Och Ela

Manuel Martinez-Sobral to znakomity kompozytor i pianista urodzony w Gwatemali w 1879 roku. Jemu to właśnie Gwatemala zawdzięcza pierwsze XX-wieczne prace kompozytorskie. Martinez-Sobral prawdopodobnie komponował niemal wyłącznie na fortepian tylko dlatego, iż w jego otoczeniu byli tylko pianiści i komponowanie na inne instrumenty byłoby bezcelowe. Mimo to, stworzył kilka kompozycji orkiestrowych, które de facto były adaptacją orkiestrową wcześniejszych utworów fortepianowych. Tak było w przypadku 4 scen symfonicznych Acuarelas Chapinas z 1907 roku, które powstały z kompozycji fortepianowych z 1903 roku i były jednocześnie zaczątkiem wariacji na 2 fortepiany z 1922 roku. Hojas de Album, Cinco piezas Caracteristicas y una romanza a także prezentowany Vals Brillante de Concierto były napisane na fortepian zanim kompozytor rozpisał je na orkiestrę.
Jego utwory fortepianowe ukazują stałą, postępową ewolucję począwszy od klasycznej Sonaty papa Piano (1906) po drugą Evocaciones z 1924. W tych pracach moża zauważyć postęp w jego formach wyrazu i coraz to wyższy poziom warsztatu kompozytorskiego jaki udało mu się osiągnać bazując i zaczynając wyłącznie na najprostrzych formach klasycznych.
Martinez-Sobral był kompozytorem, który żył w totalnym, przymusowym odosobnieniu od wpływów europejskich i amerykańskich trendów muzycznych przełomu XIX i XX wieku. Zanim zaczął komponować nigdy nie podróżował za granicę. Jakikolwiek kontakt z muzyką jego czasów musiał być bardzo ograniczony, jako że żył w małym miasteczku, zapomnianego przez świat państwa Ameryki Łacińskiej. W tym kontekście, jego kultura muzyczna była ewidentnie klasyczna a jego odosobnienie nie pozolilo mu wyjść poza 1860 rok. Dlatego też bardzo istotne jest, by mieć na uwadze te specyficzne geograficzne i kulturowe uwarunkowania podczas sluchania/grania Martineza-Sobral, który to obok Ricardo Castillo był jednym z pierwszych kompozytorów Ameryki Łacińskiej pierwszej połowy XX wieku.

Robert Helps był amerykańskim kompozytorem i pianistą żyjącym w latach 1928 - 2001. Uczył się u Abby Whiteside i był propagatorem jej techniki wyprowadzania ruchu w grze na fortepianie nie z palca a z ramienia. Za swoją twórczość otrzymał między innymi nagrodę National Endowment for the Arts.
Publikacja zawiera utwór pt. "W końcu karuzela zaczyna się kręcić" na dwa fortepiany. Kompozycja powstała w 1987 roku i dedykowana jest Duetowi Mastrogiacomo z "Narodowej Fundacji dla Sztuki".

Lista utworów:
Mazurek (Maciejewski Roman)
Tarantela (Maciejewski Roman)
Kołysanka (Maciejewski Roman)