DZIŚ JEST CZAS

Lista utworów:
Bo To Jest Zyzio
Bo Tylko Maleńka
Byczki
Dziecinnych Marzeń Świat
Jestem Gabrysia
Kolorowy Jest Ten Świat
Na Siebie Licz
Na Zielonej Trawce
Nie Bądź Chwastem
O Le - O La
Piosenka Dla Taty
Przepraszamy Was Za Wszystko
Skrzydlate Nutki
Słoneczne Lato
Szkolny Pamiętnik
Z Naturą Na Ty

Lista utworów:
Passacaglia (Pucek Zdzisław)

Lista utworów:
Wołałeś mnie z obłoków (Siedlecka-Sułek Danuta)
W każdym życiu (Siedlecka-Sułek Danuta)
Pieśń o wiośnie (Siedlecka-Sułek Danuta)
W jesienną patrzę dal (Siedlecka-Sułek Danuta)
Psalm (wg psalmu 13) (Siedlecka-Sułek Danuta)
Nie chciej rozumieć wszystkiego (Siedlecka-Sułek Danuta)
Kiedy powraca obraz (Siedlecka-Sułek Danuta)
Postanowienie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Pożegnanie dnia (Siedlecka-Sułek Danuta)
Gdzie Cię spotkam (Siedlecka-Sułek Danuta)
Nie znam o Panie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Przyjdź dawco wolności (Siedlecka-Sułek Danuta)
Zbawiciel się narodzi (Siedlecka-Sułek Danuta)
Szczęśliwa ziemia (Siedlecka-Sułek Danuta)
Chwalmy Pana, Boga chwalmy (Siedlecka-Sułek Danuta)
O najpiękniejsza nocy (Siedlecka-Sułek Danuta)
Dziś przyszlismy do Betlejem (Siedlecka-Sułek Danuta)
Miliony gwiazd (Siedlecka-Sułek Danuta)
To była taka noc (Siedlecka-Sułek Danuta)
Boże wzywam Cię (Siedlecka-Sułek Danuta)
Krzyż w dziejach świata (Siedlecka-Sułek Danuta)
Dobry Boże, zbawicielu (Siedlecka-Sułek Danuta)
Milczący Krzyż (Siedlecka-Sułek Danuta)
Choc jesteś Bogiem (Siedlecka-Sułek Danuta)
Tyś drzewo najsławniejsze (Siedlecka-Sułek Danuta)
Nie ma śmierci Panie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Czas Zmartwychwstania (Siedlecka-Sułek Danuta)
Stół Pański (Siedlecka-Sułek Danuta)
Żyjesz pośród nas (Siedlecka-Sułek Danuta)
Pragnienie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Prowadź nas o Panie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Podziękowanie (Siedlecka-Sułek Danuta)
U stóp ołtarza (Siedlecka-Sułek Danuta)
Ona przychodzi do ciebie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Z prawdą na ustach (Siedlecka-Sułek Danuta)
Jesteś obecna Maryjo (Siedlecka-Sułek Danuta)
Wielbimy Cie dziś Matko (Siedlecka-Sułek Danuta)
Mała litania (Siedlecka-Sułek Danuta)
Maria jest moja Matką (Siedlecka-Sułek Danuta)
Matko nieustającej pomocy (Siedlecka-Sułek Danuta)
Przed snem (Siedlecka-Sułek Danuta)
Październikowa modlitwa (Siedlecka-Sułek Danuta)
Pieśń ślubna (Siedlecka-Sułek Danuta)
W Twojej mocy (Siedlecka-Sułek Danuta)
W krainie dalekiej (Siedlecka-Sułek Danuta)
Panie, Tyś ponad czasem (Siedlecka-Sułek Danuta)
W dolinie cieni (Siedlecka-Sułek Danuta)
Nie pragnę bogactw (Siedlecka-Sułek Danuta)
Polecam się Tobie (Siedlecka-Sułek Danuta)
Pragnę Cię kochać (Siedlecka-Sułek Danuta)
Dziękuję za świat (Siedlecka-Sułek Danuta)

Publikacja ta jest przeznaczona dla początkujących pianistów mających za sobą kilka tygodni nauki gry, najlepiej po wcześniejszym przegraniu I części szkoły "Ja i pianino". Melodia jest grana na przemian prawą lub lewą ręką. Pomocne może być śpiewanie lub liczenie w czasie gry oraz zachowanie palcowania. Po zapoznaniu się z melodią można dołączyć dźwięki towarzyszące drugiej ręki. Dodatkową atrakcją jest partia akompaniamentu. Może ją wykonywać nauczyciel lub ktokolwiek inny grający w stopniu nieco bardziej zaawansowanym. Wspólne muzykowanie dostarczy dodatkowych wrażeń również przez pełniejsze, bardziej profesjonalne brzmienie, stając się przyjemnym elementem nauki. Inicjuje także początki gry zespołowej - wzajemnego słuchania siebie i zachowania idealnego rytmu.

Scherzo-tarantela jest, w dzisiejszych czasach, najczęściej wykonywanym, wirtuozowskim utworem Wieniawskiego. Wieniawski był ostatnim wirtuozem skrzypiec, który przeszedł do historii muzyki również jako kompozytor. Scherzo-tarantela została skomponowana przez niego na skrzypce i fortepian. W prezentowanej publikacji utwór został transkrybowany na fortepian solo.

15 songs from the Academy Award-winning movie about the dramatic life story of the legendary Ray Charles. Songs include: Bye Bye Love • Georgia on My Mind • Hard Times • I Can't Stop Loving You • I Got a Woman • Mess Around • What'd I Say • You Don't Know Me • and more.

Bob Marley przyszedł na świat we wsi Nine Maile nieopodal miasta Saint Anns na Jamajce. Jego ojcem był biały oficer armii brytyjskiej (Marley nigdy go nie poznał), a matka jamajską wieśniaczką. Rodzina przeniosła się do stolicy Jamajki - Kingston, gdzie zamieszkali w dzielnicy slumsów - Trenchtown. Marley znalazł pracę jako spawacz i w tym właśnie czasie założył swój pierwszy zespół. W 1962 roku Marley nagrał w studiu swój pierwszy singel "Judge Not". Pierwsze nagrania Marleya, takie jak "Put It On", "Ten Commandments" oraz "Love and Affection", opowiadały o świecie ulic Trenchtown, o zdesperowanych chuliganach i ulicznikach. W tym czasie zaczął krystalizować się skład Weilersów - grupy, która współtworzyła później sławę Marleya. W lutym 1966 roku Bob Marley poślubił czarnoskórą wokalistkę Ritę Anderson i przeniósł się do Delaware w USA (pracował tam jako kelner, asystent w laboratorium, kierowca wózka widłowego na nocnej zmianie w magazynie oraz monter w fabryce). Zagrożony poborem do wojska i wysłaniem na wojnę do Wietnamu, Bob Marley powrócił na Jamajkę. W kwietniu 1966 roku Jamajkę odwiedził król Etiopii - Hajle Selasie I, który był czczony jako prorok przez rastafarian - członków ruchu religijnego, który łączy tradycje biblijne z elementami wierzeń afrykańskich. Rastafarianizm to nie tylko religia, ale także specyficzny styl życia (np. marihuana uważana jest tu za święte ziele). Marley zaangażował się w ten ruch. Rastafarianie wierzą, że Afrykanie są narodem wybranym. Marley śpiewał właśnie o idei powrotu Afrykanów z ziemi wygnania i wyzysku - Babilonu (czyli świata Zachodu) do ziemi wolności - Afryki. W połowie lat 60 kształtował się nurt, który dziś określany jest jako reggae - szybka, rytmiczna muzyka z wyrazistym rytmem. The Wailers mieli wielki udział w rozpropagowaniu tej muzyki. W 1968 r. Marley ostatni raz obciął włosy. Potem już zawsze nosił długie dredy, fryzurę typową dla rastafarian.
3 grudnia 1976 r. siedmiu napastników z bronią wpadło do domu artysty w Kingston, raniąc Marleya, jego żonę i menedżera Dona Taylora. Po zamachu Marley przeniósł się na Florydę. W 1977 r. stwierdzono u niego nowotwór i usunięto mu palec u nogi, informując media, że odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Latem 1980 r. nowotwór znów dał znać o sobie, gdy artysta zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Ostatni koncert Marleya odbył się 23 września 1980 r. w Pittsburgu. Po koncercie muzyk poddany został badaniom lekarskim, które ujawniły raka płuc i żołądka oraz wielki guz w mózgu. Zmarł 11 maja 1981 roku. Pochowano go na Jamajce.
Publikacja zawiera wybrane utwory artysty napisane na gitarę solo.

Shania Twain dokonała rzeczy, która trafia się niezwykle rzadko - została wielką gwiazdą zarówno w świecie muzyki country, jak i na scenie pop. Do tej pory rozeszło się ponad 80 milionów egzemplarzy wszystkich jej płyt.Piękna Kanadyjka przyszła na świat w małej miejscowości Timmins, w prowincji Ontario, jako drugie z pięciorga dzieci. Dziś Shania jest multimilionerką, ale w dzieciństwie jej rodzina nie raz zaznała biedy. W jej domu czasami brakowało jedzenia, ale za to nigdy nie było za mało muzyki.Twain zaczęła jako dziecko uczyć się gry na gitarze. Od samego początku również dużo śpiewała i pisała teksty. Rodzice szybko odkryli, że ich córka posiada wielki talent i namówili ją do śpiewania w lokalnych klubach, na długo przed tym zanim osiągnęła pełnoletność. Shania pojawiała się również w lokalnych stacjach radiowych i telewizyjnych.
Publikacja zawiera utwory z płyty "Greatest Hits" z 2004 roku. Utwory opracowane są na gitarę solo zapisaną w sposób tradycyjny wraz tabulaturą i diagramami akordów oraz dodatkowo zalączone są teksty piosenek.

"Mojego Interlokutora poznałam w 1959 roku w legendarnej dziś Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Krakowie przy ul. Warszawskiej 11. Łączy nas wspólne próby chóru i koncerty, które w życiu szkoły odgrywały ważną rolę integrującą, dzieliła różnica wieku - w tym okresie życiowego doświadczenia ogromna.
Po kilku latach spotkaliśmy się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej i odtąd, choć główną płaszczyzną naszego porozumienia była muzyka, nie brakowało w naszych kontaktach zwykłej ludzkiej sympatii, z upływem czasu coraz głębszej, tym bardziej, że należeliśmy do tego samego pokolenia, które chwilami ze zdziwieniem spogląda na otaczający nas dzisiaj świat...
W niniejszej książce nie ma muzykologicznych analiz kompozycji Marka Stachowskiego ani pełnego opisu Jego drogi twórczej i życiowej. Jest zapis luźnych, niespiesznych rozmów o życiu wijących się meandrami, pełnych przeskoków tematycznych oraz powrotów do głównego wątku, rozmów prowadzonych przy kawie i kremówce przez dwoje ludzi, których połączyła miłość do muzyki, a także blisko pięćdziesięcioletnia zażyłość."
Anna Woźniakowska

Koncert skrzypcowy g-moll op. 12 nr. 1 Antonio Vivaldiego w opracowaniu na skrzypce i kwartet skrzypcowy. Antonio Vivaldi to włoski skrzypek i kompozytor okresu baroku. Do dzisiejszych czasów zachowało się ponad 850 jego kompozycji, w tym ponad 500 koncertów. Był jednym z najwybitniejszych kompozytorów epoki baroku, wykorzystywał niemal wszystkie formy uprawiane w tym okresie. W dziełach instrumentalnych, zwłaszcza w koncertach na instrumenty smyczkowe przejawia się wyraźnie indywidualny styl Vivaldiego. Będąc wybitnym skrzypkiem-wirtuozem, wzbogacił technikę gry na skrzypcach wprowadzając nowe sposoby artykulacji a także wykorzystywał wysokie rejestry (do 12 pozycji).

Niniejsza antologia składa się z dziesięciu utworów anonimowych pochodzenia ludowego oraz jednej pieśni autentycznej w oryginalnym układzie czterogłosowym, "Riu, Riu, chiu", przypisywanej kompozytorowi Mateo Flecha starszemu (1481 - 1553). Pochodzi ona z opublikowanego w 1556 roku w Wenecji zbioru "Villancicos de diversos autores", zwanego dzisiaj "Cancionero de Uppsala, od miejsca znalezienia jedynego zachowanego do naszych czasów egzemplarza. Wśród kolęd tradycyjnych największą popularnością cieszą się obecnie w Hiszpanii utwory andaluzyjskie oraz katalońska kolęda "Fum , Fum, Fum" Rzeczywiście, niebanalna melodyka, urozmaicona rytmika, zawierająca liczne synkopy i triole, asymetryczna budowa fraz, ciekawie stosowane progresje i efekty dźwiękonaśladowcze stanowią o odrębności i atrakcyjności tej muzyki.
Niniejszy zbiór jest pierwszą publikacją kolęd hiszpańskich skierowaną do polskich chórów. Składają się nań opracowania o niskim i średnim stopniu trudności, przeznaczone dla średnio zaawansowanych chórów mieszanych.

"Do dziś ktoś odkrywa z niemałym zdumieniem, że to ja skomponowałem muzykę do popularnego serialu, lub na odmianę, że jestem także autorem prac naukowych, które raczej trudno śpiewać na melodię "Deszcze niespokojne" (...). Wielotorowość dawała mi poczucie życiowego bezpieczeństwa. Nie musiałem się czegoś trzymać kurczowo za wszelką cenę, bo mogłem robić z powodzeniem coś całkiem innego. W rezultacie czasem odpuszczałem ważne sprawy lekką ręką i ustępowałem bezkonfliktowo z placu boju. Może byłem zbyt pasywny, by walczyć drapieżnie o swoją pozycję, ale tak mi było dobrze i wcale nie czułem się nieszczęśliwy. Cóż, rzeki płyną różnymi korytami, a los ludzki różnie się układa."
Książka rysuje z grubsza portret Adama Walacińskiego. Z grubsza, bo temat nie jest do końca wyczerpany.

Prezentowany "Śpiewnik" opracował ks. Hieronim Chamski. Zbiór zawiera liczne pieśni i piosenki podzielone na działy o różnej tematyce: pieśni patriotyczne, pieśni żołnierskie, pieśni towarzyskie, pieśni ludowe oraz pieśni okolicznościowe. Jest to repertuar pieśni i piosenek zaleconych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej dla Wychowania Muzycznego w szkołach podstawowych i średnich. Publikacja w spiralnej oprawie.

Ze wstępu ...

"Szkoła na zestaw perkusyjny" przeznaczona jest dla wszystkich zafascynowanych grą na bębnach. Każdy, kto pragnie poznać przepiękny świat muzyki, może otworzyć drzwi z napisem perkusja i znaleźć coś dla siebie. Spektrum poruszanych zagadnień powinno zaspokoić potrzeby zarówno hobbistów, samouków, amatorów, a także muzyków i nauczycieli. Pragnieniem autora było zebranie wszystkich niezbędnych zagadnień i ćwiczeń, potrzebnych w grze na zestawie perkusyjnym. Jak dom z solidnym fundamentem i dachem, tak "Szkoła na zestaw perkusyjny" została podzielona metodologicznie, według stopni trudności, na trzy części:
1. Podstawy techniki werblowej,
2. Koordynacja rąk i nóg na zestawie perkusyjnym,
3. Rytmy studyjne w różnych stylach muzycznych.

Wszystkie części stanowią całość. W I części omawiamy technikę gry rękami. W II części przedstawiona jest technika gry nogami. Zagadnienia metrorytmiczne i ćwiczenia z części I, są powtórzone i rozszerzone z układami rytmicznymi nóg. Natomiast w części III, mamy praktyczne zastosowanie poruszanych wcześniej zagadnień w rytmach studyjnych różnych stylów muzycznych.

Zdzisław Adam Weyna



"Szkoła na perkusję" Zdzisława Adama Weyny jest jedyną znaną mi szkołą obejmującą wszystkie znane techniki gry na zestawie perkusyjnym. Jej układ umożliwia korzystanie z niej na każdym etapie zaawansowania: od amatora rozpoczynającego naukę po profesjonalistę doskonalącego swój warsztat. Etiudy mogą być wykonane na egzaminie dyplomowym Akademii Muzycznej. Warte podkreślenia jest zamieszczenie bardzo dużej ilości rysunków obrazujących trzymanie pałeczek w różnych uchwytach, oraz fazy ruchu podczas grania poszczególnymi technikami. Do każdego zagadnienia, jest bardzo starannie opracowany zestaw ćwiczeń, w pełni je wyczerpujących. Szkoła stanowi swoistą biblię perkusisty i jest najprostsza drogą do mistrzostwa.

Mirosław Bereźnicki



O książce:

Zbiór fundamentalnych zasad i zagadnień metrorytmicznych z kanonem współczesnych figur rytmicznych, ćwiczeń i etiud. Tematyka obejmuje regularne i nieregularne podziały rytmiczne, paradidle, polirytmie i polimetrie, artykulację werblową, ozdobniki i tremola, przesunięcia i modulacje rytmiczne, alternatywne grupowanie, zagadnienia związane z dynamiką i tempem. Blisko 60 rysunków ilustruje sposoby trzymania pałeczek, postawy przy werblu i różne techniki wykonawcze z niezbędną, niekonwencjonalnie przedstawioną teorią muzyki.

Publikacja zawiera dwanaście pieśni patriotycznych. Każda pieśń opracowana jest w dwóch wersjach: na chór mieszany (SAB) a cappella i na chór mieszany( SATB) a cappella. Znajdziemy tu Hymn Narodowy, Rotę utwór poetycki Marii Konopnickiej, a także pieśń hymniczną, która pierwszy raz została opublikowana w 1908 w czasopiśmie Przodownica. Powstała pod wpływem oburzenia prześladowaniami polskości w zaborze pruskim. W książce jest również słynna Warszawiankę 1831 roku. Pieśń została napisana w języku francuskim przez narodowego poetę Francji Casimira François Delavigne'a pod wpływem wydarzeń powstania listopadowego. Zawiera pewne nawiązania stylistyczne do Marsylianki np. Do broni, bracia dziś! (w Warszawiance: Polonais, a la baionnette), Bo nadszedł chwały naszej dzień! (w Warszawiance: Oto dziś dzień krwi i chwały). Autorem najbardziej znanego polskiego przekładu był poeta i historyk Karol Sienkiewicz, brat dziadka Henryka Sienkiewicza. Muzykę skomponował Karol Kurpiński. Wszystkie utwory opracował ks. H. Chamski.

"O Radix Jesse” (wersja na chór żeński) należy do cyklu Antiphonae, powstałego na przestrzeni lat 1995 - 1999. Ta, ponad 40-minutowa symfonia chóralna charakteryzuje się wysokim stopniem trudności wykonawczej, zagęszczoną fakturą i wysoce zindywidualizowanym językiem dźwiękowym, wyróżniającym się pewnymi rozwiązaniami melodycznymi, harmonicznymi, rytmicznymi i kolorystycznymi przy jednoczesnym pozostaniu w quasi tonalnej materii, zwanej powszechnie w dzisiejszych czasach neotonalną. Każda antyfona posiada swoje własne cechy stylistyczne, jednakże w całości można doszukać się licznych podobieństw, przewijających się przez poszczególne utwory wątków przewodnich i cech wspólnych typowych dla całego cyklu, np.: ulegające wyciszeniu, wygaśnięciu lub zawieszeniu zakończenia, odznaczająca się przeplataniem głównych wątków odcinkowość, charakterystyczne motywy (np. skok kwinty lub seksty w górę), przypominanie w zakończeniu początkowego tematu, burdonowe kwinty w głosach męskich, trójfazowa ewolucja motywiczna, polegająca na realizowaniu linii melodycznej zawsze w trzech fazach rozwojowych, z których druga jest powtórzeniem pierwszej, a trzecia jej rozwinięciem. W Kościele Katolickim antyfony „O” śpiewa się w ostatnim tygodniu Adwentu: „W miarę zbliżania się Bożego Narodzenia, Kościół święty z coraz to gorętszym pragnieniem oczekuje na przyjście Zbawiciela. Począwszy od 17 grudnia śpiewa przy Magnificat nieszpornym Wielkie Antyfony zwane również Antyfonami O, od litery zaczynającej każdą z nich. Są one płomiennym wołaniem do Mesjasza, a zarazem przedziwnie określają Jego właściwości i chwalebne Imiona." (Mszał Rzymski, 1956). Treść omawianych antyfon stanowią żarliwe zawołania do Mesjasza, zawierające element wysławiający Boga pod jego wieloma imionami, a także wyrażają oczekiwanie i tęsknotę za Mesjaszem.

Zbigniew Drzewiecki (1890-1971) był wybitną postacią polskiej i światowej pianistyki, wspaniałym pedagogiem, publicystą muzycznym oraz jednym z redaktorów serii wydawniczej w PWM Polskiej Biblioteki Fortepianowej. Koncertował w kraju i za granicą, włączając do swego repertuaru kompozycje Skriabina, Debussyego, Paderewskiego i Prokofiewa. Przygotowywał do publikacji utwory fortepianowe m.in. Händla, Scarlattiego, Mozarta, Beethovena, Czernego, Lessla i Szymanowskiego. Będąc profesorem polskich uczelni, wykształcił grono znakomitych uczniów, laureatów konkursów pianistycznych najwyższej rangi. Często zapraszano go na nie w charakterze jurora. Nagrodzony wieloma odznaczeniami był również członkiem honorowym wielu zagranicznych uczelni, np. uniwersytetów w Helsinkach, Tokio czy Royal Academy of Music w Londynie. We wspomnieniach przyjaciół i uczniów zawsze przedstawiany jest jako osoba bardzo towarzyska, ciepła i życzliwa.
Prezentowane Wspomnienia muzyka są poszerzoną wersją wydania pierwszego (PWM 1971). Tekst został uzupełniony o krótkie charakterystyki uczniów, którzy z powodów działalności cenzury zostali w 1971 roku pominięci w rozdziale zatytułowanym Uczniowie (Aneks I w obecnym wydaniu), oraz o artykuł przyjaciela Zbigniewa Drzewieckiego profesora Mieczysława Tomaszewskiego (Drzewiecki: edytor i krytyk muzyczny; Aneks II). Publikację uatrakcyjniają zdjęcia, udostępnione z archiwum rodzinnego Barbary i Zbigniewa Drzewieckich.
Wydanie II poszerzone ukazało się dzięki pomocy finansowej rodziny profesora Zbigniewa Drzewieckiego - żony Barbary i syna Zbigniewa.
Chcę spełnić (...) obowiązek życiowy dania świadectwa prawdzie - a więc tym przemianom, którym się ulegało, tym wydarzeniom, których się było świadkiem, tej muzyce, która ustawicznie żyła, przepływała, powstawała,trwała lub zamierała, a za której zmiennym nurtem trudno jest dziś - a tym bardziej jutro - nadążać temu, kto wzrósł i wychował się w poszanowaniu jej praw klasycznych. Spoglądając wstecz na wyniki mojej pracy, utwierdzam się właściwie w jednym tylko przekonaniu: że w miarę swych sił i umiejętności starałem się wychowywać porządnych i wrażliwych na piękno (nie tylko dźwiękowe) muzyków o nienagannej technice, ale nie techników za wszelką cenę. [Zbigniew Drzewiecki]

Publikacja zawiera 11 utworów polskiej muzyki rozrywkowej w zapisie nutowym. Znajdziemy tu: "Bluzwis", "Gdzie są dzisiaj tamci ludzie"," Doskonały pomysł", "Hallo, Hallo", "Póki na to czas", "Made in China", "Niebo", "Smuga cienia", "Wiem , że jesteś tam", "Zanim wszystko się odwróci", "Z Tobą mam sen".

Karol Kozłowski -ukończył Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Sopocie.Już w czasie studiów działał w Studenckim Radiu "Medyk" w Gdańsku , prezentując na antenie teksty satyryczne i piosenki własnego autorstwa. Arkana sztuki scenicznej zgłębiał u danuty Baduszkowej w Teatrze Muzycznym w Gdyni.W 1966 r. przeniósł się do Krakowa, gdzie od 1972 r. prowadzi Kabaret Nauczycielski, dla którego do dziś pisze wszystkie teksty.Poświęcił się głównie działalności pedagogicznej. Był nauczycielem krakowskich Szkół Muzycznych I i II stopnia.Za wybitne osiągnięcia w działalności pedagogicznej i społecznej otrzymał wiele nagród i odznaczeń:Związku Nauczycielstwa Polskiego, Władz Miasta Krakowa , Kuratora i Ministra Oświaty, Ministra Kultury i Sztuki oraz Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Był członkiem " Klubu Literackiego Nauczycieli". Drobne wiersze i fraszki drukowały na swoich łamach:"Życie Literackie", "Pismo Literacko Artystyczne" i "Gazeta Krakowska" już od roku 1972. Jego wiersze znalazły się również w Almanachu poetyckim Nauczycieli pt."Niepokoje", Który ukazał się w roku 1989 nakładem Wydawnictwa Literackiego.W 1994 r. wydane zostały 2 pierwsze tomiki poezji dla dzieci pod wspólnym tytułem "Zwierzątkowo"w sumie powstało ich 7 (210 wierszyków) . Pisze przede wszystkim dla dzieci. Dziś ma już na swoim koncie 51 tytułów, które ukazały się w wydawnictwach :"Baseder", "Skrzat" , "Smyk" i "Grafix". Jest również autorem wielu tekstów piosenek. Z czytelnikami spotyka się w domach kultury, klubach, bibliotekach, a przede wszystkim w szkołach i przedszkolach Krakowa i województwa, zaś w okresie wakacji z kolonistami na ...Mazurach, gdzie co roku spędza wakacje. Wspólnie z Panią prof. Janiną Garścią napisał dwa śpiewniki pt "Kaczątka, kogutki i wesołe nutki" i "Pory roku" , a ostatnio wydany został śpiewnik z jego muzyką i słowami pt. "Nutki dla malutkich". Twórczość Karola Kozłowskiego bała tematem dwóch prac magisterskich: w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach - O literackich i muzycznych wartościach działalności kabaretowej oraz w Instytucie Pedagogiki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego - praca pt. Wartości kreowane w poezji dla dzieci - Karola Kozłowskiego.

"Muzyka w Liturgii. Pomoce dla organistów i muzyków kościelnych" to kwartalnik zaadresowany do osób zainteresowanych śpiewem i muzyką liturgiczną, organistów, muzyków, dyrygentów prowadzących chóry, schole czy zespoły instrumentalne na terenie parafii, a także kapłanów, starających się w swych kościołach o uświetnienie liturgii. Czasopismo zawiera opracowania chóralne i akompaniamenty organowe oraz wokalno-instrumentalne opracowania pieśni religijnych. Redakcję czasopisma tworzą absolwenci i profesorowie Instytutu Muzykologii KUL. W zeszycie Hymny brewiarzowe

"Utwór skomponowany w 1911 roku przez Irvinga Berlina z miejsca stał się przebojem. Związany ze środowiskiem artystycznym Brodwayu Berlin napisał największe amerykańskie hity, jak Cheek to Cheek czy White Christmas. Alexander’s Ragtime Band był jego pierwszym, dopiero otwierającym drogę do sławy. Podchwycili go zarówno instrumentaliści, jak i piosenkarze. Melodia była na tyle atrakcyjna, wpadająca w ucho, że nowoorleańskie i dixielandowe zespoły jazzowe bardzo szybko wprowadziły ten utwór do swojego repertuaru i stał się on jednym z najpopularniejszych standardów jazzowych. W wykonaniu wokalistów stawał się lekką piosenką, często goszczącą na listach prze-bojów. Nagrali ją m.in. Louis Armstrong, Bing Crosby, Bessie Smith, Ella Fitzgerald, Liza Minnelli i Ray Charles. Do dziś pozostaje w repertuarze miłośników standardów jazzowych na całym świecie.
Licząca sobie już ponad 100 lat melodia jest prosta i ponadczasowa. Warto ją grać współcześnie, w niezmienionej formie – zachowuje wtedy swój tradycyjny smak. Jest znakomitą propozycją dla muzyków zaczynających właśnie swoją przygodę z jazzem".



Antoni Krupa