Powrót

"Pieśń Solvejgi" to najbardziej znany utwór z II Suity "Peer Gynt" Edwarda Griega. Oparty jest na norweskich motywach ludowych. Utwór został napisany do wzruszającej sceny powrotu Peer Gynta do Solvejgi. W prezentowanym wydaniu "Pieśń Solvejgi" zaaranżowana została przez Julittę Ryzow na skrzypce z fortepianem.

"Definitely Maybe" okazał się najszybciej sprzedającą płytą w historii brytyjskiej fonografii. Zadebiutował na pierwszym miejscu zestawień i rozpoczął masową histerię na punkcie zespołu. Britpop, bo do takiego nurtu przypisali formację dziennikarze, zaczął święcić wielkie triumfy. Z sukcesami przyszły skandale, kontrowersje, walki (dosłownie) między braćmi, odejścia i powroty Noela Gallaghera, kłopoty w życiu prywatnym.
W tej publikacji znajdują się wybrane utwory z krążka zespołu ,,Definitely Maybe", np.: Up in the sky, Columbia, Slide away.

Pieśń Solvejgi - jest to najbardziej znany utwór cyklu, mimo zdecydowanie większej popularności I części suity niż drugiej. Suita oparta jest na norweskich motywach ludowych i została napisana przez kompozytora do wzruszającej sceny powrotu Peer Gynta do Solwejgi. W niniejszej publikacji zawarto aranżację utworu na flet poprzeczny z fortepianem. Tempo: Un poco Andante.

Lista utworów:
BEZPOWROTNIE - Kasia Kowalska
DLA WAS - Stachursky
DROGI KOLEGO - Patrycja Markowska
GDYBYŚ - Grażyna Łobaszewska
KTO SIĘ CENI - Golec uOrkiestra
NA DŁONI - Anna Maria Jopek
PARANOID - Black Sabbath
SOLO - Budka Suflera
UPTOWN GIRL - Billy Joel
WHEN A MAN LOVES A WOMAN - Percy Sledge
YOU ARE THE SUNSHINE OF MY LIFE - Stevie Wonder
SŁOŃCE MOJE - Human

Kolekcja utworów fortepianowych zebranych i zaaranżowanych przez Lesława Lica - pianisty, klarnecisty, saksofonisty, kompozytora, aranżera, pedagogia i publicysty muzycznego. Lic związany jest z krakowską Filharmonią, Operą, Radiem i Telewizją oraz Akademią Muzyczną. Jest również uczestnikiem pierwszych powojennych zespołów jazzowych m. in. 'Hot Club Melomani'. Przez 32 lata był kierownikiem muzycznym kabaretu "Jama Michalika". Lic jest laureatem szeregu nagród artystycznych. Po przejściu na emeryturę rozpoczął współpracę z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną im. L. Solskiego w Krakowie.

Lista utworów:
Special Mission (Misja specjalna)
The Last Chieftan (Ostatni wódz)
Bubble Gum (Balonowa guma)
Submarine Warfare (Łódź podwodna)
Happy Scholl (Wesoła szkoła)
J'adore l'accoreon
Afraid of the Dark (Groza ciemności)
Eternally (Na zawsze)
The Return of Mr Carrot (Powrót pana Marchewki)
Ghostly Visions (Wizje duchów)
Invincible (Niepokonany)
Even When I Know You (Nawet kiedy cię znam)
Reggae Masta
Operation: Black Smoke (Operacja 'Czarny dym')
Funkomatic

Spis treści:

Bob Marley przyszedł na świat we wsi Nine Maile nieopodal miasta Saint Anns na Jamajce. Jego ojcem był biały oficer armii brytyjskiej (Marley nigdy go nie poznał), a matka jamajską wieśniaczką. Rodzina przeniosła się do stolicy Jamajki - Kingston, gdzie zamieszkali w dzielnicy slumsów - Trenchtown. Marley znalazł pracę jako spawacz i w tym właśnie czasie założył swój pierwszy zespół. W 1962 roku Marley nagrał w studiu swój pierwszy singel "Judge Not". Pierwsze nagrania Marleya, takie jak "Put It On", "Ten Commandments" oraz "Love and Affection", opowiadały o świecie ulic Trenchtown, o zdesperowanych chuliganach i ulicznikach. W tym czasie zaczął krystalizować się skład Weilersów - grupy, która współtworzyła później sławę Marleya. W lutym 1966 roku Bob Marley poślubił czarnoskórą wokalistkę Ritę Anderson i przeniósł się do Delaware w USA (pracował tam jako kelner, asystent w laboratorium, kierowca wózka widłowego na nocnej zmianie w magazynie oraz monter w fabryce). Zagrożony poborem do wojska i wysłaniem na wojnę do Wietnamu, Bob Marley powrócił na Jamajkę. W kwietniu 1966 roku Jamajkę odwiedził król Etiopii - Hajle Selasie I, który był czczony jako prorok przez rastafarian - członków ruchu religijnego, który łączy tradycje biblijne z elementami wierzeń afrykańskich. Rastafarianizm to nie tylko religia, ale także specyficzny styl życia (np. marihuana uważana jest tu za święte ziele). Marley zaangażował się w ten ruch. Rastafarianie wierzą, że Afrykanie są narodem wybranym. Marley śpiewał właśnie o idei powrotu Afrykanów z ziemi wygnania i wyzysku - Babilonu (czyli świata Zachodu) do ziemi wolności - Afryki. W połowie lat 60 kształtował się nurt, który dziś określany jest jako reggae - szybka, rytmiczna muzyka z wyrazistym rytmem. The Wailers mieli wielki udział w rozpropagowaniu tej muzyki. W 1968 r. Marley ostatni raz obciął włosy. Potem już zawsze nosił długie dredy, fryzurę typową dla rastafarian.
3 grudnia 1976 r. siedmiu napastników z bronią wpadło do domu artysty w Kingston, raniąc Marleya, jego żonę i menedżera Dona Taylora. Po zamachu Marley przeniósł się na Florydę. W 1977 r. stwierdzono u niego nowotwór i usunięto mu palec u nogi, informując media, że odniósł kontuzję podczas gry w piłkę nożną. Latem 1980 r. nowotwór znów dał znać o sobie, gdy artysta zasłabł podczas joggingu w nowojorskim Central Parku. Ostatni koncert Marleya odbył się 23 września 1980 r. w Pittsburgu. Po koncercie muzyk poddany został badaniom lekarskim, które ujawniły raka płuc i żołądka oraz wielki guz w mózgu. Zmarł 11 maja 1981 roku. Pochowano go na Jamajce.
Publikacja zawiera wybrane utwory artysty napisane na gitarę solo.

"Mojego Interlokutora poznałam w 1959 roku w legendarnej dziś Państwowej Średniej Szkole Muzycznej w Krakowie przy ul. Warszawskiej 11. Łączy nas wspólne próby chóru i koncerty, które w życiu szkoły odgrywały ważną rolę integrującą, dzieliła różnica wieku - w tym okresie życiowego doświadczenia ogromna.
Po kilku latach spotkaliśmy się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej i odtąd, choć główną płaszczyzną naszego porozumienia była muzyka, nie brakowało w naszych kontaktach zwykłej ludzkiej sympatii, z upływem czasu coraz głębszej, tym bardziej, że należeliśmy do tego samego pokolenia, które chwilami ze zdziwieniem spogląda na otaczający nas dzisiaj świat...
W niniejszej książce nie ma muzykologicznych analiz kompozycji Marka Stachowskiego ani pełnego opisu Jego drogi twórczej i życiowej. Jest zapis luźnych, niespiesznych rozmów o życiu wijących się meandrami, pełnych przeskoków tematycznych oraz powrotów do głównego wątku, rozmów prowadzonych przy kawie i kremówce przez dwoje ludzi, których połączyła miłość do muzyki, a także blisko pięćdziesięcioletnia zażyłość."
Anna Woźniakowska

Muzyka ze słynnego musicalu Show Boat w aranżacji na fortepian solo. W publikacji można znaleźć zdjęcia z musicalu i streszczenie akcji. Sam musical opowiada historię pary: Gaylorda i Magnolii i ich perypetie, najpierw na tytułowym statku kursującym po Missisipi, później na lądzie, włączając w to rozstanie, powrót i wreszcie karierę wokalną Magnolii.

Publikacja łączy zalety podręcznika zawierającego dużą ilość treści oraz praktycznego i wygodnego zeszytu ćwiczeń. "Naszą muzykę" cechuje dbałość o właściwą korelację zagadnień z kształcenia słuchu i rytmiki, których uzupełnienie stanowią podstawowe pojęcia z zakresu teorii muzyki. Nowoczesna konstrukcja podręcznika oraz przemyślany i logiczny sposób uporządkowania zawartych w nim treści i zagadnień stanowią nową jakość na rynku wydawniczym. Charakterystyczną cechą publikacji jest wprowadzenie dużej ilości ćwiczeń twórczych polegających na komponowaniu i improwizacji oraz zwrócenie uwagi na rozwijanie wyobraźni i wrażliwości muzycznej uczniów już od samego początku nauki. Szata graficzna publikacji została przygotowana na najwyższym światowym poziomie. Podręcznik jest w całości kolorowy, z pięknymi ilustracjami autorstwa Małgorzaty Flis. Kolorowe ramki i ikony, powiększona czcionka nut, szerokie pięciolinie i wyraźna czcionka tekstowa ułatwiają dzieciom korzystanie z tej publikacji.

Album przedstawia historię życia i osiągnięć chłopaka z miejscowości Tupelo w stanie Missisipi, od zarania kariery na początku lat 50. zeszłego stulecia po przedwczesną śmierć w 1977 roku. Na ponad 400 niezwykłych fotografiach udokumentowano wydarzenia z życia prywatnego i artystycznego: pierwsze koncerty, filmy, czas służby wojskowej, małżeństwo z Priscillą oraz narodziny córki Lisy Marii, powrót na listy przebojów i szczyt popularności Elvisa w latach 70. XX wieku, a w końcu zmierz kariery i stopniowe pogarszanie się stanu zdrowia.

Najbardziej znane dzieło Giacomo Carissimiego - oratorium "Jephte", oparte na starotestamentowej Księdze Sędziów. Jephte był sędzią izraelskim, który został wyznaczony na dowództwo wyprawy wojennej przeciw Ammonitom. Przed wyprawą powziął przed Bogiem przysięgę, że przy szczęśliwym powrocie, złoży w ofierze pierwszą osobę, która wyjdzie przez drzwi jego domu aby go powitać. Oratorium opisuje właśnie scenę powrotu, a osobą która wita Jephta jest ku jego zgrozie, jego jedyna córka.

Toccata i Fuga na temat ADHD zostały skomponowane przez Zbigniewa Słowika pomiędzy październikiem a listopadem 2006 roku. Toccata posiada trzy części: I - Maestoso (półnuta = 60), II - con energico (półnuta = 88), III - powrót do tempa części pierwszej. W Fudze wyróżnić można dwie części: I - Allegretto (ćwierćnuta = 69), II - Maestoso (ćwierćnuta = 88).

1. Według Artura Jacobsa:
Villanella (wł.) villanelle (fr.) są to wiejskie pieśni (lub utwory instrumentalne o zbliżonym charakterze) zwłaszcza typ XVI wiecznej pieśni zwrotkowej o prostej fakturze, przeciwieństwo kunsztownego madrygału.
2. Według Józefa Władysława Reissa:
Villanella to taneczna piosenka neapolitańska XVI w. Żywa i pogodna zwykle opracowana homofonicznie na trzy głosy, często z umyślnymi błędami kwint równoległych dla podkreślenia jej prostego charakteru i niekunsztownej budowy. Do najbardziej znanych kompozytorów villanelli należeli: Ruggiero Giowanelli (1560 - 1625), Sigismondo d'India (XVII w.), i sławny madrygalista L. Marenzio, który wydał 5 zbiorów villanell (1584 - 1587). Śpiewano je również poza Włochami, a we Francji powstały wzorowane na nich pieśni sielskie zwane brunettes - miłosne o zabarwieniu sentymentalnym.
3. Według Janusza Ekierta:
Villanella, villanesca to renesansowa piosenka neapolitańska. Żartobliwa w rytmach tanecznych z tekstem w dialekcie neapolitańskim zwykle 3 - głosowa w prostej fakturze akordowej. W połowie XVI wieku spopularyzowała się też w północnych Włoszech. Podobnie jak jej odmiana villota była reakcją przeciw zbytniemu wyrafinowaniu madrygału.
W publikacji zawarto 15 Villanelles na tematy ludowe bretońskie i irlandzkie w oryginale przeznaczone na harfę celtycką, w niniejszej aranżacji na gitarę klasyczną.

Książka przedstawia poglądy na muzykę i panoramę warunków, w jakich przyszło działać jej twórcom w XX wieku. Naświetla sytuacje, w których padały hasła całkowitego zerwania z przeszłością i podporządkowania sztuki propagandzie. Objaśnia rewolucjonizujący wpływ mediów na życie muzyczne, genezę rocka i fascynacji muzyką dawną. Uzmysławia, jak różnie można pojmować czym jest muzyka w zależności od tego, czy jest się Polakiem, Francuzem, Niemcem czy Kalifornijczykiem. Po trzeciej części Historii muzyki, przedstawiającej techniki kompozytorskie, ten tom dopełnia panoramę muzyki XX wieku o jej kontekst estetyczny i społeczno-polityczny.

Janusz Gniatkowski, wielka gwiazda polskiej piosenki w latach 50. i 60. XX-wieku. Uwielbiany przez fanów, charakteryzujący się niepowtarzalnym urokiem osobistym, elegancją i fascynującą osobowością estradową. No i ten głos, wyjątkowy, ciepły o dużej skali i sile, i przepięknej barwie, który później wielu wykonawców starało się naśladować. Autorem książki jest Janusz Świąder – dziennikarz od 1969 r. w redakcjach: „Sztandar Ludu”, „Dziennik Lubelski” i „Dziennik Wschodni”, a w latach 1975-1991 również w Polskiej Agencji Prasowej. Autor licznych publikacji w prasie lubelskiej, krajowej (m.in. w „Przekroju” i „Głosie Nauczycielskim”, Magazynie Wyższych Sfer VIP) i zagranicznej (londyńskim, polonijnym Polish Weekly Magazine „Cooltura”, nowojorskim polonijnym „Super Express USA”, amerykańskim dwutygodniku polonijnym „Gwiazda Polarna”) oraz w portalach internetowych – Interia, Wirtualna Polska i kanadyjskim Mówię po polsku. Współpracował owocnie z warszawską agencją komputerową Micro Way Media i Krajową Agencją Prasową i Fotograficzną, a obecnie współpracuje z dwumiesięcznikiem lubelskim „Uroda życia”. W roku 2011, decyzją lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy, został mu przyznany tytuł „Młodego Dinozaura”. Tytułem tym stowarzyszenie obdarza dziennikarzy-emerytów, czynnych zawodowo.
Książka ma na celu: dla starszych – powrót do miłej przeszłości, dobrych wspomnień, którym towarzyszyły piosenki Janusza Gniatkowskiego; dla nieco młodszych – powrót do krainy dzieciństwa; a dla współczesnych przybliżenie postaci tego piosenkarza i być może zafascynowanie Jego osobowością i dorobkiem artystycznym.

Biografia Sergieja Diagilewa - legendarnego założyciela Baletów Rosyjskich. Na świecie pozycja ta szybko stała się bestsellerem i wpisała się do klasyki literatury baletowej. Napisana żywym językiem monografia "Diagilew" jest skierowana do szerokiego grona odbiorców. Co ważne, książka jest atrakcyjna nie tylko dla teoretyków i historyków tańca, teatrologów i muzykologów, choreografów i tancerzy. Jej zakres tematyczny oraz żywa forma wypowiedzi pozwolą amatorom tańca, wielbicielom tradycyjnego baletu i tańca współczesnego zapoznać się z postacią ojca założyciela XX-wiecznego baletu. Dodatkowym atutem publikacji jest to, że będzie ona stanowić pozycję obowiązkową dla licealistów, którzy wybiorą egzamin maturalny z wiedzy o teatrze.