Weg Der Liebe

"Der Barbier von Sevilla" to dwuaktowa opera buffa Gioacchino Rossiniego. Powstała ona w zaledwie 13 dni, na przełomie 1815 i 1816 roku. Libretto do dzieła napisał Cesare Sterbini według komedii Pierre-Augustine’a Carona de Beaumarchais „Cyrulik sewilski albo daremna przezorność”. Premiera odbyła się w rzymskim Teatro Argentina 20 lutego 1816 roku. "Cyrulik sewilski" to najpopularniejsze dzieło Rossiniego oraz jedna z najczęściej wystawianych oper. Opera ta łączy pełne akcji i humoru libretto z piękną muzyką dającą pole do popisu śpiewakom. Szczególnie znana jest uwertura do opery. Często grana jest jako odrębny samodzielny utwór symfoniczny. Akcja dzieła rozgrywa się w Sewilli w XVIII wieku. Hrabia Almawiwa kocha urodziwą Rozynę. Rozyna natomiast kocha ujrzanego z okna Lindora, nie wiedząc, że on i Almawiwa to jedna i ta sama osoba. Sytuacja komplikuje się, gdyż Rozynę zamierza poślubić jej opiekun - stary Bartolo. W całą sprawę miesza się jego cyrulik Figaro, były służący Almawiwy. Figaro chce pomóc swemu dawnemu panu i oszukać obecnego klienta. Prezentowana publikacja jest opracowaniem opery "Cyrulik sewilski" na głosy wokalne, chór oraz fortepian (wyciąg fortepianowy partii orkiestry).

"Wesele Figara" ("Le Nozze di Figaro") KV 492 to czteroaktowa opera komiczna skomponowana przez Wolfganga Amadeusza Mozarta. Libretto do niej napisał Lorenzo da Ponte na podstawie sztuki Pierre'a Beaumarchais'go "Le marriage de Figaro" z 1784 roku. Premiera opery odbyła się w Hofburgtheater w Wiedniu 1 maja 1786 roku. Akcja opery rozgrywa się w zamku Almavivy, niedaleko od Sewilli. Zbudowana jest ona z wielu wątków. Żadna z postaci występujących w operze nie jest wyraźnie eksponowana. Wszystkie osoby posiadają wyrazistą charakterystykę muzyczną. Do najbardziej znanych fragmentów dzieła należą m. in aria Figara "Non piu andrai" z finału I aktu oraz aria hrabiny Almaviva "Porgi amor" z II aktu. Niniejsza publikacja zawiera operę "Wesele Figara" w opracowaniu na głosy solowe, chór i fortepian.