Nie żal mi

Grzegorz Gerwazy Gorczycki, one of the mostoutstanding representatives of Polish Baroque music, came from Upper Silesia. He was born about 1667. The compositions included in the present edition were never printed in his lifetime, but like the rest of his output, were performed from manuscript copies. They reflect the creative trend in which the artistic guiding principles and media of palestrina's "stile antico" cross with newer ones, characteristic of the "stile moderno". The texts of which the compositions now published are based are examples of early Christian liturgical petry composed according to the principales of Latin metrical versification. The form of the works under discussion in characterized by progression in small sections, which is in turn determined by the structure of the lityrgical text and it is realized mainly by way of the motet method of chorale treatment, so popular in German sacred music of seventeen century. In the hymns the scoring is precisely defined - it consists of a four-part vocal ensemble (soprano, alto, tenor and bass), two violins and an organ, whose part was notated in the form of figured bass. The vocal parts form a compact group, nearly always accompanied by instruments. The sources of present edition are the manuscript scores prepared by A. Chybiński from the individual parts written by the composer. Since the manuscripts used by Chybiński were destroyed by fire in the National Library in Warsaw during the Second World War, the Editorial Notes refer exclusively to the copies, and not to the originals.

Lista utworów:
Crudelis Herodes (Gorczycki Grzegorz Gerwazy)
Deus Tuorum Militum (Gorczycki Grzegorz Gerwazy)
Lesu Corona Virginum (Gorczycki Grzegorz Gerwazy)
Tristes Erant Apostoli (Gorczycki Grzegorz Gerwazy)

Spis treści:

Kariera Ignacego Pleyela jest związana z Paryżem, gdzie zdobył sławę jako muzyk i kompozytor. Ignacy Pleyel jest także założycielem fabryki fortepianów pod marką własnego nazwiska: Pleyel.

„Etiudy-kaprysy” na skrzypce z towarzyszeniem drugich skrzypiec op. 18 powstały w Petersburgu przed 1863 r. jako materiał dydaktyczny. Henryk Wieniawski nauczał gry skrzypcowej w tym mieście przez 12 lat, najpierw jako nadworny solista cara, a następnie (od 1862 r.) jako profesor klasy skrzypiec petersburskiego konserwatorium. Etiudy op. 18 mają charakter pośredni między kompozycjami o charakterze czysto dydaktycznym a utworami koncertowymi. Jakkolwiek podstawowym celem tego zbioru jest doskonalenie techniki skrzypcowej, jego walory artystyczne są niewątpliwe. Niewykluczone, że sam kompozytor dostrzegał w nich ową podwójną funkcję, dydaktyczną i koncertową, na co wskazuje m.in.. Brak oznaczeń technik artykulacyjnych w tytułach, które ograniczają się jedynie do ogólnej charakterystyki tempa. Zbiór obejmuje osiem etiud o zróżnicowanym charakterze, od głęboko lirycznych (nr 1, 2, 6, 7) po zdecydowanie wirtuozowskie, nastawione na popis techniczny (nr 3, 4, 5, 8). Utwory te zajmują istotne miejsce w XIX-wiecznej literaturze dydaktycznej i do dziś stanowią ważną pozycję w pedagogice skrzypcowej. Etiudy są tak napisane, aby mogły być grane także bez drugiego głosu. (ze Wstępu)

Do najbardziej znanych, a jednocześnie najwybitniejszych przedstawicieli kapeli jasnogórskiej należy niewątpliwie Marcin Józef Żebrowski - kompozytor, skrzypek, wokalista (bas) i pedagog. Żebrowski należy do najwcześniejszych przedstawicieli twórców kompozycji mszalnych wśród muzyków jasnogórskich. Znanych jest obecnie pięć przekazów rękopiśmiennych zawierających jego msze, spośród których cztery przechowywane są w archiwum jasnogórskim. Missa ex D, prawdopodobnie najwcześniejsza z nich, co potwierdza przede wszystkim analiza stylistyczna, a także cechy zewnętrzne rękopisu (np. znaki wodne), przeznaczona jest na dwa głosy wokalne (canto, basso) z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego, złożonego z tzw. Kirchentrio (dwoje skrzypiec i b. c.), wzmocnionego ad libitum podwójnymi clarini.

Established in the late sixteenth century at Jasna Góra, the Chapel of the Paulite Fathers at Jasna Góra - constantly fostered by the Order's authorities - was one of the most significant centres for the development of musical culture in Poland down the ages. The musicians and composers activethere represented different local backgrounds - both Polish and foreign. It was, above all, the Jasna Góra composers, who were most often educated and performed energetically various musical activities in that milieu, that are especially noteworthy.

Lista utworów:
Vesperae pro toto anno (Osppe Eryk Brikner)

Marcin Józef Żebrowski należy do najwcześniejszych przedstawicieli kompozycji mszalnych wśród muzyków jasnogórskich. Znanych jest obecnie pięć przekazów rękopiśmiennych zawierających jego msze, spośród których cztery przechowywane są w archiwum jasnogórskim. Missa pastoralis należy do najczęściej bodajże cytowanych w literaturze muzykologicznej dzieł omawianego twórcy, głównie ze względu na szerokie wykorzystanie materiału motywicznego zaczerpniętego z polskiej muzyki ludowej. Kompozycja ta, w odróżnieniu od wcześniejszej 4-głosowej Missa pastoritia, przeznaczona jest na dwa głosy wokalne (canto i basso) z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego, złożonego z tzw. Kirchentrio (dwoje skrzypiec i b. c.), wzmocnionego podwójnymi clarini. Na podkreślenie zasługuje pokrewieństwo stylistyczne obydwu mszy pastoralnych Żebrowskiego, które stanowią niewątpliwie najbardziej interesujące przykłady tej formy z kręgu polskiej kultury muzycznej.
W niniejszym wydaniu zawarto głosy, brak partytury.

Marcin Józef Żebrowski należy do najwcześniejszych przedstawicieli kompozycji mszalnych wśród muzyków jasnogórskich. Znanych jest obecnie pięć przekazów rękopiśmiennych zawierających jego msze, spośród których cztery przechowywane są w archiwum jasnogórskim. Missa pastoralis należy do najczęściej bodajże cytowanych w literaturze muzykologicznej dzieł omawianego twórcy, głównie ze względu na szerokie wykorzystanie materiału motywicznego zaczerpniętego z polskiej muzyki ludowej. Kompozycja ta, w odróżnieniu od wcześniejszej 4-głosowej Missa pastoritia, przeznaczona jest na dwa głosy wokalne (canto i basso) z towarzyszeniem zespołu instrumentalnego, złożonego z tzw. Kirchentrio (dwoje skrzypiec i b. c.), wzmocnionego podwójnymi clarini. Na podkreślenie zasługuje pokrewieństwo stylistyczne obydwu mszy pastoralnych Żebrowskiego, które stanowią niewątpliwie najbardziej interesujące przykłady tej formy z kręgu polskiej kultury muzycznej.
W niniejszym wydaniu zawarto partyturę utworu, brak głosów.

Spis treści:

Lista utworów:
Polonez op. 7 (Mikuli Carl)
Scherzino op. 25 (Mikuli Carl)