Publikacja dedykowana jest Uniwersytetowi Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
Niniejsze wydanie utworu chóralnego jest wydaniem w formie partytury studyjnej i nie upoważnia do kopiowania i sporządzania głosów wykonawczych.
Od autora
W 1996 roku rozpocząłem pracę nad 8-częściowym cyklem utworów „Beatus vir” skomponowanych na chór mieszany a cappella. Pierwszym z cyklu był „Beatus vir, sanctus Martinus” poświęcony św. Marcinowi, biskupowi z Tour. Rok później w 1997 powstał utwór o św. Wojciechu „Beatus vir, sanctus Adalbertus” do łacińskiego tekstu autorstwa prof. Jerzego Wojtczaka. Na zamówienie Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego w 2001 roku skomponowałem utwór o Prymasie 1000-lecia „Beatus vir, Cardinalis Stephan Wyszyński”. W tym samym roku napisałem również „Beatus vir, sanctus Ioannes de Dukla” (o Janie z Dukli), także do łacińskiego tekstu Jerzego Wojtczaka-Szyszkowskiego. W 2003 roku powstały następne ogniwa cyklu: Beatus vir, Sanctus Paulus oraz Beatus vir, Sanctus Antonius, nagrane przez znakomity Trinity College Choir pod dyrekcją Stephena Laytona dla brytyjskiej wytwórni Hyperion oraz utwór o św. Stanisławie - Splendor Patriae do słów wspomnianego wcześniej Jerzego Wojtczaka-Szyszkowskiego. Cykl zamyka kompozycja poświęcona Świętemu Zygmuntowi Szczęsnemu Felińskiemu - Gloria Gentis - Sanctus Sigismundus. Prawykonanie całego, ponad 40-minutowego cyklu miało miejsce w 2007 roku w ramach Międzynarodowego Festiwalu "Musica Sacra w Katedrze Warszawsko-Praskiej". Każdy z utworów cyklu "Beatus vir" często wykonywany jest niezależnie, niektóre stały się dość popularne, często śpiewane w Polsce i za granicą oraz nagrywane na płyty CD.

W 1996 roku rozpocząłem pracę nad cyklem utworów „Beatus vir” skomponowanych na chór mieszany a cappella. Pierwszym z cyklu był „Beatus vir, sanctus Martinus” poświęcony św. Marcinowi, biskupowi z Tour. Rok później w 1997 powstał „Beatus vir, sanctus Adalbertus” do łacińskiego tekstu autorstwa prof. Jerzego Wojtczaka. Na zamówienie Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego w 2001 roku skomponowałem utwór o Prymasie 1000-lecia „Beatus vir, Cardinalis Stephan Wyszyński”. W tym samym roku napisałem również „Beatus vir, sanctus Ioannes de Dukla”, także do łacińskiego tekstu Jerzego Wojtczaka. Cykl nie jest zakończony, planuję bowiem kolejne kompozycje o św. Antonim i św. Pawle. Dwie części cyklu zostały utrwalone na płycie CD firmy Acte Préalable (AP 0029) przez znakomity Polski Chór Kameralny „Schola Cantorum Gedanensis” pod dyr. Jana Łukaszewskiego. [Paweł Łukaszewski]

Cena Domini z Missa de Maria a Magdala na chór mieszany i dzwonki tybetańskie - partytura studyjna nie upoważnia do kopiowania i sporządzania głosów wykonawczych.

"O Radix Jesse” (wersja na chór żeński) należy do cyklu Antiphonae, powstałego na przestrzeni lat 1995 - 1999. Ta, ponad 40-minutowa symfonia chóralna charakteryzuje się wysokim stopniem trudności wykonawczej, zagęszczoną fakturą i wysoce zindywidualizowanym językiem dźwiękowym, wyróżniającym się pewnymi rozwiązaniami melodycznymi, harmonicznymi, rytmicznymi i kolorystycznymi przy jednoczesnym pozostaniu w quasi tonalnej materii, zwanej powszechnie w dzisiejszych czasach neotonalną. Każda antyfona posiada swoje własne cechy stylistyczne, jednakże w całości można doszukać się licznych podobieństw, przewijających się przez poszczególne utwory wątków przewodnich i cech wspólnych typowych dla całego cyklu, np.: ulegające wyciszeniu, wygaśnięciu lub zawieszeniu zakończenia, odznaczająca się przeplataniem głównych wątków odcinkowość, charakterystyczne motywy (np. skok kwinty lub seksty w górę), przypominanie w zakończeniu początkowego tematu, burdonowe kwinty w głosach męskich, trójfazowa ewolucja motywiczna, polegająca na realizowaniu linii melodycznej zawsze w trzech fazach rozwojowych, z których druga jest powtórzeniem pierwszej, a trzecia jej rozwinięciem. W Kościele Katolickim antyfony „O” śpiewa się w ostatnim tygodniu Adwentu: „W miarę zbliżania się Bożego Narodzenia, Kościół święty z coraz to gorętszym pragnieniem oczekuje na przyjście Zbawiciela. Począwszy od 17 grudnia śpiewa przy Magnificat nieszpornym Wielkie Antyfony zwane również Antyfonami O, od litery zaczynającej każdą z nich. Są one płomiennym wołaniem do Mesjasza, a zarazem przedziwnie określają Jego właściwości i chwalebne Imiona." (Mszał Rzymski, 1956). Treść omawianych antyfon stanowią żarliwe zawołania do Mesjasza, zawierające element wysławiający Boga pod jego wieloma imionami, a także wyrażają oczekiwanie i tęsknotę za Mesjaszem.