocą swej tragicznie zmarłej w 1990 roku przyjaciółki - muzyk, mający od dawna miejsce w historii rocka: Noel Redding, znany przede wszystkim jako gitarzysta basowy zespołu Jimiego Hendrixa, The Jimi Hendrix Experience (dodam na wszelki wypadek - grupa działała w latach 1966-69). Ponad połowa tej przeszło 200-stronicowej publikacji bezpośrednio dotyczy The Experience, a w pozostałej części roi się od odniesień do tego wyjątkowego okresu w życiu naszego autora.

Angielski podtytuł książki brzmi nieco inaczej niż polski: The inside story of The Jimi Hendrix Experience. I faktycznie - poznajemy w detalach zakulisową historię tej wyjątkowo ważnej dla rozwoju rocka grupy. W swej opowieści Redding też dobrze przekazuje atmosferę hippisowskich czasów, w których zespół odniósł wielki sukces.

Rola gwiazdy była naprawdę przytłaczająca... Mój najpiękniejszy sen przemieniał się w koszmar... - wspomina, lecz również nie kryje, że trójka młodych muzyków poczynała sobie dość wariacko w tym zwariowanym kręgu, preferowała narkotyczno-alkoholowy trans. ...nam po prostu odbiło. Jedynym lekarstwem na samotność były dziewczyny lub odlot... rano szliśmy do baru, gdzie się upijaliśmy, potem czuliśmy się niezbyt dobrze, braliśmy kąpiel, ćpaliśmy, dawaliśmy koncert, upijaliśmy się, po czym czując się rozbitymi, szliśmy spać. Dziwny jest ten świat: taki styl życia nie przeszkodził Hendrixowi i jego muzykom koncertować forsownie i nagrywać arcydzieło za arcydziełem: Are You Experienced?, Axis: Bold As Love i Electric Ladyland...

Z książki wyziera portret Jimiego Hendrixa i na pewno dochodzi kilka nowych, nieznanych szczegółów. Uwagi Reddinga wydają mi się bardzo celne i prawdziwe, na dodatek miewają anegdotyczny walor. Choćby ta: Miał obsesję na punkcie gitary. Był nią zafascynowany do tego stopnia, że czasami brzdąkał na niej siedząc w ubikacji, gdyż podobała mu się akustyka tego wyłożonymi płytkami pomieszczenia... Nie widzę też powodu, aby nie wierzyć Reddingowi, że... Jimi cierpiał na depresyjne ataki paniki. Że potrafił pewnego razu dać dwóm dziewczynom 3 tysiące dolarów tylko dlatego, żeby się odczepiły. Basista opisuje również, jak to pod koniec działalności The Experience, w dniu koncertu na Hawajach, Hendrix w ostatniej chwili nie zgodził się wyjść i zagrać z powodu cichego brzęczenia wzmacniacza. To, że nasz autor składa powyższe na karb gwiazdorskiej pozy, jest też jakimś przyczynkiem do jego własnej charakterystyki...

Redding nie kryje swych zatargów z genialnym gitarzystą, weźmy choćby ten fragment wspomnień o sesji Electric Ladyland: Podczas nagrywania ''Watchtower'' wkurzyłem się i wyszedłem ze studia, a na basie zagrał Dave Mason. Jimi powtarzał ten utwór w nieskończoność, ponieważ chociaż coś było zrobione perfekcyjnie, to i tak nie był zadowolony... Jimi tak bardzo eksperymentował, że zmieniając zdanie co sekundę już sam nie wiedział kiedy było dobrze. A tak na marginesie: możemy też dowiedzieć się, że po jednej z nieudanych sesji Hendrix wysłał do Reddinga i Mitcha Mitchella (perkusisty The Experience) list z przeprosinami.

Redding przyznaje, że potraktował snucie tych wspomnień jako swego rodzaju terapię i rzeczywiście zdarza mu się być zastanawiająco szczerym, gdy pisze o sobie samym. Można podejrzewać, że charakter ma raczej trudny: Muszę przyznać, że nawet kilka razy umyślnie źle grałem, aby przeszkadzać Jimiemu. Mówi dość niefrasobliwym tonem o ekscesach z przeszłości. Choćby ta opowieść o zdarzeniu w Berlinie, w styczniu 1969 roku: na przyjęciu dla prasy muzycy dodali narkotyków do serwowanych lodów i patrzyli z rozbawieniem, jak zaproszeni tracą nad sobą kontrolę...

To ksiażka o barwnym życiu artysty, ale też jednak książka-przestroga. Poznajemy późniejsze losy Reddinga. Brak pracy po klapie jego grupy Fat Mattress (która zaczynała jako support The Jimi Hendrix Experience), najzwyklejsza bieda i coraz to bardziej dołujące borykanie się z nałogami, uczucie wyobcowania - także muzycznego. Postscriptum, które dopisał w październiku 1995 roku, utrzymane jest w optymistycznym tonie, ale kto wie...

Luzak Redding bywa całkiem serio, gdy pisze o show businessie. Czuje się jego ofiarą. Nie ma wątpliwości, że w czasach The Experience agencja Yameta nadużyła jego zaufania, pozbawiła dużej części dochodów. Czy faktycznie rozliczenia były tak robione, że musiał pokrywać część wydatków Jimiego, jak utrzymuje? Może. Na pewno pisze prawdę o różnych biznesowych kombinacjach: Publisher otrzymuje pieniądze co kwartał, a autorzy co pół roku. Dlatego też publisherom narastają odsetki od niewypłaconych należności. Przy okazji daje rade, która może przydać się każdemu. Zawsze bierz kopie wszystkiego, co podpisujesz, i chowaj je. Oczywiście najpierw trzeba wszystko przeczytać i zrozumieć.

Książka zatytułowana "Sto słynnych kompozytorów" przedstawia stu najwybitniejszych twórców wszystkich epok. Wybór dokonany został na podstawie ich znaczenia w historii muzyki oraz wpływu, jaki mieli na dalszy jej rozwój. Przedstawieni zostali według nazwisk podanych alfabetycznie - od Isaaca Albeniza do Władysława Żeleńskiego.
Historycznie obejmuje to okres od muzyki renesansowej: Mikołaja Gomółki, Orlando di Lasso i Giovanniego P. da Palestriny do twórców współczesnych: Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Johna Caga i Karolheinza Stockhausena.
Kompozytorzy Ci pochodzą z różnych krajów europejskich; od twórców polskich, niemieckich, austriackich, francuskich, włoskich poprzez rosyjskich, angielskich, hiszpańskich, czeskich, węgierskich, aż do amerykańskich - Scotta Joplina i Georga Gershwina. Znaleźć to możemy również kompozytora fińskiego i brazylijskiego.
Twórcy ci potraktowani zostali w sposób wszechstronny. Obok życiorysów podana jest, w miarę możliwości, ich pełna twórczość artystyczna. Kompozycje podzielone zostały na trzy działy ze względu na ich fakturę: muzykę wokalno - instrumentalną, instrumentalną i wokalną. Podana jest również ich ewentualna działalność literacka, następnie kompozytorzy w malarstwie, ekranizacjach filmowych i na końcu w anegdocie.

Publikacja zawiera opracowanie 400 utworów i przeznaczona jest dla wszystkich instrumentów C.

Nowa szósta edycja prezentująca melodie kompozytorów od ostatnich 60 lat. Publikacja jest kieszonkową wersją europejskiej edycji. Znajduje się w niej 400 piosenek jasno i starannie opracowanych.

Śpiewnik biesiadny zawiera popularne i znane piosenki do śpiewania podczas ognisk, zabaw czy wesel. Znajdziemy tu wiele zwrotek do jednej piosenki, zapis linii melodycznej, chwyty gitarowe.

100 popularnych piosenek z zapisem nutowym i harmonizacją.

Nuty na keyboard (tzw. pryma czyli linia melodyczna zapisana na jednej pięciolinii dla prawej ręki z podpisanymi symbolami akordów dla lewej ręki). Dodatkowo tekst z nadpisanymi symbolami akordów + diagramy akordów klawiszowych i gitarowych. W publikacji znajdziemy utwory takich wykonawców jak: Kombi, Krzysztof Krawczyk i Muniek Staszczyk, NO TO CO, Łucja Prus, Violetta Villas, Antek Smykiewicz, Szymon Chodyniecki, Johann Strauss syn, Akcent, Sarsa, Sława Przybylska, Dawid Podsiadło.