Tylko Ja i Ty

Bob Marley przyszedł na świat we wsi Nine Maile nieopodal miasta Saint Anns na Jamajce. Jego ojcem był biały oficer armii brytyjskiej (Marley nigdy go nie poznał), a matka jamajską wieśniaczką. Rodzina przeniosła się do stolicy Jamajki - Kingston, gdzie zamieszkali w dzielnicy slumsów - Trenchtown. Marley znalazł pracę jako spawacz i w tym właśnie czasie założył swój pierwszy zespół. W 1962 roku Marley nagrał w studiu swój pierwszy singel "Judge Not". Pierwsze nagrania Marleya, takie jak "Put It On", "Ten Commandments" oraz "Love and Affection", opowiadały o świecie ulic Trenchtown, o zdesperowanych chuliganach i ulicznikach. W tym czasie zaczął krystalizować się skład Weilersów - grupy, która współtworzyła później sławę Marleya. W lutym 1966 roku Bob Marley poślubił czarnoskórą wokalistkę Ritę Anderson i przeniósł się do Delaware w USA (pracował tam jako kelner, asystent w laboratorium, kierowca wózka widłowego na nocnej zmianie w magazynie oraz monter w fabryce). Zagrożony poborem do wojska i wysłaniem na wojnę do Wietnamu, Bob Marley powrócił na Jamajkę. W kwietniu 1966 roku Jamajkę odwiedził król Etiopii - Hajle Selasie I, który był czczony jako prorok przez rastafarian - członków ruchu religijnego, który łączy tradycje biblijne z elementami wierzeń afrykańskich. Rastafarianizm to nie tylko religia, ale także specyficzny styl życia (np. marihuana uważana jest tu za święte ziele). Marley zaangażował się w ten ruch. Rastafarianie wierzą, że Afrykanie są narodem wybranym. Marley śpiewał właśnie o idei powrotu Afrykanów z ziemi wygnania i wyzysku - Babilonu (czyli świata Zachodu) do ziemi wolności - Afryki. W połowie lat 60 kształtował się nurt, który dziś określany jest jako reggae - szybka, rytmiczna muzyka z wyrazistym rytmem. The Wailers mieli wielki udział w rozpropagowaniu tej muzyki. W 1968 r. Marley ostatni raz obciął włosy. Potem już zawsze nosił długie dredy, fryzurę typową dla rastafarian.
3 grudnia 1976 r. siedmiu napastników z bronią wpadło do domu artysty w Kingston, raniąc Marleya, jego żonę i menedżera Dona Taylora. Po zamachu Marley przeniósł się na Florydę. W 1977 r. stwierdzono u niego nowotwór i usunięto mu palec u nogi, informując media, że odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Latem 1980 r. nowotwór znów dał znać o sobie, gdy artysta zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Ostatni koncert Marleya odbył się 23 września 1980 r. w Pittsburgu. Po koncercie muzyk poddany został badaniom lekarskim, które ujawniły raka płuc i żołądka oraz wielki guz w mózgu. Zmarł 11 maja 1981 roku. Pochowano go na Jamajce.
Publikacja zawiera wybrane utwory artysty napisane na gitarę solo.

Bobrowicz Jan Nepomucen- urodził się w 1805 r. w Krakowie od wczesnych lat dzieciństwa grał na gitarze. Wielu świetnych artystów koncertujących w owych latach
angarzowało go do udziału w swoich występach, jak np. sławny skrzypek Karol Lipiński. Franciszek Liszt nazwał Bobrowicza ,, Chopinem gitary ". Bobrowicz był nie tylko gitarzystą ale także kompozytorem. Wydał około 70 pozycji, z czego zachowalo się około 50. Są to wariacje, marsze, walce, polonezy, transkrypcje, pieśni na głos z gitarą.
W 200 rocznicę urodzin kompozytora powstała edycja tej publikacji, do której sięgnięcia szczerze zachęcamy.

Zbiór zawiera 30 popularnych utworów muzyki pop i rock w opracowaniu na gitarę klasyczną. Znajdziemy tutaj m.in. takie kompozycje jak Imagine czy Sultans of Swing ułożone według stopnia trudności (pogrupowane na 4 poziomy trudności). Wszystkie utwory zapisane są tylko w notacji tabulaturowej, dużą czcionką i zawierają ponadto symbole akordów oraz teksty. Dodatkowo przed każdą piosenką zamieszczone jest wprowadzenie zawierające wskazówki wykonawcze, wraz ze zdjęciami pozycji lewej ręki.

Szkoła gry na gitarze, która wykorzystuje wypracowane w Berklee College of Music sposoby nauki. Informacje zawarte w tym podręczniku mogą okazać się niezwykle pomocne nie tylko dla osób uczących się grać w szkole muzycznej ale i dla tych, którzy naukę na tym instrumencie podejmują sami. Berklee College of Music to prestiżowa wyższa uczelnia muzyczna w Bostonie, założona w 1945 roku. Uczelnia ta posiada 27 wydziałów i ponad 430 kierunków studiów, może się poszczycić wychowaniem wielu pokoleń wybitnych muzyków takich jak np: saksofonista Bill Evans, Diana Krall, Joe Lovano, Branford Marsalis, Pat Metheny i wielu innych.