Opus 26

Spis treści:

Spis treści:

"W krainie muzyki" notatnik muzyczny pierwszy to publikacja, która jest zeszytem ćwiczeń uzupełniającym i utrwalającym wiadomości z podręcznika do audycji muzycznych „W krainie muzyki”. Jest to zeszyt pełen zagadek muzycznych związanych z konkretnymi utworami i przykładmi nutowymi. Odpowiedzi na pytania zapisuje się bezpośrednio w nim, jest też miejsce na własny notatnik i kalendarz koncertowy, czyli planogram koncertów z miejscem na własne recenzje. Zeszyt ćwiczeń dopuszczony został do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, wpisany do wykazu podręczników do nauczania przedmiotu audycje muzyczne w klasie IV-VI szkół muzycznych i ogólnokształcących szkół muzycznych I stopnia na podstawie opinii rzeczoznawców: D. Szlagowskiej, I. Watten i prof. Wesołowskiego.

"W krainie muzyki" notatnik muzyczny trzeci to publikacja, która jest zeszytem ćwiczeń uzupełniającym i utrwalającym wiadomości z podręcznika do audycji muzycznych „W krainie muzyki”. Jest to zeszyt pełen zagadek muzycznych związanych z konkretnymi utworami i przykładmi nutowymi. Odpowiedzi na pytanie zapisuje się bezpośrenio w nim, jest też miejsce na własny notatnik i kalendarz koncertowy, czyli planogram koncertów z miejscem na własne recenzje. Zeszyt ćwiczeń dopuszczony został do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, wpisany do wykazu podręczników do nauczania przedmiotu audycje muzyczne w klasie IV-VI szkół muzycznych i ogólnokształcących szkół muzycznych I stopnia na podstawie opinii rzeczoznawców: D. Szlagowskiej, I. Watten i prof. Wesołowskiego.

"W krainie muzyki" notatnik muzyczny drugi to publikacja, która jest zeszytem ćwiczeń uzupełniającym i utrwalającym wiadomości z podręcznika do audycji muzycznych „W krainie muzyki”. Jest to zeszyt pełen zagadek muzycznych związanych z konkretnymi utworami i przykładmi nutowymi. Odpowiedzi na pytanie zapisuje się bezpośrenio w nim, jest też miejsce na własny notatnik i kalendarz koncertowy, czyli planogram koncertów z miejscem na wlasne recenzje. Zeszyt ćwiczeń dopuszczony został do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, wpisany do wykazu podręczników do nauczania przedmiotu audycje muzyczne w klasie IV-VI szkół muzycznych i ogólnokształcących szkół muzycznych I stopnia na podstawie opinii rzeczoznawców: D. Szlagowskiej, I. Watten i prof. Wesołowskiego.

W 1517 r. w Krakowie nakładem drukarni Jana Hallera ukazało się "Opusculum musicae mensuralis" Sebastiana z Felsztyna - jedyny traktat o muzyce menzuralnej tego autora. Do naszych czasów zachowało się w polskich bibliotekach zaledwie kilka egzemplarzy tej publikacji. Podstawę niniejszej reprodukcji starającej się ukazać zabytek w jego pierwotnej postaci - w formie możliwie najbardziej zbliżonej do pierwodruku, z zachowaniem wszelkich charakterystycznych dla niego elementów techniczno-drukarskich, a więc bez późniejszych naleciałości, dodatków i zanieczyszczeń, które w trakcie opracowania wydawniczego poddano niezbędnym zabiegom retuszerskim - stanowi egzemplarz przechowywany obecnie w Bibliotece Narodowej w Warszawie, sygn. Qu 148.
Książka zawiera posłowie w języku polskim i angielskim.

Podręcznik do przedmiotu muzyka w szkole podstawowej klasa V dopuszczony do użytku szkolnego przez ministra do spraw oświaty i wychowania.

Głównym przedmiotem analizy w obecnym tomie jest problematyka ontologiczna, implikowana przez pytanie o miejsce i rolę edukacji w całościowym procesie konstytuowania się jednostkowego bytu ludzkiego. W odróżnieniu od dotychczas stosowanych w filozofii wychowania podejść, zagadnienie to jest rozpatrywane z perspektywy antropologicznej.
Status obecnego tomu, podobnie jak poprzedniego, jest dwoisty. Pod pewnymi względami jest to monografia naukowa, gdyż dotyczy pojedynczego, nie w pełni rozpoznanego zagadnienia, w odniesieniu do którego stosuje się przyjętą w nauce procedurę formułowania problemów oraz zgłaszania uzasadnionych propozycji ich rozwiązania. Z drugiej strony jest to skrypt akademicki, miejscami o charakterze tylko konspektu wykładu, przeznaczony dla studentów kierunków pedagogicznych i nauczycielskich, wspomagający przyswajanie wiadomości z zakresu pedagogiki ogólnej.

Spis treści
Słowo wstępne; Antropologia systemowa fundamentem światopoglądowym pedagogiki (O perspektywę antropologiczną w pedagogice ogólnej * Pedagogika jako nauka o człowieku * Problematyka antropologii pedagogicznej * Jakiej antropologii potrzebuje pedagogika? * Niezbędność perspektywy systemowej w antropologii * Paradygmat systemowy i pojęcie systemu * Antropologia w poszukiwaniu systemowego obrazu człowieka * Człowiek czy antroposystem? * Perspektywa synchroniczna i diachroniczna w poznaniu antroposystemu * O systemowy obraz antroporozwoju); Człowiek rozwijający się - losy idei (Rozwój człowieka jako kategoria historyczno-kulturowa * Wybrane kategorie desygnujące rozwój * Jednostka ludzka - z dziejów idei * Jednostka ludzka - współczesne perspektywy oglądu i kategorie opisu * Naukowe teorie rozwoju osobniczego człowieka * Filozoficzne koncepcje rozwoju osobniczego człowieka); Homogeneza (Rozwój jednostki ludzkiej - przegląd dążeń integracyjnych * Ku systemowej wizji rozwoju osobniczego człowieka * Kategoria homogenezy - ogólna charakterystyka pojęcia * Teliczny wymiar homogenezy - dziedziną pedagogiki * Opieka jako kategoria antropologiczna); Z problematyki pedagogicznego samopoznania (Fides et ratio w doświadczeniu pedagogicznym * Refleksje o uniwersum językowym edukacji * Trzy myśli o aksjologii pedagogicznej)

Zbeletryzowana biografia Włodzimierza Wysockiego, legendarnego rosyjskiego poety i barda, twórcy około 1000 pieśni i ballad, wykonywanych z gitarą w prywatnych domach i na publicznych koncertach, aktora teatralnego i filmowego, człowieka o niekonwencjonalnym stylu życia. Choć oficjalnie nie istniał w Związku Radzieckim jako artysta, stał się ikoną ruchu dysydenckiego. Jakkolwiek sam nie był opozycjonistą i nie myślał o opuszczeniu ZSRR, to jednak wydźwięk jego pieśni i ich pełne żaru, charyzmatyczne wykonanie sprawiały, że otaczała go legenda twórcy niepokornego. Władze radzieckie wprawdzie odsądzały Wysockiego od czci i wiary, jednak w istocie pozwalały mu na to, na co nie pozwalały nikomu innemu: na liczne wojaże zagraniczne, wywiady dla zachodnich stacji telewizyjnych i radiowych, wwożenie do ZSRR nielegalnej literatury , publiczne pokazywanie się ze skazanymi na banicję dysydentami. Książka, przedstawiająca wzloty i upadki Wysockiego jako człowieka i artysty, zawiera nieznane fakty z jego życia, przekłady niektórych pieśni , a także interesujące zdjęcia archiwalne. Ukazuje się ona w 70. rocznicę jego urodzin.

U zarania ruchu nie było wyraźnych ideologicznych podziałów. Muzyka punkrockowa fascynowała różnych ludzi. Nie będziemy się oszukiwać, że wszyscy byli świadomi. Był taki koleś "Rocker", słuchał kapel przypisanych rockersom, ale punk też go kręcił. Inni ludzie po prostu obcinali włosy, bo moda na punk była od nich silniejsza. Wśród nas wielu było ekshipisów, którzy uważnie słuchali tekstów punkrockowych i nierzadko utożsamiali się z nimi. Tak było choćby w wypadku kultowego "Chrystusa" wrocławskich Zwłok. Wszystkich łączyła muzyka. Punka się słuchało, jadło się go i połykało. Tak. Na początku nie było analiz. One pojawiły się dopiero po dwóch, trzech latach. Ludzie nie mieli początkowo świadomości, o czym śpiewa Dead Kennedys i że przesłanie jest równie ważne jak sam wygląd. Nieskromnie mogę powiedzieć, że z Radkiem Janowskim nauczyliśmy ludzi słuchać muzyki, na początku punkrockowej, ale także nowej fali, awangardy itp.. Otwieraliśmy im głowy na nowe klimaty. Możesz się śmiać, ale w tamtych czasach... Dawaliśmy im światło. Ludzie, którzy zetknęli się z taką muzyką, nigdy nie stali się źli do końca. Próbowali zrobić coś alternatywnego w życiu. I o to chodziło. Często dzięki tej muzyce wychodzili z życiowych zakrętów. Nie wszyscy, bo nie byliśmy przecież Jezusami Chrystusami. Ale gdy słyszę teraz opinie, że punk rock wyzwala przemoc, jestem wściekły. Zawsze będę mówił, że muzyka łagodzi obyczaje. Dzieci pogujące pod sceną, słuchając UK Subs, Cockney Rejects czy Damned, to ma być zło całego świata? Przecież to jest super. Taki czysty upust energii.

"Autor niniejszej pracy będzie zadowolony, jeżeli w wyniku lektury Czytelnik zyska wiedzę o Zakopanem z okresu życia kompozytora, pozna okoliczności, które związały wybitnego twórcę z Tatrami i Zakopanem, i zamyśli się przez chwilę nad aktualnością wyznawanej przezeń estetyki tatrzańskiej. Być może chwila takiej refleksji pomoże nam pełniej zrozumieć wyryte na pamiątkowym kamieniu Karłowicza, ustawionym w miejscu jego śmierci pod Małym Kościelcem, słowa Horacego: "Non omnis moriar". Wiara w prawdziwość tych słów "nie wszystek umrę" - to nie tylko wiara w trwałość spuścizny artystycznej kompozytora. To także obowiązek zachowania w ludzkiej pamięci osoby Mieczysława Karłowicza - dobrego, szlachetnego i ciekawego człowieka, wielkiego artysty, wybitnego taternika."
[Maciej Pinkwart]
Do książki dołączona jest płyta CD z wystawą multimedialną Mieczysława Karłowicza "Muzyka i Tatry".

Andrzej Nikodemowicz to bez wątpienia jedna z największych osobistości w gronie współczesnych polskich kompozytorów. Jego twórczość na stałe zawitała na rodzimej oraz światowej scenie muzycznej, zajmując własne, niepowtarzalne miejsce. Publikacja jest z jednej strony historią człowieka, który na trwałe wpisał się w polskie życie muzyczne XX i XXI wieku, próbą usystematyzowania i obiektywnego scharakteryzowania jego bogatego dorobku kompozytorskiego, a z drugiej strony subiektywnym spojrzeniem na jego sylwetkę oraz na wybrane utwory kameralne. W pracy zamieszczona jest biografia kompozytora od urodzenia we Lwowie w 1925 roku, młodzieńczość, trudne lata wojenne i powojenne, przez konieczność opuszczenia rodzinnego miasta w 1980 roku na rzecz Lublina, gdzie Andrzej Nikodemowicz dotychczas mieszka i dalej tworzy muzykę.
Do prezentacji analitycznej wybrano wąską, ale charakterystyczną i spójną grupę utworów: wczesne kompozycje kameralne Andrzeja Nikodemowicza na skrzypce i fortepian (z lat 40. i 50.) przedstawione w kontekście źródeł jego inspiracji oraz najistotniejszych wydarzeń z jego życia. Są to: Romance, 1947 rok; Kołysanka, 1949 rok; Notturno (Nokturn), 1951 rok; Poeme I, 1955 rok; Poeme II, 1955 rok; Sonata, 1949 rok. Do książki dołączona jest płyta z nagraniami ww utworów kameralnych w wykonaniu Katarzyny Dudy (skrzypce) i Agnieszki Schulz-Brzyskiej (fortepian).

"Chopina żalby mi opuszczać, i chciałbym się z nim rozstać, bo ja go jak artystę nad wszystkich zawsze przenosiłem i przenoszę, ale jako człowieka kocham i niecierpię, chciałbym go co dzień widzieć i być sto mil od niego, z nim nie raz przeydą naymilsze chwile i naynieznośnieysze."
z listów Fontany do S.E. Koźmiana


Magdalena Oliferko - muzykolog i organistka. Ukończyła muzykologię na Uniwersytecie Warszawskim, otrzymując za swą pracę magisterską wyróżnienie w Konkursie im. Zofii Lissy (2005). Studiowała na Akademii Muzycznej w Warszawie, a następnie w Hochschule fur Musik und Theater w Hamburgu. Prowadzi szczegółowe badania nad Fontaną i jego związkami z Chopinem, które prezentuje w artykułach, referatach oraz powstającej obecnie rozprawie doktorskiej.

Chciałbym Państwu polecić pracę o początkach i drogach rozwoju rosyjskiej muzyki organowej; pierwszą polską monografię na ten temat. Ogromne zainteresowanie organami w gronie arystokracji i szlachty, a potem inteligencji rosyjskiej, poczynając od XVIII wieku, jest swoistym fenomenem w społeczeństwie, którego wyznanie nie dopuszczało żadnych instrumentów w obrzędach religijnych. Tym bardziej zaskakuje więc stopień kultywacji muzyki organowej w następnych stuleciach, podyktowany wyłącznie kryteriami intelektualno-kulturowymi, a nie kultowymi.
Prof.dr hab. Jerzy Gołos
Rozprawa opisuje rosyjską i radziecką muzykę organową w szerokim zakresie oraz w różnych aspektach i kontekstach:

- w aspekcie historycznym – rozważane są kolejne etapy rozwoju tej muzyki przypadające na różne okresy.
- w kontekście systematyki rodzajów, gatunków oraz form muzycznych – dokonano podziału rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej na: solową, kameralną, oratoryjno-kantatową, symfoniczną, operową, baletową, teatralną i filmową, tradycyjną, awangardową, programową, użytkową itp.
- w kontekście tzw. Szkół organowych – wyodrębniono i scharakteryzowano główne ośrodki związane z rozwojem organów, muzyki organowej oraz kształceniem organistów, koncentrujące się wokół wybitnych wirtuozów i pedagogów.
- w aspekcie kronikarskim – omówiono postacie wybranych reprezentatywnych twórców rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej oraz ich najważniejsze dzieła.

Do książki dołączona jest płyta CD ilustrująca na przykładzie wybranych utworów treść rozprawy.

1.Aleksander Głazunow – Preludium i fuga D-dur
2.Aleksander Goedicke – Preludium Es-dur
3.Dymitr Szostakowicz – Passacaglia z opery „Katarzyna Izmajłowa”
4.Georgij Muszel – Suita na organy /Aria, Toccata i Fuga/
5.Alfred Schnittke – Dwa utwory na organy
6.Sofia Gubajdulina – Hell und Dunkel

Mazurek fortepianowy w muzyce polskiej XX wieku to książka obejmująca mazurki fortepianowe skomponowane w latach 1900-2000 przez kompozytorów, którzy deklarowali swą przynależność do polskiej kultury zarówno tworzonymi dziełami, jak i innymi formami ekspresji potwierdzającymi ich kulturową więź z Polską. Wobec zagmatwanych dwudziestowiecznych dziejów narodu polskiego, który dwukrotnie odzyskiwał i tracił swoją suwerenność państwową, był poddawany działaniom przesiedleńczym oraz innym formom społecznego nacisku, kryterium deklarowanej tożsamości narodowej pozwala objąć refleksją wszystkie dzieła wpisujące się w tę muzyczną tradycję, niezależnie od miejsca i okoliczności ich powstania.

Biografia Sergieja Diagilewa - legendarnego założyciela Baletów Rosyjskich. Na świecie pozycja ta szybko stała się bestsellerem i wpisała się do klasyki literatury baletowej. Napisana żywym językiem monografia "Diagilew" jest skierowana do szerokiego grona odbiorców. Co ważne, książka jest atrakcyjna nie tylko dla teoretyków i historyków tańca, teatrologów i muzykologów, choreografów i tancerzy. Jej zakres tematyczny oraz żywa forma wypowiedzi pozwolą amatorom tańca, wielbicielom tradycyjnego baletu i tańca współczesnego zapoznać się z postacią ojca założyciela XX-wiecznego baletu. Dodatkowym atutem publikacji jest to, że będzie ona stanowić pozycję obowiązkową dla licealistów, którzy wybiorą egzamin maturalny z wiedzy o teatrze.