Ballada II

Nat "King" Cole, właściwie Nathaniel Adams Coles (17 marca 1919 - 15 lutego 1965) - amerykański muzyk jazzowy i piosenkarz. Urodził się w Montgomery (Alabama, USA) najprawdopodobniej 17 marca 1919, aczkolwiek jako data jego urodzin podawany jest też rok 1915 lub 1917. Zmarł 15 lutego 1965 w Santa Monica (Kalifornia). Ten amerykański czarnoskóry muzyk jazzowy, obdarzony ciepłym głosem o pięknej barwie i głębi, rozpoczął karierę jako pianista, później jednak wsławił się balladami. Dzieciństwo i młodość spędził w Chicago. W 1937 roku zaczął występować w klubach jazzowych w Los_Angeles. W 1939 roku założył Trio King Cole (wraz z Oscarem Moorem i Wesleyem Princem). Z czasem jego związki z jazzem uległy rozluźnieniu, a on przeszedł do historii przede wszystkim jako wokalista śpiewający muzykę "łatwą i przyjemną".
Pozycja zawiera 59 oryginalnych utworów Nat 'King' Cole'a z wstępem i zdjęciami. Zawiera między innymi: Ain't Misbehavin', Baby, Won't You Please Come Home, Chicago, Don't Get Around Much Anymore, Dream a Little Dream of Me.

Kolekcja utworów fortepianowych zebranych i zaaranżowanych przez Lesława Lica - pianisty, klarnecisty, saksofonisty, kompozytora, aranżera, pedagogia i publicysty muzycznego. Lic związany jest z krakowską Filharmonią, Operą, Radiem i Telewizją oraz Akademią Muzyczną. Jest również uczestnikiem pierwszych powojennych zespołów jazzowych m. in. 'Hot Club Melomani'. Przez 32 lata był kierownikiem muzycznym kabaretu "Jama Michalika". Lic jest laureatem szeregu nagród artystycznych. Po przejściu na emeryturę rozpoczął współpracę z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną im. L. Solskiego w Krakowie.

Agnieszka Osiecka (1936-1997), poetka, pisarka, autorka spektakli teatralnych i telewizyjnych, dziennikarka, przede wszystkim autorka ponad tysiąca tekstów piosenek. Urodzona w Warszawie, córka Marii i Wiktora Osieckiego, kompozytora muzyki rozrywkowej.

Publikacja zawiera Balladę f-moll op. 52 Fryderyka Chopina uważaną za jego szczytowe osiągnięcie w tym gatunku. Utwór powstał w Nohant w ciągu dwóch lat: 1842 - 1843. Specyfiką utworu jest gęstość faktury poddawanej zabiegom wariacyjnym i polifonicznym.

Chopin znajdował naśladowców nie tylko w Warszawie, lecz od Północy do Południa, od Oslo do Palermo, od Wschodu do zachodu, od Petersburga do Paryża napisał Alfred Einstein w swojej fundamentalnej książce o epoce romantyzmu. Ten przemożny wpływ odczuć można u wielu wybitnych kompozytorów, tworzących zarówno w drugiej połowie XIX wieku, jak i w całym ostatnim stuleciu. Inspiracji harmonicznych, fakturalnych, gatunkowych i duchowych doszukać się można w utworach Liszta, Wagnera, Głazunowa, Szymanowskiego, Góreckiego i in. Nawiązywanie do twórczości Chopina w formie transkrypcji osiągnęło niewyobrażalne rozmiary liczone tysiącami utworów. Odrębną, choć mniej liczną, kategorię stanowią bardziej lub mniej swobodne parafrazy, próbujące uprościć lub rozwinąć pierwowzory. Zdarzają się ciekawe i udane, ale bywają też karykaturalne, pozbawione inwencji. Zestawiając w serii Słynne parafrazy oryginał Chopina bezpośrednio z jego parafrazą, chcemy przypomnieć szeroko rozpowszechnioną praktykę muzyki XIX i XX wieku i przywołać dzieła tych kompozytorów, którym choć trochę udało się wejść w światło geniuszu wielkiego Fryderyka.

Kolejna pozycja z serii "Łatwe... na fortepian" . Wielu młodych pianistów marzy o zagraniu utworów Fryderyka Chopina lecz to trudna literatura. W publikacji znajdziemy 12 fragmentów znanych utworów kompozytora w łatwym zapisie i w zmienionych tonacjach dla początkujących pianistów.

Juliusz Zarębski urodził się 28 lutego 1854 r. w Żytomierzu, zmarł 15 września 1885 r. tamże. Był kompozytorem i pianistą. Studiował w Konserwatorium Wiedeńskim w klasie kompozycji u Franza Krenna i fortepianu u Josefa Dachsa. Kontynuował studia w Konserwatorium Petersburskim, Którego dyplom uzyskał w 1873 r. w ciągu zaledwie 3 miesięcy. Wiosną 1874 r. koncertami w Odessie i Kijowie rozpoczął swoją karierę pianisty - wirtuoza. Z wielkim powodzeniem występował m. in. w Rzymie, Neapolu, Konstantynopolu, Warszawie, Paryżu i Londynie. W 1874 r. udał się do Rzymu, gdzie przez półtora roku studiował pod kierunkiem Franciszka Liszta. Od 1880 r. do śmierci pracował na stanowisku profesora Konserwatorium w Brukseli. Zarębski był jednym z najbardziej oryginalnychkompozytorów polskich 2 połowy XIX wieku. W jego twórczości dostrzec można kontynuację tradycji chopinowskiej przejawiającą się w doborze gatunków muzycznych (mazurek, walc, ballada, polonez, kołysanka, impromptu czy barakola) oraz w twórczym wykorzystaniu motywów ludowych i indywidualnych rozwiazań harmonicznej oraz w wyrafinowanej kolorystyce dźwiękowej.
Na dorobek kompozytorski Zarębskiego składają się przede wszystkim utwory fortepianowe ( na 2 i 4 ręce). Jednak jego najsłynniejszym dziełem jest napisany na krótko przed śmiercią i zadedykowany Franciszkowi Lisztowi "Kwintet fortepianowy g - moll " po 34. Wigilijne podarki op.27 ukazały się w oficynie Julius Hainauer ( Wrocław) w 1885 r. Kopię pierwodruku otrzymano od Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie.

W trakcie swojej 50-letniej kariery David Bowie zawsze zaskakiwał, zniewalał, rozanielał. Rok 2016 i płyta (czyt. blackstar) nie jest w tej kwestii wyjątkiem. Zaledwie 7 utworów, ale prawie 45 minut nowej muzyki od "kameleona rock'n'rolla" to jedna z najbardziej zaskakujących i oryginalnych płyt w jego dyskografii. Jak twierdzi jej producent i stały współpracownik Bowiego Toni Visconti - głównym celem podczas jej nagrywanie było 'unikanie rock'n'rolla', dlatego znaleźć tu można elementy jazzu, elektroniki i krautrocka, gatunku rozpropagowanego przed niemieckie zespoły z lat 70-tych, czyli Can czy Kraftwerk. A wszystko spowite nawiedzonym, niepodobnym do nikogo innego wokalem David Bowie. Z płyty przed premierą znane są tytułowy - epicka, 10-minutowa ballada, której fragment towarzyszy czołówce nowego serialu 'The Last Panthers', 'Sue (Or In A Season Of Crime)' i ''Tis A Pity She Was A Whore' oryginalnie wydane przy okazji kompilacji Nothing Has Changed z 2014 roku a także 'Lazarus' - utwór z musicalu o tym samym tytule nawiązującym do twórczości Bowiego.