On One Leg

Spis treści:

Spis treści:

Spis treści:

Prezentowana książka jest szkołą gry na perkusji. Znajdujdziesz tu zarówno informacje historyczne, jak również autor wprowadzi Cię w różnorodne style muzyczne - jazz, electronic, trip - hop, techno, acid jazz. Do publikacji zostały dołączone dwie płyty CD. Pierwsza zawiera 79 ścieżek dźwiękowych wzorcowych wykonań. Druga płyta zawiera 10 nagranych wersji demo przeznaczonych do odczytu komputerowego.

Spis treści:

Na płytach CD sa akompaniamenty do trzydziestu trzech pieśni na głos wokalny sopran z towarzyszeniem fortepianu. Są to utwory barokowe, klasyczne, romantyczne, aż po współczesne pieśni XX wieku. Utwory przeznaczone są dla śpiewaków średnio zaawansowanych. Są to tylko płyty z akompaniamentem, zapis nutowy pieśni można kupić w serwisie jako osobną pozycję: Boytim Joan Frey - "The First Book Of Soprano Solos", kod produktu: NPL060865

Publikacja zawiera DVD ROM z 12 utworami będącymi stylem R&B takich zespołów jak The Temptations, Jamesa Browna czy Sam & Dave. Oprogramowanie Mac. Książka zawiera tradycyjny zapis, słowa oraz tabulaturę.

W publikacji zawarta jest cała historia gitary elektrycznej. Opisane są w szczegółach style muzyczne np. blues, muzyka folkowa, rock'n'roll, country, swing z przykładowymi technikami gitarowymi do każdego stylu muzycznego. W książce znajdują się także biografie muzyków, którzy wnieśli swój szczególny wkład w kształtowanie poszczególnych stylów muzycznych np. Charlie Patton, John Lee Hooker, B. B. King, Brian Jones, Lowell George, Bonnie Raitt, Robert Johnson i wiele innych. Do książki dodatkowo dołączona jest płyta CD, w której znajdują się ścieżki dźwiękowe utworów zamieszczonych w rozdziale ,,The music". Zapis nutowy stanowi około połowy objętości publikacji. Książka napisana jest w języku angielskim.

Prezentowane "Paryskie światy Fryderyka Chopina" Williama G. Atwooda (ur. 1932) ukazują konteksty kluczowego okresu życia Chopina, tj. lat spędzonych przezeń w Paryżu od jesieni 1831 roku do końca życia. Tradycyjna perspektywa biografii chopinowskich została w tej książce całkowicie odwrócona: przedmiot opisu stanowią w niej tytułowe "paryskie światy", w całym ich bogactwie i różnorodności, zaś losy Chopina - choć tylko subtelnie wplecione w tę kanwę - zyskują nowe oświetlenie oraz faktograficzne tło, które nie zawsze uwzględniono w takim zakresie we wcześniejszych biografiach.

"Materiał ten powinien stanowić możliwie najpełniejszą (aczkolwiek niekompletną - mam tego świadomość) monografię tego "kultowego" i kulturotwórczego miejsca, jakim był Krakowski jazz Klub "Helikon". Autorzy wspomnień, osoby bezpośrednio uczestniczące w życiu klubu, dzielą się swoim osobistym, niepowtarzalnym spojrzeniem na tamto miejsce i tamten czas. Dlatego ich relacje zamieściliśmy prawie bez zmian, uważając, ze autor pisząc wspomnienia poświęcił im wystarczająco dużo czasu i uwagi. Staraliśmy się nie ingerować zanadto w składnię ani stylistykę, chcąc zachować własny, charakterystyczny styl wypowiedzi autorów. Zdajemy sobie sprawę z absolutnej wyjątkowości zbieranych materiałów. Relacje i impresje z jednej strony, a archiwalia z drugiej oraz na potrzeby niniejszej książki sporządzona możliwie najpełniejsza lista stałych bywalców Jazz Klubu, pozwalają odtworzyć atmosferę tamtych czasów. Mamy taką nadzieję."
Grzegorz Tusiewicz

"Figurujący we wszystkich słownikach i encyklopediach baletowych Leon Woizikovsky to zawsze Polish dancer, danseur polonais, polnischer Tänzer, polskij artist, ballerino polacco. Ten uznany za jednego z najwybitniejszych tancerzy charakterystycznych pierwszej połowy XX wieku i ceniony pedagog zawsze podkreślał swą polską narodowość i fakt ukończenia Szkoły Baletowej przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Nie obdarowany w zespołach zagranicznych szczególnymi przywilejami, osiągnął w nich wysoką pozycję tylko dzięki swojemu talentowi, niespożytej pracowitości i szczeremu umiłowaniu tańca, który stał się treścią jego życia.
oderwany we wczesnej młodości od ojczystego kraju, najlepsze lata swego życia przetańczył na obczyźnie, w sławnych, występujących pod rosyjskim szyldem zespołach, przebywał wśród ludzi różnych narodowości, przystosowywał się do wciąż zmieniających się warunków i obyczajów w różnych krajach, tracił kontakt z ojczyzną, stawał się "obywatelem świata". Najwyżej jednak ocenione tam wartości jego sztuki, to właśnie takie cechy polskiego tańca, jak polot, werwa, zamaszystość, żywiołowość, zmienność nastrojów. Poza sceną zaś chętnie przebywał, mimo swej rangi solisty, w towarzystwie polskich koleżanek i kolegów, służąc zawsze pomocą i radą nowym przybyszom".
Irena Turska

Publikacja Timiego Lautzenheisera i Brada Whita jest przeznaczona dla nauczycieli prowadzących zespoły muzyczne. Znajdują się tu karty pracy na każdy miesiąc roku szkolnego, a także przykłady listów i podań w sprawach koncertów, wyjazdów, itp. Do książki dołączona jest płyta CD-ROM, na której znajdują się dokumenty z książki w formie multimedialnej, co umożliwia m. in. korespondencję nauczyciela z rodzicami uczniów.

Książka ma na celu ukazanie problematyki wychowania muzycznego w przedszkolu poprzez przedstawienie wielu propozycji wprowadzenia dziecka w świat muzyki.
Publikacja adresowana jest do nauczycieli, którzy prowadzą zajęcia muzyczne w przedszkolu i mimo odpowiedniego przygotowania, mają problemy ze zorganizowaniem ciekawych, wciągających dzieci zajęć. Opracowane, gotowe plany zajęć, mają za zadanie pomóc we wzbogaceniu spotkań z dziećmi o nowe, ciekawe pomysły.

Zajęcia podzielone są na miesiące. Rozpoczynają się od października, gdzie znajdują się m.in., pomysły na pierwszy dzień w przedszkolu, jesienne zbiory, a kończą na miesiącu czerwcu, gdzie znajdziemy tematy związane z kolorową szkołą, ogrodem botanicznym, wyjazdem na wakacje, czy pożegnaniem przedszkola.

Publikacja łączy zalety podręcznika zawierającego dużą ilość treści oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. "Naszą muzykę" cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

U zarania ruchu nie było wyraźnych ideologicznych podziałów. Muzyka punkrockowa fascynowała różnych ludzi. Nie będziemy się oszukiwać, że wszyscy byli świadomi. Był taki koleś "Rocker", słuchał kapel przypisanych rockersom, ale punk też go kręcił. Inni ludzie po prostu obcinali włosy, bo moda na punk była od nich silniejsza. Wśród nas wielu było ekshipisów, którzy uważnie słuchali tekstów punkrockowych i nierzadko utożsamiali się z nimi. Tak było choćby w wypadku kultowego "Chrystusa" wrocławskich Zwłok. Wszystkich łączyła muzyka. Punka się słuchało, jadło się go i połykało. Tak. Na początku nie było analiz. One pojawiły się dopiero po dwóch, trzech latach. Ludzie nie mieli początkowo świadomości, o czym śpiewa Dead Kennedys i że przesłanie jest równie ważne jak sam wygląd. Nieskromnie mogę powiedzieć, że z Radkiem Janowskim nauczyliśmy ludzi słuchać muzyki, na początku punkrockowej, ale także nowej fali, awangardy itp.. Otwieraliśmy im głowy na nowe klimaty. Możesz się śmiać, ale w tamtych czasach... Dawaliśmy im światło. Ludzie, którzy zetknęli się z taką muzyką, nigdy nie stali się źli do końca. Próbowali zrobić coś alternatywnego w życiu. I o to chodziło. Często dzięki tej muzyce wychodzili z życiowych zakrętów. Nie wszyscy, bo nie byliśmy przecież Jezusami Chrystusami. Ale gdy słyszę teraz opinie, że punk rock wyzwala przemoc, jestem wściekły. Zawsze będę mówił, że muzyka łagodzi obyczaje. Dzieci pogujące pod sceną, słuchając UK Subs, Cockney Rejects czy Damned, to ma być zło całego świata? Przecież to jest super. Taki czysty upust energii.

''Wspaniała, napisana z polotem autobiografia Noela Reddinga przedstawia w sposób obrazowy cały muzyczny biznes... Jedna z najlepszych książek o rock'n'rollu, której jedynym celem, tak jak innych znakomitych książek, jest pokazanie, że ja tam byłem.
- Graham Coster, London Review of Books

''Odsłaniająca najwięcej szczegółów książka o Hendrixie. Redding pisze emocjonalnie i z humorem, wspaniale ożywiając zakulisową scenę muzyczną w czasie szybkiego dojścia do sławy The Experience.''
- New Musical Express

''Redding opowie ci jak to wszystko wyglądało od środka''
- Observer

Kariera zespołu The Jimi Hendrix Experience jest jedną z najbardziej oszałamiających i nieprawdopodobnych w historii rock'n'rolla. Ich podróż przez wyprzedane do ostatniego miejsca sale koncertowe wypełniła ich życie seksem, narkotykami, gwiazdorstwem i wyczerpaniem. W tym czasie stworzyli najbardziej wybuchową, pomysłową i natchnioną muzykę jaką kiedykolwiek słyszano.

Teraz, po raz pierwszy, Noel Redding, basista The Experience, opowiada całą historię zespołu. Zrozumiale i dowcipnie opisuje tworzenie przez grupę nowej muzyki; fenomen występów na żywo; grę Hendrixa zębami i podpalanie gitary, reakcje rozhisteryzowanej publiczności; a także konsekwencje kłopotów prawnych i zbiorowej obłudy. Szczera, zabawna, bogata w anegdoty, dająca wgląd w życie Hendrixa, jego geniusz i sposób w jaki był wykorzystany, Are You Experienced? jest książką o niezapomnianej grupie i muzycznej legendzie.


Noel Redding zaczął grać rock'n'rolla w 1958 roku, w wieku trzynastu lat; w roku 1966 został basistą Jimiego Hendrixa. Mieszka w Clonakilty, w Irlandii.

Carol Appleby żyła i pracowała z nim prawie przez dwadzieścia lat.


Wiesław Królikowski
(TYLKO ROCK nr 4 (116) kwiecień 2001)


Najkrócej można tak to ująć: frapująca książka, poświęcona głównie frapującym czasom, w których powstało mnóstwo frapującej muzyki. A bardziej szczegółowo biorąc... To rzecz, którą napisał - z pomocą swej tragicznie zmarłej w 1990 roku przyjaciółki - muzyk, mający od dawna miejsce w historii rocka: Noel Redding, znany przede wszystkim jako gitarzysta basowy zespołu Jimiego Hendrixa, The Jimi Hendrix Experience (dodam na wszelki wypadek - grupa działała w latach 1966-69). Ponad połowa tej przeszło 200-stronicowej publikacji bezpośrednio dotyczy The Experience, a w pozostałej części roi się od odniesień do tego wyjątkowego okresu w życiu naszego autora.

Angielski podtytuł książki brzmi nieco inaczej niż polski: The inside story of The Jimi Hendrix Experience. I faktycznie - poznajemy w detalach zakulisową historię tej wyjątkowo ważnej dla rozwoju rocka grupy. W swej opowieści Redding też dobrze przekazuje atmosferę hippisowskich czasów, w których zespół odniósł wielki sukces.

Rola gwiazdy była naprawdę przytłaczająca... Mój najpiękniejszy sen przemieniał się w koszmar... - wspomina, lecz również nie kryje, że trójka młodych muzyków poczynała sobie dość wariacko w tym zwariowanym kręgu, preferowała narkotyczno-alkoholowy trans. ...nam po prostu odbiło. Jedynym lekarstwem na samotność były dziewczyny lub odlot... rano szliśmy do baru, gdzie się upijaliśmy, potem czuliśmy się niezbyt dobrze, braliśmy kąpiel, ćpaliśmy, dawaliśmy koncert, upijaliśmy się, po czym czując się rozbitymi, szliśmy spać. Dziwny jest ten świat: taki styl życia nie przeszkodził Hendrixowi i jego muzykom koncertować forsownie i nagrywać arcydzieło za arcydziełem: Are You Experienced?, Axis: Bold As Love i Electric Ladyland...

Z książki wyziera portret Jimiego Hendrixa i na pewno dochodzi kilka nowych, nieznanych szczegółów. Uwagi Reddinga wydają mi się bardzo celne i prawdziwe, na dodatek miewają anegdotyczny walor. Choćby ta: Miał obsesję na punkcie gitary. Był nią zafascynowany do tego stopnia, że czasami brzdąkał na niej siedząc w ubikacji, gdyż podobała mu się akustyka tego wyłożonymi płytkami pomieszczenia... Nie widzę też powodu, aby nie wierzyć Reddingowi, że... Jimi cierpiał na depresyjne ataki paniki. Że potrafił pewnego razu dać dwóm dziewczynom 3 tysiące dolarów tylko dlatego, żeby się odczepiły. Basista opisuje również, jak to pod koniec działalności The Experience, w dniu koncertu na Hawajach, Hendrix w ostatniej chwili nie zgodził się wyjść i zagrać z powodu cichego brzęczenia wzmacniacza. To, że nasz autor składa powyższe na karb gwiazdorskiej pozy, jest też jakimś przyczynkiem do jego własnej charakterystyki...

Redding nie kryje swych zatargów z genialnym gitarzystą, weźmy choćby ten fragment wspomnień o sesji Electric Ladyland: Podczas nagrywania ''Watchtower'' wkurzyłem się i wyszedłem ze studia, a na basie zagrał Dave Mason. Jimi powtarzał ten utwór w nieskończoność, ponieważ chociaż coś było zrobione perfekcyjnie, to i tak nie był zadowolony... Jimi tak bardzo eksperymentował, że zmieniając zdanie co sekundę już sam nie wiedział kiedy było dobrze. A tak na marginesie: możemy też dowiedzieć się, że po jednej z nieudanych sesji Hendrix wysłał do Reddinga i Mitcha Mitchella (perkusisty The Experience) list z przeprosinami.

Redding przyznaje, że potraktował snucie tych wspomnień jako swego rodzaju terapię i rzeczywiście zdarza mu się być zastanawiająco szczerym, gdy pisze o sobie samym. Można podejrzewać, że charakter ma raczej trudny: Muszę przyznać, że nawet kilka razy umyślnie źle grałem, aby przeszkadzać Jimiemu. Mówi dość niefrasobliwym tonem o ekscesach z przeszłości. Choćby ta opowieść o zdarzeniu w Berlinie, w styczniu 1969 roku: na przyjęciu dla prasy muzycy dodali narkotyków do serwowanych lodów i patrzyli z rozbawieniem, jak zaproszeni tracą nad sobą kontrolę...

To ksiażka o barwnym życiu artysty, ale też jednak książka-przestroga. Poznajemy późniejsze losy Reddinga. Brak pracy po klapie jego grupy Fat Mattress (która zaczynała jako support The Jimi Hendrix Experience), najzwyklejsza bieda i coraz to bardziej dołujące borykanie się z nałogami, uczucie wyobcowania - także muzycznego. Postscriptum, które dopisał w październiku 1995 roku, utrzymane jest w optymistycznym tonie, ale kto wie...

Luzak Redding bywa całkiem serio, gdy pisze o show businessie. Czuje się jego ofiarą. Nie ma wątpliwości, że w czasach The Experience agencja Yameta nadużyła jego zaufania, pozbawiła dużej części dochodów. Czy faktycznie rozliczenia były tak robione, że musiał pokrywać część wydatków Jimiego, jak utrzymuje? Może. Na pewno pisze prawdę o różnych biznesowych kombinacjach: Publisher otrzymuje pieniądze co kwartał, a autorzy co pół roku. Dlatego też publisherom narastają odsetki od niewypłaconych należności. Przy okazji daje rade, która może przydać się każdemu. Zawsze bierz kopie wszystkiego, co podpisujesz, i chowaj je. Oczywiście najpierw trzeba wszystko przeczytać i zrozumieć.

Dwanaście piosenek Paula Simona w bardzo prostych aranżacjach na gitarę. Publikacja zawiera zapis funkcji harmonicznych z diagramami gitarowymi i teksty piosenek. Przy niektórych utworach znajdują się krótkie notacje nutowe z tabulaturą. Na dołączonej płycie CD znalazł się akompaniament dla wszystkich utworów. Piosenki zamieszczone w publiakcji to między innymi America, Mrs. Robinson czy Kodachrome. Paul Simon jest laureatem dwóch nagród Grammy, w tym jednej jako członek legendarnego duetu Simon & Garfunkel.

Nie ulega wątpliwości, że Depeche Mode jest największym syntezatorowym zespołem na świecie, świadczy o tym choćby liczba sprzedanych płyt, która przekroczyła 40 milionów egzemplarzy. Członkowie Depeche Mode doświadczyli w swej karierze wszystkiego, włącznie z wyrokami sądowymi nakazującymi podjęcie leczenia od uzależnień; najważniejsze jednak, że przetrwali - w przypadku wokalisty Dave Gahana w całkiem dosłownym sensie. Pisząc monografię Depeche Mode autor przeprowadził ekskluzywne wywiady z członkiem założycielem zespołu Vincem Clarkiem i producentem Garethem Jonesem, oraz umieścił w książce niepublikowane wcześniej wywiady z aktualnymi depeszowcami. Książka jest absolutnym strzałem w dziesiątkę dla wszystkich fanów sceny elektronicznej.

Publikacja łączy zalety podręcznika zawierającego dużą ilość treści oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. "Naszą muzykę" cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

ABC Słowniczek muzyczny jest kolejną książką z cyklu Biblioteczka Ucznia wydaną przez Wydawnictwo Muzyczne Contra. Stanowi zbiór ponad 3000 terminów muzycznych posiadających objaśnienia z 44 języków świata. Ustawione są w porządku alfabetycznym, dobór haseł dokonany został pod kątem ich użyteczności praktycznej. W słowniczku zamieszczone są terminy muzyczne związane z pojęciami historycznymi ze wszystkich epok. Znajdują się tu zagadnienia dotyczące budowy utworu, form muzycznych i techniki interpretacji dzieł muzycznych, czyli wyjaśnień obcojęzycznych i wykonawczych znajdujących się w zapisach nutowych (najczęściej w terminologii włoskiej, niekiedy francuskiej, niemieckiej i angielskiej). W słowniczku umieszczone zostały historyczne i współczesne instrumenty muzyczne (nie tylko europejskie), również skrótowy ich zapis stosowany w partyturach. Zawiera on ponadto podstawowe pojęcia z zakresu akustyki, hasła dotyczące zagadnień muzyki rozrywkowej, a także muzycznych zagadnień technicznych XXI wieku. Bezpośrednio po haśle znajdują się informacje w nawiasie. Dotyczą one historycznego lub legendarnego pochodzenia wyrazu (wyrażenia), a następnie polskiej wymowy haseł obcojęzycznych, podanych w przybliżeniu według zasad fonetycznych, w najbardziej przystępnej formie.