Zeszyt drugi zbioru Sonat fortepianowych Ludwika van Beethovena, jednego z najwybitniejszych kompozytorów wszechczasów. Zawiera 15 utworów, między innymi "Hammerklavier op. 106". W twórczości Beethovena wyróżnia się trzy okresy:
1. wczesny (klasyczny), w którym kompozytor bazował na osiągnięciach m. in. Mozarta i Bacha, jak również odkrywał nowe kierunki twórczości i stopniowo poszerzał ramy i ambicje swoich dzieł. W okresie tym powstało pierwszych dwadzieścia sonat fortepianowych, w tym słynna Patetyczna op. 13 i tzw. Księżycowa op. 27 nr 2.
2. środkowy (heroiczny), związany jest z kryzysem osobistym kompozytora, wywołanym odkryciem postępującej i nieodwracalnej głuchoty. Charakterystyczne są dzieła dużych form ukazujące idee bohaterstwa i walki z chorobą. W okresie tym powstaje kolejne siedem sonat fortepianowych (m. in. Waldsteinowska op. 53 i Appassionata op. 57).
3. Ostatni (romantyczny), jest to okres, w którym dzieła charakteryzują się wielką głębią intelektualną, licznymi innowacjami formalnymi i silnie osobistym wyrazem. Beethoven skomponował w nim ostatnich pięć sonat fortepianowych, m. in. Hammerklavier op. 106.