Klavier

Trzy małe utworki op. 37, na skrzypce i fortepian Henryka Mikołaja Góreckiego, łatwe do wykonania. Pierwszy utwór oparty jest tylko na "pustych" strunach, kolejne wykorzystują dodatkowe dźwięki w pierwszej pozycji. Książeczka zawiera w sobie również kolorowe ilustracje, dzięki czemu praca z nią staje się przyjemniejsza.

Lista utworów:
Ave Maria (Bach J. S. - Gounod Ch.)

Ferruccio Busoni (1866 - 1924) to włoski kompozytor, dyrygent, pianista i pedagog. Większość swoich dzieł skomponował na fortepian. Jego "Bagatele" op. 28 na skrzypce i fortepian to krótkie, efektowne kompozycje oparte na tanecznych rytmach (m. in. pierwsza bagatela "Aus der Zopfzeit" to menuet, trzecia natomiast - "Wiener Tanzweise" to typowy walc). Partię skrzypiec charakteryzują częste, powtarzane repetycyjnie dźwięki oraz proste dwudźwięki. W drugiej bagateli kompozytor wykorzystuje także grę pizzicato.

Grażyna Bacwicz - wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka. Urodziła się w polsko-litewskiej rodzinie o tradycjach muzycznych, studiowała w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie pod kierunkiem Kazimierza Sikorskiego (kompozycja) i Józefa Jarzębskiego (skrzypce), a także Józefa Turczyńskiego (fortepian). Po błyskotliwej karierze wykonawczej w latach pięćdziesiątych XX wieku oddała się niemal całkowicie kompozycji. Przez wiele lat tworzyła w stylu neoklasycznym, potem przechodziła stopniowo ku muzyce bardziej ekspresyjnej. Przez różnorodną fakturę utworów, klarownośc i logikę wypowiedzi zdobyła trwałą pozycję w klasycznym repertuarze koncertowym.

This volume presents the Concertino "in Hungarian style" for violin and piano, Op. 21, in A minor by Oscar Rieding. The piece is ideal for learners trying to master the third position. Our edition allows you to work through the piece systematically and at different tempi with acompaniament.

Lista utworów:
Concertino "in Hungarian Style" op. 21

Louis Spohr (1784 - 1859) to niemiecki skrzypek, kompozytor i dyrygent. Z jego dwunastu koncertów skrzypcowych w dzisiejszym repertuarze utrzymuje się VIII Koncert skrzypcowy a-moll op. 47 skomponowany w 1816 roku. Spohr nazwał go "Koncertem w formie sceny wokalnej". Koncert składa się z następujących części:
I - Recytatyw (Allegro molto), w którym charakterystyczne jest przeplatanie się energicznego tematu orkiestry z patetycznymi deklamacjami solowych skrzypiec;
II - Aria - składa się z dwóch ogniw: lirycznego (w pięknej kantylenie skrzypiec rozwijającego się ariosa - Adagio) i z właściwej arii (Allegro), w której mocny temat główny łączy w sobie motywy recytatywu i ariosa.
W Finale instrumenty przyjmują już zdecydowaną postawę, ukazując swoje możliwości wirtuozowskie.
Niniejsze wydanie zawiera jedynie pierwszą część koncertu - Recytatyw (Gesangsszene) na skrzypce i wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

Kolekcja utworów skrzypcowych z akompaniamentem fortepianowym różnych kompozytorów, m. in.: Jeana Baptiste Lully'ego, Arcangello Corelli'ego, Georga Phillipa Telemanna, Georga Friedricha Haendla, Johanna Sebastiana Bacha, Leopolda Mozarta i wielu innych.

"Sérénade mélancolique" op. 26 Piotr Czajkowski ukończył w 1875 roku. Jest to krótki, efektowny utwór, który cechuje się typowo romantycznym emocjonalizmem. W oryginale kompozycja ta została skomponowana na skrzypce z orkiestrą. Niniejsze wydanie zawiera partię skrzypiec oraz wyciąg fortepianowy partii orkiestry.

Sonata nr 4 Karla Höllera na skrzypce i fortepian. Karl Höller (1907 - 1987) był niemieckim kompozytorem tworzącym w dwudziestym wieku, oraz pedagogiem.Studiował kompozycję, dyrygenturę, a także organy i wiolonczelę. W 1955 roku został członkiem berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego dorobku muzycznym odnaleźć można sonaty, sonatiny, utwory dla kwartetów smyczkowych, fugi i inne. Styl kompozytorski Höllera należy do późnego romantyzmu.

Henry Cowell (1897 - 1965) to amerykański muzykolog i kompozytor. Artysta ten kojarzony jest głównie jako nauczyciel słynnego Johna Cage'a. Był on także twórcą oraz popularyzatorem muzyki eksperymentalnej. W jego utworach odnaleźć można liczne klastery dźwiękowe i inne niekonwencjonalne sposoby gry na instrumentach (np. grę na strunach fortepianu). W swojej twórczości Cowell niejednokrotnie inspirował się muzyką etniczną, orientalną (m. in. dlatego, że jego matka pochodziła ze Środkowego Wschodu). Kompozycja "Hommage to Iran" jest właśnie odzwierciedleniem tych fascynacji kompozytora. Charakterystyczne orientalne zwroty melodyczno - rytmiczne są celowym zabiegiem stylistycznym. Utwór posiada cztery części:
I - Andante rubato
II - Interlude - Presto
III - Andante rubato
IV - Con spirito

Luigi Boccherini (1743 - 1805) to włoski kompozytor i wiolonczelista okresu klasycyzmu. W jego dorobku znajduje się około 600 utworów, w tym m. in. symfonie, koncerty wiolonczelowe, utwory kameralne, oratoria i kantaty. "Sonata B-dur" na skrzypce i fortepian (lub klawesyn) op. 5 nr 3 pochodzi ze zbioru "Sei sonate di cembalo e violino obbligato" wydanego w 1769 roku w Paryżu. Utwór ten posiada dwuczęściową budowę: cz. I - Moderato con espressione oraz cz. II - Allegro. Jest to kompozycja w typowej klasycznej stylistyce.

Karl Höller (1907 - 1987) to kompozytor niemiecki. Jest autorem muzyki orkiestrowej (skomponował m. in. dwie symfonie) oraz kameralnej (w tym m. in. siedem sonat skrzypcowych i sześć kwartetów smyczkowych). Jego "Sonata na skrzypce i fortepian" op. 4 powstała w 1929 roku. W 1968 roku natomiast kompozytor wydał drugie opracowanie tej kompozycji. Utwór utrzymany jest w rozszerzonej harmonii dur-moll. Posiada trzy części: cz. I - Allegro deciso, cz. II - Andantino notturno, cz. III - Allegro con brio. Partia skrzypiec pełna jest wirtuozowskich pasaży i innych efektownych pochodów melodyczno - rytmicznych. Kompozytor w pełni wykorzystuje możliwości skrzypiec posługując się typową dla tego instrumentu fakturą.

Instrumentacja: Vln-Pf

"Tańce węgierskie" Johannesa Brahmsa to 21 melodii opartych na węgierskich motywach ludowych. Jedynie tańce numer 11, 14 oraz 16 są całkowicie oryginalnymi utworami Brahmsa. Pierwotnie każdy z tańców skomponowany został na duet fortepianowy. Następnie Brahms zaaranżował je również na fortepian solo, po czym tańce numer 1, 3 i 10 opracował także na orkiestrę. Wszystkie pozostałe tańce zaaranżował na orkiestrę Antoni Dvorzak. Najbardziej znanym z tego zbioru jest "Taniec węgierski" numer 5 fis-moll (g-moll w wersji na orkiestrę). Niniejsza publikacja Brahmsa zawiera opracowanie tańców nr 1, 3 i nr 5 na skrzypce i fortepian.

Arcangelo Corelli (1658 - 1713) to włoski kompozytor i skrzypek - wirtuoz. Jest on autorem licznych concerti grossi oraz utworów na skrzypce. W swoich sonatach solowych na skrzypce Corelli wykorzystuje w pełni wszelkie możliwości techniczne tego instrumentu. Eksponuje w nich kantylenę oraz efektowne wirtuozostwo. Sonaty na skrzypce z op. 5 posiadają cztery części. W przedostatniej części Corelli odchodzi od schematu typowej barokowej sonaty kameralnej. Wprowadza bowiem bardzo rozbudowane Allegro. Niniejsza publikacja zawiera trzy sonaty z opusu 5 o numerach 3, 5 oraz 9, w opracowaniu na skrzypce i fortepian (w oryginale skrzypcom towarzyszy basso continuo).

Instrumentacja: Vln-Pf

Koncert d-moll Antonio Vivaldiego na skrzypce i fortepian, składa się z trzech części:
I - Allegro;
II - Largo;
III - Allegro

Serenada, jako XVIII - wieczna forma muzyczna, wykonywana była w dni świąteczne w czasie koncertów plenerowych (zazwyczaj w parku). Niniejsza publikacja zawiera "Serenadę D-dur" op. 41 na flet lub skrzypce i fortepian Ludwika van Beethovena (1770 - 1827). Składa się ona z kilku odcinków o różnych, kontrastujących tempach: Allegro (Entrata) - Tempo ordinario d'un Menuetto (z dwoma Triami) - Molto allegro - Andante con Variazioni (w formie tematu z trzema wariacjami) - Allegro, scherzando e vivace - Adagio - Allegro, vivace e disinvolto.

Trzy Fantazje op. 73 Roberta Schumanna (1810 - 1856) w oryginale zostały skomponowane na skrzypce i fortepian. Niniejsze wydanie zawiera opracowanie Fantazji na klarnet A lub B i fortepian. Schumann należy do najwybitniejszego przedstawiciela muzyki czysto romantycznej. Ceniono go przede wszystkim jako twórcę utworów fortepianowych i pieśni.

Charles - Auguste de Bériot (ur. 20. 02. 1802. w Louvain, zm. 08. 04. 1870 w Brukseli) to belgijski skrzypek i kompozytor. Był głównie samoukiem. Dał początki nowoczesnej francusko - belgijskiej szkole gry skrzypcowej. Jego uczniem był m. in. H. Vieuxtemps. Trzon twórczości Bériota stanowią wirtuozowskie utwory skrzypcowe. Niniejsza publikacja zawiera "Scene de Ballet" z op. 100 na skrzypce i fortepian.

Instrumentacja: Vln-Pf

Prezentowana Publikacja gromadzi w sobie jedenaście popularnych utworów, będących opracowaniami na skrzypce i fortepian dzieł wybitnych kompozytorów baroku, klasycyzmu i wczesnego romantyzmu. W zbiorze odnaleźć można m. in. "Sarabandę" z trzeciej Suity wiolonczelowej Bacha, "Largo" z opery "Xerxes" Haendla (a więc słynna aria "Ombra mai fu"), "Nocturne" Johna Fielda oraz "Menuett" z "Divertimenta D-dur" Mozarta.

Publikacja zawiera Sonatinę Antonina Dvoraka (1841 - 1904) na skrzypce i fortepian. Utwór składa się z czterech części:
I - Allegro risoluto;
II - Larghetto;
III - Scherzo, Molto vivace;
IV - Finale, Allegro.
Partię skrzypiec opalcował Ulfert Thiemann.

Giovanni Battista Viotti (1755 - 1824) to włoski wirtuoz skrzypiec i kompozytor, słynny przede wszystkim ze swoich dzieł na skrzypce. Jest autorem dwudziestu dziewięciu koncertów na ten ten instrument. Niniejsza publikacja zawiera Koncert nr 23 G-dur w obecnym wydaniu na skrzypce i fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry). Utwór posiada budowę 3 - częściową: Allegro - Andante - Allegro. Dołączona została także kadencje wg. Paula Klengela.

Felix Mendelssohn (1809 - 1847), pomimo krótkiego życia, wypracował sobie wiele osiągnięć twórczych. Talent "cudownego dziecka" i staranna edukacja sprawiły, że mając lat kilkanaście Mendelssohn był już wykształconym kompozytorem, pianistą i dyrygentem. Publikacja zawiera Sonatę F-dur na skrzypce i fortepian, którą kompozytor ukończył w 1838 roku w Berlinie. Jest to utwór 3 - częściowy: I - Allegro vivace, II - Adagio, III - Assai vivace. Kompozytor zawarł tu romantyczne walory zaczerpnięte z twórczości Schumanna, oraz elegancję i przejrzystość zaczerpniętą od Mozarta.

Publikacja jest trzecią częścią cyklu Sonat skrzypcowych Giuseppe Tartiniego (1692-1770), włoskiego kompozytora, skrzypka i teoretyka muzyki. Niniejsza część zawiera Sonatę z op. 2 nr 6 i Sonatę z op. 1 nr 6. Tartini stworzył szkołę skrzypcową w Padwie i wykształcił wielu artystów różnych narodowości, stąd jego przydomek "maestro delle nazioni". Skomponował ponad 170 sonat skrzypcowych, w których przeszedł od 4 - częściowej do 3 - częściowej budowy cyklu.

Aleksander Porfirjewicz Borodin żył w latach: 1833 - 1887. Znany pozostał głównie jako kompozytor, choć z zawodu był chemikiem. Należał do grupy kompozytorów rosyjskich "Potężna Gromadka". Prezentowany Nokturn pochodzi z Kwartetu Smyczkowego nr 2 D-dur. W prezentowanym wydaniu znajduje się transkrypcja utworu na skrzypce i fortepian.

Publikacja zawiera szósty Koncert skrzypcowy KV 268 Wolfganga Amadeusa Mozarta. W to, że został on faktycznie skomponowany przez Mozarta wątpi jednak wielu biografów i znawców jego muzyki. Dzieło to jest stosunkowo rzadko wykonywane. Pod względem trudności technicznych przewyższa pozostałe koncerty skrzypcowe Mozarta, muzycznie jednak ustępuje niektórym z nich. Utwór składa się z trzech części: I - Allegro moderato, II - Un poco adagio, III - Rondo. Niniejsze wydanie zawiera opracowanie na skrzypce i wyciąg fortepianowy partii orkiestry.