One Man Went To Mow

Książka zatytułowana "Sto słynnych kompozytorów" przedstawia stu najwybitniejszych twórców wszystkich epok. Wybór dokonany został na podstawie ich znaczenia w historii muzyki oraz wpływu, jaki mieli na dalszy jej rozwój. Przedstawieni zostali według nazwisk podanych alfabetycznie - od Isaaca Albeniza do Władysława Żeleńskiego.
Historycznie obejmuje to okres od muzyki renesansowej: Mikołaja Gomółki, Orlando di Lasso i Giovanniego P. da Palestriny do twórców współczesnych: Krzysztofa Pendereckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego, Wojciecha Kilara, Johna Caga i Karolheinza Stockhausena.
Kompozytorzy Ci pochodzą z różnych krajów europejskich; od twórców polskich, niemieckich, austriackich, francuskich, włoskich poprzez rosyjskich, angielskich, hiszpańskich, czeskich, węgierskich, aż do amerykańskich - Scotta Joplina i Georga Gershwina. Znaleźć to możemy również kompozytora fińskiego i brazylijskiego.
Twórcy ci potraktowani zostali w sposób wszechstronny. Obok życiorysów podana jest, w miarę możliwości, ich pełna twórczość artystyczna. Kompozycje podzielone zostały na trzy działy ze względu na ich fakturę: muzykę wokalno - instrumentalną, instrumentalną i wokalną. Podana jest również ich ewentualna działalność literacka, następnie kompozytorzy w malarstwie, ekranizacjach filmowych i na końcu w anegdocie.

Dwie idee kierunkowe przenikają świadomość twórczą Pendereckiego, który daje im wyraz w swojej poetyce - tak tej eksplikowanej z uniwersyteckich katedr, jak i tej stosowanej w kompozytorskiej praktyce. Pierwsza dotyczy języka i można ją streścić jako: potrzeba syntezy. Syntezy języków wielu, dawnych i nowych, choćby najbardziej dziwiących się sobie. (...) Druga z idei kierunkowych otrzymała postać metafory. Penderecki znalazł dla niej formułę biblijną: arka. Jeśli świata sztuki nie można uzdrowić, zawrócić z drogi prowadzącej ku samozniszczeniu, to trzeba chociaż ocalić to, co posiada on najcenniejszego. Przenieść z dawnego millenium - w nowe - wartości trwałe, niezniszczalne. Kompozytor jest w tym konsekwentny, a w przedstawianiu problemu obrazowy: „Już od dawna myślę o potopie i konieczności zbudowania arki”.

Obszerna, bogato ilustrowana monografia nestora muzyki polskiej, wybitnego edytora twórcy Wydania Narodowego Dzieł F. Chopina, pianisty laureata III Konkursu Chopinowskiego, w latach 1949- 2010 jego jurora, a także kompozytora i pedagoga profesora klasy fortepianu w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) w Warszawie, którą ukończyli pianiści tej miary co Piotr Paleczny, Bronisława Kawalla i in. Niezaprzeczalnym walorem książki jest baza źródłowa, z jakiej korzystała autorka, a są nią m.in. rozmowy przeprowadzone z prof. Janem Ekierem oraz jego wybitnymi uczniami. Publikację uzupełniają liczne aneksy, zawierające wykaz nagrań Jana Ekiera, wykaz jego koncertów, a także spis kompozycji oraz artykułów i prac naukowych, wykaz materiałów filmowych i audycji radiowych z udziałem bohatera książki.

Książka „Górecki. Portret w pamięci” Beaty Bolesławskiej-Lewandowskiej jest zapisem rozmów z osobami z kręgu Henryka Mikołaja Góreckiego, polskiego kompozytora XX wieku. Z mozaiki wspomnień wyłania się portret kompozytora, jakiego wcześniej nie znaliśmy.
Jak pisze autorka: „Kiedy 12 listopada 2010 roku dotarła do mnie wiadomość o śmierci Henryka Mikołaja Góreckiego, pomyślałam, że oto definitywnie kończy się pewna epoka w historii muzyki polskiej, ale jednocześnie uświadomiłam sobie, że chciałabym zrobić coś, co byłoby możliwie najlepszym upamiętnieniem tej niezwykłej postaci naszego życia muzycznego".