Con Spirito

The six cello sonatas published as Op. 24 in 1783, were composed in the galant style. The bass part was clearly intended for a second cello. In our edition we have provided a simple piano accompaniment to replace the string bass, so that the works can be performed as concert pieces. The Violoncello I part in the piano score follows the principles of urtext editions (we tacitly corrected the very few errors of the sources). The two string parts are contained in the performing score, which includes fingering and ornamentation.

Lista utworów:
Sonata Allegro op. 24 nr 1 (Hook James)
Sonata Allegro moderato op. 24 nr 2 (Hook James)
Sonata Allegro con spirito op. 24 nr 3 (Hook James)
Sonata Allegro con spirito op. 24 nr 4 (Hook James)
Sonata Allegro moderato op. 24 nr 5 (Hook James)
Sonata Allegro con spirito op. 24 nr 6 (Hook James)

Lista utworów:
Spanish Dance No. 1 Allegro brioso op. 12 nr 1 (Moszkowski Maurycy)
Spanish Dance No. 2 Moderato op. 12 nr 2 (Moszkowski Maurycy)
Spanish Dance No. 3 Con moto op. 12 nr 3 (Moszkowski Maurycy)
Spanish Dance No. 4 Allegro comodo op. 12 nr 4 (Moszkowski Maurycy)
Spanish Dance No. 5 Bolero. Con spirito op. 12 nr 5 (Moszkowski Maurycy)

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Charles - Auguste de Bériot (ur. 20. 02. 1802. w Louvain, zm. 08. 04. 1870 w Brukseli) to belgijski skrzypek i kompozytor. Był głównie samoukiem. Dał początki nowoczesnej francusko - belgijskiej szkole gry skrzypcowej. Jego uczniem był m. in. H. Vieuxtemps. Trzon twórczości Bériota stanowią wirtuozowskie utwory skrzypcowe. Niniejsza publikacja zawiera 3 Duety z op. 57 na duet skrzypcowy.

Jan Koetsier urodził się w 1911 roku w Amsterdamie. Studia na wydziale kompozycji ukończył w Berlinie, natomiast studia dyrygentury - w Amsterdamie. Od 1950 roku grał w Orkiestrze Symfonicznej Bawarskiego Radia. Obecnie Koetsier zajmuje się przede wszystkim komponowaniem utworów w głównej mierze na instrumenty dęte. Niniejsza publikacja zawiera "Sonatę Praeclassica" z op. 142 w opracowaniu na orkiestrę dętą blaszaną. Utwór posiada budowę trzyczęściową: I - Toccata (Allegro moderato), II - Ciaconna (Andante sostenuto), III - Fuga (Allegro con spirito).

Publikacja zawiera sześć Symfonii Wolfganga Amadeusza Mozarta (1756 - 1791) zaaranżowanych na fortepian solo. Wśród nich znajdziesz m. in. Symfonię D-dur "Haffnerowską" KV 185 skomponowaną w późniejszym okresie twórczości Mozarta (1782 r.). Dzieło powstało z serenady skomponowanej dla uczczenia rodzinnego święta zaprzyjaźnionej z Mozartem rodziny Haffnerów z Salzburga. Serenada składa się z następujących części: I - Allegro con spirito - posiada tylko jeden temat, który przeprowadzony jest dalej w kunsztownym opracowaniu kontrapunktycznym. Część II - Andante - ma charakter udramatyzowanej pieśni. Część III - Menuet - z "wiejskim" triem przypomina charakterem twórczość Haydna, podobnie jak Finał, w którym Mozart wysunął temat z jednej z arii napisanej w tym samym roku, co "Uprowadzenie z Seraju".
W publikacji zawarto także Symfonię C-dur "Linzka" KV 425, która została ukończona 3 XI 1783 roku. Charakterem podobna jest do symfonii Haydna. Rozpoczyna się wolną częścią (Adagio), posiada wiele zwrotów harmonicznych i rytmicznych, ale niemało tu także mozartowskich śpiewnych melodii, instrumentacji, zaskakujących modulacji i chromatyzacji.

Friedrich Kuhlau (1786 – 1832) to niemiecki kompozytor tworzący na przełomie klasycyzmu i romantyzmu. Ogromny wpływ na jego twórczość wywarły dzieła Ludwika van Beethovena. Niniejsza publikacja zawiera trzy Sonatiny Kuhlau z opusu 55. Jest to opracowanie na dwa fortepiany. Partię drugiego fortepianu skomponował August Riedel (w katalogu jego dzieł - op. 18).

Johann Nepomuk Hummel (1778 - 1837) to austriacki artysta pochodzenia słowackiego, kompozytor i wirtuoz fortepianu. Kompozycji uczył się m. in. u Mozarta, Albrechtsbergera, Salieriego oraz Haydna. W latach 1804 - 1811 Hummel był nadwornym kompozytorem księcia Esterházy'ego. Styl jego muzyki kształtował się na przełomie klasycyzmu i romantyzmu, cechuje się on więc zarówno klasyczną prostotą jak i romantyczną wirtuozerią. "Koncert E-dur na trąbkę i orkiestrę" pochodzi z wczesnego okresu twórczości kompozytora. Został on napisany i wykonany po raz pierwszy w 1803 roku. Koncert posiada klasyczną, trzyczęściową budowę: cz. I - Allegro con spirito, cz. II - Andante, cz. III - Rondo (Allegro). Prezentowane wydanie jest opracowaniem koncertu na trąbkę w stroju E lub C (dwa osobno wydane głosy) oraz fortepian. Ambitus został podany dla trąbki C.