Ekier Jan

"Rzetelne wskazania w których miłośnikom gry na klawikordzie, a w szczególności spragnionym jej nauki, pokazany jest nie tylko dokładny sposób, jak wyuczyć się prowadzić czysto dwa głosy, lecz także, przy dalszych postępach, jak władać dobrze i wedle prawideł trzema głosami obligato; zarazem też nie tylko przyswajać sobie dobre inwencje, lecz także jak wykonanie takowych dobrze przeprowadzić; przede wszystkim zaś jak osiągnąć śpiewny sposób grania, a nadto jak zyskać mocny przedsmak kompozycji" - sporządzone przez J.S.Bacha, książęcego a Anhalt-Cöthen kapelmistrza Roku Pańskiego 1723.

Ballady Fryderyka Chopina stanowią punkt szczytowy w jego twórczości. Dzieła te budziły zainteresowanie nie tylko pianistów, ale stały się przedmiotem licznych i różnorodnych interpretacji słownych. Niniejsze wydanie zawiera cztery ballady Chopina: Ballada F-dur op. 38, Ballada g-moll op. 23, Ballada As-dur op. 47, Ballada f-moll op. 52. Do publikacji dołączony jest także, w formie luźnej wkładki, "Komentarz wykonawczy szczegółowy".

Z serii wydawniczej "Wydanie Narodowe"; Niniejsze wydanie zawiera nokturny Fryderyka Chopina op. 9,15, 27, 32, 37, 48, 55, 62. Dodatkowo dołączony jest komentarz wykonawczy w języku angielskim.
Nokturny Chopina charakteryzują się wysokim kunsztem. Osiemnaście utworów tego gatunku kompozytor wydał w ośmiu opusach, w latach: 1832 - 1846. Charakter nokturnów określa się stwierdzeniem, iż są to "pieśni nocy" - nocy zarówno spokojnej, jak i burzliwej, miłosnej, itd.

Na zachodzie Europy powstawały polonezy (polonaise), które komponowali między innymi Jan Sebastian Bach, Ludwig van Beethoven i Franz Schubert. Utwory te niewiele mają wspólnego z polskim polonezem. Fryderyk Chopin wzniósł polonez na najwyższe poziomy artystyczne. Polonezy, Chopin pisał jeszcze w szkole Józefa Elsnera, który od tego gatunku rozpoczynał naukę kompozycji. Publikacja zawiera 8 polonezów Fryderyka Chopina.

"Sonaty" (obok ballad, scherz i "Fantazji f-moll") tworzą grupę utworów okresu syntezy, mistrzowskich warsztatowo i najbardziej intensywnych w wyrazie. Tom X WN zawiera 2 "Sonaty" Chopina. W zapisie nutowym znajdują się warianty. Warianty opatrzone określeniem "ossia" zostały oznaczone w ten sposób przez samego Chopina lub wpisane jego ręką do egzemplarzy uczniów; warianty bez tego określenia wynikają z rozbieżności tekstu w przekazach autentycznych lub z niemożności jednoznacznego odczytania tekstu.

Sonata b-moll op. 35 jest utworem wręcz porywającym, poruszającym do głębi. Powstała jednak nie od razu, gdyż początkowo zaistniał Marsz żałobny. Pozostałe części Sonaty powstały w Nohant. Posiada ona wydźwięk i wymowę tragiczną i katastroficzną.

Sonata h-moll op. 58 została skomponowana również w Nohant, w roku 1844. Różni się ona od poprzedniej odrębnością ekspresji i charakteru. Narracja dramatyczna zawarta jest w czterech etapach: pierwsza część bliska jest balladzie; część druga to scherzo; część trzecia - nokturn. Charakter znacznie różni się od poprzedniej sonaty.

Lista utworów:
Gamy i pasaże (Drzewiecki Zbigniew, Ekier Jan, Hoffman Jan, Riege)

"Mazurki" komponował Chopin nieprzerwanie od 1825 - 1849 r. Punktem wyjścia był gatunek na wpół użytkowy. Stopniowo stawał się formą liryki refleksyjnej - wypowiedzi najbardziej osobistej. "Mazurki" Chopina nastręczają szereg specyficznych problemów wykonawczych. Wynikają one z przyczyn takich, jak różnorodność poszczególnych mazurków, ujmowanie ich przez Chopina w grupy opusowe, inspiracja formami tanecznymi polskiej muzyki ludowej. Tom IV WN zawiera 43 "Mazurki". W zapisie nutowym znajdują się warianty. Warianty opatrzone określeniem "ossia" zostały oznaczone w ten sposób przez samego Chopina lub wpisane jego ręką do egzemplarzy uczniów; warianty bez tego określenia wynikają z rozbieżności tekstu w przekazach autentycznych lub z niemożności jednoznacznego odczytania tekstu.

Publikacja zawiera 8 walców Fryderyka Chopina, który stworzył w nich wzór stylizacji tanecznej. Fryderyk Chopin wykształcił dwa typy walców, mianowicie: wirtuozowsko - brawurowy czyli valse brillante, oraz melancholijno - liryczny, przejęty później jako valsetriste. Do publikacji dołączony jest komentarz w języku angielskim.

Prezentowane wydanie to opracowanie Grande Polonaise op. 22 na jeden fortepian Fryderyka Chopina. Jest to publikacja z Wydania Narodowego pod redakcją Jana Ekiera. Do wydania dołączony jest komentarz wykonawczy w języku angielskim. Polonez Es dur op. 22 poprzedzony jest Andante spianato równiez w wersji na jeden fortepian.

Publikacja zawiera trzy Ronda fortepianowe Fryderyka Chopina op. 1, 5 i 16. Wszystkie są kompozycjami lat młodzieńczych i powstawały w Warszawie, w latach 1825 - 1828, oraz w Paryżu, w latach 1832 - 1833. W Rondach Chopina odnaleźć można dwie formy fascynacji - fascynacji pianistyczną wirtuozerią - nastawioną na popis zapierający dech słuchaczom - i żywiołem muzyki ludowej. Forma ronda nie odbiega od modelu klasycznego i polega na trzykrotnym wystąpieniu wyrazistego tematu stanowiącego refren i przedzieleniu go epizodami (kupletami) w określonych tonacjach. Ronda op. 1 i 5 są utworami okresu warszawskiego, a Rondo op. 16 - okresu paryskiego. W niniejszym Wydaniu Narodowym zawarto wkładkę z komentarzem wykonawczym i skróconym komentarzem źródłowym (w języku polskim i angielskim).

Tom 29 B V - "Różne utwory" - zawiera utwory o bardzo zróżnicowanym stopniu trudności: od najprostszych miniatur, należących do repertuaru pedagogicznego, po perełki liryki fortepianowej, wśród których nie brak arcydzieł chętnie grywanych przez najwybitniejszych pianistów: Lento con gran espressione, Nokturn e-moll, Impromptu cis-moll oraz Marsz żałobny c-moll, i inne.
Wydanie zawiera osobna wkładkę z komentarzem wykonawczym i skróconym komentarzem źródłowym.