Sonate F

Kolekcja utworów skrzypcowych z akompaniamentem fortepianowym różnych kompozytorów, m. in.: Jeana Baptiste Lully'ego, Arcangello Corelli'ego, Georga Phillipa Telemanna, Georga Friedricha Haendla, Johanna Sebastiana Bacha, Leopolda Mozarta i wielu innych.

Richard Danielpour urodził się 28 stycznia 1956 roku w Nowym Jorku. Studia muzyczne odbył w Oberlin College i New England Conservatory of Music, a później w Juilliard School of Music. Obecnie jest nauczycielem w Manhattan School of Music (od 1993) i Curtis Institute of Music (od 1997).
Średni czas trwania Sonaty: 14'

Sonata na wiolonczelę i fortepian op. 38d z 1945 roku napisana przez Hellmutha Christiana Wolffa, współczesnego kompozytora posiadającego wykształcenie muzyczne zdobyte w Berlinie pod okiem Hermanna Aberta, Alberta Scheringa i Curta Sachsa. W 1954 roku został profesorem Uniwersytetu w Lipsku. Tworzył muzykę kameralną, wokalną i orkiestrową.

Sonata nr 4 Karla Höllera na skrzypce i fortepian. Karl Höller (1907 - 1987) był niemieckim kompozytorem tworzącym w dwudziestym wieku, oraz pedagogiem.Studiował kompozycję, dyrygenturę, a także organy i wiolonczelę. W 1955 roku został członkiem berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. W jego dorobku muzycznym odnaleźć można sonaty, sonatiny, utwory dla kwartetów smyczkowych, fugi i inne. Styl kompozytorski Höllera należy do późnego romantyzmu.

Hanns Eisler (1898 - 1962) to niemiecki kompozytor pochodzenia austriackiego, uczeń Arnolda Schönberga. Jednym z jego najsłynniejszych dzieł jest "Niemiecka symfonia" na głosy solowe, chór, parę recytatorów i orkiestrę. Przez wiele lat kompozytor współpracował ze znanym dramaturgiem Bertoltem Brechtem. "Trzecią Sonatę" Eisler skomponował w 1943 roku. Utwór ten złożony jest z trzech części o różnym tempie i nastroju. Charakteryzuje się nowoczesną harmoniką oraz wszechstronnym wykorzystaniem możliwości fortepianu. Eisler wykorzystuje m. in. skrajne rejestry instrumentu, stosuje rozbudowane akordy, tryle oraz mordenty.

Concertante D-dur zostało skomponowane przez W. A. Mozarta w 1781 roku. W oryginale jest to utwór przeznaczony na dwa fortepiany. W prezentowanym wydaniu znajduje się transkrypcja utworu na dwoje skrzypiec i akompaniament fortepianowy.

Edvard Grieg to norweski kompozytor i pianista. okresu romantyzmu. Jego najbardziej znane dzieła to między innymi Koncert fortepianowy a-moll op. 16., a także muzyka do dramatu muzycznego "Peer Gynt" później zestawiona w formie dwóch suit, w skład której wchodzi słynny utwór "W Grocie Króla Gór".

Karl Höller (1907 - 1987) to kompozytor niemiecki. Jest autorem muzyki orkiestrowej (skomponował m. in. dwie symfonie) oraz kameralnej (w tym m. in. siedem sonat skrzypcowych i sześć kwartetów smyczkowych). Jego "Sonata na skrzypce i fortepian" op. 4 powstała w 1929 roku. W 1968 roku natomiast kompozytor wydał drugie opracowanie tej kompozycji. Utwór utrzymany jest w rozszerzonej harmonii dur-moll. Posiada trzy części: cz. I - Allegro deciso, cz. II - Andantino notturno, cz. III - Allegro con brio. Partia skrzypiec pełna jest wirtuozowskich pasaży i innych efektownych pochodów melodyczno - rytmicznych. Kompozytor w pełni wykorzystuje możliwości skrzypiec posługując się typową dla tego instrumentu fakturą.

Ned Rorem to amerykański kompozytor urodzony w Richmond. Studiował na Uniwersytecie w Chicago, później w Konserwatorium w Chicago i na Uniwersytecie Wschodnim. Prezentowana Sonata nr 3 na fortepian solo składa się z następujących części:
I - like a motor, with no alteration of tempo (ćwierćnuta = 144);
II - Slow (ćwierćnuta = 52);
III - Scherzando (ćwierćnuta z kropką = 138)

Instrumentacja: Vln-Pf

Instrumentacja: Pf

Edison Denissow to rosyjski kompozytor, żyjący w latach 1929 - 1996. Studiował w Moskwie kompozycję oraz instrumentalistykę w zakresie fortepianu. W roku 1990 założył w Moskwie Stowarzyszenie na rzecz Modern Music. Edison Denissow słynie głównie z krótkich utworów na różne instrumenty z towarzyszeniem fortepianu. Sonata na wiolonczelę i fortepian, powstała w 1971 roku i jest jednym z bardziej znanych utworów rosyjskiego kompozytora.

Publikacja zawiera sonatę Milko Kelemena. Kelemen urodził się w 1924 roku. Ukończył studia muzyczne w Paryżu. Zorganizował festiwal muzyczny w Zagrzebiu, który odbywa się do dziś. Jest laureatem niemieckiego Bundesverdienstkreuz - krzyża zasługi.

Kolekcja Sonat i Sonatin fortepianowych Ludwiga van Beethovena. Wiele z nich powstało głównie w celach dydaktycznych. Są to typowe utwory mające pomagać w pracy nad techniką u młodego wykonawcy. Są ważniejszymi dziełami muzyki klasycznej, napisanymi w celach dydaktycznych. Proste, krótkie utwory, nie mają szczególnie zachwycać muzycznie, ale widocznie kształtować technikę w grze na fortepianie.

Chester Biscardi (ur. 1948) jest amerykańskim kopozytorem i pedagogiem. Kompozytor w swojej twórczości stara się dociec w jaki sposób dzieła literackie i obrazy mogą mieć wpływ na skład muzyki. ''Piano Sonata'', powstała w 1986 roku i jest jednym z bardziej znanych utworów Biscardiego. 3 - częściowa budowa utworu nawiązywać ma do tryptyku. Utwór charakteryzuje się nowoczesną harmonią i czystym, amerykańskim dźwiękiem. Sam kompozytor sugeruje tę sonatę wszytskim, którzy nie znają jego muzyki, jako 10-cio minutową próbkę jego pracy twórczej.

Instrumentacja: Vc-Pf

Johannes Brahms (1833 - 1897) to niemiecki kompozytor, pianista i dyrygent okresu romantyzmu. Jest on autorem licznych kompozycji fortepianowych. Jego dzieła fortepianowe cechują się syntezą romantycznej ekspresji z klasyczną symetrią. Niniejsza publikacja zawiera Sonatę F-dur op. 99 na wiolonczelę i fortepian. Utwór składa się z czterech części: I - Allegro vivace, II - Adagio affettuoso, III - Allegro passionato, IV - Allegro molto.

Ned Rorem to amerykański kompozytor urodzony w Richmond. Studiował na Uniwersytecie w Chicago, później w Konserwatorium w Chicago i na Uniwersytecie Wschodnim. Prezentowana Sonata nr 1 na fortepian solo została skomponowana w maju 1948 roku i składa się z następujących części:
I - półnuta = 72;
II - Adagio (ósemka = 69);
III - Clear, fast and hard (ćwierćnuta = 152).

Instrumentacja: Vln-Pf

Edison Denissow (ur. 1929) to rosyjski matematyk i kompozytor, uczeń Szebalina i Piejki. W jego dorobku kompozytorskim znajdują się m. in. trzy symfonie, "Koncert fletowy" oraz kantata "Słońce Inków" na sopran i 11 instrumentów. "Sonatę na flet i fortepian" artysta skomponował w 1960 roku. Jest to utrzymany w nowoczesnej harmonice utwór jednoczęściowy. W partii fletu Denissow użył licznych tryli, szybkich przebiegów melodyczno - rytmicznych, oraz wykorzystał wszystkie rejestry instrumentu. W głosie fletu znajdują się ponadto fragmenty "a piacere", a więc wykonywane dowolnie. Partia fortepianu natomiast charakteryzuje się m. in. powtarzanymi repetytywnie motywami.

Sonata fortepianowa jednego z największych kompozytorów klasycznych: Josepha Haydna. Haydn za swój wkład w ówczesną muzykę nazywany był często ojcem symfonii i kwartetu smyczkowego.

Pierwsza część kolekcji Sonat fortepianowych Wolfganga Amadeusza Mozarta. Wśród 10 tytułów znajdziesz m. in. Sonatę D-dur KV 284 (München 1775 r.), Sonatę B-dur KV 281 (Salzburg, 1774 r.) czy też Sonatę C-dur KV 330 (Paris, 1778 r.). Wszelkie uwagi dotyczące wykonawstwa zostały podane na początku publikacji przez edytora.

Instrumentacja: Trp-Pf

Kuhnau Johann (1660-1722) był niemieckim kompozytorem, organistą i teoretykiem muzyki. Jest największą postacią wśród kompozytorów niemieckich, żyjących przed Janem Sebastianem Bachem. Jako poprzednik J. S. Bacha zajmował stanowisko organisty i kantora kościoła Św. Tomasza w Lipsku. Jest autorem traktatów estetyczno-muzycznych, oraz twórcą licznych kantat i programowych sonat klawesynowych (Sonaty biblijne/biblische Sonate). Te ostatnie należą do jego najbardziej znanych prac. ''Sonaty biblijne'' to muzyka pełna emocjonalnych stanów, głównie za przyczyną historii zaczerpniętych z biblii. Cykl ''sonat biblijnych'' składa się z 6 tomów, zawierających po 1 sonacie opartej na tekstach biblijnych.

Felix Mendelssohn (1809 - 1847), pomimo krótkiego życia, wypracował sobie wiele osiągnięć twórczych. Talent "cudownego dziecka" i staranna edukacja sprawiły, że mając lat kilkanaście Mendelssohn był już wykształconym kompozytorem, pianistą i dyrygentem. Publikacja zawiera Sonatę F-dur na skrzypce i fortepian, którą kompozytor ukończył w 1838 roku w Berlinie. Jest to utwór 3 - częściowy: I - Allegro vivace, II - Adagio, III - Assai vivace. Kompozytor zawarł tu romantyczne walory zaczerpnięte z twórczości Schumanna, oraz elegancję i przejrzystość zaczerpniętą od Mozarta.

Publikacja zawiera Sonatę z op. 17 Ludwiga van Beethovena. W twórczości klasyków wiedeńskich dominowały dwa schematy cyklu sonatowego: 3 - częściowy (Allegro - Adagio - Allegro) i 4 - częściowy (Allegro - Adagio - Menuet - Allegro). Niniejsza Sonata jest to utwór 3 - częściowy:
I - Allegro moderato;
II - Poco Adagio, quasi Andante;
III - Rondo, Allegro moderato.
Publikacja posiada zapis parii rogu F, oraz partię dla wiolonczeli i skrzypiec, które także mogą wykonywać ten utwór.

Prezentowana publikacja gromadzi w sobie dwanaście popularnych utworów, będących opracowaniami na wiolonczelę i fortepian dzieł wybitnych kompozytorów baroku, klasycyzmu i romantyzmu. W zbiorze odnaleźć można m. in. "Sarabandę" z szóstej Suity wiolonczelowej Bacha, "Largo" z opery "Xerxes" Haendla (a więc słynną arię "Ombra mai fu"), "Menuett" z "Divertimenta D-dur" Mozarta oraz "Adagio" z "Oktetu F-dur" Schuberta.

Sonata fortepianowa Franza Josepha Haydna, jednego z największych kompozytorów klasycznych XVIII wieku, nazywanego ojcem opery i kwartetu smyczkowego. Haydn życie spędził w Austrii. Najdłużej pracował jako dyrygent dla bogatej rodziny Esterházy. Dzięki temu miał mało okazji by kontaktować się z innymi kompozytorami, co znacząco wpłynęło na oryginalność jego dzieł.

Instrumentacja: Pf/4h

Lista utworów:
Sonate für Klavier zu 4 Händen C-Dur op. 6; 1 (Clementi Muzio)
Sonate für Klavier zu 4 Händen Es-Dur op. 14; 3 (Clementi Muzio)
Sonate für Klavier zu 4 Händen C-Dur op. 3; 1 (Clementi Muzio)
Sonate für Klavier zu 4 Händen Es-Dur op. 3; 2 (Clementi Muzio)

Instrumentacja: Vln-Pf

Lista utworów:
Sonate für Violine und Klavier Nr. 3 Es-Dur op. 12; 3 (1799) (Beethoven Ludwig van)
Sonate für Violine und Klavier Nr. 1 D-Dur op. 12; 1 (1799) (Beethoven Ludwig van)
Sonate für Violine und Klavier Nr. 4 a-Moll op. 23 (1801) (Beethoven Ludwig van)
Sonate für Violine und Klavier Nr. 5 F-Dur op. 24 "Frühlings-Sonate" (1801) (Beethoven Ludwig van)
Sonate für Violine und Klavier Nr. 2 A-Dur op. 12; 2 (1799) (Beethoven Ludwig van)

Instrumentacja: Vla/Cl-Pf

Lista utworów:
Sonate für Klarinette (Viola) und Klavier f-Moll op. 120; 1 (Brahms Johannes)
Sonate für Klarinette (Viola) und Klavier Es-Dur op. 120; 2 (Brahms Johannes)

Wilhelm Friedemann Bach (1710 - 1784) to pierworodny syn Jana Sebastiana, nazywany często Bachem "drezdeńskim" lub "hallskim". Był kompozytorem i jednym z najznakomitszych organistów epoki. Wiele z jego kompozycji nie zostało opublikowanych. W niniejszej publikacji zawarto Sonatę F-dur na 2 fortepiany, w oryginale skomponowaną na 2 klawesyny. Utwór składa się z trzech części: I - Allegro moderato, II - Andante, III - Presto.

Johann Christian Bach (1735 - 1782), tzw. Bach "mediolański" lub "londyński" był najmłodszym synem Jana Sebastiana z drugiego małżeństwa z Anną Magdaleną. Zawarte w niniejszej publikacji Sonaty zostały oryginalnie skomponowane na klawesyn - 4 ręce. Sonata C-dur ukazała się ok. 1770 roku, a dwie pozostałe: A-dur i F-dur niedługo później. Inspiracją do skomponowania tych dzieł był prawdopodobnie występ 9 - letniego Mozarta z siostrą Nannerl w Londynie w 1965 roku, który Johann Christian miał okazję wysłuchać.

Instrumentacja: Vc-Pf

Mrs. H. H. A. Beach (właściwie Amy Beach), była pierwszą kompozytorką amerykańską, której udało się zdobyć uznanie w świecie muzyki. Żyła w latach 1867-1944. Jej nauczanie, oprócz nauki gry na fortepianie w dzieciństwie, sprowadzało się do roku nauki kompozycji pod okiem Juniusa W. Hilla. Pomijając ten epizod, była samoukiem - rozwijała się analizując utwory wielkich mistrzów takich jak J. S. Bach.

Niniejsza publikacja zawiera pięć Sonat na wiolonczelę i fortepian Ludwiga van Beethovena. Są to wszystkie sonaty, jakie stworzył on na taką obsadę. Utwory te powstawały w latach 1796 - 1815, kiedy w twórczości Beethovena dokonywały się radykalne przemiany stylistyczne. Kompozytor dążył wtedy do wykształcenia własnego indywidualnego stylu. Przeznaczenie sonat „na fortepian i wiolonczelę” było w czasach współczesnych kompozytorowi nowatorskim pomysłem. Beethoven chciał zaznaczyć, że nie traktuje już fortepianu jako instrumentu wyłącznie akompaniującego. Partia fortepianu w jego sonatach jest równoważna z partią wiolonczeli. Kompozytorzy romantyczni pójdą dalej tym tropem, traktując wiolonczelę jako jeden z ulubionych instrumentów pozwalających na wyrażenie „mowy uczuć”.

Zeszyt drugi zbioru Sonat fortepianowych Ludwika van Beethovena, jednego z najwybitniejszych kompozytorów wszechczasów. Zawiera 15 utworów, między innymi "Hammerklavier op. 106". W twórczości Beethovena wyróżnia się trzy okresy:
1. wczesny (klasyczny), w którym kompozytor bazował na osiągnięciach m. in. Mozarta i Bacha, jak również odkrywał nowe kierunki twórczości i stopniowo poszerzał ramy i ambicje swoich dzieł. W okresie tym powstało pierwszych dwadzieścia sonat fortepianowych, w tym słynna Patetyczna op. 13 i tzw. Księżycowa op. 27 nr 2.
2. środkowy (heroiczny), związany jest z kryzysem osobistym kompozytora, wywołanym odkryciem postępującej i nieodwracalnej głuchoty. Charakterystyczne są dzieła dużych form ukazujące idee bohaterstwa i walki z chorobą. W okresie tym powstaje kolejne siedem sonat fortepianowych (m. in. Waldsteinowska op. 53 i Appassionata op. 57).
3. Ostatni (romantyczny), jest to okres, w którym dzieła charakteryzują się wielką głębią intelektualną, licznymi innowacjami formalnymi i silnie osobistym wyrazem. Beethoven skomponował w nim ostatnich pięć sonat fortepianowych, m. in. Hammerklavier op. 106.

Instrumentacja: Fl-Pf/Harpsichord

Lista utworów:
Sonate für Flöte und Cembalo h-Moll BWV 1030 (Bach Johann Sebastian)
Sonate für Flöte und Cembalo Es-Dur BWV 1031 (Bach Johann Sebastian)
Sonate für Flöte und Cembalo A-Dur BWV 1032 (Bach Johann Sebastian)