Och Ela

The Cello Concerto in C major, Op. 26 (1788 - 89), number 104 in Rita benton's catalogue, met with great success during the composer's lifetime both with performers and publishers. In less than thirty years from the date of its composition nine editions appeared in the original version for cello and orchestra as well as several arranged for other instruments. Pleyel's Cello Concerto Op. 26 is one of two by that composer written in the key of C major. It displays all the features characteristic of the classical style, such as a threemovement structure with sonata form at the beginning, symmetrical phrase structures, a typical division of parts into those providing the melody and those accompanying as well as the orchestration requiring few instruments (2vn, 2vl, bassi, 2ob, 2 cr). In structure it resembles one of the concertos by Haydn in the same key. At the same time its charming subjects and interesting harmony contribute to its original beauty and undeniable artistic value.

Lista utworów:
Koncert wiolonczelowy C-dur op. 26 (Pleyel Ignace Joseph)

Lista utworów:
Phantasmagoria (Corigliano John)

The present edition is a version of the famous Adagio in G minor for strings and organ. An original composition prepared by Remo Giazotto and based on two thematic draftx and one figured bass by Tomaso Albinoni.

Lista utworów:
Adagio in Sol minore (Giazotto Remo)

Lista utworów:
Fantasia for cello and orchestra (reduction for cello and piano) (Menotti Gian-Carlo)

„Recitativo e preghiera” kompozycja Marka Stachowskiego powstała w 1999 r., poświęcona „Pamięci Żony” istnieje w dwóch wersjach: pierwotnej na wiolonczelę solo i fortepian oraz na wiolonczelę solo i orkiestrę smyczkową. Poniższe słowa kompozytora, zamieszczone w nocie programowej przy okazji wykonania utworu na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową podczas 12. Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich (2000), śmiało można odnieść także do wersji pierwotnej ze względu na wspólny materiał dźwiękowy, środki wyrazu czy charakter utworu. W obu wersjach partia wiolonczeli solo jest niezmieniona. "„Recitativo e preghiera” na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową skomponowane pod koniec ubiegłego roku jest utworem bardzo osobistym. Wewnętrzna potrzeba zadumy i refleksji nad sprawami ostatecznymi narzuciły prostotę zakomponowania utworu, co wyraziło się w maksymalnym ograniczeniu środków techniki kompozytorskiej, zwłaszcza w głównej modlitewnej części utworu poprzedzonej wstępem o charakterze recytatywnym”.

Lista utworów:
Sonatina D minor (Beethoven Ludwig van)

Lista utworów:
Sonata op. 36 (Edward Grieg)

Writing to his friend Gottfred Matthison-Hansen, on 12 December 1866, Grieg mentioned two pieces for cello and piano that he recently composed in Bergen. In all probability one of the two pieces was the present intermezzo. The brevity of the Intermezzo and its heading in the autograph manuscript suggests that it was meant to form part of a larger cycle of pieces. Apart from Sonata in a-minor op.36, however, Grieg is not known to have producedany further works for this combination of instruments.

Lista utworów:
Intermezzo (Edward Grieg)

Kolekcja aż 32 kolęd i utworów świątecznych w prezentowanym wydaniu zaaranżowanych na trąbkę B, wiolonczelę i fortepian lub organy bez pedału. Wśród tytułów znajdziesz m. in.: "Good King Wenceslas", "In dulci jubilo", "We Wish You a Merry Christmas", "We Three Kings", "While Shepherds Watched Their Flocks" i wiele innych.

Pierwsza część kolekcji muzyki sakralnej. Znajdziesz tu pięć utworów takich kompozytorów, jak Conrad Kocher, Hans L. Hassler, Lowell Mason, Ignaz Franz i Scott Richards. W obecnym wydaniu utwory zostały zaaranżowane przez Hardy'ego Schneidersa na wiolonczelę i fortepian (lub organy bez pedału).

Trio g-moll op. 8 na fortepian, skrzypce i wiolonczelę jest najwcześniejszym utworem kameralnym Chopina. Rozpoczęte wiosną 1828 r. powstawało powoli, ostateczny kształt otrzymując pod koniec 1829 r., choć jeszcze pół roku później, Chopin w liście do Woyciechowskiego snuł refleksję nad wymianą skrzypiec na silniej brzmiącą altówkę. Zmiany tej jednak nie wprowadził. Był to okres poznawania warsztatu i możliwości poszczególnych instrumentów, praca nad utworami solowymi z orkiestrą. W Trio g-moll Chopin odchodzi od wirtuozerii brillante, formułuje myśli muzyczne w sposób zwięzły i precyzyjny, opierając się na beethovenowskim układzie części: Allegro, Scherzo, Adagio, Rondo, z polskim akcentem w finale (stylizacja krakowiaka). Trio g-moll należy - obok triów Schuberta, Schumanna i Mendelssohna - do najwybitniejszych dzieł tego gatunku w epoce romantyzmu.

Morton Feldman (1926 - 1987) to amerykański kompozytor pochodzenia żydowskiego. Jego muzyka jest bardzo subtelna, wiele utworów utrzymanych jest bowiem w dynamice pianissimo, często niemal na progu słyszalności. We wczesnej twórczości artysta wykorzystywał elementy aleatoryzmu (włączenie do dzieł działań losowych, przypadkowych), późniejsze jego kompozycje posiadają kompletne partytury. "Durations II" to aleatoryczny utwór na wiolonczelę i fortepian. Nie posiada on żadnego metrum, ani wartości rytmicznych (zanotowane są same wysokości dźwięków). Feldman wskazuje, by jedynie pierwszy dźwięk w utworze był zagrany symultanicznie. Długość czasu trwania poszczególnych dźwięków umieszczonych w partyturze zależy wyłącznie od poszczególnych wykonawców. Kompozycja ma być wykonywana bardzo cicho, a dźwięki powinny być wydobywane z instrumentów jak najdelikatniej.

Antoni Wincenty Rutkowski (ur. 1859, zm. 1886) to wybitny polski kompozytor, pianista i pedagog. W całokształcie jego dorobku twórczego da się wyróżnić dwa nurty. Pierwszy nurt reprezentują jego wczesne utwory nie odbiegające wiele od ówczesnej polskiej konwencji kompozytorskiej, choć nie pozbawionej niejednokrotnie ciekawszych elementów głównie w harmonii. Drugi - to kompozycje o dążnościach eksperymentatorskich o dość odważnych - jak na owe czasy i stosunki panujące w ówczesnej Polsce - próbach unowocześnienia swego języka muzycznego dochodzącego niekiedy do nowatorstwa Wagnera. Nurt ten cechują śmiałe zestawienia tonalne, operowanie następstwami akordów dysonansowych, zaś melodyka typu ornamentalno - figuracyjnego przestaje być pierwszoplanowym elementem muzycznym na korzyść współbrzmień harmonicznych.
Autograf, zawartego w niniejszej publikacji, Tria g-moll na skrzypce, wiolonczelę i fortepian znajduje się w bibliotece Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Trio g-moll składa się z trzech części. Pierwsza z nich jest utrzymana w formie sonatowej, druga ma formę da capo o schemacie ABA, a trzecia jest rondem. Średni czas trwania utworu: 27'30''.