Małe etiudy

Podręcznik zawiera etiudy przeznaczone głównie do rozwijania techniki prawej ręki (detache, martele, legato, staccato, smyczki mieszne) oraz etiudy przeznaczone głównie do rozwijania techniki lewej ręki (biegłość i wzmocnienie palców, chromatyka, tryl, pozycje i łączenie pozycji, dwudźwięki).

Cenna publikacja przeznaczona do wykorzystania w szkołach muzycznych I i II stopnia. Edycja zawiera 72 etiudy, których podstawowym celem jest nabycie umiejętności płynnego zmieniania pozycji oraz poruszania się w wyższych partiach instrumentu. Część kompozycji zostało przeznaczonych do wykonania przez duet skrzypiec.

Lista utworów:
Skrzypcowe ABC - szkoła gry na skrzypcach cz. 1 i 2 (Cofalik Antoni)

Spis treści:

Publikacja ta przeznaczona jest dla uczniów szkół muzycznych, ognisk muzycznych i wszelkiego rodzaju placówek artystycznych. Etiudy Wohlfahrta Franza ułożone są progresywnie - od najniższego stopnia trudności do wyższych stopni. Utwory te są niezbędne w wyrabianiu sprawności ręki i swobody poruszania się jej po calej chwytni. Niniejszy zbiorek uzupełni stosowany materiał dydaktyczny z niewątpliwą dla uczniów korzyścią.

Rodolphe Kreutzer francuski skrzypek, kompozytor i pedagog żyjący w latach 1766 - 1831. Kreutzer był m.in.. nadwornym skrzypkiem Napoleona. W 1798 poznał w Wiedniu L.v.Beethovena, który w 1805 dedykował mu Sonatę A-dur op. 47, znaną odtąd pod nazwą "Sonaty Kreutzerowskiej". Do dzisiaj, z jego kompozycji, grane są między innymi prezentowane tu etiudy, które posiadają duże walory pedagogiczne.

Publikacja zalecana do użytku Szkół Muzycznych I stopnia.

Etiudy przygotowawcze do etiud R.Kreutzer'a i P.Rode'a. Pozwolą wyćwiczyć biegłość lewej ręki.

Publikacja ,,Elementarne i progresywnie ułożone etiudy na skrzypce, op. 20" jest doskonalym materiałem w doskonaleniu swoich umiejętności warsztatowych. 36 etiud Wohlfahrta Franza ułożone są progresywnie. Zbiór etiud powstał z myślą o wprowadzeniu grającego w problematykę wykonawczą utworów koncertowych, a wcześniejsze poznanie i opanowanie zawartego w nim materiału powinno przyczynić się do znacznego usprawnienia pracy nad trudniejszymi utworami koncertowymi. Niniejszy zbiorek uzupełni stosowany materiał dydaktyczny z niewątpliwą dla uczniów korzyścią.

Hans Sitt żył w latach 1850 - 1922. Już w dzieciństwie przejawiał talent muzyczny. Ukończył konserwatorium muzyczne w Pradze, a już w wieku 17 lat został koncertmistrzem w orkiestrze Opery Wrocławskiej. Najbardziej, Sitt znany był jednak jako nauczyciel. Był między innymi profesorem skrzypiec w konserwatorium w Lipsku. Uczniowie Sitta byli później poszukiwani przez największe światowe orkiestry. Jego prace pedagogiczne (jak choćby prezentowane tu Etiudy w pierwszej pozycji op. 32) są wykorzystywane do dziś w procesie edukacji młodych skrzypków.

Zbiór 32 Etiud skrzypcowych skomponowanych przez Hansa Sitta. Dzięki nim udoskonalisz swoją grę na instrumencie i ulepszysz sprawność techniczną.

Rode Pierre Jacques Joseph (1774-1830), skrzypek i kompozytor francuski. Uznawany jest za jednego z głównych przedstawicieli francuskiej szkoły skrzypcowej. Jego 24 kaprysy-etiudy należą do żelaznego repertuaru skrzypcowego.

Prezentowana publikacja zawiera popularne Etiudy skrzypcowe op. 20 (etiudy 25 - 36) ze zbioru 36 Etiud Heinricha Ernsta Kaysera. Utwory te są ułożone progresywnie i powstały z myślą o wprowadzeniu grającego w problematykę wykonawczą utworów koncertowych. Należą do jednej z najważniejszych grup utworów ćwiczebnych dla uczniów.

As was characteristic of many nineteenth - century composers, Henryk Wieniawski's career as a composer was intertwined with his career as a performing artist. He achieved success in both domains, but was perceived above all as a virtuoso violonist: firstly as a Wunderkind, and later as a fascinating soloist and chamber musician appearing in many parts of Europe.

Lista utworów:
I Koncert skrzypcowy fis-moll op. 14 (Wieniawski H.)
II Koncert skrzypcowy op. 22 (Wieniawski H.)
Polonez D-dur op. 4 (Wieniawski H.)
Polonez D-dur op. 4(2) (Wieniawski H.)
II Wielki polonez koncertowy op. 21 (Wieniawski H.)
II Wielki polonez koncertowy op. 21(2) (Wieniawski H.)
Legenda op. 17 (Wieniawski H.)
Legenda op. 17(2) (Wieniawski H.)
Etiudy - kaprysy na skrzypce solo op. 10(3) (Wieniawski H.)
Etiudy - kaprysy na skrzypce z towarzyszeniem 2-gich skrzypiec op. 18 (Wieniawski H.)
Fantazja na motywach z opery "Faust" Gounoda op. 20 (Wieniawski H.)
Fantazja na motywach z opery "Faust" Gounoda op. 20(2) (Wieniawski H.)
Le Carnaval russe op. 11 (Wieniawski H.)
Grand caprice fantastique op. 1 (Wieniawski H.)
Allegro de sonate op. 2(4) (Wieniawski H.)
Souvenir de Posen op. 3 (Wieniawski H.)
Adagio elegiague op. 5 (Wieniawski H.)
Souvenir de Moscou op. 6 (Wieniawski H.)
Souvenir de Moscou op. 6(2) (Wieniawski H.)
Capriccio - Valse op. 7 (Wieniawski H.)
Grand duo polonais op. 8(5) (Wieniawski H.)
Romance sans paroles et Rondo elegant op. 9 (Wieniawski H.)
Dwa Mazurki salonowe op. 12 nr 1, 2 (Wieniawski H.)
Wariacje na temat własny op. 15 (Wieniawski H.)
Scherzo - Tarantella op. 16 (Wieniawski H.)
Dwa mazurki charakterystyczne op. 19 nr 1, 2 (Wieniawski H.)
Gigue op. 23 (Wieniawski H.)
Fabtaisie orientale op. 24 (Wieniawski H.)
Kujawiak (Wieniawski H.)
Reverie na altówkę i fortepian (Wieniawski H.)
Rozumiem, pieśń do słów Dionizego Minasowicza na głos i fort. (Wieniawski H.)
Romans Antoniego Rubinsteina pt. "Noc" (Wieniawski H.)

Zbiór Ulubione etiudy przeznaczony jest dla uczniów szkoły I stopnia (z niektórych etiud można także korzystać w szkole II stopnia). Powziąłem zamysł, by zebrać w jednym zeszycie najbardziej wartościowe etiudy różnych autorów, reprezentantów znanych szkół skrzypcowych francuskiej, niemieckiej, włoskiej i czeskiej. W układzie etiud zastosowałem zasadę stopniowania trudności. Początkowe są utworami prostymi, w pierwszej pozycji, w kolejnych narastają różnego rodzaju problemy i trudności adekwatnie do umiejętności technicznych ucznia. Istotne jest respektowanie zalecanych temp oczywiście nie od samego początku pracy nad daną etiudą. Dużą grupę stanowią etiudy jednoproblemowe, ukierunkowane na technikę bądź to lewej, bądź prawej ręki, często także na ich współdziałanie. Są też w zbiorze etiudy popisowe, egzaminacyjne, stawiające dodatkowo określone wymagania muzyczne. Bogaty jest zestaw etiud dwudźwiękowych. Ich brak był do tej pory dotkliwie odczuwany przez nauczycieli.
O wyborze poszczególnych etiud, obok wartości technicznej, decydowały względy estetyczno-psychologiczne: starałem się wybrać do zbioru utwory melodyjne, wpadające w ucho, a co za tym idzie, chętnie ćwiczone przez uczniów. Specjalną grupę stanowią etiudy atonalne; ich zadaniem jest zaznajomienie naszych podopiecznych z problemami muzyki współczesnej oraz przygotowanie do ich wykonywania.

42 Etiudy Rudolfa Kreutzera są dla skrzypków swego rodzaju elementarzem, który każdy uczący się gry na skrzypcach powinien w określonym czasie poznać, i bez którego trudno wyobrazić sobie budowanie prawidłowej techniki. Opracowanie Etiud Kreutzera idzie w kierunku (sugerowanym przez pedagogów-pragmatyków), wprowadzania w najdłuższych etiudach niewielkich skrótów (w pojęciu ucznia etiuda krótsza jest łatwiejsza, a już na pewno prostsza do opanowania pamięciowego). Publikacja dla uczniów szkół muzycznych przełomu I i II stopnia.