Legenda

Płyta CD-ROM zawiera program iSong pozwalający na szybką naukę utworów nawet bez znajomości nut. Płyta zawiera sześć popularnych utworów legendarnego gitarzysty blues'owego - B. B. Kinga - które można odtwarzać w wersjach demonstracyjnych, zmieniać ich prędkość dostosowując do ćwiczeń, oraz odsłuchiwać wraz ze śledzeniem materiału nutowego. Program pokazuje także na gryfie gitary jak kolejno naciskać progi aby zagrać dany utwór. Całość w angielskiej wersji językowej.

Współczesny utwór gitarowy wybitnego meksykańskiego gitarzysty Gerardo Tameza, urodzonego w 1948 roku. Jego muzyka czerpie inwencje z tradycji Ameryki Łacińskiej, Gerardo Tamez jest założycielem legendarnej grupy "Los Folkloristas".

Książka będąca analizą sylwetki i twórczości Roberta Johnsona, legendarnego bluesmana, ojca rhythm and blues, określanego mianem największego poety bluesa. Johnson jest autorem dwudziestu dziewięciu utworów, które zawarte są w niniejszej publikacji. Każdy z utworów opatrzony jest szczegółową analizą harmoniczno - melodyczną. Zapis, oprócz notacji tradycyjnej, zawiera tabulaturę i funkcje harmoniczne. Autorem publikacji jest fachowy gitarzysta bluesowy Rubin Dave.

1. Według Artura Jacobsa:
Villanella (wł.) villanelle (fr.) są to wiejskie pieśni (lub utwory instrumentalne o zbliżonym charakterze) zwłaszcza typ XVI wiecznej pieśni zwrotkowej o prostej fakturze, przeciwieństwo kunsztownego madrygału.
2. Według Józefa Władysława Reissa:
Villanella to taneczna piosenka neapolitańska XVI w. Żywa i pogodna zwykle opracowana homofonicznie na trzy głosy, często z umyślnymi błędami kwint równoległych dla podkreślenia jej prostego charakteru i niekunsztownej budowy. Do najbardziej znanych kompozytorów villanelli należeli: Ruggiero Giowanelli (1560 - 1625), Sigismondo d'India (XVII w.), i sławny madrygalista L. Marenzio, który wydał 5 zbiorów villanell (1584 - 1587). Śpiewano je również poza Włochami, a we Francji powstały wzorowane na nich pieśni sielskie zwane brunettes - miłosne o zabarwieniu sentymentalnym.
3. Według Janusza Ekierta:
Villanella, villanesca to renesansowa piosenka neapolitańska. Żartobliwa w rytmach tanecznych z tekstem w dialekcie neapolitańskim zwykle 3 - głosowa w prostej fakturze akordowej. W połowie XVI wieku spopularyzowała się też w północnych Włoszech. Podobnie jak jej odmiana villota była reakcją przeciw zbytniemu wyrafinowaniu madrygału.
W publikacji zawarto 15 Villanelles na tematy ludowe bretońskie i irlandzkie w oryginale przeznaczone na harfę celtycką, w niniejszej aranżacji na gitarę klasyczną.