Trzy utwory op. 31

Publikacja zawiera wybrane utwory Britney Spears z jej nowego krążka ,,My Prerogative".
Kariera Britney Spears stanowi niemal wzorcowy przykład, jak muzyczny showbiznes potrafi bezbłędnie wykreować nowego idola fanów muzyki. Jakkolwiek krytykować amerykańską nastolatkę, trzeba przyznać, że na swój sukces pracowała bardzo długo. Już w wieku 8 lat wstąpiła do "Mickey Mouse Club". Po trzech latach doskonalenia tańca oraz gry aktorskiej w Nowym Jorku, przyjęto ją do wymarzonego show Disneya.Gdy Britney osiagnęła wiek, który już nie predysponował jej do przygody z dziecięcymi spektaklami, wróciła na Wschodnie Wybrzeże, mając za cel zrobienie kariery piosenkarskiej równej osiągnięciom Mariah Carey czy Whitney Houston. Biorąc do współpracy doświadczonych producentów nie spodziewała się pewnie, że zwróci na siebie uwagę milionów osób już pierwszym singlem "Baby One More Time". Taki też tytuł nosiła jej debiutancka płyta z 1999 roku. Kilka miesięcy później podczas MTV Music Awards w Dublinie zgarnęła statuetki we wszystkich kategoriach, w których była nominowana. Nie zaszkodziły jej nawet plotki o powiekszeniu biustu czy pyskówki na łamach prasy toczone z inną popową gwiazdką, Christiną Aguilerą. Kolejny album młodej wokalistki, "Oops... I Did It Again", pozwolił Britney na utrzymanie wypracowanej pozycji.

Na oficjalnej stronie Nelly reklamuje się jako pierwszy raper w historii, który wydał dwa albumy jednego dnia. A niewiele brakowało, żeby w miejsce "Sweat" i "Suit" pojawiły się aż trzy krążki. W końcu Nelly nieco poprzycinał materiał i ostatecznie na półki trafia „tylko” dwupłytowe wydawnictwo. Nelly naprawdę nazywa się Cornell Haynes Jr. i pochodzi z St. Louis. Kryminalnego życiorysu, który stał się udziałem wielu raperów, uniknął dzięki przeprowadzce (wraz z matką) do dzielnicy uniwersyteckiej. Tam zamiast narkotyków i rozbojów zajął się sportem, pisaniem opowiadań i rymowaniem.
Ze szkolnymi kolegami założył zespół St. Lunatics, który osiągnął spory sukces singlem "Gimmie What You Got". Małą płytkę muzycy wyprodukowali i wydali własnym kosztem. Mimo jej sukcesu nie udało im się zdobyć dobrego kontraktu płytowego. Wtedy Nelly zaczął działalność jako solista. Zadebiutował w 2000 roku płytą "Country Grammar" i odniósł błyskawicznie wielki sukces komercyjny. Zapewne dlatego, że w przeciwieństwie do wielu ortodoksyjnych raperów nigdy nie unikał flirtu z muzyką pop.
Szczyt popularności raper osiągnął w 2002 roku kiedy to ukazał się album "Nellyville". Pochodzący z niego singel "Hot In Herre" znalazł się na pierwszym miejscu amerykańskiej listy przebojów. Pomimo osiągnięcia statusu wielkiej gwiazdy, Nelly nie opuścił rodzinnego St. Louis. W mieście zaangażował się mocno w działalność charytatywną. Nie zapomniał też o kolegach ze St. Lunatics, z którymi w 2001 roku wydał płytę "Free City" z hitem "Midwest Swing". Nelly zajął się również biznesem, stworzył własną kolekcję ubrań "VOKAL", która okazała się strzałem w dziesiątkę.
W książce znajdują się wybrane utwory artysty.

W kolejnym tomie śpiewnika łączymy szeroką klamrą początek i koniec wielkiej przygody Agnieszki Osieckiej z piosenką. Utwory Macieja Małeckiego sięgają roku 1967, kiedy to studencki teatrzyk STS znajdował się w pełni swojego burzliwego rozwoju. Sztuka "Apetyt na czereśnie" począwszy od 1968 roku była wystawiana w licznych teatrach w kraju i za granicą.

Publikacja zawiera trzy kompozycje: Claude Debussy'ego, Paula Dukasa i Alberta Roussela, zebrane i opracowane przez Erika Satie (1866 - 1925) - popularnego kompozytora francuskiego. Satie komponował głównie opery, operetki, balety, oraz liczne utwory fortepianowe.

Dick Tracy jest tytułowym bohaterem amerykańskiej serii komiksów autorstwa Chestera Goulda. Pierwszy komiks powstał w 1931 roku, a ostatni w 1977 roku. Na podstawie komiksów powstało także kilka filmowych adaptacji, z których najpopularniejsza - z 1990 roku z Warrenem Beatty i Madonną w rolach głównych - otrzymała 3 Oscary. Niniejsza publikacja zawiera utwory filmowe w typowym opracowaniu PVG (Piano / Vocal / Guitar), wśród nich m. in.: "Blue Nights", "Ridin' the Rails" i "What Can You Lose?". We wstępie publikacji zamieszczono kolorowe fotografie filmowe.

Cykl Pele-mele składa się z piętnastu miniatur, skomponowanych w latach 1955-1956. Tytuł zbioru, oznaczający w swobodnym tłumaczeniu „różne różności”, „groch z kapustą”, a nawet „bałagan”, doskonale podkreśla bogactwo stylistyczne tej kolekcji. Niemal w każdym kolejnym utworze kompozytor zaskakuje kontrastami i różnorodnością pomysłów. Cykl rozpoczyna się odważnie stylizowanym Oberkiem, po którym następuje ilustracyjna kompozycja Wikliny. W dalszej części pojawiają się m.in. utrzymane w impresjonistycznej konwencji Deszczowe tercje, dodekafoniczny Kanon, a zbiór kończy neoklasyczna Promenada. Poszczególne utwory mogą być grane w dowolnych kombinacjach, dając wykonawcy możliwość stworzenia własnej i niepowtarzalnej kolekcji.