Podróż

Manuel Martinez-Sobral to znakomity kompozytor i pianista urodzony w Gwatemali w 1879 roku. Jemu to właśnie Gwatemala zawdzięcza pierwsze XX-wieczne prace kompozytorskie. Martinez-Sobral prawdopodobnie komponował niemal wyłącznie na fortepian tylko dlatego, iż w jego otoczeniu byli tylko pianiści i komponowanie na inne instrumenty byłoby bezcelowe. Mimo to, stworzył kilka kompozycji orkiestrowych, które de facto były adaptacją orkiestrową wcześniejszych utworów fortepianowych. Tak było w przypadku 4 scen symfonicznych Acuarelas Chapinas z 1907 roku, które powstały z kompozycji fortepianowych z 1903 roku i były jednocześnie zaczątkiem wariacji na 2 fortepiany z 1922 roku. Hojas de Album, Cinco piezas Caracteristicas y una romanza a także prezentowany Vals Brillante de Concierto były napisane na fortepian zanim kompozytor rozpisał je na orkiestrę.
Jego utwory fortepianowe ukazują stałą, postępową ewolucję począwszy od klasycznej Sonaty papa Piano (1906) po drugą Evocaciones z 1924. W tych pracach moża zauważyć postęp w jego formach wyrazu i coraz to wyższy poziom warsztatu kompozytorskiego jaki udało mu się osiągnać bazując i zaczynając wyłącznie na najprostrzych formach klasycznych.
Martinez-Sobral był kompozytorem, który żył w totalnym, przymusowym odosobnieniu od wpływów europejskich i amerykańskich trendów muzycznych przełomu XIX i XX wieku. Zanim zaczął komponować nigdy nie podróżował za granicę. Jakikolwiek kontakt z muzyką jego czasów musiał być bardzo ograniczony, jako że żył w małym miasteczku, zapomnianego przez świat państwa Ameryki Łacińskiej. W tym kontekście, jego kultura muzyczna była ewidentnie klasyczna a jego odosobnienie nie pozolilo mu wyjść poza 1860 rok. Dlatego też bardzo istotne jest, by mieć na uwadze te specyficzne geograficzne i kulturowe uwarunkowania podczas sluchania/grania Martineza-Sobral, który to obok Ricardo Castillo był jednym z pierwszych kompozytorów Ameryki Łacińskiej pierwszej połowy XX wieku.

Koncert fortepianowy D-dur (KV 537) Mozart ukończył 24 lutego 1788 roku. Po raz pierwszy wykonany on został przez kompozytora 15 października 1790 roku, podczas uroczystości koronacyjnych we Frankfurcie. Mimo, iż Mozart zagrał wtedy również swój koncert F-dur (KV 459), jedynie Koncertowi D-dur nadano tytuł - "Koronacyjny". Mozart wielokrotnie wykonywał ten utwór podczas swoich podróży m. in. w Dreźnie, Lipsku oraz Berlinie. Niniejsza publikacja zawiera opracowanie na dwa fortepiany (wyciąg fortepianowy z partii orkiestry). Wydanie to zostało oparte o oryginalny rękopis Mozarta znajdujący się w Pierpont Morgan Library w Nowym Jorku.

Koncert fortepianowy D-dur (KV 537) Mozart ukończył 24 lutego 1788 roku. Po raz pierwszy wykonany on został przez kompozytora 15 października 1790 roku, podczas uroczystości koronacyjnych we Frankfurcie. Mimo, iż Mozart zagrał wtedy również swój koncert F-dur (KV 459), jedynie Koncertowi D-dur nadano tytuł - "Koronacyjny". Mozart wielokrotnie wykonywał ten utwór podczas swoich podróży m. in. w Dreźnie, Lipsku oraz Berlinie. Niniejsza publikacja zawiera opracowanie na dwa fortepiany (wyciąg fortepianowy z partii orkiestry). Książka używana w stanie dobrym, kartki lekko pożółcone, okładka przyciemniona.

Stan publikacja: nuty czyste, strona tytułowa popisana długopisem, okładka poplamiona, pozaginane rogi.