Etiudy op. 36

Lista utworów:
Andante (Vieuxtemps Henri)
Moderato (Vieuxtemps Henri)
Prelude ( Andante ) (Vieuxtemps Henri)
Tempo di minuetto (Vieuxtemps Henri)
Andante (Vieuxtemps Henri)
Introduction ( Adagio cantabile ) (Vieuxtemps Henri)
Fuge ( Moderato assai ) (Vieuxtemps Henri)

Rodolphe Kreutzer francuski skrzypek, kompozytor i pedagog żyjący w latach 1766 - 1831. Kreutzer był m.in.. nadwornym skrzypkiem Napoleona. W 1798 poznał w Wiedniu L.v.Beethovena, który w 1805 dedykował mu Sonatę A-dur op. 47, znaną odtąd pod nazwą "Sonaty Kreutzerowskiej". Do dzisiaj, z jego kompozycji, grane są między innymi prezentowane tu etiudy, które posiadają duże walory pedagogiczne.

Publikacja zalecana do użytku Szkół Muzycznych I stopnia.

Publikacja ,,Elementarne i progresywnie ułożone etiudy na skrzypce, op. 20" jest doskonalym materiałem w doskonaleniu swoich umiejętności warsztatowych. 36 etiud Wohlfahrta Franza ułożone są progresywnie. Zbiór etiud powstał z myślą o wprowadzeniu grającego w problematykę wykonawczą utworów koncertowych, a wcześniejsze poznanie i opanowanie zawartego w nim materiału powinno przyczynić się do znacznego usprawnienia pracy nad trudniejszymi utworami koncertowymi. Niniejszy zbiorek uzupełni stosowany materiał dydaktyczny z niewątpliwą dla uczniów korzyścią.

Zbiór 32 Etiud skrzypcowych skomponowanych przez Hansa Sitta. Dzięki nim udoskonalisz swoją grę na instrumencie i ulepszysz sprawność techniczną.

Prezentowana publikacja zawiera popularne Etiudy skrzypcowe op. 20 (etiudy 25 - 36) ze zbioru 36 Etiud Heinricha Ernsta Kaysera. Utwory te są ułożone progresywnie i powstały z myślą o wprowadzeniu grającego w problematykę wykonawczą utworów koncertowych. Należą do jednej z najważniejszych grup utworów ćwiczebnych dla uczniów.

Zbiór Ulubione etiudy przeznaczony jest dla uczniów szkoły I stopnia (z niektórych etiud można także korzystać w szkole II stopnia). Powziąłem zamysł, by zebrać w jednym zeszycie najbardziej wartościowe etiudy różnych autorów, reprezentantów znanych szkół skrzypcowych francuskiej, niemieckiej, włoskiej i czeskiej. W układzie etiud zastosowałem zasadę stopniowania trudności. Początkowe są utworami prostymi, w pierwszej pozycji, w kolejnych narastają różnego rodzaju problemy i trudności adekwatnie do umiejętności technicznych ucznia. Istotne jest respektowanie zalecanych temp oczywiście nie od samego początku pracy nad daną etiudą. Dużą grupę stanowią etiudy jednoproblemowe, ukierunkowane na technikę bądź to lewej, bądź prawej ręki, często także na ich współdziałanie. Są też w zbiorze etiudy popisowe, egzaminacyjne, stawiające dodatkowo określone wymagania muzyczne. Bogaty jest zestaw etiud dwudźwiękowych. Ich brak był do tej pory dotkliwie odczuwany przez nauczycieli.
O wyborze poszczególnych etiud, obok wartości technicznej, decydowały względy estetyczno-psychologiczne: starałem się wybrać do zbioru utwory melodyjne, wpadające w ucho, a co za tym idzie, chętnie ćwiczone przez uczniów. Specjalną grupę stanowią etiudy atonalne; ich zadaniem jest zaznajomienie naszych podopiecznych z problemami muzyki współczesnej oraz przygotowanie do ich wykonywania.

42 Etiudy Rudolfa Kreutzera są dla skrzypków swego rodzaju elementarzem, który każdy uczący się gry na skrzypcach powinien w określonym czasie poznać, i bez którego trudno wyobrazić sobie budowanie prawidłowej techniki. Opracowanie Etiud Kreutzera idzie w kierunku (sugerowanym przez pedagogów-pragmatyków), wprowadzania w najdłuższych etiudach niewielkich skrótów (w pojęciu ucznia etiuda krótsza jest łatwiejsza, a już na pewno prostsza do opanowania pamięciowego). Publikacja dla uczniów szkół muzycznych przełomu I i II stopnia.