Magazyn mód

Bohuslav Martinů (1890 - 1959) to wybitny czeski kompozytor muzyki poważnej. W jego twórczości odnaleźć można wpływy muzyki impresjonistycznej, poprzez neoklasyczną, a także muzykę inspirowaną jazzem. Dopiero w późnej twórczości wyodrębnił się jego indywidualny styl kompozytorski. Niniejsza publikacja zawiera Sonatę nr 1 na wiolonczelę z fortepianem. Utwór posiada klasyczną budowę trzyczęściową:
1. Poco allegro
2. Lento
3. Allegro con brio

Lista utworów:
Allegro inquieto (Bolcom William)
Adagio semplice (Bolcom William)
Allegro assai (Bolcom William)

„Recitativo e preghiera” kompozycja Marka Stachowskiego powstała w 1999 r., poświęcona „Pamięci Żony” istnieje w dwóch wersjach: pierwotnej na wiolonczelę solo i fortepian oraz na wiolonczelę solo i orkiestrę smyczkową. Poniższe słowa kompozytora, zamieszczone w nocie programowej przy okazji wykonania utworu na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową podczas 12. Dni Muzyki Kompozytorów Krakowskich (2000), śmiało można odnieść także do wersji pierwotnej ze względu na wspólny materiał dźwiękowy, środki wyrazu czy charakter utworu. W obu wersjach partia wiolonczeli solo jest niezmieniona. "„Recitativo e preghiera” na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową skomponowane pod koniec ubiegłego roku jest utworem bardzo osobistym. Wewnętrzna potrzeba zadumy i refleksji nad sprawami ostatecznymi narzuciły prostotę zakomponowania utworu, co wyraziło się w maksymalnym ograniczeniu środków techniki kompozytorskiej, zwłaszcza w głównej modlitewnej części utworu poprzedzonej wstępem o charakterze recytatywnym”.

Claude Debussy (1862 - 1918) był twórcą nowego stylu muzycznego, określonego zapożyczonym z dziedziny malarstwa, choć w istocie wywodzącym się raczej z estetyki poezji symbolistów, mianem impresjonizmu. Podłożem twórczości Debussy'ego było przeciwstawianie się późnemu romantyzmowi, a w szczególności estetyce Wagnerowskiej. Melodyka przybiera u Debussy'ego formę krótkich motywów, traci swój walor zasadniczy na rzecz harmonii. Na główny plan wysuwa się kolorystyka dźwiękowa. Prezentowana Sonata d-moll na wiolonczelę i fortepian jest to utwór wykazujący zasadnicze walory muzyki impresjonistycznej. W przypadku wiolonczeli kompozytor stosuje tu liczne pizzicato, vibrato, staccato i triole. Sonata składa się z części: I - Lent Sostenuto e molto risoluto; II - Serenada, Moderement anime; III - Finał, Anime.

Lista utworów:
Sonate für Violoncello und Klavier (Denissow Edison)

Sonatina na wiolonczelę i fortepian Haralda Genzmera (1909 - 2007), niemieckiego kompozytora i pedagoga. Genzmer w swojej twórczości łączy muzykę neoromantyzmu z muzyką współczesną, posługując się przy tym zaskakującą harmoniką. Utwór posiada budowę trzyczęściową: I - w tempie Allegro, II - w tempie Adagio, III - Rondo w tempie Allegro moderato.

Lista utworów:
Sonata in A minor for Violoncello and Piano op. 116 (Reger Max)

In the early part of the year 1754 Innozenz Danzi (c. 1730 - 1798) took up an appointment in the Mannheim orchestra - at almost the same time as Johann Anton Fils - as succesor to the solo cellist Carlo Perroni. Although Fils, who was about the same age as Danzi and who shared the same desk, was destined to enjoy only six years of artistic activity here before his tragic death, he neverless claimed tha interest of his contemporaries. On the other hand, there are no contemporary accounts at all of the work or compositions of Danzi. Schubart mentions only the fact that, together with the violinist Carl Joseph and Johann Baptist Toeschi, he was required to assist in chamber music with the Elector, who played the flute. The present concerto by Danzi certainly composed before 1760 is influenced in grat measure by Stamitz.

Lista utworów:
Concerto in G major for Violoncello and Orchestra (Danzi Franz)

Cello parts is on the lowest of the three staves. Dynamics, ways of playing, etc. are free and variable, can be experimented with. Passages of exceptional difficulty can be modified, but first consider possible solutions which may involve technically unorthodox procedures.

Lista utworów:
Stardust Pieces for Violoncello and Piano (Wolff Christian)

Antoni Wincenty Rutkowski (ur. 1859, zm. 1886) to wybitny polski kompozytor, pianista i pedagog. W całokształcie jego dorobku twórczego da się wyróżnić dwa nurty. Pierwszy nurt reprezentują jego wczesne utwory nie odbiegające wiele od ówczesnej polskiej konwencji kompozytorskiej, choć nie pozbawionej niejednokrotnie ciekawszych elementów głównie w harmonii. Drugi - to kompozycje o dążnościach eksperymentatorskich o dość odważnych - jak na owe czasy i stosunki panujące w ówczesnej Polsce - próbach unowocześnienia swego języka muzycznego dochodzącego niekiedy do nowatorstwa Wagnera. Nurt ten cechują śmiałe zestawienia tonalne, operowanie następstwami akordów dysonansowych, zaś melodyka typu ornamentalno - figuracyjnego przestaje być pierwszoplanowym elementem muzycznym na korzyść współbrzmień harmonicznych.
Autograf, zawartego w niniejszej publikacji, Tria g-moll na skrzypce, wiolonczelę i fortepian znajduje się w bibliotece Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Trio g-moll składa się z trzech części. Pierwsza z nich jest utrzymana w formie sonatowej, druga ma formę da capo o schemacie ABA, a trzecia jest rondem. Średni czas trwania utworu: 27'30''.