Hurt By Hurt

Mozart's Piano Concerto in C minor (K 491), dated 24 March 1786 in his autograph catalogue of works, ends the series of subscription concerts for the Lenten season of 1785-6. Mozart played the piece twice in short succession: first on 3 April 1786, and again at his academy of 9 April i the Burg Theatre. K 491 combines the timbral features of its two predecessors K 482 and 488 by emphasizing minor keys in its opening and closing movements and by expanding the wind band. The present edition has been revised on the basis of the autograph score located in the British Library in London and published i facsimile.

Lista utworów:
Concerto in C minor for Piano and Orchestra KV 491 nr 24 (Mozart Wolfgang Amadeus)

This volume present two compositions by Dmitri Shostakovich taken from quite different creative periods.
The Suite in F# minor for two pianos Op. 6, was written in March 1922 when Shostakovich was studying at the Petrograd Conservatory. As the autograph shows, he committed the eintire work to paper without a break and with practically no corrections, dedicating in to the memory of his father, Dmitri Boleslavovich Shostakovich, who had died only shortly before, on February 24. The Suite was first heard in public on March 20, 1925 in the Auditorium Minor of the Moscow Conservatory, played by the composer and Lev Oborin.
Shostakovich wrote his "Merry March" in 1949, assing to it in the autograph the opus number 81. He then apparently decided against publishing the piece, and instead used the opus number 81 for the oratorio "The Song of the Forests" composed the same year. In our edition we have followed the autograph.

Lista utworów:
Suite - Prelude op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Fantastic Dance op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Nocturne op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Suite - Finale op. 6 (Szostakowicz Dymitr)
Merry March (Szostakowicz Dymitr)

Christian Wolff (ur. 1934) to amerykański kompozytor współczesnej muzyki eksperymentalnej. W wielu swoich utworach stosuje on fragmenty improwizowane, uzależnione od inwencji wykonawców. Prezentowana publikacja zwiera kompozycję na dwa fortepiany "Duo for Pianists" Wolffa. Partytura tego utworu została ujęta w postaci pojedynczych motywów muzycznych lub akordów bez wartości rytmicznych, do których odnoszą się wskazówki w postaci układu liczb, np. jedna z liczb podanych przy danym odcinku oznacza czas trwania w sekundach, inna liczba natomiast określa ilość dźwięków jakie mają być wykonane w danym fragmencie. Wiele zależy jednak od wykonawców, którzy dowolnie kreują m. in. dynamikę utworu. Kompozytor ponadto stosuje również niekonwencjonalną grę na fortepianie - szarpanie w różny sposób strun fortepianu.