Allegro KV 15 o

Lista utworów:
ALLEGRO MODERATO KV 467 (Mozart W.A.)
ALLEGRO VIVACE ASSAI KV 467 (Mozart W.A.)
ANDANTE KV 467 (Mozart W.A.)

Prezentowana publikacja zawiera "Fantazję c-moll" KV 475 oraz "Sonatę c-moll" KV 457 na fortepian Wolfganga Amadeusza Mozarta (1756 - 1791). Do obu tych utworów załączona została dokomponowana przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partia drugiego fortepianu. "Fantazję c-moll" należy traktować jako wstęp do "Sonaty c-moll" z 1785 roku. Sonata posiada klasyczną trzyczęściową budowę: cz. I - Allegro molto, cz. II - Adagio molto, cz. III - Allegro assai. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje całkiem nowy charakter.

Sonatę G-Dur KV 283 (189 h) Wolfgang Amadeusz Mozart (1756 - 1791) ukończył w 1774 roku. Posiada ona typową, klasyczną budowę trzyczęściową: cz. I - Allegro, cz. II - Andante (molto), cz. III - Presto. Prezentowana publikacja zawiera "Sonatę G-dur" na fortepian Mozarta z dokomponowaną przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partią drugiego fortepianu. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje nowy charakter.

Sonatę F-Dur KV 533 na fortepian Wolfgang Amadeusz Mozart (1756 - 1791) ukończył 3 stycznia 1788 roku. Najpierw, jako samodzielny utwór, skomponował on rondo (objęte KV 494). Kilka miesięcy później Mozart napisał osobne dwie części, które miały zostać włączone do formy sonaty. Na prośbę wydawcy dzieł Mozarta - Hoffmeistera kompozytor połączył te dwie części z powstałym wcześniej rondem KV 494, przez co powstała pełna trzyczęściowa sonata klasyczna. Pod względem temp, poszczególne części mają układ: cz. I - Allegro, cz. II - Andante molto, cz. III - Allegretto (Rondo). Prezentowana publikacja zawiera "Sonatę F-dur" na fortepian Mozarta z dokomponowaną przez Edwarda Griega (1843 - 1907) partią drugiego fortepianu. Grieg swobodnie potraktował zaaranżowaną przez siebie partię. Dzięki bogatszej fakturze dzieło Mozarta uzyskuje nowy charakter.

The autograph manuscript of Mozart's Larghetto and Allegro in E-flat major for two pianos (K6 deest) was discovered by Gerhard Croll in 1964, in Kromeříž Castle, Moravia (Czechoslovakia). because of its recent discovery, the work does not appear in any edition of the Köchel catalogue). Kromeříž, then known as Kremsier, was the seat of Archduke Rudolf of Austria, the dedicatee of several major works by Beethoven including Opp. 58, 81a, 97, 106, 111 and 123. Mozart's manusript was discovered in Rudolf's archive, where Rudolf himself had falsely attributed it to Gluck. (A note pencilled at the end of the manuscript reads: "This MS is said to be bt Chevalier Gluck").

Lista utworów:
Larghetto und Allegro KV 6 dee (Mozart W. A.)

17 koncertów fortepianowych Wolfganga Amadeusza Mozarta zalicza się do utworów szczytowych w jego twórczości fortepianowej. Mozart nadał koncertom swobodną budowę, pomagając solowemu instrumentowi (fortepian) w pełni wykorzystać możliwości techniczne. Niniejsza publikacja zawiera Koncert D-dur na fortepian i orkiestrę, w opracowaniu na dwa fortepiany (jeden fortepian wykonuje solową partię, drugi gra partię orkiestry). Utwór ten zaliczany jest do najokazalszych, "symfonicznych" koncertów fortepianowych Mozarta. Koncert posiada klasyczną budowę trzyczęściową: I - Allegro, II - Andante, III - Rondo z tanecznym tematem.

The Piano Concerto in Bb major (KV 456) was composed in 1784 and was entered into Mozart's personal catalog of works on September 30th. Although there is no concrete proof, it appears that Mozart wrote the concerto on commission from the blind pianist Marie Theresia of Paradise. The present edition was edited in accordance with the autogrph score in State Library of the Prussian Cultural Estate, Berlin, and in comparison with a copy made in Mozart's intermediate circle as well as with the first printing. The solo piano part corresponds in every detail to the text in the original sources. The piano reduction of the orchestral accompaniament (Piano II) was adopted to the dynamics and articulation of the original score as far as possible.

Lista utworów:
Piano Concerto in B flat KV 456 nr 18 (Mozart Wolfgang Amadeus)

Mozart's Piano Concerto in C minor (K 491), dated 24 March 1786 in his autograph catalogue of works, ends the series of subscription concerts for the Lenten season of 1785-6. Mozart played the piece twice in short succession: first on 3 April 1786, and again at his academy of 9 April i the Burg Theatre. K 491 combines the timbral features of its two predecessors K 482 and 488 by emphasizing minor keys in its opening and closing movements and by expanding the wind band. The present edition has been revised on the basis of the autograph score located in the British Library in London and published i facsimile.

Lista utworów:
Concerto in C minor for Piano and Orchestra KV 491 nr 24 (Mozart Wolfgang Amadeus)