op. 68 nr 41

Czwarty zeszyt etiud Justusa Johanna Friedricha Dotzauera (1783 - 1860) - niemieckiego kompozytora i wirtuoza wiolonczeli. Etiudy są zróżnicowane pod kątem zawartych w nich problemów technicznych. Zawierają zarówno problematykę gry dwudźwięków, jak i gry w różnych artykulacjach. Wiele z nich rozwija umiejętność gry przebiegów melodyczno - rytmicznych w bardzo szybkim tempie.

Publikacja "Bach-Studien" zawiera wybór fragmentów partii wiolonczeli z jedenastu różnych kantat Bacha (m. in z kantaty BWV 175 "Er rufet seinen Schafen mit Namen") oraz fragment z jego koncertu skrzypcowego E-dur BWV 1042. Głównym celem publikacji jest zapoznanie wiolonczelistów (zarówno muzyków profesjonalnych jak i amatorów) ze specyfiką stylu muzyki Bacha. Odnaleźć w niej można nie tylko partie wiolonczeli jako instrumentu akompaniującego, realizującego basso continuo, ale także partie solowe. Ponadto publikacja ta może stanowić przygotowanie do wykonywania "Suit na wiolonczelę solo" Bacha.

Max Reger (1873 - 1916) był niemieckim kompozytorem, dyrygentem, pianistą, organistą i nauczycielem. W swojej twórczości często powracał do form typowych dla muzyki barokowej. Przykładem tego są zawarte w niniejszej publikacji Suity skrzypcowe. Suita nr 1 G-dur to utwór 3 - częściowy: I - Preludium, II - Adagio, III - Fuga; Suita nr 2 d-moll składa się z części: I - Preludium, Gawot, Largo, Gigue; Suita nr 3 a-moll zawiera 3 części: Preludium, Scherzo, Andante con variazioni. Przy każdej części określono dokładnie tempo według wskaźnika metronomu.

Zbiór Etiud ćwiczebnych na wiolonczelę solo op. 38, skomponowanych przez Friedricha Grützmachera (1832 - 1903) - niemieckiego kompozytora i wiolonczelisty. W 1848 roku jego talent został zauważony przez sławnego wiolonczelistę - Ferdinanda Davida, który zaaranżował dla niego koncert. Od tego czasu Friedrich rozpoczął koncertowanie, głównie w Leipzig. Grał również z David String Quartet. Przed zapisem nutowym znajduje się wyjaśnienie nowoczesnych symboli muzycznych.

Trzeci zeszyt etiud Justusa Johanna Friedricha Dotzauera (1783 - 1860) - niemieckiego kompozytora i wirtuoza wiolonczeli. Etiudy są zróżnicowane pod kątem zawartych w nich problemów technicznych. Zawierają zarówno problematykę gry dwudźwięków, artykulacji staccato, jak i gry przebiegów melodyczno - rytmicznych w bardzo szybkim tempie.

Toshiro Mayuzumi (1929 - 1997) to kompozytor japoński. W swojej twórczości łączył zdobycze nowoczesnego warsztatu kompozytorskiego z tradycyjną muzyką i teatrem japońskim. "Bunraku" oznacza jeden z głównych gatunków tradycyjnego teatru japońskiego. Swój początek miał w XVIII wieku, będąc kontynuacją widowisk polegających na opowiadaniu historii wraz z pokazywaniem widzom stosownych ilustracji. W późniejszym czasie ilustracje zastąpiono lalkami, które w obecnych czasach przybrały rozmiary odpowiadające 1/3 rozmiarów ludzkich. Niniejszy utwór - "Bunraku" - został skomponowany na wiolonczelę solo i wymaga bardzo dobrego przygotowania technicznego. Kompozytor wykorzystuje tu takie walory techniczne, jak gra pizzicato, oraz liczne przednutki, czy glissanda.

Drugi zeszyt zawierający Etiudy ze zbioru 113 Etiud wiolonczelowych J. J. F. Dotzauera (1783 - 1860). W prezentowanej publikacji znajdują się Etiudy nr 35 - 62. Utwory te należą do podstawowego repertuaru wiolonczelistów.