It s My Party

Lista utworów:
Koncert C-dur na fortepian i zespół smyczkowy (Vogler G. J.)

Lista utworów:
The Serpent's Kiss (Bolcom William)
Through Eden's Gates (Bolcom William)
Old Adam (Bolcom William)
The Eternal Feminine (Bolcom William)

Errollyn Wallen (ur. 1968 r.) to angielska artystka zamieszkująca w Londynie. Uważa się ją za pierwszą czarnoskórą, brytyjską kompozytorkę. W muzyce Wallen odnaleźć można szeroki zakres przeróżnych wpływów. W kręgu jej inspiracji znajduje się bowiem zarówno współczesna muzyka awangardowa, jak i popularna muzyka rozrywkowa. "The Girl in my Alphabet" to kompozycja Wallen na dwa fortepiany. Utwór ten charakteryzuje się m. in. częstymi zmianami metrum, nowoczesną harmoniką, gęstą fakturą, zastosowaniem glissand, zawiera również wiele fragmentów (lub motywów) powtarzanych repetytywnie.

Lista utworów:
Rondo for 2 Pianos op. 73 (Chopin Fryderyk)

Lista utworów:
Konzert d-Moll op. 40 (Mendelssohn F.)

Sonatę F-Dur KV 533 na fortepian Wolfgang Amadeusz Mozart (1756 - 1791) ukończył 3 stycznia 1788 roku. Najpierw, jako samodzielny utwór, skomponował on rondo (objęte KV 494). Kilka miesięcy później Mozart napisał osobne dwie części, które miały zostać włączone do formy sonaty. Na prośbę wydawcy dzieł Mozarta - Hoffmeistera kompozytor połączył te dwie części z powstałym wcześniej rondem KV 494, przez co powstała pełna trzyczęściowa sonata klasyczna. Pod względem temp, poszczególne części mają układ: cz. I - Allegro, cz. II - Andante molto, cz. III - Allegretto (Rondo). Prezentowana publikacja zawiera "Sonatę F-dur" na fortepian Mozarta z dokomponowaną przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partią drugiego fortepianu. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje nowy charakter.

The present edition is the first one to assemble the works for two harpsichords, which Bach contributed to this special genre of keyboard music. They are offered in a text that has been revised according to the original sources.
The Concerto a due Cembali (BWV 1061a) is generally known as Concerto in C Major for two harpsichords, strings, and basso continuo (BWV 1061). As such it is transmitted in several secondary sources of the 18th and early 19th centuries. Only the manuscript set of parts Mus. ms. Bach St. 139 of the Staatsbibliothek Preußischer Kulturbesitz Berlin (West) preserves with its harpsichord solo parts an original source; the ripieno parts belonging to it are a later supplement and stem from the time after bach's death.

Lista utworów:
Concerto a due Cembali BWV 1061a (Bach J. S.)
Fuga a 2 Clav. BWV 1080 nr 18 (Bach J. S.)

Mozart's Piano Concerto in C minor (K 491), dated 24 March 1786 in his autograph catalogue of works, ends the series of subscription concerts for the Lenten season of 1785-6. Mozart played the piece twice in short succession: first on 3 April 1786, and again at his academy of 9 April i the Burg Theatre. K 491 combines the timbral features of its two predecessors K 482 and 488 by emphasizing minor keys in its opening and closing movements and by expanding the wind band. The present edition has been revised on the basis of the autograph score located in the British Library in London and published i facsimile.

Lista utworów:
Concerto in C minor for Piano and Orchestra KV 491 nr 24 (Mozart Wolfgang Amadeus)

Two Pianos, Four Hands. Includes set of parts for each player.

This volume present two compositions by Dmitri Shostakovich taken from quite different creative periods.
The Suite in F# minor for two pianos Op. 6, was written in March 1922 when Shostakovich was studying at the Petrograd Conservatory. As the autograph shows, he committed the eintire work to paper without a break and with practically no corrections, dedicating in to the memory of his father, Dmitri Boleslavovich Shostakovich, who had died only shortly before, on February 24. The Suite was first heard in public on March 20, 1925 in the Auditorium Minor of the Moscow Conservatory, played by the composer and Lev Oborin.
Shostakovich wrote his "Merry March" in 1949, assing to it in the autograph the opus number 81. He then apparently decided against publishing the piece, and instead used the opus number 81 for the oratorio "The Song of the Forests" composed the same year. In our edition we have followed the autograph.

Lista utworów:
Suite - Prelude op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Fantastic Dance op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Nocturne op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Finale op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Merry March (Szostakowicz Dymitr)

Dymitr Szostakowicz urodził się w 1906 roku w Petersburgu, w rodzinie rosyjskiej. Początkowo studiował Wilnie, a następnie w Konserwatorium Petersburskim (fortepian - L. Nikołajew, kompozycja - M. Steinberg). Trzon twórczości Szostakowicza stanowią symfonie - piętnaście dzieł powstałych w ciągu 46 lat - dzięki którym otrzymał on miano jednego z najwybitniejszych symfoników XX w. Oprócz symfonii skomponował nieliczne utwory fortepianowe. Niniejsza publikacja zawiera Koncert fortepianowy nr 1 op. 35 z 1933 roku, w obecnym wydaniu na dwa fortepiany (aranżacji dokonał sam kompozytor). W oryginale dzieło zostało napisane na fortepian, trąbkę i orkiestrę smyczkową. Koncert posiada budowę czteroczęściową: I - Allegretto, II - Lento, III - Moderato, IV - Allegro con brio.

Anton Stepanovich Arensky (1861-1906) to kompozytor, pianista oraz pedagog rosyjski tworzący w okresie romantyzmu. Ogromny wpływ na jego twórczość wywarła muzyka Piotra Czajkowskiego. Arensky jest autorem m.in. muzyki kameralnej (kwartety smyczkowe, tria fortepianowe), dzieł chóralnych oraz licznych kompozycji fortepianowych. Prezentowana publikacja zawiera koncert f-moll op. 2 na fortepian i orkiestrę Arensky'ego, w opracowaniu na dwa fortepiany. Kompozycja ta powstała w 1881 roku. Posiada ona klasyczną, trzyczęściową formę: cz. I - Allegro maestoso, cz. II - Andante con moto, cz. III - Finał (Scherzo).
Stan publikacji: bardzo dobry.

"Koncert Es-dur na fortepian i orkiestrę" op. 73 jest ostatnim koncertem fortepianowym Ludwika van Beethovena. Dzieło skomponowane zostało w latach 1809 - 1811 w Wiedniu. Dedykowane zostało Rudolfowi Archuduke - uczniowi Beethovena. Po raz pierwszy dzieło zostało wykonane 28 XI 1811 w lipskim Gewandhausie przez Jana Schneidera. Koncert składa się z trzech części: cz. I - Allegro, cz. II - Adagio un poco mosso, cz. III - Allegro ma non troppo (w formie ronda). Charakterystyczne są dla tego utworu mocne, marszowe rytmy oraz żywiołowe motywy. Prezentowane wydanie koncertu zawiera opracowanie dzieła na da fortepiany.

Stan publikacji: bardzo dobry, kartki przyżółcone, nuty czyste.

Koncert fortepianowy C-dur op. 15 Ludwig van Beethoven ukończył i po raz pierwszy wykonał w 1798 roku. Dzieło nie odbiega od stylu jego innych młodzieńczych utworów. Tematyka ma charakter właściwy wiedeńskiej muzyce końca XVIII w. Beethoven napisał koncert z myślą o własnych występach, dlatego więcej można się zeń dowiedzieć o Beethovenie - pianiście niż o Beethovenie - kompozytorze. Koncert składa się z trzech części: I - pogodne Allegro con brio, II - Largo o głębszej treści emocjonalnej, III - Allegro w formie tanecznego ronda. W obecnym wydaniu Koncert został opracowany na dwa fortepiany (fortepian II stanowi wyciąg partii orkiestry).
Stan publikacji: dobry, nuty czyste, okładka lekko zabrudzona, brak zagnieceń, wypadające strony.

Koncert C-dur został napisany przez Mozarta dla żony jednego z salzburskich magnatów, hr. Lützowa. Rękopis partytury zaginął podczas ostatniej wojny światowej, zachowała się jedynie ręcznie przepisana kopia partii solowej fortepianu, którą Mozart poprawiał i gdzie zanotował krótkie kadencje do cz. I i II. Odczytując tę kopię, E. Mandyczewski zwrócił uwagę na wypisaną w niektórych miejscach realizację basu cyfrowanego. W wieku XVIII w ówczesnych koncertach klawesynowych, a także i późniejszych fortepianowych, w miejscach tutti instrument solowy brał czynny udział, potęgując tym samym brzmienie całości. W partyturach z tego okresu partia fortepianu była notowana jako bas cyfrowany. Zachowana autentyczna realizacja basu cyfrowanego pokazuje nam, jak ją sobie Mozart wyobrażał, dlatego w niniejszym wydaniu umieszczamy fotokopię zachowanych fragmentów z części I i II Koncertu.

Lista utworów:
Humoreska (Rastimaszenko T.)
Toccatina (Rastimaszenko T.)
Pionierskie Concertino (Rastimaszenko T.)
Concertino No. 2 (Rastimaszenko T.)