Aria in F Major

Temat z wariacjami F -dur op. 19 nr 6 wchodzi w skład 6 utworów op. 19 ("Jesienne marzenia","Humorystyczne scherzo", "Kartka z albumu","Nokturn"," Capriccio" i wymienione "Wariacje", które zostały skomponowane przed powstaniem kapitalnego I Koncertu fortepianowego b-moll op. 23. Zwięzły własny temat autora ulega licznym przemianom, w których wykorzystane zostały różnorodne formy faktury fortepianowej w sposób właściwy stylowi romantycznemu. Skala nastrojów i problemów wykonawczych tworzą całość, która stanowi poważniejszą pozycję w repertuarze pedagogicznym, prowadząca do opanowania większych form i nabycia swobody pianistycznej.

Lista utworów:
Gamy i pasaże (Drzewiecki Zbigniew, Ekier Jan, Hoffman Jan, Riege)

Georg Joseph Vogler (1749-1814), to jedna z ciekawych postaci w historii muzyki, lecz dziś juz całkiem zapomniany. Za jego życia był znany i popularny we Włoszech, Austrii, Niemczech i Europie północnej. Był kompozytorem, pedagogiem, założycielem licznych szkół muzycznych, autor poważnych prac teoretycznych, wirtuoz organowy. Do grona jego uczniów zaliczali się m.in. Weber i Meyerbeer. Najcenniejsze utwory Voglera to muzyka kameralna, utwory fortepianowe (sonaty, koncerty) i kompozycje kościelne ( psalmy, motety, msze itp.). Prezentowany Koncert przeznaczony jest w oryginale na fortepian (klawesyn) i zespół smyczkowy. W publikacji znajduje się transkrypcja koncertu na dwa fortepiany.

Koncert G-dur Vivaldiego na skrzypce, orkiestrę smyczkową i basso continuo należy do ważniejszych kompozycji. Niniejsza publikacja zawiera wyciąg fortepianowy i opracowana jest w uproszczonej wersji.

Prezentowane, trzecie już, polskie wydanie "Koncertu D-dur nr 1" Karela Stamica różni się w sposób zasadniczy od poprzednich wydań PWM, jak też od wszystkich innych istniejących do tej pory. Po raz pierwszy bowiem od dwustu lat zaistniała możliwość konfrontacji "Koncertu" z autografem jego głosów, odkrytym niedawno w Narodowym Muzeum w Pradze przez niemieckiego muzykologa i altowiolistę p. Waltera Lebermanna.

Utwory na róg powstawały w latach najintensywniejszego tworzenia przez Mozarta koncertów instrumentalnych. Niniejsze wydanie zawiera Koncert Es-dur na róg F i orkiestrę (wyciąg fortepianowy). W części I koncertu wykonawca ma do wyboru dwie wersje: jedną, oznaczoną literą A (wkładka), według wydań André i Simrocka, oraz drugą, oznaczoną literą B, według wydania Breitkopfa i Härtla. W części II i III tekst jest zgodny z dłuższymi wariantami według Breitkopfa i Härtla.

Sonata A-dur op. 1 nr 1 pochodzi ze zbioru 12 sonat na skrzypce i klawesyn, wydanego w 1716 r. w Londynie. Punktem centralnym utworu jest dwutematowa, pięciogłosowa fuga, w której oba instrumenty potraktowane są równorzędnie, a tematy (pierwszy - ukazany już na samym początku utworu w partii akompaniamentu) kunsztownie się splatają ze sobą. Całość sonaty charakteryzuje się zwartością formy, potoczystością narracji muzycznej oraz dużym ładunkiem ekspresji. Od wykonawcy utwór wymaga dużej ruchliwości obu rąk, umiejętności gry polifonicznej, a także wyczucia tempa rubato.

Publikacja zawiera Menuet A-dur op. 13 nr 5 Luigi Boccheriniego. Menuet A-dur, pełen salonowego wdzięku i uroczej rokokowej kokieterii, przetrwał do naszych czasów jako doskonały wyraz kultury salonowej swojej epoki. W niniejszym wydaniu dzieło opracowane zostało przez Joannę Krakowską i Lilianę Zganiacz na flet poprzeczny z fortepianem. Tempo: Moderato.

Publikacja zawiera Menuet A-dur op. 13 nr 5 Luigi Boccheriniego. Menuet A-dur, pełen salonowego wdzięku i uroczej rokokowej kokieterii, przetrwał do naszych czasów jako doskonały wyraz kultury salonowej swojej epoki. W niniejszym wydaniu dzieło opracowane zostało przez Irenę Warmińską na fortepian solo. Tempo: Moderato.

Publikacja zawiera Menuet A-dur włoskiego wiolonczelisty i kompozytora epoki klasycyzmu - Luigiego Boccheriniego. Utwór ten zdobył sobie miano najpopularniejszego dzieła, wykorzystany został również jako muzyka filmowa. W niniejszym wydaniu Menuet zaaranżowany jest na skrzypce z fortepianem. Tempo Moderato.

Lista utworów:
Sonata "Księżycowa" op. 27 nr 2 (Beethoven L. van)

Z wielkiej spuścizny Boccheriniego zaledwie kilkanaście kompozycji zachowało żywotność: parę sonat i koncertów wiolonczelowych, kilka kwartetów smyczkowych i kilka menuetów, z których prawdziwie zasłużoną sławą cieszy się Menuet A-dur. Menuet A-dur, pełen salonowego wdzięku i uroczej rokokowej kokieterii, przetrwał do naszych czasów jako doskonały wyraz kultury salonowej swojej epoki. Zgrabnie rozmieszczone przednutki i obiegniki, pełne gracji synkopowe przesunięcia akcentów i dziś jeszcze sugerują atmosferę balowej sali, lśniących jedwabi i delikatnych koronek, jakimi przystrojone były owe pary, które ongiś tańczyły w rytm menueta.

Publikacja zawiera Menuet A-dur włoskiego wiolonczelisty i kompozytora epoki klasycyzmu - Luigiego Boccherini. Utwór ten zdobył sobie miano najpopularniejszego dzieła, wykorzystany został również jako muzyka filmowa. W niniejszym wydaniu Menuet zaaranżowany jest na wiolonczelę z fortepianem. Tempo Moderato.

Prezentowane wydanie Instytutu Fryderyka Chopina zawiera cztery łatwe Preludia: e-moll, h-moll, A-dur, c-moll z op. 28. Pochodzą one z cyklu 24 Preludiów op. 28. Preludium A-dur należy do grupy określanej mianem utworów idyllicznych - wyróżnia je monofakturalność i monotematyczność. Dynamika bliższa jest piano niż forte, pogodny wyraz, tempa umiarkowane, tryb durowy. Preludia e-moll i h-moll zostały zaliczone do grupy utworów elegijnych - także monofakturalne i monotematyczne. Operują one kontrastem monofonicznego tła harmonicznego i schromatyzowanej, krańcowo ekspresywnej melodyki. Preludium c-moll należy już do grupy utworów marszowo - hymnicznych. Charakter jest poważny i wzniosły. Charakterystyczne jest tu wolne tempo, skontrastowana dynamika, rytm podobny do marsza żałobnego, oraz melodyka hymniczna.

Publikacja zawiera Koncert C-dur op. 4 nr 4 na wiolonczelę z fortepianem Lucjana Jelicza - polskiego kompozytora i pedagoga. Utwór składa się z trzech następujących części:
I - Alla marcia;
II - Andante cantabile;
III - Rondo (Moderato allegretto).

Fernando Sor (1778-1839) - jeden z najpopularniejszych kompozytorów gitarowych XIX wieku. Urodził się w Barcelonie, a podstawowe lekcje w zakresie śpiewu, gitary, organów i kompozycji przyjmował w klasztorze Montserrat w Catalonii. Mając 17 lat napisał swoją pierwszą operę "Telemaco en la Isla de Calipso", która została wykonana w Barcelonie. Sor skomponował łącznie 63 utwory gitarowe. Sonata op. 15 nr 2 jest dziełem zawierającym w sobie elegancję, oraz delikatność.
Utwór przeznaczony dla średniozaawansowanych gitarzystów.